Het Football-veld

Verward keek ik naar Eli en vroeg me af wat er was. In al die jaren had ik wel geleerd dat normale mensen, en vooral mensen zoals Eli, niet zonder reden karakterwisselinen hadden. Ik pakte de camera aan en nam gelijk enkele foto's van Eli, om te zien hoe hij zou reageren. Want ik wist wat de echte Eli zou doen. Daarna keek ik op naar Meg. 'Cola, lekker,' glimlachte ik, terwijl ik het blikje aanpakte en naast me zette, om nog enkele foto's te maken.

Ik genoot v an Liam zijn lippen in mijn nek. 'Mooi,' lachte ik. Ik vroeg me even af waarom Liam in godsnaam zo vriendelijk deed tegen Arthur. Ooit had ik die man gemogen, maar hij had het nogal verpest door dat gedoe met Igraine bij mij althans. Zeker nu hij wel met Eleanor, nouja ik ging me er ook niet mee bezig houden ook.

Ik gaf haar het blikje aan en schoof door naar mijn plek. Ze leek het leuk te vinden, foto's maken en ik vertrouwde haar erop dat ze mijn fototoestel niet naar de filistijnen zou helpen. Met een simpele beweging opende ik het blikje fanta en nam er een paar slokken uit. Voor de zekerheid zette ik het onder mijn stoel en lachte toen het fototoestel op ons gericht stond. 'Cheese!'

Ik sloeg mijn armen om haar heen toen ze terugkwam voor een knuffel en keek haar daarna aan. 'Ik... Ik weet ook niet wat er aan de hand is,' zei ik eerlijk en voelde mezelf weer wanhopig worden. 'Ik weet alleen dat je uit mijn buurt moet blijven, want ik ben gevaarlijk. Niet meer mezelf en dat zal ik waarschijnlijk ook nooit meer worden.' Ik drukte een kus op haar voorhoofd en haalde diep adem. 'Ik hoop dat het goed gaat komen.' Ik pakte mijn football weer op en liep weg, richting Daniel en Logan.

Ik deed de zonnebril op, en voelde me nog stommer, maar nu Juliet er was, maakte me dat niet eens meer zo uit. Ik wreef over de stoppeltjes boven mijn lip en lachte. 'Hij begint al te groeien,' grinnikte ik en lachte daarna. Ik herhaalde lachend haar woorden en deed daarna de zonnebril af, om bij haar in de camera te kijken. Ik pakte hem over en hield mijn gezicht naast de mijne, om samen een foto te maken. 'Ryan, I love you!'

Ik haalde mijn schouder op, maar kon een glimlach niet onderdrukken. 'Ik train veel,' mompelde ik verlegen en botste met mijn vuist tegen de zijne. 'We gaan winnen, zul je bedoelen,' lachte ik zachtjes en begon weer met de football te werpen. Ondertussen zag ik Teoh aanlopen, maar zei niets toen hij erbij kwam staan.

'Je hebt dat juist! En oefening baart werkelijk kunst.' Ik grijnsde breed en sloeg een arm op Teoh zijn schouder. 'Kom schatje, dan ga je dit helpen winnen en die prachtige verleidende touch-down geven. Rauwr!' Ik was ervan opgeknapt om met Logan te praten.

Bij zijn woorden moest ik fronsen. Teoh was niet meer dé Teoh. Hij had het niet over zijn problemen, maar over iets geheel anders. Ik voelde het gewoonweg. Toch schudde ik even mijn hoofd. Teoh kon nooit iets anders zijn dan sterfelijk, een mens. Even drukte ik me kort tegen Logan aan. 'Succes tijger!' Waarna ik glimlachte. Hij zou het fantastisch doen. Waarna de coach boos naar me riep omdat ik niet zat te strechen.

'Ryan, I love you!' lachte ik waarna ik terug de camera overnam en mijn lippen tegen zijn wang drukte om daar een foto van te maken. 'Chantagemiddelen,' verklaarde ik en grijnsde. 'Begrijp me niet verkeerd, maar dat pak maakt je zo serieus opeens. Alsof ik echt op moet gaan letten met wat ik doe of zeg. Hierbij lachte ik weer.

Ik had niet echt gelet op Teoh, maar hij was iemand waar ik graag les aan gaf. 'Dat is Teoh, Igraine... Hij is goed in football en erg energiek. Eén van mijn favoriete studenten. Niks om je zorgen over te maken.' Hierbij drukte ik een kusje op haar lippen.

Ik sloeg ook mijn arm om hem heen en lachte. 'Hell yeah!' riep ik uit en keek daarna naar het andere team, dat ook het veld op kwam rennen. De wedstrijd zou in enkele minuten beginnen. Ik deed mijn helm op en sloeg daarna ook nog Logan op zijn rug. 'Succes jongens! We gaan winnen!' Ik knipoogde nog naar Eleanor en rende toen het veld op, om mijn plek op te zoeken.

Ik grinnikte bij de foto waar ze haar lippen op mijn wang duwde en bekeek daarna de foto. 'Chantagemiddelen, dus hè? Ik zou nu niet meer durven om je in de boeien te slaan.' Ik keek naar de mensen waarmee ze was gekomen. 'Wie zijn dat? Vrienden?' Daarna ging ik wat beter zitten, want het leek erop dat de wedstrijd zou beginnen. Snel keek ik nog naar Harper bij de cheerleaders. 'Ben je eigenlijk een footballfan?'

'Ja, de jongen was ooit mijn vriendje op de universiteit, maar we bleven goede vrienden. Dankzij hem heb ik dus ook dit baantje. Een beetje troost aangezien ik niemand ken buiten jou, hem en Jane. De vrouw die er dus bij is, zijn verloofde.' Ik nam de Canon weer aan en keek in zijn ogen met een glimlach. 'Nee, niet dat ik het haat, maar ik was nooit de sportieveling. Jij soms zo'n footballliefhebber?'

Met een stel toren hoge hakken aan nam ik plaats op de tribune die al aardig volgelopen was. De moeite om iets blauws aan te trekken had ik niet gedaan. Ik kwam alleen kijken hoe mijn leerling het deed en ik was ook wel enigszins benieuwd naar Harper haar cheerlead-kunsten. Met een blikje cola in mijn hand keek ik het veld over en al snel spotte ik Teoh. Tot nu toe ging het volgens mij nog wel goed: Ik ben niet in paniek opgebeld smekend of ik hem kon helpen dus dat was al een goed teken.

'Ariel, haal dat ding uit mijn gezicht!' Even keek ik haar boos aan en richtte toen mijn aandacht weer op het veld. 'Ik probeer hier een wedstrijd te volgen, als je het niet erg vindt.' Ik leunde naar voren en steunde met mijn armen op mijn bovenbenen. Ik nam een slok cola en keek over de hoofden voor me heen.

Ik glimlachte naar Meg en gaf haar weer de camera. 'Hopelijk zijn ze gelukt.' Daarna pakte ik de kin van Eli vast en trok hem naar me toe, met zo'n kracht dat hij hem niet los zou kunnen maken. Waarom kwam zijn gedrag me zo verschrikkelijk bekend voor? Mijn andere hand legde ik op zijn wang en zo voelde ik een vertrouwd, maar toch ook vijandig gevoel door me heen gaan. 'Welke dag is het vandaag?' fluisterde ik zachtjes, zodat Meg ons niet hoorde.

'Voelde Juul zich een beetje het derde wiel aan de wagen?' plaagde ik en knikte daarna enthousiast. 'Ik speelde zelf ook football in Australie. Het was daar niet zo populair als hier, maar we hadden een heel sterk team. Quarterback ben ik jammer genoeg nooit geworden.' Ik richtte mijn blik weer op het veld en klapte toen de beiden teams op het veld stonden.

Net zoals Alicia begon ik aan mijn zakje en keek het veld over. Het leek er op alsof ze zo zouden beginnen. 'Oke, interessant.' Ik glimlachte even naar haar en kon het niet laten om me nog eens af te vragen wat er gebeurd zou kunnen zijn tussen haar en Teoh. Ik hield wijs mijn mond, maar begon toch nog over iets anders. 'Ik heb mijn moeder gevraagd of ze iets over jouw familie wist. Ze zei dat onze moeders het beiden wisten.'

Ik keek verbaast naar Eli die een of andere uitbrander gaf tegen Ariel, maar besloot er verder niet veel over te zeggen. De wedstrijd leek te beginnen en Ariel overhandigde mij mijn camera. 'Ik hoop ik, ik stuur ze morgen wel naar je toe.' Zei ik met een glimlach, maar zag dat ze een of ander onderonsje hadden. Fijn. Dat was vast en zeker de reden waarom het niet kon. Nukkig maakte ik foto's van beide teams die elkaar de hand schudde en stopte mijn fototoestel weer weg.

'Mannen en voetbal is jammer genoeg iets wat ik nooit zal begrijpen,' verzuchtte ik, maar lachte daarna. 'Bij ons spelen ze de Engelse voetbal, je weet wel: tegen een bal trappen en het niet aanraken met je handen. Wat ik meer een sport vind. En jij voelde je eenzaam. Is het niet, mijn Ryantje?' Weer kneep ik in zijn wang zoals ik de dag hiervoor had gedaan.

Ik trok Elisa iets dichter tegen mij aan en keek naar de ring die ze om haar vinger had. Ik had hem de dag na het strand meteen gekocht en om haar vinger geschoven, zoals het hoorde. Hij was subtiel en paste perfect bij ons. Het was simpel, elegant, maar tegelijkertijd straalde het ook kracht en liefde uit. Ja, de verlovingsring was werkelijk perfect.

Toen ik klaar was met het stretchen, pakte ik mijn pompons op en liep richting de coach die nog één keer doorsprak welke routine we zouden doen. Al vrij snel wist ik het en liep naar de zijkant van het veld. 'Hup Timberwolfs!' Riep ik enthousiast en zwaaide met mijn pompons zoals de andere dat ook deden. Al snel ontstond er een yel met het motto van het team.

Onder het stretchen zag ik dat de vrouw bij Ryan was gebleven en dat ze nogal close leken. Met een norse blik hield ik ze in de gaten. Dat was niet de bedoeling, hoe kon hij hier nu weg willen als hij vrienden ging maken. Het herkenbare hoofd van mijn zus vond ik niet ver van hen vandaan en ik glimlachte veel betekenend naar haar. Vervolgens stond ik op en liep langs Eleanor. 'Fijn dat je terug bent Eleanor, wat zouden we zonder je moeten.' Ik glimlachte liefjes naar haar en liep toen naar mijn plaats en yelde enthousiast mee.

Mijn hoofd werd met een ruk Ariel's kant op gedraaid en fronsend keek ik haar aan. 'Wát?' siste ik toen ze haar hand op mijn wang legde en ik mezelf af probeerde te wenden. Maar ze was sterk, wat ik absoluut niet verwachtte van zo'n klein meisje. Pas toen ze de vraag stelde, drong het tot me door waar ik mee bezig was. 'Eh, de 18e, toch?' vroeg ik zo onzeker mogelijk, maar ik wist verdomde goed welke dag het was. Of beter gezegd welke dag het bijna was. Ik had niet moeten komen vandaag.

'Ik begrijp ook een heleboel van vrouwen niet, dus we staan weer quitte.' Ik lachte en knikte daarna. 'Dat deden ze ook veel in Australie, veel meer dan in Amerika. Ik moet zeggen dat ik dat ook altijd leuk vond, maar dat ik er vreselijk slecht in was.' Ik glimlachte instemmend. 'Ik voelde me heel erg eenzaam, maar dat ben ik nu gelukkig niet meer.'