Founders Party Place

Er begon een nieuw muziekje (IK WIST HET NIET ANDERS TE NOEMEN OK) te spelen en glimlachte even breed bij de kus op mijn voorhoofd. 'Zo gemeen dat ik daar zo niet bij kan bij jou,' ik vouwde mijn armen om zijn nek en leunde zachtjes tegen hem aan terwijl we nog zacht heen en weer wiegden. Het was misschien niet echt meer dansen en het paste ook niet echt bij de muziek, maar dat maakte me niets uit. Zachtjes drukte ik mijn lippen in zijn nek waarna ik mijn hoofd tegen zijn schouder aan legden. Mensen bleven maar verbaasd doen over dat ik een leerling was en Liam een leraar en dat we samen waren en niet bepaald stiekem deden. Het boeide me echter niets. Enkel snapte ik niet dat mensen het daar zo lang over konden hebben.

Vrolijk danste ik mee met Logan. Ergens wilde ik hem heel graag vertellen over Alicia, hem zeggen dat ik iemand zoals mij gevonden had, naast mijn moeder en oma. Maar ik zou haar geheim natuurlijk niet doorvertellen, dat zou ze met dat van mij ook niet doen. En daarnaast leek het me niet leuk voor Logan. Er was geen weerwolf in Mystic Falls waar ik vanaf wist, niemand die het lot van Logan deelde. Al die gedachten probeerde ik zo veel mogelijk te verbloemen met een grote glimlach en ik draaide opgelaten een rondje.

Mijn lippen krulde opnieuw toen hij me rond draaiden. 'Oké,' zei ik bij zijn vraag. Als het er aankomende week ook echt van kwam vond ik het goed. Ik bleef hem aankijken en voelde opnieuw een neiging opborrelen om hem te kussen. Dat viel onder plezier maken, toch? 'Je mag me slaan, maar alleen zachtjes,' zei ik zonder er over na te denken waarna ik zachtjes en kort een kus op zijn lip drukten.

Het was heerlijk om Frances zo vrolijk en blij te zien. Met een brede glimlach danste ik dus met haar mee. 'Lopen je moeder en oma eigenlijk ook ergens rond?' vroeg ik haar benieuwd. 'Want mijn vader is er ook en misschien is het wel leuk als we ze even met elkaar kennis laten maken?'

'Ja, ik heb ze ergens achtergelaten, daar ergens?' Ik wees een kant op, maar had geen idee of ze daar gebleven waren, ik zag ze zo snel ook niet. 'Oh, dat is wel een goed idee. Zullen we ze even opzoeken?' vroeg ik en stopte al met dansen om vervolgens Logan's hand vast te pakken. Het was wel eens tijd dat ze elkaar zouden ontmoeten, we waren immers al een tijd samen.

'Afgesproken dan,' zei ik, om het af te sluiten. Ik lachte hardop. 'Ik sla alleen maar als het hard mag,' grinnikte ik, tot ik opeens haar lippen voelde. Na de kus keek ik haar even aan en voelde toen pas die drang om me weer aan mijn gevoelens toe te geven. 'Alicia,' murmelde ik en kuste nu echt haar lippen. Ik trok haar tegen me aan en liet haar vooral niet los.

'Doen we,' zei ik en stond op mijn tenen om mijn vader te zoeken. Hij liep hier ergens rond, verkleed als koning. Toen ik hem niet zag, loodste ik ons de menigte uit en keek Frances daarna aan. 'Dus ze waren ergens daar?' vroeg ik, terwijl ik even rond keek. Ik zag haar moeder opeens lopen. 'Daar zijn ze!' zei ik, terwijl ik haar snel mee nam.

Ik volgde Logan en keek in het rond. 'Ja, daar zag ik ze voor het laatst.' Toen hij mijn moeder zag, zag ik op dat moment zijn vader en wilde de andere kant op lopen. Lachend hield ik Logan tegen en keek beide kanten op. 'Ik ga mam en oma wel even halen, haal jij jouw vader en dan brengen we ze hier heen?' Dat was wel net zo makkelijk, anders zouden we of Logan's vader straks weer kwijt zijn of oma en mam.

Ik lachte ook en liet daarna haar hand los. 'Ik zie je zo!' zei ik, terwijl ik naar mijn vader toeliep. Zwaaiend kwam ik op hem af. 'Hey pap! De moeder en oma van Frances zijn er ook en we dachten dat het wel leuk was om even kennis te maken!' Mijn vader wees naar zijn kostuum. 'Maar ik kan ze toch niet begroeten in een ridderlijke rok?' Logan moest lachen en trok hem mee. 'Kom nou maar, ze hebben vast al wat ergers gezien in hun leven. Alhoewel...'

'Tot zo.' Ik liep snel naar mijn moeder toe en stootte perongeluk wat mensen aan. Excuserend kwam ik bij mijn moeder aan en sloeg mijn armen van achteren om haar heen. 'Hoi mam, oma!' We hadden samen de kostuums gemaakt, iets wat zoals gewoonlijk met veel gekibbel ging. Maar het resultaat mocht er zijn. 'Logan's vader is ook hier en misschien willen jullie hem ontmoeten?' Ik hoefde ze niet te overtuigen of over te halen, opgewekt liepen ze achter mij aan.

Ik liep naar Frances toe, die inmiddels ook aan kwam lopen. Ik schraapte mijn keel en gebaarde naar haar oma en moeder. 'Pap, dit zijn de moeder en oma van Frances.' Hij schudde ze vrolijk en opgelaten de hand en begon ze meteen de oren van het lijf te praten. Ja, mijn vader was verandert, in een hele positieve zin.

Ik kuste haar terug, maar kneep enkel niet terug. Bij mijn weten moest ze even hard knijpen in iemand. Om te snappen dat we wel bedreigt zouden worden binnenkort. Even keek ik haar aan. 'Ik zeg niet dat ik gelijk heb. Alles kan onvoorspelbaar zijn, maar Igraine... Ik denk er echt liever niet aan.' Voor een keer in mijn leven wou ik echt menselijk zijn. Dit was menselijk. Ik was misschien een vampier, maar geen superheld. Geen Edward in Twilight.

Onderzoekend, om te peilen wat hij dacht, keek ik hem aan. Ik nam wat afstand en dacht even na, ook al wou hij dat zelf liever niet. Als we weer thuis waren, zou ik meteen het een en ander regelen. Hij had gelijk, we moesten er nu niet over nadenken. Ik streek mijn jurk weer recht, duwde een pluk achter mijn oor en glimlachte naar hem. Ik zou het er niet meer over hebben. Speels beet ik op mijn lip en draaide een pirouette in mijn eentje.

'Dat mag niet,' zei ik enkel zacht doelend op het hard slaan toen mijn lippen weer van die van hem af waren. Ik weet niet echt wat ik had verwacht als reactie, maar dat hij me terug kuste was beter dan wat ik had kunnen verwachten. Mijn handen belandde tussen ons in tegen zijn borstkas toen hij me tegen zich aan trok. In hoeverre het verstandig was ging ik wel merken, maar ik was nu in ieder geval niet van plan om zijn kus te onderbreken.

Ik liet haar lippen met rust en streelde zachtjes haar wang. 'Alicia,' zei ik zachtjes, en lichtelijk wanhopig, 'ik heb gedronken en... en ik weet niet of ik het morgen nog weet of dat ik anders doe. Herinner me er dan alsjeblieft aan, oke?' Ik legde mijn handen op haar onderrug en kuste haar opnieuw. 'Sorry als ik je pijn heb gedaan.'

'Mam, oma, dit is meneer Dallas, Logan's vader.' Ik was verbaasd over de vrolijkheid die Logan's vader ineens leek te bezitten. Zo had ik hem nog nooit gezien. Ik wierp ongemerkt een blik op Logan en keek hem kort vragend aan. Was dit al langer zo? En waarom? Het was me een raadsel, maar ik richtte me weer op het gesprek en probeerde het wat te volgen.

Een tijdje dansten we in stilte, maar het was niet ongemakkelijk, integendeel het voelde goed. Een tevreden glimlach had zich over mijn gezicht verspreid toen ik vanuit mijn ooghoeken Igraine en Sebastiaan zag naderen. Mijn glimlach verdween al snel en ik keek naar Eleanor. 'Ellie, sorry, ik moet je even alleen laten. Het is iets..' Ik maakte mijn zin niet af, maar had me al op Igraine gericht en hoopte dat ze mijn blik op zou vangen. Hopelijk wilde ze praten, ik had nu eindelijk de moed gevonden.

Ik mimede de woorden ''dat vertel ik je later wel'' en keek weer glimlachend naar mijn vader. Ik was werkelijk trots op hem. Ik zag hem knipogen naar me, wat de glimlach nog breder maakte. Ik mengde me maar niet in het gesprek, want het ging vooral over Frances en mijzelf. Ik liep naar haar toe en sloeg mijn arm om haar heen. Op Frances was ik ook trots.

Er was iets gaande en hij zou het me later vertellen, maar het was moeilijk om mijn nieuwsgierigheid en verbazing te verhullen. Ik hoorde te vaak onze namen vallen in het gesprek en richtte mijn aandacht maar geheel op Logan die zijn arm om mij heen sloeg. Ik stopte een pluk haar terug in de knot en drukte in de handeling vluchtig een kus op Logan's wang. 'Ik moet toegeven dat het al een geweldig feest is.' zei ik glimlachend.

Het was leuk om zo te dansen. Enkel keek ik op bij zijn woorden en volgde zijn blik. 'Tuurlijk. Igraine.' Hierbij liet ik hem los en keek even hem aan. 'Zie je zo,' Hierna liep ik maar van hem weg aangezien ik nog wat wou drinken. Opeens leek een plek achter de bomen me perfect aangezien ik een sigaret wou roken en een vrouw in dit kleed zou het niet staan. Daarbij liep ik dus ook maar weg en stak een sigaret op.

Ik had inmiddels Sebastiaans handen weer vastgepakt en hem meegenomen naar een rustiger stuk van de dansvloer. Ik sloot gelukzalig mijn ogen, maar schrok toen ik ze weer openden. Arthur. Na de laatste keer had ik me voorgenomen om niets meer van hem te pikken. Ik was een onafhankelijke vrouw en liet dus niet zomaar over me heen lopen. Alhoewel... Ik zwaaide voorzichtig naar hem. 'Hey Arthur.' Dat hij nu als eerste contact zocht was weer eens heel wat anders en ik was toch al nooit zo een boos of afstandelijk persoon geweest.

Ik voegde nog een 'sorry' toe toen Eleanor wegliep en richtte me pas weer op Igraine toen zij uit het zicht was verdwenen. 'Hallo, Igraine.' Een lichte glimlach verscheen toen ik haar en Sebastiaan naderde. Ze had het recht om me te negeren, me uit te schelden, me te slaan, maar ze deed het niet. Alleen Sebastiaan zou geheel niet blij zijn mij te zien. 'Het spijt me om jullie te storen, maar zou ik Igraine even mogen spreken, onder twee ogen?' Ik vroeg het zo beleefd mogelijk en keek naar Igraine. 'Als jij dat wilt.'

Enkel keek ik even onderzoekend naar Arthur. 'Natuurlijk heb ik er iets op tegen, Arthur aangezien je haar haren zowat hebt afgebrand. Je hebt een geluk dat ze je daden perfect weet goed te praten.' Hierbij keek ik hem echt hard aan alsof mijn ogen konden vuurspuwen. Ik ging dit schoolmeestertje echt niet als onschuldig beschouwen. Hierbij liet ik Igraine los en keek haar even bezorgd aan. 'Ik zou het gesprek sowieso kunnen horen trouwens, maar het draait hier op de ogen...' Ik was kwaad, ja. Geirriteerd aan het feit dat wéér iemand ons kwam storen. Ik ging dus maar naar de drankgrijpen.

Mijn doelwit liep precies naar de plek waar ik haar wilde. Ergens afgelegen, waar mensen haar niet snel zouden opmerken. Ik had voor een meisje gekozen, Eleanor was haar naam – tenminste, dat kon ik opmaken uit het gesprek tussen haar en de jonge man. Deze heette Arthur, dit had ik weer van Harper, die blijkbaar wist dat er wat tussen hem en Igraine had gespeeld. Wat ik ook wist, was dat hij wist dat Igraine een vampier was, waarschijnlijk ook van Sebastiaan en ik weet niet wat hij verder nog wist, maar hij wist beslist meer. Hij was niet voor niets een heks. Met een klein glimlachje rond mijn mond liep ik onopgemerkt richting de bomen toe. Er zat Wolfsbane in haar drankje. Als ze zou tegenstribbelen had ik altijd nog een zakdoek met ether erop, dat zou haar wel stilhouden.

Ik legde mijn hoofd tegen zijn schouder aan bij zijn laatste woorden. 'Heb je niet gedaan, het is gewoon...' begon ik waarna ik bedacht wat we hadden afgesproken. 'Oké, we zouden dit later bespreken.' hielp ik hem herinneren waarna ik hem weer aan keek. 'Ik weet dat je hebt gedronken.' voegde ik daaraan toe. Daarbij smaakte zijn lippen naar alcohol. 'Nu plezier, dan kom ik morgen wel langs om te kijken wat je nog weet van nu.' Ik drukte mijn lippen kort tegen zijn kin. 'Dansen, toch?' vroeg ik met een glimlach. Ja, hij had mijn avond een stuk beter gemaakt, en misschien deed ik er nu niet goed aan omdat ik wist dat hij had gedronken, maar het stond gewoon zo heerlijk in zijn armen en zijn lippen smaakte zelfs met alcohol heerlijk.