de partyspot van Samuel's feest.

Ik dacht stilletjes na over zijn woorden. 'Ik baal er gewoon van dat ik word aftroefde door een heks,' zei ik met een walgend gezicht. Ik zette weer een glimlach op en liep zo naar Eleanor toe. 'Hey Ellie,' fluisterde ik zoet en drukte een kus op haar wang. Daarna keek ik naar het andere meisje en wenkte hierbij Heath. 'Dus, jij bent toch Zoe?'

Ik begroette Zoë, maar al snel leek Tommy op me af te stappen. Hij had me daarnet nog een glimlach gegeven en dit had ik hem teruggeworpen. 'Hoi Tommy!' zei ik al wat opgewekter en kuste hem terug op zijn wang. Die begroetting was ook eens iets anders. 'Ja, dit is Zoë. Zoë, dit is Tommy. En wie heb jij bij?' Ik keek naar de verschijning van een gespierde jongeman. Twintiger.

Ik knikte bij zijn woorden. 'Aangenaam, Tommy.' Blijkbaar mocht Eleanor hem, dus stond hij ook al in een wat beter daglicht bij mij. Ik vertrouwde Eleanor wel dat ze met aardige mensen omging, al wist ik niet wát hij zou zijn. Heks, vampier, weerwolf - of gewoon simpelweg een mens zoals ik. Een iets oudere jongen verscheen achter hem. Ze hadden wel iets van elkaar weg, misschien was t familie?

'De tango is niet echt mijn ding, ga dan voor de foxtrot.' merkte ik sarcastisch op en lachte daarna. 'Ik heb nog, dus nee dankje.' Ik schudde met mijn flesje, dat nog half vol was, ik was geen snelle drinker, ik was ook bijna nooit dronken. Bijna. Ik had wel een aantal keren gehad dat ik echt uitgeteld was, niet meer fatsoenlijk op mijn benen kon staan. Maar dat was tijden geleden, zo rond mijn eerste transformaties. Ik wist me geen raad met wat er met me gebeurde, dus nam ik drank als uitweg. Hoewel ik dat haatte, was ik niet gestopt met drinken.

'Je gaat me niet verliezen, want ik zou het niet aankunnen om jou te verliezen.' Ik verbaasde me er nog vaak over hoe zoet en cliché ik kon zijn als ik bij Logan was. Dat had ik vorig jaar echt niet gedacht, eerder dat ik een oude vrijgezel zou worden met katten. Je kent dat typische beeld wel. Alhoewel ik het liever feministisch had genoemd en onafhankelijk. 'Ik spreek hem van de week nog aan, ik wil weten wat hij voor iets geflikt heeft tegenover Alicia en hij krijgt er nog spijt van dat ie jou getackled heeft.' Ik grinnikte lichtjes en keek op naar Logan.

Ariel en Katy leken het te druk te hebben met dansen, dus nam ik aan dat ze niets hoefde. Ik pakte dus voor mezelf alleen een bacardi-cola en liep weer terug naar Eli. Met een glimlach nam ik een slok en sloeg vervolgens mij arm om hem heen. 'Zullen we straks ook nog gaan zwemmen?' vroeg ik enthousiast en glimlachte. Ik weet niet wat het was, maar zwemmen was het enige wat ik qua sport nog een beetje leuk vond.

Ik keek naar achteren naar Heath en lachte. 'Dit is Heath. Hij is mijn oudere broer.' Ik sloeg mijn arm om Eleanor's middel heen en drukte een kus op haar slaap. 'Lange tijd niet gesproken,' murmelde ik en drukte een pluk haar achter haar oor. Geruststellend liet ik mijn vingers zachtjes langs haar rug gaan. Heath was niet zoals Genevieve of Harper, meeste van de tijd in elk geval. Eigenlijk had ik geen idee of Heath mee had gedaan aan het martelen.

Ik schudde ongerust mijn hoofd. 'Nee, hij is nu een vampier he, als we het goed hebben. Doe het alsjeblieft niet, Frankie.' Ik zuchtte en keek haar aan. 'Ik smeek het je. Je hebt gezien wat hij bij mij heeft gedaan, zelfs al deed hij het niet precies. Moet je bedenken wat hij doet als hij het echt plant om te doen.' Ik nam een slok van mijn cola en keek de richting op van Teoh.

Ik nam Meg weer in mijn armen en draaide langzaam rondjes met haar. 'Misschien, als het niet te koud is.' Dat was onzin, het was erg warm vandaag, dus het water zou echt niet te koud zijn. Maar ik was nogal preuts te noemen. Waarom droeg ik anders 24 uur 7 een lange spijkerbroek? Ja, ik was een aansteller, maar goed dat was meestal iedereen wel van me gewend.

Ik sloeg mijn armen over elkaar en haalde mij schouders op. 'Maar dat was een ongeluk. Hij zal je echt niet express omver hebben geduwd, hij had zichzelf misschien niet onder controle, maar hij zal niet zomaar mij aan gaan vallen.' Ik keek eveneens in de richting van Teoh. 'Hij is een vriend, Logan, ik ga hem niet laten zitten omdat ik weet dat hij gevaarlijk kan zijn.' zei ik zachtjes. Ik had het nooit echt zo gezien, dat Teoh en ik vrienden waren, maar toch, het voelde alsof hij een vriend was.

'Heath dus,' stelde ik me voor met een vriendelijke glimlach. 'Dus Tommy heeft me vanalles over jou vertelt, Eleanor. Enkel jou is hij vergeten te melden?' Hierbij keek ik nieuwsgierig naar Zoe. Ergens leeek ze een beetje op Genn. Of wel verbeelde ik me dat.

'Het water is hartstikke lekker warm.' zei ik verbaast. 'Maar als je geen zin hebt om te zwemmen moet je het eerlijk zeggen hè, dan sleur ik Ariel wel mee - die is toch al drijfnat.' grinnikte ik en zette mijn lippen aan het bekertje om wat te drinken.

Ik glimlachte bij de woorden van Heath. 'Nou, Zoë dus.. Maar - ik ken Tommy ook niet, dus tja..' zei ik uiteindelijk maar. De jongen had iets over zich wat ik niet kon beschrijven. Iets prachtigs, iets wat de meeste mensen niet hadden. Verlegen glimlachte ik naar hen en keek om naar Tommy die wel heel innig tegen Eleanor aanstond. Wauw, dat had ik niet verwacht. Wacht, misschien was dat die jongen waar ze het bijna mee had gedaan op de achterbank van een auto... ja dat moest het zijn.

Ik zuchtte en wreef vermoeid over mijn voorhoofd. Ik wist dat ze toch niet naar me zou luisteren. 'Laat mij dan in elk geval met je meegaan. Ik wil je echt niet alleen laten bij hem, ook al is hij onze vriend. Dan wil ik eerst weleens weten hoe goed hij zijn krachten onder controle heeft.' Ik nam een laatste slok van mijn cola en zette daarna het glas neer. Even keek ik rond en zuchtte. Ik was niet zo van de feesten.

Ik knikte zuchtend. 'Sure.' mompelde ik en zag dat hij ook zijn drinken op had. Ik snapte nog meer minder wat we hier deden toen ik zijn gezicht zag. 'Wat heb je, je vader verteld over de wedstrijd?' vroeg ik hem en leunde in plaats van tegen hem, tegen de rand van de tafel met nog steeds mijn armen over elkaar geslagen. Er hing iets in de lucht vandaag en het stond nogal tussen ons in. Dat was nooit eerder voor gekomen.

Ik glimlachte naar Meg en knikte. 'Ariel zal graag met je mee gaan, zolang ze niet zo druk is met Katy.' zei ik zachtjes. Het was niet vervelend dat Ariel nu ook met iemand anders om ging, maar het knaagde wel. Vooral omdat ik niet wist wie die Katy was en waar ze ineens vandaan kwam. Ach, Ariel kon vast voor zichzelf zorgen. Ik dronk nog wat bier en drukte een kus op Meg's hoofd.

Ik warde door mijn haren en merkte dat ik met tegenzin sprak. 'O, ik heb hem de waarheid verteld, maar niets over Teoh. Ik heb gezegd dat er paar jongens tegelijk tegen me opknalde, zoiets. Het was een vreselijke leugen, maar het kon er toch nog wel mee door.' Ik haalde mijn schouders op en keek haar weer aan. Het liefste zou ik hier weggaan, samen met Frances.

'Oh.' zei ik slechts en hield me toen stil terwijl ik hem bedenkelijk aan keek. Het liefst zou ik hem gewoon vast willen houden en hier weggaan, maar er zat me iets dwars en ik wilde dat er uit hebben. 'Logan, ik denk niet dat ik je rond de volgende volle maan kan ontwijken.' Daar zat ik al een tijdje mee, ik snapte niet waarom hij dat niet wilde, ik kon er echt wel mee omgaan. En hoe moest dat als we onze roadtrip zouden houden? Ging hij dan een week zonder mij verder en kwam hij me dan weer opzoeken? Het was waanzin.

Ik beet even op mijn lip en bekeek de dansende mensen. Ze zagen er zo gelukkig uit, zonder enige problemen. Abrupt keek ik opeens Frances aan en schudde boos mijn hoofd. 'Nee,' zei ik enkel en duwde mezelf van de tafel af. 'Nee, echt niet Frances, echt niet gewoon.' Boos trapte ik tegen een blikje dat op de grond lag, om hem daarna op te pakken en weg te gooien. 'Dan ontwijk ik jou wel.' Hoe kwam ze opeens op van die rare ideeen?

Ik keek naar de broer. Hem had ik niet rond het huis gezien. Even grinnikte bij het gezicht van Zoë, maar Tommy liet me schrikken met zijn arm en zijn kusje. Het was allemaal lief, maar ik wist het niet zo... Iedereen stond er werkelijk op te kijken en ik had dit liever in de privésfeer. Daarbij was het extra raar aangezien ik iets had met Arthur. Officieël. Toch voor een beperkt publiek. Even keek ik hem aan. 'En wat heb jij vandaag toch weer?' Ik prikte plagend in zijn buik. 'Nee, want we hadden examens en dan heb ik geen leven.'

Ik had zijn reactie niet zo heftig verwacht. Natuurlijk wist ik dat hij het een stom idee zou vinden, maar ik vond echt dat het niet meer kon. Echter leek hij werkelijk boos en dat verbaasde me of irriteerde me zelfs. 'Waarom niet?' vroeg ik zeurderig. Ik zou niet zomaar opgeven. 'Ga je altijd een week verdwijnen? Dat kan toch ook niet als je een baan hebt en een heel ander leven dan dit?' Ja, ik was werkelijk achterlijk bezig, maar ik kon mezelf niet tegenhouden.

Ik keek haar hoofdschuddend aan en sloeg mijn armen over elkaar heen. 'Wat wil je dat ik dan doe? Iedereen ga uitschelden op mijn werk? Elke keer opnieuw ontslagen worden? Ik zoek wel een baan die hierbij past en anders moet ik er maar iets op verzinnen.' Ik keek haar boos, maar toch ook verdrietig aan. 'Jij zou dit moeten begrijpen, Frances, en ook als beste.'

'Je kunt net zo goed ontslagen worden omdat je te vaak 'ziek' bent.' Ik simuleerde de haakjes met mijn vingers. Ik schaamde me omdat ik zo dwars deed, maar ik vroeg het me echt af hoe hij dit later ging doen. Dat zijn vader het nou lukte om het te verbergen van alles en iedereen, maar die had niet veel mensen om zich heen die het door zouden kunnen hebben. 'Er is niet altijd iemand om je heen die het begrijpt.' zei ik zachtjes. 'Er is neit altijd iemand om je te helpen als het fout gaat.' Ik bedoelde met dat laatste zoveel meer dan ik wilde.

Ik snapte niet waarom ze nog steeds zo dwars deed. 'Ik heb niemand nodig, want ik kan het zelf makkelijk oplossen.' Ik zag dat mensen ons begonnen aan te staren, dus liep ik naar de zijkant van het feest en wachtte tot ze me zou volgen. 'Weet je Frances, dan ga ik toch niet werken? Lekker thuis zitten en niets doen, omdat ik toch wel elke maand ontslagen word. Als er maar niemand om me heen is als het volle maan is.'

'Dat is het probleem, je kan dit niet alleen.' zei ik stug en twijfelde zelfs of ik hem wel moest volgen. Wie weet wat er uit mijn mond zou komen wanneer ik in een koppige bui was. Ik volgde hem toch en luisterde naar wat hij te zeggen had maar schudde mijn hoofd. 'Je weet dat, dat niet kan. Wil je jezelf af gaan sluiten van de wereld? dat is belachelijk.' Ik keek hem kritisch aan, maar had ook medelijden met hem. Mijn krachten waren makkelijk te verbergen, maar dat van hem niet.