Apartement van Caleb Zeno

Caleb Zeno leeft in een luxe apartement vlakbij de stad, waar hij vaak uit de grote glazen ramen naar buiten kijkt, om het uitzicht te bewonderen. Het apartement is groot en heeft lichte kleuren, aangezien hij dit mooi open vindt.
Omdat hij zijn familie niet meer heeft, allemaal overleden behalve misschien een zusje (God knows where she is...), woont hij samen met een hele oude vampier vriend, diegene die hem gebeten heeft jaren geleden. Ook al woont hij hiermee samen, vaak is hij er niet en besluipt de nachtelijke eenzaamheid hem aan.

Caleb opende zijn groene ogen, die zo helder waren als gras met dauwdruppels in de vroege ochtend. Er glinsterde enigszins ondeugd in, maar dit was slechts vrolijk bedoeld, aangezien hij altijd positief was - toch was dit raar, omdat hij een vampier is, iets dat hij niet wilde snappen en waar hij zijn best niet voor deed. Iedereen moest hem maar nemen zoals hij was, hij ging en zou niet voor anderen veranderen. Hij hield nu eenmaal van schattige dingen, personen, spullen, enzovoorts.
Zijn blonde halflange haar zat warrig door elkaar van het slapen, ook al waren dit pas enkele kleine uurtjes geweest, aangezien hij in de nacht samen met Perr op jacht ging. Hij had al een lange tijd niets gehad, maar na vannacht met Perr was dat allemaal weer goed. Eigenlijk hield Caleb er helemaal niet van om mensen aan te vallen, maar het moest nu eenmaal. Perr had hem 'gemaakt' zoals hij nu is, hij is diegene die verantwoordelijk is dat Caleb nu vampier is. Diegene die hem jaren geleden heeft gebeten.
Met een snelle beweging was hij uit bed, de gordijnen nog steeds dicht en die hij ook nog dicht liet zitten, ontdeed zich van zijn kleding en stapte onder de douche. Na de douche droogde hij zich af en deed een boxer en nette kleding aan, waar hij zwarte schoenen - zoals altijd - onder aandeed.

'Waarschijnlijk is het nu maar eens tijd om naar school te gaan,' zuchtte hij enthousiast met een grijns op zijn gezicht. 'Maar eerst...' Hij stak zijn hand onder het shirt dat hij had van boven en voelde het koordje van de ketting die hem zou beschermen tegen het zonlicht, waarna hij een blik liet glijden over zijn handen, zijn vingers en gelukkig zag dat hij de ring van zijn ouders om had. 'Goed. Time to go.' Glimlachtte hij groot en blij, terwijl zijn witte tanden hier ontbloot werden en hij de deur uitliep van zijn kamer. Zijn rugzak was donker, heel donker, blauw en hij zwiepte die met een simpel gebaar over zijn schouder. Even keek hij om zich heen, maar hij vergat niets en liep zo de deur uit naar school.

/gone.