Het apartement van Juliet Walker

Tot nu toe was het huis nog in redelijke staat. Al vond ik het zelf. Ik had me net zelf een pizza in de oven gestoken en me wat water genomen. Enkel lag mijn "atelier" er nog al rommelig bij doordat ik al bezig was met een schilderij. Ik had een groot wit overhemd aan en een shortje. Ik schilderde altijd in dit mannenhemd omdat het zo lekker zat en ruim was. Ook was het al helemaal naar de haaien door de verspatten.

Opnieuw keek ik op het kartonnetje en checkte of dit het goede adres was. Ze woonde leuk, ook dichtbij mijn eigen huis. Met een glimlach moest ik toegeven dat het ook precies bij Juliet paste. Ik belde aan en wachtte geduldig voor de deur, benieuwd wat er voor me in petto was. Ze was zo onvoorspelbaar, elke vrouw die ik hier had ontmoet was zo.

Ik deed open waarbij het vriendelijke gezicht van Ryan me begroette. 'Hey,' glimlachte ik en maakte plaats zodat hij binnen kon komen om daarna de deur dicht te gooien. 'Kom dan gaan we gelijk naar boven.' Ik haalde de pizza uit de oven, deed het op een groot pizzabord en sneed het in stukken zodat het gemakkelijker te eten was. Hierbij nam ik het water, twee glazen en de pizza. De glazen overhandigde ik hem. 'En oh ja, met naar boven bedoel ik naar de ruimte waar ik schilder. Zoals je merkt is mijn woonkamer redelijk ordelijk en mijn keuken...' Hierbij grinnikte ik. Ik liet niet graag tijd liggen als het om schilderen ging of tekenen. Boven zette ik alles neer op het bijzettafeltje en ruimde mijn vorige doek op. Hier stond een soort van vrouw en man op die in elkaar verstrengeld lagen. Ik hield van figuratieve kunst. 'Dus wil je dat ik je teken of schilder? Fotograferen gaat ook nog. Ik luister.' Ik glimlachte waarna ik een stukje pizza nam. Hij was de baas.

'Hey!' zei ik opgewekt, toen Juliet de deur opendeed, en liep naar binnen. Toen ik mijn jas had uitgedaan, kwam ze al met de pizza en glazen naar boven lopen. 'Gelijk naar boven? En wat dan te doen?' grapte ik, maar knikte toen ze het over de schilderruimte had. 'O, wacht, je gaat me vandaag schilderen?' vroeg ik verbaasd en liep achter haar aan. Dan had ik me op zijn minst geschoren en wat beters aangetrokken. Hoewel... Ik was nogal nonchalant en ook in mijn kleding en ik hield er niet van om me anders voor te doen. 'Iets waar ik ondertussen ook kan eten?' grinnikte ik.

'Nee, de pizza is voor mijn eigenpersoonlijke nut.' Hierbij glimlachte ik en klopte op de bank. 'Ja, ik ben flexibel en snel. Zolang ik maar eerst de contouren van je gezicht heb en dan afwerking een beetje. Het handige is enkel dat je voor me zit dat ik beter detail kan schilderen.' Ik haalde een kleiner doek te voorschijn en zette de pizza bij hem. Met een potlood begon ik alvast. 'Sorry, maar zoals je merkt doe ik dit veel te graag.' Er speelde wat muziek op de achtergrond. Door het jaren heen ging dit me erg vlot. Ik had een vaste hand dus alles lukte me bijna van de eerste keer.

Ik ging naast haar op de bank zitten en pakte de pizza aan, om er een hap van te nemen. 'Flexibel en snel, dat klinkt heel erg goed,' lachte ik en hield mijn hoofd even schuin. 'Het is leuk dat je zo'n passie hebt. Ik heb er dan ook eentje, zaken oplossen, maar het is niet iets waar ik rust bij vind.'

Eenmaal ik een ruwe schets had op het doen stond ik recht om deze op mijn schildersezel te plaatsen en op een kruk te gaan zitten voor hem. Zo kon ik het een beetje perfectioneren. Uiteindelijk zou het toch van mijn schilderen afhangen. Ook begon ik al met wat juiste kleuren te mengen. 'Ik ga hier wel even aan zitten hoor. Misschien heb ik het zelfs vandaag nog niet af.' Hierbij glimlachte ik naar hem. 'Het is een passie, maar ik vind er niet altijd mijn rust in. Zaken af werken? Wel, jij bent dus met andere woorden zinvoller voor de samenleving dan ik.'

Ik haalde mijn schouders op. 'Dat hoeft niet per se. Ik kan ook ontzettend hard falen in mijn werk, wat ik op dit moment aan het doen ben, want ik word maar niet wijs van al die verdwijningen.' Ik wreef over mijn kaak en grijnste naar haar. 'Mooi excuus om nog een keer te komen.' Ik nam nog een hap en merkte nu pas wat een honger ik had.

'Ryan mag me dus graag?' concludeerde ik. 'Verdwijningen? Ik weet precies niet eens de helft van dit stadje.' Ik zuchtte en deed verder met het schilderij. 'En je hebt zo te zien honger? Neem maar zoveel je op kan. In de diepvries ligt nog. Ik overleef zowat op pizza.'

Ik grinnikte en knikte daarna. 'Ik mag je ja, journalist en kunstenares Juliet.' Ik keek haar aan en schudde nu mijn hoofd. 'Je wilt het ook niet weten, ook al krijg je er snel genoeg mee te maken.' Ik nam opnieuw een hap en lachte. 'Ik had thuis nog niets gegeten, dus ik hoopte al op stapels pizza's.'

'Dat klinkt alsof je een psygopaat bent die zelf mensen aat verdwijnen,' plaagde ik hem om de sfeer erin te houden. 'Excuus om eens bij jou de diepvrieser leeg te komen eten.' Weer keek ik hem even aan, stak mijn tong uit en ging door mijn haren. Hierna begon ik met mijn penseel zorgvuldig het doek te strelen. 'Ik ben blij dat je echt je niet geschoren hebt. En ook niet met je handen door je haar gaan vanaf nu.' beveelde ik hem lacherig. 'Kom me eens wat pizza voeren. Wil je?' Hij moest sowieso dichter komen zodat ik zijn ogen kon bekijken waarmee ik altijd begin en dan het haar. Dingen die altijd konden veranderen. Zijn huid was het laatste.

Ik moest instemmend lachen. 'Zo klonk ik inderdaad,' grinnikte ik. 'En dit is inderdaad een excuus om bij mij de diepvries leeg te eten, al krijg je dan alleen maar junkfood en dan erger dan pizza. En een heleboel koffie.' Ik pakte een stuk pizza op en hield deze bij haar mond. 'Goed dat ik me niet geschoren heb? Is een baard nu in om schilderen ofzo? En ik zal niet meer aan mijn haar komen!'

Ik nam een stukje en at deze zorgvuldig op. Mijn ogen staarde even in die van hem waarna ik de uitdaging aanging om deze zogoed mogelijk te schilderen. De pret erin en de vermoeidheid. 'Nee, het is sexy en daarbij ook charmant. Moeilijk om uit te leggen aangeizen je geen vrouw bent, niet homo en niet zo naar jezelf kijkt. Sommige dingen vallen je pas op dankzij fotografie, scholderen of tekenen aangezien je dingen puur gaat zien en de objectiviteit. Dingen wilt vastleggen, maar een boodschap wilt zoeken erachter.' Weer nam ik een hapje. 'Misschien straks een milkshake drinken?'

Toen ik haar doordringende blik zag, keek ik even terug, maar wendde toen mijn blik af. 'Mijn moeder vond het waarschijnlijk niet zo charmant, want ze zeurde altijd dat ik me eens moest scheren.' Ik grinnikte en nam zelf weer een hap van de pizza. 'Goed idee, een milkshake! Doen we!' Ik hield mijn hoofd schuin, mijn andere tik, en dacht na over haar woorden. 'Je zult wel gelijk hebben,' zei ik langzaam.

Ik glimlachte en keek even weer hem aan. 'Ryan, ga alsjeblieft niet denken dat ik je probeer te verleiden of wat dan ook. Het laatste wat ik wil is je afschrikken.' Ik had het idee dat ik daar nu al goed meebezig was. Ik at het laatste stukje pizza op dat hij om zijn vingers at en zorgde ervoor dat ik zijn ogen perfect deed. Het belangrijkste aan een prtret. 'Zou ik de achtergrond wit laten? Of heb je soms nog een idee?'

Ik schrok lichtjes van haar woorden en schudde snel mijn hoofd. 'Dat dacht ik ook niet hoor,' zei ik en stopte het laatste stuk pizza in haar mond. 'En je schrikt me totaal niet af.' Met een glimlach keek ik haar aan boog me voorover over haar schilderij, om bijna in een exacte kopie van mijn ogen te kijken. 'Wauw,' stamelde ik ademloos.

'Dankje,' Even stopte ik met schilderen en keek hem met een plezierige glimlach aan. 'Je schrok van mijn woorden? Ja ja, ik heb het gezien, want je staat wel erg dichtbij. Wil je het soms?' plaagde ik hem waarna ik hem even in zijn buik porde. Waarbij ik opstond en hem liet zitten. Op zijn neus deed ik een likje rode verf. 'Oké, dat is briljant, Juliet!' Opgewonden over mijn idee nam ik andere kleurtjes verf op hem strepen te geven onder zijn ogen zoals een indiaan. Niet meer doorsnee. Ik deed verder en begon dit keer aan zijn haar terwijl ik onbewust meewiegde op de muziek.

Ik schudde geamuseerd mijn neus en zette het lege bord aan de kant. 'Het kwam allemaal doordat jijpizza wou, de pizza is de schuldige,' grinnikte ik, maar trok een wenkbrauw op toen ik ook rode neus had. En voordat ik het wist, zat ik onder de verf. 'Ik had het kunnen weten dat zoiets zou gebeuren,' zei ik grinnikend. 'Is dit voor het schilderij of gewoon voor jouw lol?'

'Jij bent niet het schilderije, maar jij wordt het schilderij.' lachte ik geamuseerd. 'Voel je het schilderij! Voel je het Ryan? Ben je het?' Ik keek even hem aan en lachte. 'Ik wil het slechts een extraatje geven. En oh ja, blijf maar lekker vaag over mijn vraag.'

Ik lachte en haalde lichtjes mijn hand over mijn gezicht, zodat deze gekleurd werd. 'En wat voor soort schilderij word ik? Dan kan ik me beter in mijn rol stoppen.' Ik lachte en keek verlegen naar haar kwast. 'Welke vraag?' vroeg ik dus maar domweg en keek haar aan. Ik had niet eerder een vrouw zoals Juliet ontmoet, maar iets zei me dat ik haar nog veel beter wilde leren kennen.

Ik lachte om de kleuren. Aan de ene kant zou het dit ingewikkelder maken, maar wel origineler. 'God, je maakt het me niet gemakkelijk vandaag.' Ik ging verder met zijn basis van het haar. Later zouden de lichtere stukjes erbij komen. Nu ja, zometeen. Ik werkte met verf die snel droogde. Ik kon werkelijk er niet tegen als iets waterverf was. Zoveel geduld had ik dan weer niet. Toch rolde ik met mijn ogen. 'Kruip maar terug in je schelp, stommerik.' Hierbij zei ik het speels.

'Het is goed om als kunstenares uitgedaagd te worden. Dat zei mijn moede tin elk geval altijd.' Ik keek haar aan en zager geconcentreerde blik in haar ogen. Stilletjes moest ik glimlachen en keek naar mijn handen. 'Het duurt altijd even, voordat ik ergens los kom,' legde ik eerlijk uit en stopte mijn vinger in haar verf. Ik keek haar onderzoekend aan, maar trok toen een streep over haar lippen. 'Sorry, ik kon het niet laten,' lachte ik.

Ik schrok en bijna ruineerde ik met het penseel zijn gezicht. 'Ryan!' Ik was best boos, ja. Toch ernam ik mezelf snel, maar keek hem geïrriteerd aan. 'Blijkbaar vond ik je fijner toen je nog niet los was gekomen.' Ik stopte met schilderen en drukte mijn lippen tegen zijn wang en nog eens. De vuile verf was eraf. 'Dat schilder ik er niet bij. Echt bah!' Ik nam een zakdoekje om mijn lippen af te vegen.

Ik veegde de vinger af aan mijn broek en zag met bezorgde blik dat ze niet blij was met mijn daad. 'Shit, sorry, het spijt me!' zei ik snel. Ik voelde dat ik warm werd bij de lippen op mijn wang, dus ik keek snel naar beneden en prutste met de naadjes van mijn shirt. 'Ik was een beetje te enthousiasts,' mompelde ik.