Liam's auto.

Mijn glimlach werd groter toen hij rond keek. Overdag was het hier niet vaak rustig geweest, maar 's avonds was het hier vaak wel rustig. Er waren wel eens avonden dat we hele groepen van het leger hier zaten, maar zelfs dan waren er zat stukken waar je privacy had. Een stukje verder lopen of de duinen in. Ik had heel wat tijd hier door gebracht, net als in het bos. Als ik alleen was, was ik voornamelijk hier geweest. Al snel waren mijn gedachten weer bij het hier en nu toen hij me tegen zich aan trok. Ik hield van het moment voor het raken van elkaars lippen, maar nog meer van het moment dat ze elkaar raakte. Zachtjes gleden mijn vingers over zijn rug terwijl ik hem kusten, genoot van hem, maar vooral lief had. Misschien wel meer dan ooit.

Ik herinnerde me deze plek maar al te goed. Dit was de laatste plek waar ik ooit menselijk was geweest. Het was geen pijnlijke herinnering: Ik wilde het tenslotte zelf: ik wilde voor altijd bij haar zijn. In eerste instantie lukte dat misschien niet helemaal, maar nu, nu was ik de gelukkigste man op aarde. 'Weet je nog, toen iedereen sliep spraken we hier af, midden in de nacht - kijkend hoe de golven tegen de baai aansloegen. Kijkend hoe de zon onderging en vervolgens na een veel te korte nacht weer opkwam.' Ja, het waren zeker goede herinneringen.

'Ik weet het nog.' zei ik. 'Toen ik er niet aan herinnerd wou worden kon ik heg niet vergeten, nu ben ik alleen maar blij dat ik het nooit ben vergeten. Hier ergens ben ik verliefd op je geworden, ben ik van je gaan houden en ik ben nooit daadwerkelijk gestopt dat te doen. Het spijt me dat ik er tweehonderd jaar over gedaan heb om dat te besefffen, maar ik houd nu meer van je dan ik ooit gedaan heb en mijn gevoel voor jou groeit alleen maar meer.' mijn blik ging even naar het water waarna ik hem weer aankeek. 'Je bent best vaak hier tegen me in slaap gevallen als we 's nachts afspraken,' zei ik met een glimlach. Als mens kon je natuurlijk niet dagen zonder slaap. Toch had ik dat nooit erg gevonden. Het was heerlijk om te zien hoe hij sliep.

'En dan droomde ik over jou goddelijkheid.' Zei ik met een grijns rond mijn lippen en verstrengelde mijn hand in die van haar. 'En iedere man van de ploeg was jaloers. Iedereen was jaloers dat ik een schoonheid zoals jij aan mijn zijde had en terecht.' Mijn grijns werd nog groter en ik kuste haar teder.

Ik glimlachte bij zijn woorden. 'Had ik even mazzel dat de leukste, knapste, maar vooral de aller liefste van de ploeg mij verliefd heeft weten krijgen.' Zachtjes kuste ik hem. 'Of eigenlijk heb ik heel veel geluk dat jij tweehonderd jaar op me hebt gewacht.' ik keek hem aan. Ik verdiende hem voor geen meter, daar was ik van overtuigd. Ergens moest ik nog steeds tweehonderd jaar goed maken en ik had geen idee hoe. 'Ik hou zou veel van je.' fluisterde ik tegen zijn kin.

Een sierlijke grijns streelde mijn gelaatstrekken toen ze haar lippen tegen mijn kin zette. 'En je weet dat ik ook van jou hou.' Zei ik nogmaals en streek haar natte haren achter haar oor. Eigenlijk was dit het perfecte moment. De zon was net onder, beide in ondergoed, op het strand. 'Elies, als ik je zou vragen of je zou willen trouwen - zou je dan ja zeggen?' Vroeg ik me oprecht nieuwsgierig af. Ik had nog geen ring, ik had nog niets - maar het plopte ineens in mijn hoofd.

Ik keek hem aan bij zijn vraag. In een eerste reactie had ik willen vragen of hij me nu ten huwelijk vroeg. De vraag verbaasde me. Na hem even aangekeken te hebben besefte ik dat ik nog niets geantwoord had. Door het gesprek met Iggie inmiddels maanden geleden wist ik het antwoord op de vraag die hij nu stelde al een poosje. 'Ja - zonder twijfel.' antwoorden ik.

Ik glimlachte. 'Als ik een ring had, had ik je nu gevraagd - maar je kent me. Ik ben een man van plotselinge ideeën. Maar als je het niet erg vind om nog even zonder ring te lopen zou ik zeggen allerliefste Elisabeth Mary Black. Zou ik de eer mogen hebben om jou man te zijn?' Waarom zou ik het ook niet meteen vragen. Inmiddels zat ik op één knie en keek ik haar hoopvol aan.

Daar stonden we dan, in ons ondergoed, in het donker, op het strand en Liam op een knie. Er was langzaam een brede glimlach rond mijn lippen gekomen. 'Ja!' zei ik dan ook met een brede lach toen zijn vraag volledig was gesteld. Eerder waren onze handen al verstrengeld geraakt. Zachtjes trok ik hem aan zijn hand omhoog om hem te kunnen zoenen. Hem de eerste kus te geven terwijl we verloofd waren. We waren verloofd. Ik was verloofd... Wie had dat ooit kunnen voorspellen. Langzaam aan besefte ik het al, wat ik nu voelde was gewoon pure verliefdheid, pure liefde, puur geluk.

De glimlach rond mijn mond werd groter toen ze het enige woord wat ik wilde horen uitsprak. Toen ze me kuste, nam ik haar in mijn armen en draaide ik haar rond.Dit was waarschijnlijk een van de beste momenten in mijn leven en dat zou ook zo blijven. Het eerste wat ik morgen zou doen was een prachtige ring voor haar uitzoeken. Ik had al precies in mijn hoofd wat ik wilde, iets prachtig, maar ook iets kleins - die niet teveel zou opvallen voor de leerlingen, maar toch elegant was en al mijn liefde voor jou uitstraalde.

Mijn glimlach werd opnieuw breder toen hij me ronddraaiden. Ik keek hem even aan en drukte opnieuw mijn lippen op hem. Liefdevol, maar kort. Langzaam aan drong het tot me door dat hij me net echt ten huwelijk had gevraagd en dat ik echt ja had gezegd. Ik voelde me een beetje als een klein meisje die een enorme teddybeer krijgt. Nee, ik voelde me nog veel beter. 'Ja,' fluisterde ik tegen zijn lippen na een meisjesachtige giechel. 'Ja, ik wil niets lieverdan dat ik de eer heb jouw vrouw te mogen zijn. Voor altijd.'

Ik begon te lachen. 'Nou, dan was die tweehonderd jaar de moeite wel waard, niet.' Grapte ik en drukte mijn lippen op die van haar. Zachtjes, maar toch verlangend. Het liefste zou ik nu thuis in ons bed liggen, maar dit was eigenlijk ook prima. Veel officiëler. Mijn vingers streelden langs haar wang en ik gaf haar een glimlach. 'Mevrouw Davis-Black.' Zei ik met een grijns en kuste haar nogmaals verlangend.

Ik glimlachte toen hij mijn naam, mijn toekomstige naam, uitspraak. 'Hmm dat wil ik nog veel vaker horen, zeker uit jouw mond, Meneer Davis.' zei ik waarna ik hem teder terug kuste.met mijn vingers streelde ik over zijn rug terwijl ik op mijn tenen stond en hem nogmaals liefdevol en verlangend kuste.

'En dat ga je nog vaker horen hoor, Mevrouw Davis Black.' Zei ik grijnzend en drukte mijn lippen nogmaals op die van haar. Mijn leven kon op dit moment echt niet meer stuk. Ik was zielsgelukkig, ook al zeiden sommige dat we geen ziel hadden - ik was nu echt volmaakt gelukkig. Het mooie was, was dat ik in haar ogen kon zien dat zij hetzelfde voelde. 'Wat dacht je ervan dat we weer in de auto springen en richting huis gaan, daar een heerlijk warm bad nemen onder het genot van een glas champagne en daarna het bed induiken?'

Ik kon er niets aan doen, maar het klonk heerlijk uit zijn mond. 'Ik denk dat dat perfect is.' zei ik. Als e hier al een hotel was dan was het al te laat en daarbij leek een bad met Liam me heerlijk. Ik streelde met mijn neus even langs Zijne waarna ik opnieuw mijn lippen op die van hem zette. 'Je hebt net mij ja laten zeggen op een huwelijksaanzoek,' glimlachte ik. 'Je weet dat ik nooit echt iets met trouwen heb gehad? Nou, sinds een tijdje ben ik daar anders over gaan denken. Een huwelijk lijkt me verschrikkelijk behalve als het me jou is.' het klonk nogal vreemd misschien, misschien een beetje cheesy, maar dat maakte het niet minder waar.