De speeltuin

Enkel kon ik het niet helpen om niet Zoe haar wang te strelen. Opeens voelde ik me weer erg aangetrokken. Begrijp me niet verkeerd dat deed ik altijd wel, maar nu dat tikeltje meer. 'Captain? Wauw! Doen! Je bent vast en zeker goed. Ja, Teoh wilt ervoor gaan en ik hem daarmee helpen. We trainen nu samen buiten de trainingen en wedstrijden. Maar nu heb ik even zin in iets anders.' Hierbij plantte ik mijn lippen op die van haar om haar te kussen. Zacht en innig.

Ik begon te lachen. 'Ja, ze had het ook al eens gevraagd voordat ik stopte, maar toen had ik het zo druk dat ik dat er niet bij kon hebben, hoe graag ik het ook wilde.' Verklaarde ik mezelf en knikte bij zijn woorden. 'Dat doet hem goed, dat kan je aan hem zien.' Zei ik glimlachend en voelde spontaan zijn lippen op die van mij. Natuurlijk ging ik daarin mee.

Ik haalde met tegenzin mijn lippen van die van haar. 'Teoh is beste quarterback (?) ooit en nu jij ook nog zo'n hoge positie? Gard en Starling gaan er weer voor. Als jij nu nog hard voor me juicht bij de wedstrijd dan winnen we hem zeker!' Zachtjes lachte ik en trok haar op me. 'Ik hou van je, Zoe'

Ik begon te lachen. 'Ik weet het, ik weet het.' Zei ik grijnzend en legde mijn hoofd op zijn schouder. 'En ik van jou.' Zei ik liefelijk en streek met mijn vinger langs zijn wang. 'We moeten weer eens iets met z'n alle doen, of in ieder geval wij met Teoh en Alicia als ze ook wil.' Zei ik met een klein glimlachje rond mijn mond en keek hem nieuwsgierig aan.

'Ik denk dat het niet zo goed gaat tussen die twee, maar misschien moeten we iets met iedereen gaan doen? Met Teoh, Alicia, Logan, Eleanor, Frances, die twee nieuwe: Ariel en Eli...' Ik keek haar aan en glimlachte nog steeds om haar woorden dat ze ook van mij hield. 'Je bent fantastisch.'

'Dat is inderdaad misschien wat minder ongemakkelijk voor hen.' Stemde ik mee in en glimlachte. 'Goed idee,' Zei ik tenslotte en drukte een klein kusje op zijn wang. Mijn hand verstrengelde zich in die van hem en ik begon te lopen. Ik had geen idee waar naartoe, maar ik wilde gewoon eventjes lopen.

'Wil je nog wat gaan doen?' Ik draaide haar in het rond even onder het lopen, zette haar weer neer en liep weer hand in hand met haar verder. Als ik bij haar was kon ik de stress die de laatste dagen op mijn schouders lag weer helemaal vergeten.

'We kunnen een film gaan kijken.' Zei ik zwoel en begon te lachen. 'Nee, het maakt mij niet uit. Als ik maar bij jou ben.' Ik sloot mijn armen bij deze woorden om hem heen en drukte een kus op zijn wang. 'Ik heb je veel te lang niet gezien.' Voegde ik daar nog aan toe en keek hem aan.

Ik grijnsde breed bij haar woorden en keek ook haar aan. Liefkozend gleed een hand langs haar gezicht. 'Film kijken!' riep ik enthousiast waarna ik haar optilde. 'Je hebt de magische woorden gezegd, Zoë.'

Ik barstte in lachen uit. 'Oh god, ik heb Danny weer op ideeën gebracht.' Zei ik lachend en drukte mijn lippen liefkozend op die van hem. 'Ik vind het geen probleem hoor, ik breng je graag op ideeën.' Zei ik giechelend en sloeg mijn armen om hem heen.

Ik glimlachte en kuste haar even zacht terug, maar toch hadden mijn lippen iets verlangends naar haar. 'Wil je film kijken dan? Of wil je ergens anders heen of doen?'

'Laten we maar een film kijken dan.' Zei ik grijnzend en kwam los uit zijn armen. Mijn hand vond de zijne weer en zo liep ik naar mijn auto toe. 'Bij jou of bij mij?' Vroeg ik toen ik de auto opende en op de rijdersstoel plaats nam.

'Bij het jouwe?' Met tegenzin nam ik plaats op de passagiersstoel hoewel ik hield van het feit dat ik weer bij haar zou zijn. Degene waar ik echt zielsgelukkig mee was. Allemaal dankzij haar.

'Prima.' Zei ik, gaf hem nog snel een kus en stopte de sleutel in het contact. De auto kwam met wat gebrom tot leven en ik reed de parkeerplaats van het speeltuintje af richting mijn huis. Het duurde niet ongelofelijk lang en na een paar minuten stonden we dan ook weer op de oprijlaan van ons huis.

- bij hen thuis verder? :3

NEW

De schommels waren leeg toen ik aankwam bij het speeltuintje waar ik met Dan had afgesproken. Heel wat keren waren we hier wezen spelen als kinderen. Lekker zorgeloos en zonder gedoe. Ik legde mijn tas naast de schommel neer waarna ik zachtjes heen en weer begon te schommelen terwijl ik wachtte op Dan.

Ik kwam met mijn handen in mijn zakken aangelopen. Het weer was geweldig, maar mijn humeur niet bepaald. Eleanor, Teoh en Alcia waren allemaal bovennatuurlijk. Nee, eigenlijk waren ze helemaal onnatuurlijk, maar goed... Ik zou me stil houden tegen haar. Ze bleef mijn beste vriendin en ik hield van haar als een broer dat voor zijn zusje zou doen. Soms moet je dingen erbij nemen en dit was zoiets dat ik er gewoon maar moest bijnemen. 'Hey,' Ik ging ook op een schommel zitten en keek haar met min-of-meer een glimlachje aan.

'Hey,' zei ik enthousiaster dan dat Daniël dat deed. Ik hield me in er niets over te zeggen dat kwam straks wel. 'Oke, voordat ik het vergeet...' of dat het gesmolten is. Zei ik terwijl ik de schommel afremde om mijn tas te kunnen pakken. 'Ik heb iets voor je.' ik nam de ingepakte vierkante platte doos met een strik erop uit mijn tas waarna ik hem aan Dan gaf. Het was een simpele doos merci chocolade, omdat datgene wat ik eigenlijk als zowel bedankje als verassing voor hem had willen regelen niet was gelukt.

Ik scheurde het papier wat open. Normaal haatte ik verrassingen, maar dit bracht een glimlach op mijn gezicht. 'Waar heb ik deze aan te danken?' Even schudde ik ermee waarna ik doorkreeg wat het was en pakte verder uit. 'Dankje!' Ik legde een arm rond haar middel, stond kort op om haar te knuffelen e ging toen weer zitten. 'Hoe gaat het met je?'

'Aan dat je me zo geweldig hebt opgevangen om twee uur 's nachts.' glimlachte ik. 'Ik heb ook een doos voor je ouders, of denk je dat ze liever een bos bloemen hebben?' dacht ik hardop. Ik glimlachte toen hij me knuffelde en dacht toen even na over zijn vraag na. 'Vergeleken met de afgelopen tijd gaat het eigenlijk wel goed.' zei ik. 'Met jou niet? Of wel?' vroeg ik terug

'Och joh! Ik ben je beste vriend, gekkie.' Hierbij keek ik haar met een glimlach aan. 'Dat is een taak van een beste vriend en ik vond het helemaal niet erg.' Even nam ik haar hand vast. 'Mijn ouders zouden het zelf niet erg als je kwam headbangen in ons huis met luide muziek om vier uur 's nachts in ons huis.'

'Klopt, je bent de beste vriend die er bestaat.' zei ik waarna ik even in zijn hand kneep. Ik lachte even bij zijn woorden. 'Ik geef je zo wel die doos mee, maar ik denk niet dat je ouders dat fijn vinden hoor.' zijn ouders waren echt schatten van mensen. 'Maar hè,' begon ik daarna, 'wat is er met jou aan de hand? Of is mijn beste vriend intuïtie zwaar aangetast?'

'Met mij aan de hand? Weet je hoe frustrerend het is om te weten dat je beste vriend een vampier is en je beste vriendin een heks? Dat Zoë er onderdoor leek te gaan? Wel, dat is er aan de hand.' Hierbij staarde ik naar mijn voeten. Opeens had ik zoveel zin om Linkin Park te luisteren. Puur om even al die frustratie eruit te halen.

'Nee, geen idee, mijn vriendje is plots een vampier en...' Toen ik besefte dat ik op het punt had gestaan te zeggen dat Frances een heks was, Eleanor een weerwolf en dat er blijkbaar supervempieren bestonden. 'maar,' zei ik mezelf verbeterend, 'ik heb geen idee hoe frustrerend dat voor Jou is. Waarschijnlijk kan ik me het ook niet voorstellen...' Gaf ik toe. 'Dan, je mag me altijd alles zeggen of vragen, dat weet je toch?' We hadden het er eigenlijk niet over gehad Wat het eigenlijk in hield, maar ik hield mijn mond erover omdat hij had gezegd dat hij het niet wou. 'Niet alleen Zoë heeft er moeite mee, jij ook, Teoh ook,' eerlijk was eerlijk, ik had misschien nog het minste moeite met het hele vampieren gedoe.

'Ik begrijp het feit wel, Alicia. Enkel ben ik er nog niet aantoe om het aan te nemen. Mensen verdwijnen en ik snap waarom. Vampieren die je leegzuigen. Heksken die gemene spreuken kennen. Bestaan er soms elfen of weerwolven.' Het was geen vraag, maar ik keek op. 'Geef me dan maar een eenhorn voor mijn Kerst.' De chocolade lag naast me terwijl ik licht schommelde met mijn handen gebald tot vuisten. 'Jij en Teoh zijn niet de enige en ik ben bang voor wie te vertrouwen is en wie niet. Ik wil niet zoals hem worden en niet verstrikt raken in zaken waar jij mee te maken hebt op magie vlak. Ik ben een mens. Laten we dat zo houden.'

'Ik ken geen "kwade spreuken", heksen zijn er meer om dingen in evenwicht te houden.' Eigenlijk had ik daar zelf nooit iets van gemerkt, maar ik had het gelezen in een van de oude boeken. 'Vertrouw je me dat ik jou of wie dan nooit kwaad zou doen?' Ik beet even op mijn lip toen hij het over elfen en weerwolfen had. 'Ik kan je zeggen Wat ik weet Wat wel en niet bestaat, ik kan alleen niet vertellen wie Wat is. Dat wil ik ook niet dat ze bij mij doen. Ik kan je wel zeggen dat je op je hoede moet zijn in de buurt van de Kole's.' Ergens hoopte ik meer duidelijkheid te scheppen. 'Als het moet vertrouw ik erop dat je weet wanneer jij het wel of niet aan iemand kan vertellen.'