Het zuiderlijke bos.

Het moment dat igraine haar tanden in zijn nek zette drong er een duidelijke bloedgeur door. Mijn tong ging langs mijn tanden terwijl ik me inhield. Ik glimlachte even naar haar toen ze afstand nam. Kort keek ik naar de man en zag angst in zijn ogen staan, ik pakte zijn arm stevig vast en zette mijn tanden op de plek waar die van Igraine stonden, ik maakte er een slordige wond van en liet wat bloed mijn mond in vloeien om van de heerlijke smaak te genieten. Ik nam afstand, wetend dat de man genoeg bloed verloren had, en likte mijn lippen af. 'Wil jij het haar laten vergeten of is die eer aan mij?' vroeg ik.

Zijn gezicht stond op doodsangst en ik wendde dus snel mijn hoofd af. Ik had wel weer genoeg gedronken. 'Doe jij het maar,' fluisterde ik en liep een stukje weg, om tegen een boom te leunen. Het was raar, maar ik begon me steeds meer te ergeren aan mezelf, het vampier zijnde. Ik genoot niet eens meer van bloed.

Ik zag hoe Igraine haar hoofd afwende en merkte aan mezelf dat ik bij iedere andere vampier een zucht had uitgestoten, ook bij een mens trouwens. Ik dwong de man me aan te kijken 'Je was gewoon in het bos, niets aan de hand, nooit ons tegen gekomen, vergeet hoe je aan die wond komt. O, en bedek hem zo veel mogelijk,' droeg ik hem op. Je zag iets veranderen in zijn ogen en keek hem nog kort aan. 'Je bent ons ook niet tegen gekomen,' voegde ik toe waarna ik weer richting Igraine liep en haar omhelsden. Zacht kneep ik in haar arm.

Ik keek even over mijn schouder toen ze hem dingen beval en had er niets aan toe te voegen, dus wendde ik mijn hoofd weer af. Ik kon eindelijk weer even glimlachen, toen de jongen wegliep en Elisa mij omhelsde. 'Nu hoef ik pas weer over een tijdje,' stelde ik mezelf gerust en drukte een kus op haar wang. 'Zullen we nog even een wandeling maken?'

'Is goed,' glimlachte ik. Ik keek haar even aan. Ik nam haar hand vast en streek even een pluk haar uit haar gezicht. 'Je vindt het echt afschuwelijk om te doen hé?' vroeg ik een beetje overbodig. 'Wij zijn echt elkaars tegenpolen,' concludeerde ik lachend. 'Nouja, bijna dan,' We hadden wel dingen gemeen, maar over het algemeen lagen we echt enorm uit elkaar.

Ik knikte flauw glimlachend en hield haar hand stevig vast. 'Inderdaad,' giechelde ik ook, 'zoals onze kledingstijl.' Ik herinnerde meteen ons gesprek van eerder en keek haar grinnikend aan. 'Ga je hierna meteen naar Liam toe?'

Ik keek haar met een glimlach aan toen ze over onze kleding begon. Bij haar vraag haalde ik mijn schouders op. Ik plande niet echt wat ik ging doen. Ja, vanmorgen was ik vanplan geweest een stuk te lopen, te jagen en om Igraine op te zoeken. Dat heb ik toevallig allemaal gedaan, maar als ik Igraine niet per toeval was tegengekomen was ik misschien blijven haken bij het jagen. Ik had zat tijd om dingen te doen dus nam meestal die tijd ook. 'Misschien,' antwoorden ik. Ik moest toegeven dat ik de laatste tijd vaker bij Liam was dan dat ik alleen was, dus het was waarschijnlijk wel het geval dat ik naar Liam zou gaan. 'Ben je van plan om naar Seb te gaan?'

'Kijk, ik dacht dat we misschien nu onze kleding konden wisselen, zodat je het meteen aan Liam kon laten zien,' giechelde ik. Ik haalde mijn schouders bij haar vraag op. 'Ik houd er niet van om alleen te zijn, maar Seb soms wel, dus ik wil hem ook niet dag en nacht storen.' Ik glimlachte naar haar en liep verder.

'Kan,' lachte ik. De lach was vooral danken aan de reactie van Liam die ik kon verwachten. 'Je kan altijd nog langs Arthur, ik geloof niet dat hij het erg vind om door jou gestoord te worden.' Het was me een paar keer opgevallen hoe die twee met elkaar omgingen. 'O nee wacht, meneer Ivers,' verbeterde ik mezelf met een ondertoon die je bijna spottend kon opvatten. 'En ik vind het natuurlijk bijna nooit erg on door jou gestoord te worden, maar ik denk niet dat je me zal storen als je weet dat Liam überhaupt in de buurt is...' ik glimlachte naar haar en legde mijn arm om haar middel heen waarbij ik kort mijn hoofd op haar schouder legde 'Volgens mij ben jij namelijk nog liever alleen dan bij Liam in de buurt, of zit ik er heel ver naast?'

Ik keek naar mijn voeten en giechelde even verlegen. 'Misschien doe ik dat wel even, ik heb echt geen zin om alleen thuis te zitten.' Bij haar laatste woorden over Arthur gaf ik haar een plagerige duw en pakte daarna haar hand vast. 'Hij is een goede vriend, net als dat jij mijn beste vriendin bent.' Ik keek haar even vragend aan. 'Heb je hem ook als leraar?' Daarna haalde ik mijn schouders op. 'Misschien ben ik wel liever alleen dan bij Liam, wel hoe hij normaal is, maar een tijdje geleden hebben we echt best wel normaal gesproken!'

Ik trok kort mijn wenkbrauw op, maar liet het voor wat het was. Igraine bleef nou eenmaal een aantrekkelijke vrouw die meestal niet doorhad wat ze soms met mannen deed. 'Ja,' antwoorde ik 'Best grappig, ik had hem ontmoet op het kerkhof en toen zei hij dat hij leraar was en ik was op dat moment aan het twijfelen of ik naar school zou gaan en heb dat eigenlijk toen besloten.' lachte ik 'Ik geloof dat de normale Liam bij mij anders is dan bij jou, maar dat is tenminste iets,' glimlachte ik.

Ik keek haar even verbaasd aan. Ik had er geen idee van gehad dat ze Arthur zou kennen. 'Nou, gelukkig maar, want nu heb ik weer een excuus om je nog meer te zien.' Ik knikte en keek naar de grond. 'Dat is ook zo, hij is anders bij jou dan bij mij. En het is gelukkig al een begin.' Ik beet op mijn lip en keek haar aan. 'Hebben jij en Seb al een wat beter gesprek gehad?'

Ik moest even lachen over wat ze zei, 'op het gala heb ik voor het laatst echt iets tegen hem persoonlijk gezegd geloof ik, ik wou hem toen even een spoedcursus dansen geven voor ik hem aan jou zou overdragen,' ik lachte even. Het lachen stopte echter bij het Liam en Sebastiaan gedeelte. 'Nee, ik denk ook niet dat dat gaat gebeuren.' zei ik eerlijk. Ik had hem naar mijn idee een eerlijke kans gegeven, die hij had verkloot. Ik wist dat ik daarna ook niet bepaald aardig tegen hem deed en ik had ook echt wel mijn aandeel, maar hij schoof continu alles op mij.

Ik giechelde zachtjes. 'Nou, ik heb hem ook even een cursus gegeven, hij had het wel nodig zeg,' zei ik glimlachend, maar niet gemeen. Ik stopte met glimlachen na haar woorden over Sebastiaan. Ik pakte haar hand stevig vast. 'Please, Elies, probeer een normaal gesprek met hem te krijgen, net als ik met Liam. Ik vind het zo vreselijk als jullie ruzie hebben.'

Ik glimlachte even bij haar opmerking over Arthur, maar liet het daar verder bij. Ik stopte met lopen en keek haar aan waarbij ik wat verdwaalde plukken achter haar oren schoof waarna ik haar omhelsden. 'Ik heb het geprobeerd Igraine, maar ik geloof niet dat hij dat begreep. Ik kwam hem tegen in de lingeriewinkel toen sprak ik hem aan met het idee hem een eerlijke kans te geven, omdat ik weet hoe onmogelijk het is ook maar enige vorm van kant te kiezen bij jou en Liam, ik wil niet dat je omwille van mij je op wat voor een manier rot voelt. Hij begon alleen gelijk over Liam, ik kon het niet blijven negeren, want de enige mensen - vampieren die iets voor me betekenen zijn jij en Liam. Ik ben echt niet heilig, maar het is duidelijk dat hij me niet moet Iggie. Laatst in het bos zei ik hem in eerste instantie voornamelijk gedag in een poging aardig te doen, we hebben ook wel enkele zinnen gewisseld op een normale manier, maar op het moment dat hij mij de schuld weer gaf kon ik het niet laten gaan, dan wil ik hem best er nog even op wijzen dat hij ook niet heilig is. Ik wil best normaal tegen hem doen, maar dan moet hij dat ook tegen mij doen en ik denk niet dat het echt gaat gebeuren. Ik zal hem zoveel mogelijk mijden voor je lieve, lieve Iggie en ik zal me ook echt proberen in te houden, maar hij moet oppassen want hij weet de plekken waar hij me kan raken en staat me echt niet aan.' ik wou haar beloven dat het wel goed kwam, maar dat kon niet want ik wou ook eerlijk tegen haar zijn. Hoewel de waarheid in mijn ogen hoogstwaarschijnlijk anders was als in de ogen van Sebastiaan, maar dan wist ze wat ik dacht en hoe ik dacht. Voor zover ze dat nog niet wist.

Ik knikte enkel en liep verder, terwijl ik licht trillerig aan mijn jurkje pulkte. Ik vond het zo vreselijk dat ze niet met elkaar konden omgaan. Elisa zat zelfs te dreigen dat ze hem iets aan zou doen. Ik zuchtte even en keek naar de lucht. 'Ik begrijp het, Elies.' Ik glimlachte even zwakjes en liep verder.

Ik pakte haar hand weer vast en kneep hier zacht in om daarna een kus te plaatsen tegen haar slaap. 'Igraine, ik hou echt van je, wil je dat alsjeblieft nooit vergeten?' ik had niet door dat ik weer stopte met lopen in een poging haar aan te kijken.

Ik schudde mijn hoofd en sloeg mijn armen heel stevig om haar heen. 'Ik zal het nooit vergeten, Elies. Ik houd ook van jou.' Ik begroef mijn gezicht in haar nek en snoof daar haar geur in, die zoals gewoonlijk weer heerlijk was. Ik wist echt wel wat Liam in Eliesje zag. 'Zullen we naar jouw huis of naar de mijne en dan een filmpje kijken? Ik heb geen zin meer om hier te dwalen.'

Er schoot een opmerking door mijn hoofd die ik meteen weer verbanden. Ik wist niet eens waar het vandaan kwam want het sloeg nergens op. Ik drukte Igraine stevig tegen me aan en genoot van de omhelzing. 'Je bent nog steeds nat,' zij ik met een grijns toen ik afstand nam. 'Is goed, en jij hebt de grootste dvd collectie,' ik glimlachte breed, dat was altijd al wel zo want ik keek wel films, maar liet ze vaak genoeg ergens achter om op een nieuwe locatie een nieuwe collectie te starten. Ik had nu enkel een paar films die ik al wel honderden keren gezien had.

Ik voelde even aan mijn kleding op de plekken waar mijn lingerie ze raken en merkte dat die inderdaad nog erg vochtig waren. 'En jij bent natuurlijk weer helemaal droog, he?' giechelde ik en haakte mijn arm in de hare. 'My home, it is. Zullen we er even snel naartoe gaan? Ik wil droge kleren en heerlijke zwijmelfilms.'

verder bij iggie's home?
gone

Ik likte het laatste beetje bloed dat langs mijn lip liet weg en liet het koude lichaam op de grond vallen. Het was in eerste instantie niet mijn bedoeling om haar te vermoorden, maar op het moment dat ik mijn tanden in haar nek had gezet was de drang te groot. Ik had te lang niets gedronken en het verlangen groeide ernaar. Niemand zou haar missen. Ze was nieuw, kende amper mensen in dit stadje. Het was perfect.

Nogal vrolijk liep ik door het bos. Het was werkelijk heerlijk weer, zelfs al begon het ietwat te schemeren. Ik hield ervan om in dit stuk bos te lopen. Het was hier altijd heerlijk rustig en de natuur was hier overweldigend prachtig. Behalve als ik hier bloed rook, zoals nu het geval was. Ik rende er nieuwsgierig naartoe, mezelf afvragend of het Liam, Seb of Elisa zou zijn. Eenmaal bij de plek aangekomen liep ik naar de persoon toe. 'Liam,' zei ik zachtjes, als begroeting.

'Igraine.' Zei ik, terwijl ik me omdraaide en haar aankeek. 'Zo, wat hoorde ik van Elisa? Verloofd? Toe maar.' Ik feliciteerde haar niet, nergens voor nodig als je het mij vroeg - ik keek haar enkel aan. 'En, hoe is het met Artie en jou? Nog steeds zo overgevoelig voor hem? En gelooft hij je al?'

Ik keek hem even verbaasd aan en deed toen snel mijn hand met de ring achter mijn rug. Ik liep dichter naar hem toe en zag toen ook het lijk liggen. 'Lekker bezig geweest zeg,' zei ik sarcastisch en keek daarna weer naar hem. 'Hoe het tussen Arthúr en mij zit, gaat jou niets aan.' Ik probeerde aardig tegen hem te doen, maar eigenlijk had ik daar ook geen zin meer in.

'Als jij het zegt.' Onschuldig hield ik mijn handen omhoog en keek haar aan. 'Ik heb ook oren en ik werk op school. Ik weet dondersgoed dat het niet tussen jullie gaat.' Lachte ik schampertjes en grinnikte nog even na.