Het zuiderlijke bos.

Teoh had de hele nacht met open ogen doorgebracht, terwijl hij staarde naar de grote, donkere wolf die enkele meters voor hem lag. Gelukkig was Eleanor vastgemaakt aan de ketens, want de wolf had enkele keren geprobeerd om de wand tussen hun twee ruimtes kapot te maken. Hij had geen oog dicht durven doen. Langzamerhand werd het licht buiten en lag Teoh uitgeput tegen de rotswand aan. Eleanor zou nu ongeveer weer mens moeten worden, dacht hij bij zichzelf.

Langzaam kwam de zon op net zoals zij langzaam veranderde in haar menselijke gedaanten. 'Teoh?' vroeg ze versuft. Het transformeren en daarvoor leek heel vaag, maar ze herinnerde zich dat Teoh hier was. Verzwakt ging ze zitten en stond zo langzaam recht om naar de andere grot te wandelen. De koude, regenachtige lucht voelde niet goed tegen haar huid. Ze bibberde van de koude.

Teoh zag de wolf langzaam weer in Eleanor veranderen. Het was confronterend dat de verhalen nu ook echt bewezen waren: weerwolven bestonden en zijn vriendin was er eentje. Toch nam zijn beschermde aard hem al snel over en deed hij snel zijn jasje uit, om dat over haar naakte lichaam te leggen. Daarna trok hij haar tegen hem aan in een omhelzing. 'Je bent ijskoud,' murmelde hij en wreef over haar rug met zijn hand. Liefdevol drukte hij een kus op haar wang en schouder en nam hij plaats op de grond met haar op zijn schoot.

Eleanor genoot van de warmte die over haar ging. De luchtmatras voelde erg zacht onder haar. Meestal rustte ze hier uit. Ze zocht de slaapzak. 'Kunnen we even naast elkaar liggen? Het warm krijgen, bekomen... Of... Wil je het allemaal niet meer?' Ze snapte het best als hij opeens een afkeer van haar had.

Hij fronste en schudde fel zijn hoofd. In een snelle beweging had hij haar gezicht tussen zijn handen gepakt en kuste hij haar overtuigend op haar lippen. In geen enkele situatie mogelijk denkbaar zou hij haar zomaar achterlaten. 'Kom, liggen,' beval hij met vriendelijke toon en sloeg de slaapzak voor haar open. Al snel ging hij naast haar liggen en trok hij haar dicht tegen hem aan. Voorzichtig gleed hij met zijn hand over haar naakte huid en drukte hij een kus in haar nek. 'Je bent een prachtige wolf,' murmelde hij.

Eleanor krulde zich op tegen zijn gespierde, warme lichaam. Ze moest glimlachen bij zijn woorden terwijl haar wangen nog nagloeide van hun kus. 'Een prachtige wolf? Niet overdrijven. Ik ben een monster een keer per maand.' Ze rolde op haar rug en trok hem op zich. 'Toch ben ik blij dat je niet bang van me bent nu. Ik was bang om je te verliezen.'

Teoh sloeg zijn armen in een beschermend gebaar om haar heen en drukte zachte kussen op haar haren. 'Hé, heb ik je niet geleerd het beste te maken van elke situatie?' grinnikte hij, terwijl hij boven haar ging hangen. Met een liefdevolle blik keek hij haar aan en sloot hij kort zijn ogen. 'Ik was ook bang dat ik… dat ik niet meer met je om zou willen gaan na dit. Maar je kent me, ik vind het eigenlijk wel heel erg spannend om hiermee in aanraking te komen. En ik zou je sowieso nooit in de steek laten. Daar ben ik veel te verliefd voor.' Hij grijnste en keek daarna om zich heen. 'Heb je nog kleding mee? Straks bevries je nog.'

Eleanor beet nerveus op haar lip, maar was opgelucht bij zijn woorden. 'Teoh, je bent ongelofelijk.' Hierbij sloeg ze een been over hem en kuste hem liefdevol. 'Ik ben altijd er op voorbereid.' Ze knikte naar de sporttas. Eten, drinken en kleren. Hier haal ik meestal mijn slaap in. Het is moeilijk om ongezien je auto hier ergens te zetten. Dus ik neem gelijk alles van ervoor mee. Een boswandeling eindigt met hier alles klaar te zetten.'

Teoh kroop uit de slaapzak en haalde Eleanor's kleding eruit. Hij gebaarde dat ze ietwat overeind moest komen en deed zorgvuldig haar ondergoed aan. Daarna deed hij er een trui over aan en een dikke broek, waarna hij weer naast haar ging liggen in de slaapzak. Zachtjes drukte hij een kus op haar wang en nestelde hij zijn gezicht in haar nek. 'Ben je erg moe?' vroeg hij zachtjes, terwijl hij zijn armen om haar heen sloeg. 'En heb je veel pijn?'

Eleanor liet zich aankleden terwijl ze het gemakkelijk zelf kon. Ze schudde kort het hoofd. 'Nee, het valt beide wel mee. En jij?' Ze.glimlachte naar hem. 'We kunnen even híer nog blijven en daarna bij jouw in de auto gaan liggen? Dat is vast veel warmer.' Ze krulde zich op tegen hem en keek hem aan. Teoh zijn ogen waren prachtig. Hij was de knaptste man van heel Mystic Falls. Ellie was meer dan gelukkig met hem. 'Wil je echt nog wel? Je moet niet bang zijn om me te kwetsen...'

Teoh rekte zich uit en leunde achterover op zijn armen, terwijl hij Eleanor aan keek. Bedenkelijk haalde hij zijn schouders op. 'Ik ben wel moe, maar ik wil geen seconde met jou missen,' grijnsde hij charmant. Zijn ogen gleden naar zijn auto, die een stuk verderop stond, en nam zijn vriendin in zijn armen. 'Laten we nu alvast maar naar de auto gaan. Ik wil niet dat je koud vat.' Zorgzaam drukte hij een kus op haar slaap en gleed hij met zijn hand door haar haren. 'Ik wil nog steeds.'

Eleanor liet zich optillen, maar ook weer neerzetten. 'Koud vat? Als het aan mij lag dan rukte ik mijn kleren van mijn lichaam af. Ik hou van je, Teoh.' Ze raapte haar spullen bijeen. 'En dit zeg ik normaal echt nooit, of toch niet snel, tegen iemand.' Hierbij nam ze hem in haar armen en kuste hem innig. 'Hey, ik hou echt van je.' Hierbij glimlachte ze naar hem. Het had zoveel tranen gekost en ruzies om hier te geraken.

Teoh voelde haar armen om haar heen en een glimlach kwam als vanzelf op zijn gezicht. 'Ik hou ook van jou,' fluisterde hij. Ze hadden allebei relaties gehad die niet waren gelopen zoals ze wilden, dus het was voor hen beiden moeilijk om zich weer te binden. Dat gold in elk geval voor hem. Maar als er iemand was met wie hij het leven wou delen, dan was het wel Eleanor. Zijn grijns werd breder bij haar woorden en met een brutale grijns keek hij haar aan. 'In dat geval ga ik erg graag naar de auto. Of naar huis. Het maakt me niet uit waar.'

Eleanor stond lachend op en stak haar hand uit naar hem. 'De zetels plat leggen van je auto en zo dan liggen in de achterbank en kofferbak lijkt me wel leuk.' Ze nam de trekkersrugzak en nam de lamp mee die hun verlichting bood. Haar hand vond de zijne op waarbij ze met hem naar de auto liep. 'Kies maar. Anders gaan we naar huis.' Liefdevol drukte ze een kus in zijn hals die tergelijkertijd erg speels was. Ondanks alle spierpijn en vermoeidheid had zijn weerwoord haar erg gelukkig gemaakt. Na al die tijd waren ze eindelijk bij elkaar.

Teoh grijnsde brutaal en een tikkeltje speels, terwijl hij zich haastte naar de auto. Daar legde hij de stoelen plat, zodat zijn achterbank en kofferbak in elkaar over liepen. Nadat hij enkele zachte en warme plaids had neergelegd, bood hij Eleanor zijn hand en hielp haar zo de auto in. Daarna stapte hijzelf ook in en sloot hij zijn auto nauwkeurig af. Ook werd de verwarming aangezet. Toen dat allemaal geregeld was, kroop hij naar de achterbank en kuste hij Eleanor op haar volle lippen.

Eleanor voelde al snel zijn lichaam tegen dat van haar en om eerlijk te zijn mocht elke dag zo beginnen en eindigen. Ze was moe, maar troch wou ze niet toegeven aan het gevoel. Ze wou zich overgeven aan Teoh en dat deed ze ook. Alle pijn werd verdoofd en haar versufte hoofd werd al snel weer wakker. 'Teoh,' fluisterde ze tussen de kussen door. 'Denk je dat we universiteit overleven?' Ze wou even testen hoe ver hij vooruitzichten had voor dat ze zich werkelijk compleet over gaf aan zijn liefde.