De Ijssalon

Ook al is Mystic Falls een klein stadje, het bezit toch een ijssalon die druk bezocht wordt door jong en oud. Het zaakje zit er al sinds de mensheid heugen kan en wordt ook beschouwd als een traditie in het stadje. Nooit zal je het er helemaal leeg aantreffen, er zijn altijd wel mensen te vinden die een van de heerlijke, exotische en vooral bijzondere ijsjes wil proberen.

Licht afwezig roerde ik met mijn lepeltje door mijn ijs. Ik had om een bakje gevraagd, en nu was ik er een milkshake van aan het maken. Ik hield ervan om met eten te spelen, ik had het zelf nooit echt door als ik het deed, en zo kon ik even met mijn gedachten ergens anders zijn. Ik nam een korte slok van het ijs, maar het was nog niet goed genoeg gesmolten, dus ik ging geduldig verder met roeren.

Met een tevreden glimlach op mijn gezicht stapte ik de ijssalon binnen. Het weer vroeg niet echt om ijs, maar mijn maag dacht daar zeker anders over. En trouwens waar moest die ijssalon anders zijn geld vandaan halen als iedereen zo zou denken? Het was erg aangenaam om de salon binnen te komen in vergelijking met de temperatuur buiten en dus trok ik vluchtig mijn muts af en de fel rode handschoenen stopte ik in mijn jaszakken. Glimlachend groette ik Jim die achter de bar stond en lachte vermaakt toen hij al aan mijn favoriete ijsje begon.

Ik keek opzij en zag een meisje binnenkomen. Eerst zei ze me niet zoveel, maar toen ik beter keek, zag ik dat het Ariana was. Spontaan kreeg ik het helemaal warm. Ik kende haar al heel erg lang, maar had nooit vreselijk veel met haar opgetrokken. Ik was twee jaar jonger, een jongetje en vreselijk irritant. Nog tot mijn zestiende hield ik ervan om meisjes te plagen, - stiekem nog steeds, - maar durfde het nooit bij Ariana. Ik keek altijd heel erg tegen haar op, en als ik heel eerlijk ben, nu nog steeds. Het enge was dat ik altijd heel erg veel van mij in haar zag.

Nadat ik Jim er van had moeten overtuigen dat ik graag wilde betalen voor het ijsje en niet een ijsje 'van de zaak' wilde, pakte ik het glas met 5 bolletjes grijnzend aan. 2 Vanille, 1 chocola, 1 citroen en 1 pistache met de benodigde dot slagroom en aardbeien saus, zelfs een reep pure chocola kon hier niet tegen op. En dat was heel wat. Enthousiast liep ik naar een lege tafel toen mijn oog viel op Teoh. Natuurlijk herkende ik hem meteen, hij was even berucht als de inkijk van mevrouw Torrez van de Spaanse lessen. 'Hee, Teoh!' Ik wuivde met enthousiast met mijn lepeltje.

Ik wilde eerst doen alsof ik haar niet kende, doof was of doen alsof ik stikte in mijn verprutste milkshake, maar vermande me, en zwaaide terug. Come on, you're Teoh! sprak ik me bemoedigend toe en glimlachte breed. Ik pakte mijn milkshake op en ging bij haar aan het tafeltje zitten. 'Hey Ariana! Veel te lang niet gezien. Ik geloof dat de laatste keer was dat ik een hagedis in je vriendins shirt had gestopt. Maar dat is vast heel lang geleden.' Ik telde in mijn hoofd terug, en kwam tot een erge conclusie. 'Oh, toen was ik zestien. Maar goed,' probeerde ik er snel overheen te praten, 'hoe gaat het? O, en is deze plaats vrij? Want het zou best kunnen dat zometeen je met draken getattoeerde, megagespierde vriend binnenkomt en me door het ruit gooit. Hmm, dat moet ik eigenlijk ook nog op mijn lijstje van 'to do in 2012' schrijven.' Ik stopte abrupt met praten toen ik merkte dat ik afdwaalde, en glimlachte maar om het een beetje te verdoezelen.

Ik probeerde met mijn sjaal mijn gegiechel te verdoezelen toen hij over de hagedis begon, maar zonder succes. Hikkend keek ik hem aan en nam een hap van het vanille ijs, vervolgens van de pistache, chocola, citroen en weer van de vanille. Ja, ik had een speciale volgorde om dit speciale ijs te eten. Terwijl ik dit deed luisterde ik aandachtig naar het geraaskalk van Teoh. 'De plaats is niet bezet, de enige die je uit het raam zou willen gooien zal die bepaalde hagedis-vriendin zijn.' vertelde ik hem en keek glimlachend naar zijn verwarde gezicht. Tricia, zo heette ze, die vriendin, herinnerde ik me plots weer.

Ik grijnste even kort, toen ik aan de herinnering dacht. 'Nou, eigenlijk heeft ze me al teruggepakt. Bij het schooltoneel heeft ze mijn broek omlaag getrokken tijdens de grote voorstelling en ze heeft me ooit nog een klap verkocht, die trouwens best pijn deed.' Ik nam nog een slok van mijn milkshake en wou bijna opspringen van vreugde toen ik merkte dat het echt een milkshake was geworden. 'Wat voor werk doe je nu eigenlijk?'

Ik had mijn ritueel vanille, pistache, chocola, citroen, vanille nog eens uitgevoerd en grinnikte toen Teoh vertelde over wat Tricia terug had gedaan. Dat was echt iets voor haar, ze wilde altijd wraak nemen. Bij zijn vraag over wat ik nu deed keek ik hem opgewekt aan. 'Heb je het nog niet gehoord op school?' Het verbaasde haar lichtelijk, ze had gedacht dat het al rond zou zijn gegaan, zoals elk gerucht zo snel rond ging in Mystic Falls. 'Ik ga stage lopen op Mystic Falls High, bij die grijze van Engels, meneer Hawke, erg aardige man, maar dat Southern accent van hem..' In mijn gedachten herhaalde ik zijn stem een paar keer en trok een iet wat zuur gezicht.

Ik schudde mijn hoofd. 'Waarschijnlijk weet iedereen het wel. Ik hoor dingen altijd als laatste of helemaal niet. En ik pauzes ben ik nooit onder de menigte. Mijn tik om altijd nieuwe plekken te zoeken is met het jaar alleen groter geworden,' lachte ik. Ik wees even kort met mijn rietje naar haar. 'Zo zo, straks ga je nog zo praten, pas maar op. En heel toevallig heb ik Hawke dit jaar, omdat de andere depressief is geworden. Dus dan mag ik nog wat van je leren.'

'Oh, echt? Ik kan me wel herinneren dat je nooit te vinden was, je was altijd kwijt.' glimlachend roerde ik met mijn lepeltje in het smeltende ijs. Enthousiast klapte ik toen Teoh vertelde dat hij les had van meneer Hawke. 'Wat leuk! Niet te geloven dat ik jou ooit nog eens een lesje zou leren.' Grinnikend at ik mijn ijs verder en bedacht wat manieren om hem terug te pakken voor alle geintjes die hij ooit had uitgehaald. Ik begon steeds meer zin te krijgen in mijn stage.

'En jij kon me altijd vinden, daar baalde ik dan altijd van,' grinnikte ik. Ik rolde even met mijn ogen toen ze het over een lesje leren had. 'Doordat jij nu ook voor de klas staat, let ik vast wel wat meer op. Ik heb het niet zo erg op school, en ook niet op Hawke. Ik moet nu al standaard tegenover hem zitten, zodat zijn accent nog harder mijn oren binnenkomt.' Ik gruwelde even, want het was echt niet fijn. Ik kwam altijd duizelig het lokaal uit.

'Dan is het vast een verademing als ik daar sta!' zei ik enthousiast terwijl ik een poserend gebaar met mijn armen maakte. Glimlachend ging ik weer normaal zitten en at mijn laatste beetje ijs op. 'Maar, Teoh, school is ontzettend belangrijk hea.' vervolgde ik op onderwijzende toon. Ik begreep hoe vervelend het soms was, maar had ook ervaring met hoe belangrijk school wel niet was. Mijn laatste jaar was niet mijn geweldigste geweest, maar toen ik wilde stoppen kwam ik er pas achter dat niemand me wilde hebben zonder diploma, behalve de lokale supermarkt misschien. 'Genoeg over school, wat heb ik allemaal gemist toen ik zo druk was met what-must-not-be-named?' vroeg ik nieuwsgierig.

'Zeker!' zei ik gemeend en lachte om haar pose. Ik nam ook de laatste slokken van mijn milkshake en keek haar even fronsend aan. 'I know,' gaf ik toe, 'maar ik heb nergens aanleg voor, alleen voor football. Ik ga toch later niet iets slims worden, gewoon een domme, gespierde atleet.' Ik gooide mijn bakje met een boog in de prullenbak. Ik begon te lachen. 'Nou, ik sta nu bekend als de mannelijke hoer op school, omdat de roddels gaan dat ik ongeveer de halve school heb ontmaagd. Zo gaaf! En de feesten waren zo awesome, ik denk dat ik nog nooit zo lam ben geweest. De leraren worden alleen maar erger en de lessen moeilijker. Ik heb nog honderdduizend plannen voor dit jaar, die ik nog voor het einde van school hebben moeten uitgevoerd. Ik heb ingebroken bij de plaatselijke archieven en liep halfnaakt rond bij het laatste feest. O, en ehm.. Mijn vader is verdwenen en mijn moeder is een heks geworden.' Ik beet op mijn lip.

Een hele vloed aan gebeurtenissen werd over mee heen gespoeld en serieus luisterde ik naar wat hij te zeggen had. 'Jeetje, Zoë had ook al zoveel meegemaakt. Hoe doen jullie dat toch in zo'n korte tijd?' lachte ik en vervolgens dacht ik na over wat hij allemaal had gezegd. Het was niet niks en toch bleef Teoh er verbazend nonchalant over, maar ik geloof dat dat gewoon bij zijn karakter hoorde. Medelijdend glimachte ik naar hem en schudde grinnikend mijn hoofd. 'Ik heb het altijd al geweten, jij trekt problemen gewoon aan en je kan er niets aan doen.' Van de verdwijning van Teoh's vader had ik ook al het een en ander gehoord, de geruchten kon je niet echt missen, maar van zijn moeder had ik niets vernomen, zij was in mijn geheugen nog altijd een erg aardige vrouw. 'Wauw, hoe is dat gebeurd?' vroeg ik over zijn moeder.

'Veel gebeurtenissen, kleine stad, dan heb je bijna geen keuze om in de problemen te vallen,' grinnikte ik, en knikte instemmend. 'En vooral als je mij bent, want ik trek inderdaad op een of andere manier problemen aan. Dat heb ik zeker weten van mijn vader, die had ook altijd wel wat!' Het was raar, ik kon gewoon rustig over mijn vader praten met Ariana. En dat was fijn, echt heel erg fijn. 'Mijn moeder?' vroeg ik. 'Nou, echt serieus waar, ik heb geen idee. De verdwijning van mijn vader was teveel voor haar? En ze moest me nu helemaal alleen opvoeden, en ik ben nu niet echt een braaf jongetje. Of... er is iets anders gebeurd. Dat moet wel! Misschien heeft het met mijn vaders verdwijning te maken? Is ze ergens achter gekomen?' Ik stopte even en zuchte. 'Maar genoeg over mij, wat is er allemaal in jouw leven gebeurd?' vroeg ik glimlachend.

Geamuseerd luisterde ik naar Teoh, zoals ik zijn vader herinnerde waren ze qua uiterlijk al de oude en jonge versie van elkaar. Soms was het een voordeel dat je zo lang in hetzelfde dorp woonde, want je kende echt iedereen en wist dan ook altijd over wie ze het hadden. Helaas had het ook zijn nadelen, net zoals met die verdwijningen, ik kende veel van die mensen, misschien niet allemaal even goed, maar toch. 'Ja, ik kan me op zich wel voorstellen hoe erg het is om iemand te missen. Je kunt het haar niet allemaal kwalijk nemen, Teoh, maar ze zou jou niet moeten benadelen natuurlijk.' ratelde ik. 'Oh, niet veel boeiends hoor.' Even dacht ik er aan om het goudvis verhaal dat ik ook Zoë had verteld te herhalen, maar dat was nogal achterhaald dus hield ik het op; 'Na dit jaar ben ik officieel klaar met school! Naja, in de vorm van leerling. Ik zal als leraar nog vaak terugkomen.'

Ik zuchtte en steunde overdreven op mijn arm. 'Ik ben zo jaloers op je, ik houd dit jaar school niet meer vol. Mijn energie is op, al is dat raar om te bedenken. Laten we zeggen, mijn schoolenergie is op. Misschien, als ik geen footballster word, word ik clown of comedian. Misschien ga ik wel in het leger, dat lijkt me pas cool.' Ik glimlachte even. 'Maar, nu jij weer opnieuw op school zit, ga je ook naar het gala! Heb je al een date?'

'Als je het maar echt wil dan is het altijd prima. Al is je droom om vuilnisman te worden, dan moet je dat gewoon lekker doen.' Glimlachend keek ik naar Teoh en grinnikte toen hij over het gala begon. 'Ik weet nog niet of ik naar het gala ga, ik ken al de leraren niet en ik heb nog geen jurk en al helemaal geen date!' vertelde ik hem licht wanhopig en grijnsde toen ik hem vroeg; 'Heb jij al een date? Oh en gaat Teoh in pak?' Dat beeld kon ik niet goed in mijn hoofd vormen omdat het zo niet Teoh was.

Ik keek haar ernstig aan. 'Kijk, ik heb nou precies hetzelfde probleem. Ik haat gala's, want punt een; ik moet een pak dragen. En punt twee; je stelt altijd mensen teleur. Als ik dat meisje vraag, zijn andere meisjes weer boos en omgekeerd. Vreselijk!' Ik grinnikte kort. 'Maar je gaat wel met me dansen he?'

Ik lachte en knikte enthousiast. 'Tuurlijk, een dans met jou sla ik niet af! Maar we zullen wel zien of je nog durft.' Grijnzend ging ik wat achterover zitten en bekeek Teoh met een scheef hoofd. 'Over welke meisjes gaat het dan eigenlijk Teoh?' vroeg ik niewsgierig en sloeg mijn armen over elkaar terwijl ik Teoh geamuseerd aankeek.

Nieuw
Ik bestelden een bakje met drie bolletjes ijs. Witte chocolade, kersen en karamel. Ik wist dat het winter was, en maar net boven nul, maar hier binnen was het warm zat voor een ijsje, eigenlijk was ijs een van de dingen die ik het hele jaar door met elk weer at. Het is ook gewoon te lekker om te laten staan. Ik ging aan een leeg tafeltje bij het raam zitten en begon te genieten van het ijs.

Ik ging voor een bolletje chocolade, mokka en marshmellow. Eenmaal ik zat merkte ik op dat Alicia aan het tafeltje naast me zat. Nu niet bepaald iemand waar ik mee wou praten. Ik moest echt geen grijnzend gezicht zien de hele tijd.

Een beetje afwezig at ik mijn ijs en keek even op toen er iemand aan het tafeltje naast me ging zetten. Ik besefte pas enkele seconde later dat Eleanor het was. 'O hoi,' begroette ik haar een beetje afwezig. Ik weer eigenlijk niet waarom ik haar begroette want eigenlijk stond zij nooit echt te springen om mij te spreken. Of zo leek het. Niet dat ik echt snapte waarom, maar het kwam zo wel op mijn over.

Ik sprak niet graag met haar omdat ze saai was. Ook was ik een beetje jaloers dat ze met Teoh een koppel vormde en hiel gewoon niet van haar te lieve en brave uitstraling. 'Hey,' Het was kort, maar ik had het druk met ijs naar binnen te werken.