De Ijssalon

'Gelukkig niet, ik wil wel waar voor mijn geld. Maar dit is misschien toch nog te veel.' Frances lachte en begon aan haar meloen ijs. Ze had niet echt een logische combinatie gekozen, maar Frances vond het euk om van alles wat te nemen, altijd iets verschillends. 'En heb je zin om aan het laatste schooljaar te beginnen?' vroeg ze met een nerveuze lach.

'Misschien,' gaf Alicia toe, hoewel ze over het algemeen echt geen moeite had met een hele bak ijs leeg eten. Bij haar vraag haalde ze haar schouders op. 'Dan zijn we wel klaar met school, maar ik weet niet wat ik daarna wil gaan doen.' legde ze uit waarna ze Frances aan keek. 'Jij dan?' vroeg ze nieuwsgierig. Ze wist echt niet wat ze wou gaan doen, want aan de ene kant wou ze dol graag hier weg, maar aan de andere kant ook niet.

'Ik heb ook echt geen idee, er zijn zoveel keuzes.' verzuchtte Frances. 'Misschien ga ik gewoon werken en kijk ik dan wel verder. Ik ben allang blij als ik niet meer hoef te leren.' Ze stopte nog wat ijs in haar mond en duwde een bolletje om, om een schepje kaneel te krijgen. 'Ga je studeren, denk je?' Frances was er nog niet aan uit of ze niet gewoon hier bleef en in een winkel ging werken, misschien zou proberen om een eigen onderneming op te zetten. Ze kon net als haar moeder kleding gaan maken of gaan breien, wist zij veel.

'Hmm ja, niet leren zou op zich wel heerlijk zijn.' Opnieuw draaide ze haar ijsje rond om een schep te nemen vanaf een andere bolletje. 'Ik zou niet weten wat ik moet studeren, misschien. Ik weet het echt nog niet.' zuchtte ze. Het altijd ver weg geleken en nu was het best dichtbij in een keer. Ze prakte met haar lepeltje in haar ijsje, er waren echt heel veel opties en ze wist echt niet wat ze wou.

'Ik wilde eerst altijd verpleegkundige worden.' zei Frances met een lach. 'Toen ik klein was, omdat ik wist dat mijn mama en oma konden helen. En ik was er van overtuigd dat ik dat ook zou gaan kunnen en de beste verpleegster ooit zou worden.' Ze keek naar het kleurrijke ijsje en vervolgde: 'Balen dat ik niet zo goed met mensen om kan gaan.' Ze keek op naar Alicia. 'Heb jij vroeger ook heel graag iets willen worden?'

'Niet waar, je kan prima met mensen omgaan!' bracht Alicia er tegen in. Even dacht ze na over de vraag die Frances haar stelden. 'Behalve prinses... president, kapster, zeemeermin, beroemd, ijscoman - of uhm vrouw dus, rijk, juf, moeder, apotheker, dokter uhmm en nog een hoop andere dingen.' noemde ze op. Ze veranderde zo ongeveer per dag wat ze wou worden. Eigenlijk leken de meeste dingen haar ook niet eens meer leuk, buiten de dingen die sowieso nergens op sloegen dan.

'Niet waar! Ten eerste heb ik een hekel aan kinderen, ten tweede kan ik niet met oude mensen overweg die niet mijn oma zijn. En laten dat nou net de grootste groep van ziekenhuis bezoekers zijn.' Frances lachte kort en grinnikte bij Alicia's opsomming. 'Och, misschien wordt je één van die dingen en dan kun je zeggen: dat wilde ik vroeger ook al worden. Terwijl je eigenlijk heel veel wilde worden.' Frances begon aan haar volgende bolletje ijs.

Alicia moest toch even lachen toen Frances er op in ging. 'Je kan altijd nog het mortuarium in, maar ik geloof niet dat doden mensen tot leven wekken een goed idee is.' zij ze waarbij ze Frances in haar zij prikte. 'Dan ga ik denk ik voor zeemeermin, heerlijk de hele dag zwemmen,' lachte Alicia waarbij ze opnieuw haar ijsje ronddraaiden. Het ijs hier was zo overheerlijk.

'Nee, inderdaad en ik heb het ook niet zo op ondode mensen.' Frances rilde bij de gedachten aan de vampieren die hier rondliepen. Ze voelde zich steeds minder veilig. 'Past perfect bij je! Met zo'n leuke staart, moet je echt doen.' Frances lachte zachtjes en at rustig haar ijs verder op. Er was al niet zo heel veel meer over. Gelukkig, want ze zat al ver vol, hoe lekker het ijs ook was.

Alicia lachte even om Frances haar woorden. 'Lijkt me heerlijk, de hele dag in het water, perfect.' Er ging een rilling door haar heen bij de kou van het ijs. 'We gaan het meemaken.' zei ze terwijl ze nog een hap ijs nam. 'Ik krijg het wel koud van dat ijs.' lachte ze. Het idee van een zeemeermin bleef toch even in har gedachten hangen.

Frances knikte instemmend terwijl ze het laatste beetje chocolade saus oplepelde. 'Koud, maar heerlijk. Dat ga ik wel missen in de winter, lekker ijs.' Ze schoof haar coupe voor zich uit en steunde met haar armen op de tafel. Er viel een korte stilte en Frances keek de straat over, naar de mensen die voorbij kwamen. 'Ik wilde je trouwens nog vertellen dat oma ziek is geworden. Het gaat nu nog wel, maar de dokter denkt dat ze misschien snel achteruit zal gaan, zeker nu het weer minder gaat worden.'

Ze lepelde haar laatste paar happen weg terwijl er een stilte was. Bij haar woorden voelde ze een bedroefde glimlach rond haar lippen trekken. 'Oh wat erg...' dat was ook iets wat ze oprecht erg vond. Ze waren vaak genoeg bij elkaar geweest om elkaars familie een beetje te kennen en de oma van Frances was echt een schat. 'Jullie hebben zeker al vanalles geprobeerd?' vroeg ze, doelend op genezende spreuken, drankjes, kruiden en dergelijke.

Frances knikte. 'De dokter is een vriend van de familie. Hij zei dat er een moment is dat wat wij doen zelfs niet meer helpt, dat het gewoon klaar is. Mam wil het niet geloven, maar goed, wat doe je er aan?' verzuchtte ze en keek naar haar lege coupe. Het was raar je als heks machteloos te voelen. Je kon wonden helen, gebroken glas repareren, vuur maken en zoveel meer, maar er was een limiet.

Alicia kneep even zachtjes in haar schouder. 'Je moet wel blijven genieten hoor, bij mijn opa hebben ze ook al honderd keer gezegd dat hij snel achteruit zou gaan en hij leeft ook nog.' probeerde ze Frances een beetje te bemoedigen. Nouja, bij haar opa konden ze meer dan de helft van de tijd ook niets doen, maar dat was ook grotendeels omdat hij geestelijk achteruit ging.

'Ja, dat is waar, misschien valt het allemaal wel mee.' Frances haalde haar schouders op. 'Maar ze is ook al echt oud. Ze kreeg mama pas op late leeftijd, opa die al vrij vroeg overleed en toch blijft ze het volhouden.' Frances glimlachte trots, haar oma was een vechter, dat zat wel in de Lewis familie. 'Achja, maar heb je Daniel ondertussen al wel gesproken?' vroeg ze om van onderwerp te veranderen en hopelijk iets leukers te bespreken.

'Jullie zijn sowieso geen opgevers,' Glimlachte Alicia. Ze knikte bij haar vraag en begon met het bij elkaar schrapen van de laatste ijs restjes. 'Ja, ik heb hem laatst op school gesproken en hij komt zaterdag langs in The Grill.' Als je het aan haar vroeg zou dat ongeveer het enige lichtpuntje zijn aan die dag, maar goed. Ze vond het wel fijn dat ze weer gewoon met elkaar om gingen.

'Gezellig.' Frances glimlachte haar vriendin tegemoet en kon het toen niet laten toch het verboden onderwerp aan te snijden. 'Heb je al eens met Teoh moeten werken?' Ze baalde er zo hard van dat het zo fout was gegaan tussen die twee. Bovendien zou ze graag weer vrienden met Teoh zijn, maar Frances zou zich schuldig blijven voelen zolang Alicia hem niet onder ogen wilde komen. Ze keek haar vriendin afwachtend aan.

Een geïrriteerde zucht gleed over de lippen van Alicia toen ze toch over Teoh begon. Ze had het niet willen doen, maar kon hem niet meer tegen houden. 'Nee, nog niet. Zaterdag.' antwoorden ze kort af om er weer vanaf te zijn. Ze wou het er echt niet over hebben. Ergens had ze nu de neiging om expres terug te vragen over Logan, maar deed dat niet. Dat zou gewoon weg gemeen zijn.

'Oh.' Frances keek Alicia aan, misschien zelfs iets te lang. Ze keek dan ook schuldig weg en volgde een moeder en dochter die de ijssalon binnen gingen. 'Sorry, had ik niet moeten vragen.' mompelde ze als verontschuldiging. Het speet haar dat Alicia niet met haar over Teoh wilde praten, maar tegelijkertijd begreep ze het heel goed. Die tegenstrijdige gevoelens irriteerden haar mateloos. 'Zal ik de schaaltjes alvast naar binnen brengen?' vroeg ze toen ze al opstond met haar eigen lege schaaltje.

'Hmm ja, prima.' antwoordde ze terwijl ze afwezig voor zich uit staarde. Ze voelde zich deels schuldig dat ze het er niet over wou hebben, maar aan de andere kant, wat moest ze dan? Elke keer erover door blijven gaan? Ze was al blij dat ze hem tot zover uit haar gedachten had kunnen krijgen. 'Sorry Frances, maar echt... Ik wil niet aan hem denken keer op keer.' legde ze uit.

Frances bracht ze zoals ze voorgesteld had naar binnen en kwam weer terug om opnieuw tegenover Alicia plaats te nemen. 'Ik begrijp het wel.' zei Frances met medelijden. 'Alleen misschien, ik weet het niet hoor, maar misschien helpt het juist wel als je er met iemand over praat?' Ze had geen idee of dat waar was, wat wist zij er nou van?

'Ik zou niet weten waarom dat help.' zei ze eigenwijs. 'Jij wil het toch ook niet over Logan hebben?' Ze merkte dat het er veel botter uit kwam dan ze bedoelde. 'Sorry, ik bedoelde het niet zo bot, maar...' nouja, ze eist eigenlijk niets neer om eraan toe te voegen. Ze keek Frances aan. Haar hand gleed door haar haren en streek ze achter haar oren.

'Oke, prima. Weet je wat: ik vertel jou over Logan en dan wil je me wel over Teoh vertellen?' Frances keek Alicia eveneens aan. Ze was gefrustreerd, geirriteerd en verveeld door het feit dat ze beiden niet gewoon de waarheid vertelden. 'Ik heb het uitgemaakt met Logan, we hadden ruzies en ik was bang en ben bang en ik heb het uitgemaakt en ik weet niet eens waarom.'

'Nee, weet ik niet.' haar stem verloor halverwege alle zekerheid. Ze vond er niets aan dat dit zo moest gaan. Bij Frances haar woorden keek ze haar alleen maar verbaasd aan. 'Waarvoor ben je bang?' vroeg ze verward. Ze had willen vragen waarom ze het had uitgemaakt, maar ze gaf zelf al aan dat ze dat niet wist.

Frances ontweek Alicia's verbaasde blik. Iedereen had haar zo aangekeken als ze het vertelde. Haar moeder die dacht dat het een grapje was. Haar oma die zelfs boos was geworden. 'Voor alles, Alicia. Dit stomme leven en al die onzekerheid. En ik werd zo afhankelijk dat het me verbaasde. Ik kon niet meer rationeel nadenken Ik was bang voor al die heftige gevoelens.' Ze durfde haar vriendin weer aan te kijken en biechte toen op wat ze nog niemand anders had durven vertellen: 'Ik heb hem geslagen, toen hij me kuste en het probeerde goed te maken.'

_____________
Ik weet al niet meer of dat gebeuren dat frances logan sloeg voor of na dit gesprek was, dus ik doe maar gewoon alsof dit erna is xd?