Nieuwjaarsgala 2012

Ik duwde een dronken jongen weg die half over me heen hing en pakte Elisa's hand vast. 'We gaan wel even wat drinken,' zei ik en trok haar mee. Ik schonk twee glazen in en keek over de mensen heen of ik Liam kon zien. Ik nam nog een slok en vroeg mompelend aan Elisa: 'Weet jij waar Liam is? Want hij is waarschijnlijk boos.'

Ik volgde Igraine naar het drinken en nam een glas aan. Bij haar woorden keek ik de zaal door op zoek naar Liam, hoewel hij niet echt een reden had om boos te zijn. Mijn oog viel op hem toen ik voor de tweede keer langs de mensen ging. 'Daar,' gebaarde ik met mijn bekertje naar de plek waar Liam stond. 'Ik snap echt niet wat jullie probleem is met elkaar.' zuchtte ik. Nouja dat was niet helemaal waar, als iemand mij dreigde te doden zou ik ook niet normaal tegen die persoon doen. 'Oke dat is niet helemaal waar.' gaf ik toe. Ik wist vrijwel zeker dat Liam meeluisterden en ik keek hem dan ook aan.

Ik volgde haar vinger en zag Liam staan, al keek ik snel weer weg. Ik hoefde hem even niet te zien. Ik nam een slok en keek haar aan. 'Ik dus ook niet,' zei ik eerlijk en zette mijn lege glas weer neer. Bij haar laatste woorden fronste ik verward. 'Oke, ik denk dat ik even wat mis... Waarom snap je wel dat we elkaar haten?'

'Nouja ik snap dat Liam niet zo blij is dat ik met jou bevriend ben.' Ik keek haar even gefronst aan. Igraine was niet iemand die iemand zomaar zou dreigen te vermoorden en vervolgens en het vervolgens te vergeten. 'Ik zou me ook zo gedragen als iemand me dreigt te vermoorden.' ik keek even naar Liam 'Nouja niet precies zo.' of tenninste dat hoopte ik. Ik keek Igraine aan met een iets verwarde blik.

Half luisterde ik naar het gesprek van Elisa en Igraine en half luisterde ik naar de kleine ophef die er wat ontstaan in de kleedkamer. Over een enkele minuut zou dat wel eens kunnen veranderen in een gigantische ravage. Precies zoals ik had gewild. Terwijl ik nog steeds deed alsof ik boos was op Igraine liep ik naar hen toe en trok ik Elisa iets tegen me aan. Zachtjes kuste ik haar en keek daarna naar Igraine. 'En hebben jullie me gemist?'

Ik knikte naar Daniël en liep naar voren toe waar Alicia, Frances en nog een jongen die ik niet kende stonden. 'Bonjour mes amigos.' Zei ik lachend en keek naar Teoh op het podium. Hij was niet slecht, zeker niet - hij kon het wel, maar de drank had hem niet goed gedaan. Ach - wat maakte het ook uit.

Ik sloeg mijn arm om Liam heen toen hij me naar zich toe trok. Kort kuste ik Liam terug om daarna op zijn vraag te antwoorden 'Igraine heeft je heel erg gemist, alleen ik niet.' plagend zette ik een kus op zijn kin. Ik keek Igraine daarna met een glimlach aan. Het was puur om hen beide even te sarren.

Ik grinnikte om Teoh, die zwabberend op het podium stond te zingen. Ik keek even naar Frances en glimlachte. Ondanks de vele genante dingen, vond ik het echt een hele leuke avond. Ik voelde me zowaar echt eens op mijn gemak op een plek. Mijn hoofd draaide zich meteen om toen ik opeens gegil hoorde, en pakte in een reflex Frances' arm vast.

Ik keek Liam glimlachend aan. 'Ja, ik heb hem vreselijk gemist,' zei ik liefjes. Ik glimlachte even naar Elisa en keek toen weer Liam aan. Opeens zag ik de menigte achter Liam bewegen en iemand schreeuwend de kleedkamer uitrennen. Mijn ogen vernauwde zich woest en ik greep Liams shirt vast. 'Wat heb je gedaan?' schreeuwde ik tegen hem.

Onschuldig hield ik mijn handen omhoog en keek ik haar aan. 'Ik heb niets gedaan?' Ik trok mijn wenkbrauw op en keek om, om te zien waar ze op doelde. Ah, plan in werking gezet en alles ging tot nu toe volgens plan. 'Je bedoeld die gillende mensen?' Vroeg ik aan haar. 'Niet altijd als iemand gilt heb ik er iets mee te maken.' Deelde ik haar mede en sloeg mijn arm om Elisa's middel heen.

Het zingen was echt geweldig, ik genoot zo erg. Het refrein was bijna afgelopen, toen er mensen begonnen te gillen. Ik stopte met zingen en stond op. 'Zo slecht is het toch ook niet!' riep ik lachend. Toen ik iets beter keek, zag ik dat mensen in pure angst en paniek gilde. 'Er is een dode!' hoorde ik door iemand schreeuwen en ik voelde mijn luchtpijp dichtknijpen. Ik sprong van het podium af en ging bij de anderen staan. 'We moeten nú weg!' zei ik. 'Er is waarschijnlijk een dode.'

Ik begon te giechelen en keek Teoh aan. 'Je was heel goed hoor,' Zei ik en daarna vertrok mijn gezicht lichtjes. 'Er is geen dode, gekkie - da's alleen maar om ons bang te maken.' Grinnikte ik en keek naar de mensen die toch wel heel echt overkwamen. Vervolgens keek ik weer naar Teoh. 'En ik denk niet dat ze ons weg laten gaan.' Ik keek hem wijs aan en ging iets dichter tegen Daniël aanstaan.

Ook ik keek even achterom. Een groep mensen was in paniek aan het raken nadat er wat mensen gilden. Er stond een groep voor een deur waarvan ik gokte dat het de kleedkamer was. Ik concentreerde me op wat er gezegd werd tussen de mensen en ving een angstige stem op die vroeg "is ze dood?" ik keek even naar Liam en Igraine. 'Wiens schuld het ook is er is in ieder geval iemand dood.' concludeerde ik. Hoewel ze dat waarschijnlijk beide al door hadden. Ik keek Liam even aan en wou erop vertrouwen dat het niet zijn schuld was. Ik wist dat het niet Igraine haar schuld was en ik was het ook niet. Een natuurlijke dood was ook niet echt een optie, dus of er was een psycho leraar/leerling die graag meisjes vermoordt of het was de schuld van een vampier.

Ondanks alle chaos moest ik toch even lachen om Zoe. 'Thanks,' zei ik en keek toen weer serieus. 'Maar ik wil dat we hier weggaan, uit deze ruimte. Dit wordt vast weer zoiets dat iedereen elkaar gaat vertrappen. En de moordenaar loopt hier dus nog binnen... Ik geloof niet dat het een zelfmoord is.' Ik sloeg mijn arm om Alicia heen en trok haar tegen me aan.

Ik probeerde rustig te blijven en me af te sluiten van de chaos die ontstond. Wat er gezegd werd ging een beetje langs me heen omdat mijn gedachte waren blijven hangen bij het idee dat er iemand dood was. Toen Teoh me tegen hem aan trok keek ik hem even aan waarnaar ik kort naar Dan en Frances keek. Het enige wat ik nu moest doen van mezelf was rustig blijven en zorgen dat ik geen domme dingen deed. 'Kunnen we aan de zijkant gaan staan?' vroeg ik alleen. Eigenlijk wou ik nu wel graag frisse lucht gezien de paniek duidelijk te voelen was.

Ik keek de rest even aan toen bleek dat het wel degelijk serieus was. Geschrokken sloeg ik een hand voor mijn mond en keek naar Alicia die voorstelde om even naar de zijkant van de zaal te gaan. Ik knikte naar haar en pakte Daniël hand beet. Kort keek ik naar hem en daarna naar de menigte de aan alle kanten steeds groter leek te worden.

Ik hoorde Liam's woorden aan en duwde tegen hem aan. 'Houd je kop!' vloekte ik op hem en ook op mezelf. Ik keek ze beide aan en begon naar het gegil te lopen. 'Ik ga naar het lijk toe,' snauwde ik nog kort naar Liam en liep toen echt de menigte in. Ik duwde mensen weg om erdoorheen te kunnen en de kleedkamer te bereiken.

Verbaast keek ik Igraine na en daarna ging mijn blik naar Elisa. Het was misschien maar beter dat ik niets zei, ik had vaak genoeg tegen mensen gelogen - maar tegen haar was het anders. Tegen haar wílde ik niet liegen en toch had ik het eigenlijk al gedaan. Ik trok haar iets dichter naar me aan en drukte mijn lippen zachtjes op haar kruin.

Ik keek even hoe Igraine weg liep en volgde nog half de gesprekken die bij de kleedkamer gaande waren. Ik trok hem een stuk mee naar de muur en leunde daar tegen aan, enkel om buiten de menigte te zijn. Ik keek hem even aan. Het zou een opluchting zijn te weten wie de dader was. Het boeide me namelijk totaal niet dat er iemand dood was, maar meestal als er iemand vermoord was dan wist ik wie de dader was, over het algemeen was ik dat namelijk. Mijn handen lagen rond Liam zijn middel terwijl ik hem aan bleef kijken.

'Wat?' Ik sloeg mijn beide armen beter rond Zoe en kuste haar zachtjes op haar kruin. Hierbij streelde ik zachtjes haar rug eenmaal we langs de kant stonden. 'Welke zieke haalt het in zijn hoofd om juist nu iemand van kant te maken?'

De verantwoordelijke leraar kwam in me naar boven toen ik een gil en een hoop onrust in het vizier kreeg. Ik verontschuldigde me bij Ariana, duwde mijn glas in haar handen en liep naar de kleedkamer waar de onrust was ontstaan. Het duurde even voor ik door had wat er aan de hand was, maar 'er ligt een dooie' vertelde me duidelijk genoeg wat er aan de hand was. Nu was mijn taak als dokter duidelijk het volgende dat op kwam borrelen. Ik baande me een weg door de leerlingen, ging de kleedkamer binnen en zag haar liggen.

Ik was eindelijk bij de kleedkamer aangekomen en keek de grote man die ervoor stond, om nieuwsgierige leerlingen tegen te houden, ijzig aan. Ik liep om hem heen naar binnen en zag het meisje op de grond liggen, in een plas bloed. Ik zag dat Arthur ook binnen was. Ik knielde naast het meisje neer en keek meteen naar haar nek.

Enkele malen probeerde ik over de massa hoofden heen te kijken. Tevergeefs, want ik was te klein, zelfs op hakken. Toen Alicia voorstelde om naar de zijkant te gaan knikte ik en liep met de rest mee naar de zijkant van de zaal. Ik vroeg me af of het werkelijk een gespeelde 'dood' was zoals Zoë zei, maar ik wist ook wel dat er hier veel logischere redenen waren voor een echte. Fronzend keek ik naar de reacties van de leraren, deze waren meestal sneller geïnformeerd dan leerlingen, maar de meesten leken net zo onwetend als wij waren.

Het voelde goed dat Daniël me stevig vastpakte, maar ergens realiseerde ik me totaal niet wat er gebeurde. Het was zo onwerkelijk en daarbij had ik aardig wat op. Ietwat wiebelend liep ik naar de zijkant toe, waar ik geschrokken toekeek op wat er allemaal gebeurde. Mijn arm was stevig om Dan's middel heen geslagen en ik keek hem schuin omhoog aan.

Met een van mijn handen streelde ik zachtjes over haar wang. Slechts om haar gerust te stellen. 'Ik zal je zo naar huis brengen. Misschien klim ik zelfs wel het raam omhoog om bij je te slapen.' Ik probeerde een grapje te maken aangezien ik niet wist hoe ze zich voele op dit moment.