De parkeerplaats

Ja. daar waar auto's staan.

Geërgerd beet ik op mijn lip en keek rond. Ik was op mijn skateboard naar school gekomen, maar mijn wieltje was er dus net afgevallen en gereedschap om het te maken had ik niet bij me. En het was ook nog eens hartstikke laat, omdat ik net training had gehad, en de meesten waren al weg. Ik ging dus maar op de stoep zitten en pakte mijn mobieltje, maar het scherm bleef zwart. Ook dat nog, batterij op...

Ik had mijn training alweer achter de rug en liep in mijn cheerleaders pakje richting mijn auto. Ja, ik had laatst mijn rijbewijs gehaald. Heerlijk dat idee om niet de hele tijd met Teoh mee te hoeven rijden en daarbij kon ik Dan nu ook ophalen. Met mijn autosleutels in mijn hand liep ik de parkeerplaats op, om tegelijkertijd een kijkje te nemen op mijn mobiel. Helemaal niets.

Ik keek op bij voetstappen en glimlachte spontaan toen ik zag dat het Zoe was. Maar die glimlach verdween al snel. We hadden al paar dagen niets tegen elkaar gezegd en er hing een vreselijke spanning in huis. Ik stond toch maar op en stak mijn hand op. 'Hey,' zei ik en wees naar mijn skateboard. 'Kan ik misschien een lift krijgen?'

Ik keek op naar Teoh die plots voor mijn neus stond en zijn kapotte skateboard. Vervolgens knikte ik en stapte zelf in aan de bestuurders kant, nadat ik de deuren had geopend. We hadden niet tegen elkaar gesproken, maar ik was niet zo onsympathiek om hem naar huis te laten lopen: Het was een aardig eind.

Ik had ook niet echt een antwoord terug verwacht, dus ik stapte ook in en zei niets. Het was raar om op deze plaats te zitten. Het deed me denken aan de tijd dat mijn vader er nog was. Hij was de enige waar ik altijd op de passagiersstoel moest zitten. Verder heb ik altijd zelf gereden. 'Gaat het rijden je goed af?' vroeg ik om de stilte te doorbreken.

Ik keek op toen hij begon te praten en knikte vervolgens. 'Best wel.' Zei ik kortaf en concentreerde me op de weg. Ik had totaal geen problemen met rijden, het ging heel erg goed zelfs, maar dat waren teveel woorden geweest en die wilde ik er niet uitgooien.

Ik keek haar even aan en daarna weer uit het raam. Ze had dus geen zin om te praten, best. 'Gelukkig,' mompelde ik dus alleen maar. Ik berekende in mijn hoofd hoe lang we er over zouden doen en het was echt best lang. Pijnlijke stiltes zouden in die tijd wel heel erg pijnlijk worden. Maar ik was net al begonnen, zou mocht nu weleens iets doen.

'En heb je je pa nog terug gebeld?' Ik keek hem niet aan toen ik dit zei, maar bleef gewoon op de weg gefocust. Ik had hem er niet meer over gehoord, maar ergens was ik er toch wel nieuwsgierig naar geworden, stel dat hij misschien kon helpen met de verdwijning van mijn moeder. Stel nou dat de twee zaken iets met elkaar gemeen hadden..

Ik bleef uit het raam staren en wachtte even met antwoorden. 'Ja,' zuchtte ik. 'Maar mijn moeder wil nog niet dat ik met hem praat. Ze wil er eerst achter komen waarom hij nu opeens opduikt en contact met ons zoekt.' Ik tikte nerveus met mijn vingers op het dashboard en beet op mijn lip. Ik wou zo graag zijn stem horen.

'Oh, oké.' Zei ik uiteindelijk maar toen ik een rotonde opdraaide en de derde afslag nam. 'Rot voor je, dat je weet dat je pa daar ergens is, maar geen contact met hem mag zoeken.' Als ik hem was had ik gewoon het nummer opgezocht in de telefoon en vervolgens met m'n mobiel gebeld. Ook al zou m'n pa zeggen dat dat niet mocht.

'Ik weet het,' zei ik zachtjes. 'En ik heb geprobeerd om het stiekem te doen, en als het goed is heb ik zijn nummer, maar ik ben zo bang voor wat hij te zeggen heeft.' Ik keek haar zijdelings aan. Ik legde mijn hand op de hare en haalde diep adem. 'Het spijt me heel erg van wat ik heb gezegd. Ik had het niet moeten doen.'

Ik keek op naar hem en haalde mijn schouder op. 'Er zijn wel ergere dingen tegen me gezegd.' Hij hoeft niet te weten dat ik er om heb liggen janken bij Dan. Oké, het was niet alleen daarom, maar toch. 'Maar het is vergeven en vergeten.' Ik dacht plots aan Dan's woorden dat ik moest zeggen dat ik niet boos op hem was geweest... Maar dat zei ik toch maar niet, dat kwam nog wel. Ooit.

Ik glimlachte breed en haalde mijn hand weer weg, voordat ze nog een ongeluk ging maken. Even haalde ik opgelucht adem dat het weer goed was en niet meer elkaar hoefden te negeren. Ze zou vast en zeker nog wel boos zijn, maar dit was toch een stap de goede richting op. 'Ik zag net dat je weer helemaal in de oude cheerleadersritme bent gekomen?'

Ik knikte toen hij over cheerleaden begon. 'Helemaal, al moet ik wel zeggen dat het weer erg wennen is hoor. De trainingen zijn harder dan dat ik me kan herinneren, maar ja - iedereen kende de helft van de choreografie al en ik niet. Dus tja.' Ik grijnsde even bij het idee, maar toch was ik wel blij dat ik weer verder was gegaan.

'Je deed het goed,' zei ik en keek haar aan. 'En je zult de stappen ook snel genoeg leren. Al zag het er nogal lastig uit, maar wie ben ik he?' Ik grinnikte en trok even een pruillip. 'Al is het niet goed voor Danny. Hij heeft alleen nog maar oog voor jou en niet voor de training. Onze trainer was ook best boos op hem geworden.'

Ik keek hem aan en begon te lachen. 'Zielige Dan. Die wordt helemaal afgemat door mij joh.' Grapte ik en reed de lange weg op die ons uiteindelijk bij ons huis zou brengen. Al zou dat nog wel een tijdje duren, want tja - dat krijg je als je aan de rand van het dorp woont en de school zich aan het andere uiteinde bevindt.

Ik lachte met haar mee. 'Je had zijn gezicht moeten zien toen je een of andere sexy pose deed. Alsof zijn kaak opeens honderd kilo woog. Het speeksel vloeide bijna uit zijn mond.' Ik herkende de weg waar we nu in reden en wist dat het nog wel even zou duren voordat we thuis waren. Met een skateboard was je ook heel snel thuis - je kon door allemaal kleine straatjes en over dingen heenspringen. Veel makkelijker.

Ik fronste mijn wenkbrauwen en begon te grijnzen. 'Ik weet het, ik ben ook ongelofelijk sexy. Misschien moet Alicia ook gaan cheerleaden, kan je er naast gaan staan.' Grapte ik en keek hem aan.

Ik grijnste ook, maar reageerde er niet echt op. Ze hoefde niet te weten dat ik ook nogal afgeleid werd tijdens training door Eleanor. Elke training opnieuw. Ik legde mijn hoofd tegen de hoofdsteun aan en sloot mijn ogen. 'Ben je nu ook niet vreselijk moe? Onze coach heeft ons werkelijk afgemat en dat kwam allemaal door McKenzie.'

'Mwah, valt wel mee - m'n lichaam begint er weer aan te wennen.' Ik keek hem aan en begon te lachen. 'Ik durf te wedden dat hij niet de enige was die op z'n donder kreeg van die coach van jullie. Volgens mij is iedereen de lul in de training.'

Ik lachte en keek haar toen even plagerig aan. 'En zeker beweren dat wij alleen kijken. Je kan mij niet wijsmaken dat je niet afgeleid wordt door een zwetende, rennende Daniel McKenzie,' grinnikte ik en sloeg even zachtjes op haar been. 'We moeten ook nog gaan oefenen voor toneel he.'

'Ik heb nooit gezegd dat ik dat niet deed. Ik moet toegeven dat het ongelofelijk sexy is.' Grinnikte ik en draaide met de bocht mee. 'Ja, we moeten nog oefenen ja.' Zei ik vervolgens, niet bepaald dol enthousiast, maar goed.

'Ik weet het, ik lijk ook net een Griekse god,' grinnikte ik en keek even bewonderd haar aan. Ze kon echt goed rijden. Al fronste ik daarna. 'Kom op Zoe, zit je nog steeds over die kus in? Het is een miniscuul kusje. Doe gewoon net alsof ik Danny ben ofzo.'

Ik keek hem aan en schudde mijn hoofd. 'Ik zit er niet over in.. Oké, misschien een klein beetje.' Ik focuste me weer op de weg en zuchtte. 'Ik ga het heus wel doen hoor, maar is het zo erg dat ik er niet laaiend enthousiast over ben?'