De parkeerplaats

Ik glimlachte bij het horen van gitaren en legde mijn hoofd tegen de hoofdleuning aan. 'Wat zijn je hobby's, Frances? Ik weet al dat je van naaien houdt, in de nette zin van het woord.' Ik wiebelde met mijn wenkbrauwen en lachte daarna. Ik keek naar buiten. 'Hier naar rechts.'

Ik lachte zachtjes, mijn hoofd heen en weer schuddend, toen hij werkelijk de vraag stelde en trok een wenkbrauw op toen hij over het naaien begon. Pas nadat ik naar rechts was gedraaid, gaf ik antwoord op zijn vraag; 'Ik loop graag hard, luister graag muziek en ben gek op western films.' Ik tikte op het stuur mee met de muziek en keek kort naar hem. 'En jij?'

Ik keek haar grijnzend aan en knikte daarna. 'Interessant,' zei ik. 'Wat voor muziek?' Daarna dacht ik even na. Wat voor hobby's had ik? Drank en bloed drinken? Met vrouwen omgaan? 'Ik houd ook van hardlopen, ik moet toegeven dat ik nogal van hoogtes houd, daarom woon ik in een boomhut. En ik houd van zwemmen, maar dat doe ik nu veel te weinig.'

'Gewoon singer-songwriter muziek, niet te veel geknoei met computers, puur muziek.' Ik glimlachte toen ik naar zijn hobby's luisterde. 'Je woont in een boomhut? Hoe krijg je dat voor elkaar?' Maar die vraag leek me overbodig voor een vampier dus wachtte ik niet op een antwoord en ging verder. 'Dan moet je dat vaker doen, zwemmen.' Ik vond het altijd zo zonde als mensen het leuk vonden om iets te doen, maar vertelden dat ze het al te lang niet gedaan hadden of te weinig deden. Je moest er maar tijd voor maken.

'Ja, dat is inderdaad goede muziek,' zei ik instemmend en veranderde weer van radiostation, nadat er een of ander zwijmellied op kwam. Heel wat anders dan stevige rock. Ook al praatte ze verder, gaf ik toch antwoord: 'Ik eet veel spinazie, dus ik ben reuzensterk en kan een boomhut bouwen. Hij is nog best luxe, je zou een keer moeten komen kijken.' Ik kedolheid het raampje en zuchtte. 'Ik houd er alleen van om in de zee te zwemmen.'

Ik rolde met mijn ogen, maar was geamuseerd door zijn opmerking over de spinazie. 'Ik heb hoogtevrees, dus dat gaat hem niet worden.' stelde ik maar en wijkte wat uit voor een tegemoetkomende auto. 'Jij eet zoveel spinazie, dan moet je makkelijk even op en neer naar de zee kunnen.' Ik was nog nooit naar het strand geweest, ooit zou ik er wel komen. Logan zou het vast niet erg vinden om ook naar zee te gaan op de road trip. Dat zou dan nog een plus aan die reis zijn.

Ik lachte en schudde mijn hoofd. 'Dat zou je denken, maar zó gek ben ik ook niet op spinazie.' Ik zuchtte even en ging gemakkelijker zitten. 'Dan kijk je gewoon de hele tijd naar mij en vergeet je spontaan hoe hoog je zit? Goed idee, of niet soms?' Ik grijnste breed en keek naar de weg. 'Hier weer naar rechts.'

'Ik geloof dat ik dan nog liever daar weg ben.' merkte ik droogjes op en sloeg nog eens rechtsaf. 'Geen goed idee dus, of je moet me in totale paniek wille'n meemaken? Maar ik neig dan nogal in het rond te slaan en schoppen.' En ik wist dat ik soms ongewild spreuken losliet. Nee, ik hield absoluut niet van hoogtes. Ik keek rond, ik kwam niet zo vaak op deze weg, ik woonde aan de andere kant van Mystic en had ook geen idee wat zich hier bevond.

'Ik weet wel met vrouwen met een eigen wil om te gaan,' grinnikte ik en voelde de aanwezigheid van mijn huis steeds dichterbij komen. Ook de energie van mijn familie, trouwens. 'Stop maar hier.' Ik deed mijn riem open en stapte uit de deur. 'Nog een hele fijne dag, Frances, en bedankt voor de lift. Ik zou met Logan nog even afspreken, als ik jou was.'

'Dat geloof ik graag. Maar ik kom hopelijk niet in die categorie voor.' zei ik waarna ik zachtjes moest lachen en de auto stopte. Stil keek ik toe hoe hij zijn riem los maakte en de auto uitstapte. 'Hetzelfde, geen dank. Het is dat ik graag auto rijd.' Kort glimlachte ik naar hem en knikte. Voor hij weg kon besloot ik toch nog wat te zeggen. 'Tommy, bedankt, dat je niets doet.. Ik weet dat je nogal wat kan, maar dankje dat je dat niet doet.' Het kwam er waarschijnlijk nogal onvolgbaar uit, maar ik had hem echt als gevaar gezien en nu leek dat erg mee te vallen.

'Daar zal ik je toch eerst beter voor moeten leren kennen,' zei ik grijnzend terug en keek haar nog even aan, waarna ik knikte. 'Graag gedaan,' zei ik en glimlachte nog zwakjes, om daarna weg te lopen. De enige reden dat ik niets deed, was omdat Logan me aan mezelf liet denken en Frances aan Tessa. Verdomme, ik zag haar de laatste tijd overal in.

gone

Nieuw

Ik was vandaag op de fiets naar school toe gekomen. Mam was met oma op pad, ze waren al vroeg vertrokken, dus moest ik op een andere manier op school komen. Met de fiets dus, gelukkig was het heerlijk weer om te fietsen en had ik wind mee gehad. Ongeduldig wrong ik aan het kettingslot dat maar niet op zijn plaats wilde schieten.

Ik zat in de open achterbak van mijn auto en gooide een beetje met een football. Ik zag het nut niet meer in van school, omdat ik nu toch een vampier was, en ging dus niet meer naar de lessen toe. Ook had ik geen zin om thuis te zitten, dus hing ik toch maar een beetje hier rond. Ik had wat muziek aan en deinde mee met de muziek.

Na eindelijk mijn fiets goed vast te hebben gezet, kwam ik overeind en keek kort de parkeerplaats over. Ik had de eerste 2 uur geen les gehad, dus het was rustig op dit tijdstip. Echter zag ik Teoh's auto en een football. De laatste dagen had ik hem vermeden, maar naar het gesprek met Alicia had ik besloten toch hem op te zoeken. Ik stapte met een doelgerichte blik naar zijn auto en zag hem in de achterbak. Met over elkaar geslagen armen keek ik naar hem en zijn stomme football.

Ik begon mee te zingen met het liedje, die trouwens echt goed was, en trommelde hierbij op mijn football. Ik keek opzij en zag opeens Frances staan. Meteen moest ik glimlachen en deed de muziek zachter, waarna ik uit de auto sprong en mijn armen naar haar spreidde. 'Hey Frances! Veel te lang niet gezien.' Ik had gelukkig niet gedronken, dus er was geen gevaar.

Sceptisch keek ik naar zijn gespreidde armen en vriendelijke blik. Hoe kon hij allemaal doen wat hij gedaan had? Ik trok mijn wenkbrauwen op en zei kritisch; 'Echt, Teoh? Meen je dit serieus?' Hij kon niet verwachten dat ik hem nu als vriend zou ontvangen, toch? Het was belachelijk wat er gebeurd was en ik had heel veel zin om hem dat goed duidelijk te maken.

Mijn wenkbrauwen ging echt en ook echt verrast omhoog. 'Uhm... Ja? Ik wil je een knuffel geven.' Door haar blik liet ik mijn armen maar weer zakken en wreef over mijn achterhoofd. Wat was haar probleem nu eigenlijk? Zou ze ook weten dat ik een vampier was? 't Leek me niet. 'Wat is er dan, Frances? O wacht, het komt vast door wat er met Logan gebeurde! Dat was echt een ongeluk Frances, dat weet je zelf ook.'

Met een zuur gezicht bekeek ik Teoh aandachtig. Soms was hij zo naïef, dat het gewoon zielig te noemen was. Met samen geknepen ogen richtte ik me tot hem en siste nijdig; 'Eerst breek je het hart van mijn beste vriendin, vervolgens de ribben van mijn vriendje. Je hebt echt geen idee wat voor een eikel je bent geweest, is het niet?' En het was allemaal niet zo erg geweest als hij gewoon zichzelf was gebleven.

Ik fronste bij haar woorden en leunde tegen mijn auto aan. Langzaam sloeg ik mijn armen om haar heen en bedacht haar woorden. 'Ik heb er voor beiden een verklaring voor,' probeerde ik haar te sussen. 'Ik kan er niets aan doen dat al die dingen zijn gebeurd.' Misschien was het eigenlijk wel goed als ze dacht dat ik een eikel was. Dan kon ik weer één persoon minder pijn doen.

Ik rukte me los uit zijn armen en gaf hem, zonder er echt bij na te denken een klap tegen zijn hoofd aan. Het was niet hard, ik was maar een meisje, maar hij moest het zeker gevoeld hebben en daar was ik blij om. 'Het zou allemaal nog niet zo verdomme erg zijn geweest, als je niet een bloedzúigende eikel was geworden.' Verwijtend keek ik naar hem en voelde dat ik rood was geworden van de spanning.

De klap voelde ik nauwelijks, maar het gebaar kwam des te hard aan. Ik beet hard op mijn lip en legde een hand op mijn auto, om langzaam erin te knijpen. Ik moest mijn zelfbeheersing bewaren. 'Zeg niet van de onnozele dingen, Frances,' mopperde ik en wreef over mijn wang, alsof ik pijn had. 'Bloedzuigend? Hoe kom je erop?'

Ik had goed door dat ik hier een vampier aan het uitdagen was, maar het deerde me niet. 'Ik onnozel?' Ik lachte hem uit, in zijn gezicht. 'Teoh, je bent verandert en ik weet hoe, door wie, maar ik snap niet waarom. Hoe haal je het verdomme in je hoofd?' Gefrustreerd zette ik mijn handen op mijn heupen en keek hem vragend aan. Hij moest wel een heel goed antwoord hierop hebben.

'Ik snap echt niet waar je het over hebt,' ging ik verder en duwde mezelf op de auto, zodat ik erop kon zitten. Plagerig voelde ik aan haar voorhoofd. 'Misschien heb je een beetje koorts. Ik ben gewoon mezelf, Teoh Gard. O wacht, ik heb wel meer gesport de laatste tijd...' hield ik het toneelstukje op. Ze wist niet wat ze zei. Van wie had ze dit gehoord?

Ik sloeg boos zijn hand weg en prikte tegen zijn schouder. 'Doe niet alsof ik dom ben, daar heb ik een hekel aan. Zeker van jou op dit moment.' Met priemende ogen staarde ik naar hem en vroeg me af of hij wel enig idee had dat hij niet de enige was met iets abnormaals. 'Ooit er over nagedacht dat sinds er van jouw soort meerderen zijn er van andere soorten ook een hele groep is?' vroeg ik hem spottend.

'Houd je rust een beetje!' fronste ik toen ze me opnieuw sloeg. Gefrustreerd duwde ik me van de auto af en stopte mijn handen in mijn haren. 'Nu doe je alsof ik dom ben, Frances. Natuurlijk weet ik dat. Genevieve heeft me er alles over verteld.' Ik schopte tegen een steen, die een stukje verderop in de boom belandde. Er was verder niemand dan wij twee.