Het muziek lokaal

'Dat jullie nogal wat interresse in elkaar vertoonden, maar dat de heer Vaugh in het spel kwam.' Ik had mezelf nu achter de piano gezet en sloeg wat toetsen zachtjes aan. 'Dat meneer Ivers agressief werd, gewelddadig en jullie nu on no-speaking-terms zijn. Klinkt verschrikkelijk.' Glimlachend speelde ik het d-mineur akkoord. 'Wat is er gebeurd?' Lieflijk keek ik op en verwachtte een antwoord.

'Correctie: ik had interesse in hem, voordat Sebastiaan kwam,' zei ik met een flauwe glimlach. Ach, ik moest haar de waarheid wel vertellen, anders kon ze zo mijn gedachten lezen. 'We waren goede vrienden en ik dacht dat ik het hem wel moest vertellen dat ik een vampier was, dus ik deed het en hij werd boos.' Ik haalde mijn schouders op. Ik was er goed in geworden om niet te laten zien hoeveel pijn het me deed.

Met een sceptische blik bekeek ik Igraine en lachte toen zachtjes terwijl ik het pianokrukje draaide. 'En hij was zelf?' vroeg ik veelbetekenend. Er was iets met die Ivers. En er was iets met Igraine. Als je zo lange tijd leeft, bouw je nogal wat ervaring op met gezichtsuitdrukking. Ook die van vampieren en er was een hoop dat Igraine achter wege liet.

Ik zuchtte en keek van haar weg. Ik wou het niet zeggen, maar waarschijnlijk wist ze het al en anders zou ze er misschien zelf wel achterkomen. 'Hij is een heks.' Ik keek haar nog steeds niet aan en stond op. 'We kregen ruzie en hij gebruikte zijn krachten. Dat is alles wat er is gebeurd.'

'Een heks, joh.' zei ik quasi verbaasd en draaide terug naar de piano om enkele akkoorden en noten aan te slaan. Het was een lied dat me bij was gebleven, maar waar ik de naam maar niet van kon vinden. 'Heeft hij je pijn gedaan?' vroeg ik zonder op te kijken van de zwart-witte toetsen. 'Heeft hij je véél pijn gedaan?' verbeterde ik mezelf. Natuurlijk had hij haar pijn gedaan, anders praatte ze er niet zo afstandelijk over.

Ik herinnerde het deuntje dat ze speelde, maar vertelde niet welk lied het was. Ik keek haar aan en zuchtte. 'Fysiek viel mee, geestelijk heel erg.' O Iggie, wat was je toch ook weer vreselijk eerlijk, dacht ik bij mezelf. Ik deed mijn haar los en liet haar de onregelmatige plukken zien. 'Hij kwam met een of ander krachtveld op me af.'

Nu keek ik wel op en aanshouwde hoe ze haar plukken haar liet zien. Ik stopte abrupt met spelen en draaide me weer richting Igraine. Haar eerlijkheid had me altijd wel aangestaan, zelfs nu het haar zoals bleek veel deed, liet ze me toch weten wat er was. Je had er alleen niets aan zo ongelooflijk eerlijk te zijn. 'Wat erg, Igraine. Hij moet wel vrij krachtig zijn geweest.' Aandachtig bekeek ik het ongelijke haar, dat zou ik niet zonder wraak voorbij hebben laten gaan.

-Het haar van vampieren in TVD groeit toch wel? Of niet?-

Nieuw

Ik was ruim op tijd het lokaal binnen gekomen. Het was opengelaten voor onze afspraak en ik zat nu op een tafeltje met een gitaar op mijn schoot. Ik voelde me altijd een stuk zekerder als ik een instrument in mijn handen had. Dan was ik tenminste niet een gehele kluns, maar kon ik ook nog iets. Geduldig wachtte ik op de andere twee.

Opgewekt liep ik de gang door naar het muzieklokaal en ging daar naarbinnen. Nieuwsgierig keek ik rond of ik iemand zag, maar alleen Eli zat er al. 'Hey Eli!' zei ik vrolijk en ging op een stoel naast hem zitten. Ik keek even bewonderend naar zijn gitaar en daarna naar hem. Het was al bijna tijd en Teoh was er nog niet. 'Ik ben heel benieuwd waar dit op gaat uitlopen.'

'Hi Ariel!' zei ik terug als begroeting en glimlachte naar haar. 'Ja, ik ben net zo benieuwd geloof ik. Denk je dat het gaat werken?' Ik had er zo mijn twijfels bij. Teoh was een aardige gast en kon misschien heel goed muziek maken in zijn eentje, maar in een band spelen was iets compleet anders. Ik was ook bang dat ik niet in een band kon spelen, want ik had daar nul ervaring mee. Maar we zouden wel zien.

Ik dacht even over zijn woorden na en knikte uiteindelijk. 'Ik heb een beetje rond gevraagd en mensen zeggen dat hij wel prima klinkt. Het is in elk geval het proberen waard.' Ik twijfelde even en pakte daarna iets uit mijn tas. Het was een lier. 'Ik dacht, jullie bespelen allemaal een instrument en dan moet ik ook laten zien wat ik bespeel. Een lier, net als Apollo,' zei ik enthousiast, maar toch een beetje verlegen.

Ik ging een hoek om en rende daarna snel verder. Ik was te laat voor de afspraak. Met piepende schoenen stopte ik voor het lokaal en liep naar binnen, om ze beiden al te zien zitten. 'Hey,' zei ik met een glimlach en pakte ook een stoel, om die bij hun bij te schuiven. Opgewekt zag ik de gitaar in Eli's handen. 'Kan je hem goed bespelen?'

Instemmend knikte ik. 'Je kunt het altijd maar proberen.' Ik tokkelde wat op de gitaar en keek vol verwondering op toen Ariel een instrument uit haar tas pakte. Een lier, hét instrument van de muziek god, Apollo, van de man die mensen betoverde met zijn muziek, Orpheus. 'Wauw, dat is geweldig. Hoe kom je daar aan? En kun je het goed bespelen?' Ik had mijn gitaar aan de kant gelegd en was van het tafeltje gesprongen om het instrument van dichter bij te bekijken. Teoh was binnen gekomen en ik glimlachte als begroeting naar hem en keek om naar mijn gitaar. 'Redelijk, ik het mezelf aangeleerd, dus het is niets speciaals, maar ik kan het.' vertelde ik hem bescheiden. 'Wat speel jij?' vroeg ik hem.

'Nou, ik heb het van mijn moeder geleerd. Zij was nogal gek op aparte instrumenten en ik heb denk ik die gekte overgenomen.' Ik liet mijn vingers erover glijden en zo kwam er een engelachtig geluid uit. Ik vond het zo prachtig. 'En ik bespeel hem best wel goed,' zei ik opgewonden, en keek daarna op, omdat Teoh ook binnen was gelopen. 'Hoi Teoh!' zei ik als begroeting en keek hem benieuwd aan.

Ik keek goedkeurend naar zijn gitaar en keek ze daarna beiden aan. 'Ik speel gitaar en piano. Ik bespeel ze prima, niet perfect, maar wel goed genoeg.' Nieuwsgierig keek ik naar de lier in Ariels handen. 'Dat zou best wel iets gaafs kunnen toevoegen. Maar we zingen dus alle drie? En gaan we dit echt doen? Want ik heb er best wel een goed gevoel over.'

'Ik wil best alleen gitaar doen, of percussie of bas. Ik kan het allemaal wel een beetje.' Ik keek nog steeds naar de lier en wierp even een blik op Teoh. 'Wat voor muziek hebben jullie eigenlijk in je hoofd? Want ik neem aan dat we geen hardrock gaan spelen met een lier.' Grinnikend richtte ik me weer op het aparte instrument. 'En natuurlijk gaan we dit echt doen!'

Ik schopte zachtjes tegen Eli's been aan. 'Eli kan geweldig zingen, dus hij gaat zeker niet alleen instrumenten bespelen.' Ik dacht even na en haalde mijn schouders op. 'Muziek met een lier is meestal wel erg sereen,' zei ik glimlachend. 'En we hoeven hem er niet altijd bij te hebben. Zonder de lier kunnen we heel veel verschillende genres doen?'

Ik grijnsde naar Ariel toen ze mij schopte en rolde met mijn ogen. 'Vooruit, wat achtergrond zang kan ik wel verzorgen of een tweede stem.' Ik keek even naar Teoh en vervolgens weer naar Ariel. 'Kun je, je de combinatie van lier en banjo al voorstellen?' vroeg ik lachend aan haar. Ik wist niet of ik er klaar voor was om mijn banjo skills te tonen, maar het leek me een leuk idee een hele verzameling aparte instrumenten te gebruiken.

Ik leunde opgewekt en tevreden naar achteren en sloeg mijn armen over elkaar heen. 'Ik zeg, let's sing! Want ik ben heel benieuwd naar jullie stemmen, guys!' Ik stond op en ging achter een keyboard zitten, om paar toetsen in te drukken. Het voelde zo geweldig, een band. Vrolijk keek ik ze aan en wachtte af.

Ik knikte en glimlachte naar Eli. 'Ik kan het me wel voorstellen,' zei ik met een dromerige blik en stond na Teoh's woorden op. 'Ik zal wel beginnen,' zei ik, terwijl ik naar de piano liep. Ik vond altijd een piano zoveel meer kracht bezat dan een keyboard. 'Dit is een liedje, genaamd Hold You.' Ik glimlachte nog kort, legde mijn vingers op de toetsen en begon te zingen. Het was een liedje mét tekst die ik mezelf meteen na de ontmoeting met Eli had aangeleerd.

Het is Hold You van Nina Nesbitt.

Ook al had ik Ariel al eens horen zingen, haar stem klonk nog steeds even fris en mooi in mijn oren. Ze had een liedje gekozen dat ook nog perfect bij haar stem paste. Aandachtig luisterde ik en voelde dat een glimlach zich op mijn gezicht had gevestigd. Veelbetekenend keek ik naar Teoh, vond hij dit ook niet prachtig?

Met ingehouden adem luisterde ik naar het iele, toch tedere stemmetje. Het was prachtig, maar paste dit in een band? Ik ving de blik van Eli op en keek enthousiast terug. Toen ze klaar was, begon ik hard te klappen. 'Ariel... Wauw, dat was mooi. Kan je ook snellere, hoe zeg je dat, up tempo liedjes aan?' Daarna keek ik benieuwd naar Eli, benieuwd naar zijn stem.

Ik klapte opgewekt mee en floot tussen mijn tanden door. Ik schonk Ariel een aanmoedigende lach en richtte me weer op Teoh. Daar had hij wel een punt, we konden niet slechts dit soort liedjes spelen en ik was om eerlijk te zijn ook niet erg goed met dat soort muziek. 'Ja, eh, nu moet ik hè?' Onzeker dacht ik na over mijn lied keus. Uiteindelijk besloot ik You Give Love A Bad Name te spelen; een akoestische versie die mijn moeder grijs draaide thuis, hoewel ik hem liever elektrisch speelde, had ik nu slechts mijn akoestische gitaar dus moest het daar maar mee doen.

https://www.youtube.com/watch?v=1xHCQ3gge_I

Met rode wangen door het applaus lachte ik en keek Teoh aan, terwijl ik van de kruk van de piano afgleed. 'Ik kan het in elk geval proberen. Maar ik denk dat dat ook wel moet lukken hoor!' zei ik en sloeg met mijn armen om Eli's hals heen vanachter. 'Ja, Eli, nu moet je er toch aan geloven!' zei ik met een glimlach en ging weer op mijn stoel zitten, om naar Eli te luisteren. Zijn stem bleef uniek en geweldig. Nu was ik degene die benieuwd naar Teoh keek, zijn reactie alvast peilend.