Het muziek lokaal

Onder mijn arm hield ik mijn tas vast, terwijl ik in mijn andere hand een kop thee hield. Het was mijn eerste dag hier als lerares, en ik had er heel veel zin in. Ik liep naar het muzieklokaal toe, en hoorde er al geluid uitkomen. Ik kwam binnenlopen en stond meteen stil. Twee meiden stonden ruzie te maken, en een jongen achter de piano keek toe. Ik legde mijn spullen neer en liep naar ze toe. 'Ho, ho, rustig aan.'

Ik keek op toen er iemand anders binnen kwam lopen. 'Oh nee, gaat zij zich er ook nog even mee bemoeien, nu wordt het mooi.' Oogrollend keek ik naar beide vrouwen die tegenover mij stonden. Ik wendde me weer tot Frances, ' Oh wacht - daarom draag je geen make-up? Misschien zou je dat toch eens moeten doen. Alsof make-up iets is om te verbergen. Goh - je hebt toch wel een hele slechte blik van mensen.' Ja, ik kon ook bitchy opmerkingen maken als ik dat wilde.

Ik kan heel goed mijn woede beheersen, maar nu vernauwden mijn ogen zich toch. 'Grote mond, klein hartje. En lieverd, die opmerking slaat echt nergens op. Dus haal die trotse grijns maar van je gezicht.' Ik liep naar het bureau en ging erachter zitten. Een glimlach kwam tevoorschijn. 'Ik ben mevrouw Green, drama- en muzieklerares. En zulke opmerkingen wil ik niet in mijn lokaal.' Ik glimlachte ijzig naar de twee meiden, want ze hadden beide rake opmerkingen naar elkaar gemaakt.

Vanaf het moment dat de lerares binnen was gekomen had ik mijn mond gehouden, enerzijds vanwege het feit dat ik niet iemand was die de autoriteit van leraren schond en anderzijds kon ik de opmerking van Zoë niet hebben. Ik zou nooit tot haar door kunnen dringen, onze meningen waren daar veels te verschillend voor. Hoewel ik niet graag op gaf, hield ik dus mijn lippen stijf op elkaar en griste mijn tas van de grond. Verwoed pakte ik mijn geschiedenisboek weer op en stopte deze in mijn tas. Naja, het was meer een poging tot, want door de frustratie werkte alles me tegen. Nadat ik het eindelijk voor elkaar had gekregen het boek weg te stoppen, stormde ik het lokaal uit, zonder nog een woord of blik aan iemand te verspillen.

___
Jeesh, sorry dat ik zo slecht in ruzie maken ben xd. Gelukkig dat dat een beetje bij Frances past.
Anyways, Frances out.

oeps.. tralalal - Zoë is zo lief af en toe hè! XD

-

Kort keek ik Frances na en keek vervolgens weer naar Teoh die het hele tafereel zonder één woord te zeggen had moeten aanschouwen. De lerares die binnen was gekomen, gaf ik echter geen aandacht meer. Ook ik pakte mijn tas van de grond af, zette mijn iPod zo hard mogelijk aan, stopte de oortjes weer in mijn oren en verliet zo het lokaal. In de deurpost bleef ik even staan en keek ik om naar Teoh. 'Ik zie je thuis wel weer.' Zei ik nog, terwijl ik dit keer echt wegliep.

Zoë is gone.

NEW
Ik liep mijn lokaal binnen en ging achter mijn bureau zitten. Ik nam een korte slok van mijn koffie en herrangschikte de bladmuziek die ik voor vandaag had. Ik voelde me belabberd; ik had me al een tijd niet gevoed. Ik voelde me met de dag zwakker worden, en besefte dat ik vannacht echt moest gaan jagen. Op mensen. Het beviel me niet erg, maar ik accepteerde het wel.

Met mijn handen nonchalant in mijn broekzakken, liep ik recht op het muzieklokaal af. Ik had aan wat leraren gevraagd waar ik haar kon vinden, zeggend dat ik haar nodig had voor.. Zaken. Braaf hadden ze mij de weg gewezen en zo liep ik hier dan. Zonder te kloppen liep ik binnen en stopte ik voor het bureau waar ze aan zat. 'En wat vond je van mijn spectaculaire opkomst bij de musical? Aangename verassing, was het niet?' Glimlachte ik valsig. Ik wist dat ze een grote hekel aan me had en dat was nou juist hetgeen wat me zo plezierde.

Ik keek hem even kort aan. 'Je had het recht niet,' mompelde ik en stond op. Ik deed snel de deur dicht, en draaide me woedend om. Mijn stem werd steeds luider. 'Je had en hebt het recht niet om het enige waar ik om geef in deze rotwereld te verpesten. En hier naar school te gaan, waarschijnlijk alleen om het mij moeilijk te maken.'

'Volgens de directeur heb ik het recht wel. Ik mag zelfs aanpassingen in het stuk maken zodra ik het niet leuk vind.' Grinnikte ik en hield mijn handen onschuldig omhoog. 'Oké, dat zal ik niet doen. Ik kan het wel, maar ik doe het niet. Ergens ben ik nog wel aardig hoor. Je moet het alleen goed zoeken.' Ik kreeg een glimlach op mijn gezicht toen ze begon te tieren. 'Ik zit hier niet op school, ik help alleen met de musical. Volgens mij heb ik bij sommige niet zo'n goede indruk achter gelaten en dat moet ik eventjes recht zetten. Wat helpt nou beter dan een schoolmusical? En ik beloof dat ik daarna weer weg ben.. Tenzij het me bevalt natuurlijk'

'Serieus Liam, fuck you,' siste ik en liep terug naar mijn tafel. Ik had zin om een baksteen tegen zijn hoofd aan te gooien, maar het jammere was dat hij het natuurlijk niet zou voelen. Niet zo erg, als ik zou willen. 'Oke, ik vind het... te doen dat je meedoet. Maar eet geen leerlingen op, of transformeer ze. Dan moeten wij ze weer helpen en blabla, en ik weet zeker dat jij dan weer verdwijnt en dan moet ik jouw zooi opruimen.' Ik pakte een potlood en draaide die rond mijn vingers. 'Ben je zo'n creatieve geest dat je precies het schooltoneelstuk koos?'

Ik keek haar aan en lachte even. 'Ik weet geen leerlingen op, en ik transformeer ze alleen als ze erom vragen.. Of als ik daar zin in heb.' Ik zette een zoete glimlach op en liep haar achterna naar het bureau. 'Ik verdwijn wanneer ik wil.' Gaf ik als statement en lachte vervolgens. 'Ik? Een creatieve geest? Nee, sorry. Ik koos het alleen omdat jij eraan meedeed. En omdat - de laatste keer dat ik het checkte - je een ongelofelijke hekel aan me had. Daar doe ik het voor, sweetheart.'

Ik knipte in mijn vingers en wees kort naar hem. 'Dat bedoel ik dus. Je doet dingen als je er zin in hebt, en als je dat zegt, dan weet ik gewoon al dat je dat gaat doen. Je bent geen God, ja? Zul je ook nooit worden.' Ik lachte schamper, en keek hem aan. 'Ik voel me zo onwijs vereerd, Liam. Speciaal voor mij zeg, ondanks dat ik je haat. Ik weet niet wat ik daarop moet zeggen!' zei ik overdreven.

'Heb ik ooit gezegd dat ik god ben? Nope, ik weet alleen dat ik kan doen wat ik wil als ik dat wil. Ik creëer geen dingen, zoals onze lieve heer daarboven.' Ik rolde met mijn ogen en ging nonchalant op het bureau zitten. 'Ik ben blij dat je zo gelukkig met me bent - dan kan ik waarschijnlijk nog wat langer blijven! Is dat niet leuk!' Ik zei het op dezelfde overdreven toon als dat zij net had gedaan en keek haar met een neppe glimlach aan.

Ik zuchtte vermoeid. 'Ik bedoelde het ook niet op die manier.' Moest ik alles drie keer voor hem uitleggen? Ik keek hem afwachtend aan toen hij op mijn bureau ging zitten en ik leunde verder achterover in mijn stoel. 'Hoe eerder je weg bent, hoe beter,' mompelde ik knorrig. Ik vervolgde weer vrolijk: 'Je zou meer moeten lachen, je glimlach is zo enig!'

'En ik dacht nog wel dat je me zo aardig vond.' Zei ik sarcastisch en glimlachte nep om haar opmerking over mijn glimlach. 'Weetje dat jij echt vreselijk irritant kunt zijn.' Zei ik, terwijl ik haar schuin aankeek en vervolgens opstond van het bureau. 'Ik kan niet ontkennen dat ik dat nooit ben - maar toch.' Voegde hij er nog aan toe en liep even door het lokaal heen.

Ik leunde mijn mijn ellebogen op het bureau en keek hem even licht glimlachend aan. 'En weetje Liam, ik vind je ook aardig. Dat meen ik serieus, maar je staat bij sommige dingen die ik heel belangrijk vind gewoon in de weg. Dat is het enige, en verder ben je heel soms best grappig en eigenlijk zeg je nooit iets aardigs, maar... laat ik zeggen dat ik vampieren in het algemeen respecteer. En ik weet dat ik irritant kan zijn.' Ik stond op en liep naar het toe. We stonden bij de instrumenten en ik vroeg: 'Speel je een instrument?'

Ik ging verder niet in op het antwoord dat ze me had gegeven en keek even naar de instrumenten. 'Piano, gitaar, drum. Je moet toch wat doen als je de eeuwigheid hebt.' Ik had tussendoor wel eens cursussen genomen, wat geoefend. Instrumenten gekocht van het kapitaal waarover ik beschikte. Tja - het was dat ik soms niets beters te doen had. 'Jij dan?'

Ik haalde mijn schouders op. 'Het meeste eigenlijk wel, maar geen zware dingen die je bijvoorbeeld op je schouders moet laten hangen. Het zou een beetje onrealistisch zijn als ik zo'n ding zou dragen, terwijl ik heel klein en... slap ben.' Ik grinnikte en keek hem even kort geinteresseerd aan. 'Indrukwekkend.'

Nieuw

Vriendelijk glimlachte ik naar de leerlingen die het lokaal uistroomden net nadat de bel was gegaan. Ik herkende sommigen omdat ik ze zelf les gaf, anderen liet ik maar onopgemerkt voorbij gaan. Toen het lokaal leeg leek te zijn liep ik naar binnen en zag Igraine achter haar bureau staan. 'Goedemiddag mevrouw Green, ik kom voor mijn bijles dansen.' Grinnikend liep ik om het bureau en gaf haar een omhelzing als begroeting.

Ik keek met een glimlach hoe de leerlingen wegliepen. Dit was een leuke klas, omdat ze zich niet schaamde tegenover elkaar en gewoon voor de klas kwamen staan. Ik keek verrast toen Arthur binnen kwam lopen en glimlache. 'Hey Arthur,' zei ik, terwijl ik hem knuffelde. 'Je komt precies op tijd, ik heb hierna geen lessen meer.' Ik liet hem los en keek hem aan, en even kwam het woord ''heks'' weer in me op, maar ik stopte het al snel weg.

'Perfect, mijn laatste les gaat niet door omdat de leerlingen op excursie zijn.' Ik keek het lokaal rond en vond dat het er gezellig uit zag. Natuurlijk niet zo geweldig als mijn mooi biologielokaal, maar het zag er beter uit dan bijvoorbeeld het wiskunde lokaal waar werkelijk alles grijs was. 'Leuke les gehad?' vroeg ik terwijl ik me weer omdraaide naar Igraine.

Ik zag hem door mijn lokaal kijken en kon het niet laten om me toch ene beetje trots te voelen. Ik had werkelijk alle soorten instrumenten en er hingen verscheidene posters op de muur. 'HEt was echt heel leuk!' zei ik enthousiast. 'Ze moesten stukken uit hun lievelings film of toneelstuk naspelen. Op het einde zongen we nog wat. En jouw les?' Ik ging op mijn bureau zitten en keek hem nieuwsgierig aan.

'Gezellig.' antwoordde ik glimlachend. 'Mijn les was, oké, ze hadden een schriftelijke overhoring, dus eerlijk gezegd heb ik alleen moeten surveilleren.' Ik liep naar de instrumenten toe en tikte met mijn vingers op één van de djembé's. 'Kun je veel van die instrumenten bespelen?' vroeg ik vervolgens.

Ik zuchtte even meelevend. 'En dat brengt ook weer een hoop nakijkwerk met zich mee.' Ik liep achter hem aan naar de instrumenten en lachte. 'Ik kan ze allemaal bespelen,' zei ik trots. Dat is weer een voordeel van dat eeuwige leven. 'De een wel beter dan de andere hoor. En jij Arthur?' Ik keek hem nieuwsgierig aan. 'En hoe was het eigenlijk afgelopen met dat meisje dat naar je toe kwam, toen we dansten?'

'Inderdaad, leuk nakijkwerk.' Ik had de djembé al weer achter me gelaten en sloeg de snaren van een gitaar aan. 'Indrukwekkend, ik kan enkel wat piano, die vleugel thuis moest ergens voor gebruikt worden. Oh en orgel, ik viel wel eens in voor de orgenist.' Toen ze over Zoë begon draaide ik me met opgetrokken wenkbrauwen op. 'Gewoon, naïeve leerlingen, je kent wel.' Ik glimlachte en wuivde de gebeurtenis het niet serieus nemend weg.