De Milkshakebar "Milkie Milkie"

Ik knikte als bedankje en keek hem vervolgens aan. 'Kan ik je nog verblijdde met een milkshake?' Zelf had ik er nog best wel trek in, maar ik besloot te wachten met bestellen tot ik wist of hij ook wilde. 'Sorry trouwens.. Dat ik er daarnet over begon. Ik weet hoe gevoelig het onderwerp soms kan zijn... Maar mijn nieuwsgierigheid nam even de overhand.' Daar had ik wel vaker last van helaas. Op het moment dat ik iets graag wilde weten, vroeg ik het vaak meteen zonder erover na te denken.

'Oh, nee dankje, ik geloof dat ik genoeg suiker heb binnen gekregen voor vandaag.' zei ik grinnikend en voegde er aan toe; 'Maar neem er gerust zelf nog een hoor.' Toen ze verder ging over de verdwijningen glimlachte ik zonder al te veel enthousiasme. 'Ach, ik geloof dat dat een logisch gevolg is van zo een onduidelijk voorgeval, mensen willen er graag meer over horen.' Natuurlijk bedoelde ik dit niet richting haar, ik begreep het zeer goed dat zij er anders tegen aankeek met haar eigen verdwenen moeder.

Ik lachte even en bestelde nog een milkshake chocolade. Nooit kon ik genoeg krijgen van milkshakes, toen ik klein was al niet. 'Maar vind jij het niet raar? Ik bedoel, zoveel verdwijningen in een korte tijd? Mevrouw Clocks van het winkeltje op de hoek is ook rond die tijd verdwenen en nog meer volgens mij.' Oké, Zoë hou op. Je ratelt er teveel over door en hij vond het al niet leuk dat je erover begon.. Ik besloot even op antwoord te wachten, maar er verder niet op door te gaan.

Ik keek naar de chocolade milkshake die gebracht werd voor Zoë en reageerde toen pas op wat ze had gezegd. 'Natuurlijk is het vreemd.' antwoordde ik instemmend. 'Maar betekent dat, dat wij ons daar druk over moeten gaan maken?' zei ik vervolgens en keek naar Zoë. Het was nogal ironisch hoe ik hier nu probeerde Zoë er van af te houden dat ze zich te veel bezig zou gaan houden met de verdwijningen, terwijl ik al die tijd erna nergens anders aan had gedacht, maar ik vond Zoë aardig en ze zag er ondanks de verdwijning van haar moeder nog zo onschuldig uit, dat ik hoopte dat ze niet in aanraking zou komen met de vreemde mythes die hier werkelijkheid waren.

Twijfelend keek ik hem aan. 'Je zal wel gelijk hebben.. Niet dat andere mensen er nog aandacht aan spenderen, ook al zeggen ze van wel.' Mijn uitspraak was gericht tegen de sheriff die alsmaar zei dat ze er iets aan ging doen, maar nooit hoorde we er iets van. Zodra we ernaar vroegen was het onzin: Ze hadden gewoon nog niets gevonden. Een paar kleine slokjes verdwenen uit mijn glas en ik keek hem aan. 'Houdt het jou niet bezig dan?' Deed ik het weer, mijn nieuwsgierigheid de bovenhand laten nemen. Maar dit lag gewoon zo dichtbij.

'Ja, natuurlijk wel, maar ik wil mezelf niet hinderen door altijd stil te blijven staan bij de verdwijning. Het is al een jaar geleden..' antwoorde ik lusteloos en wierp even een blik op Zoë. Ze zag er sterk uit, ze gaf ook de indruk dat ze niet zomaar onderuit te halen was, maar als het vermeden kon worden, kon ze beter niet in contact te komen met de levende mythes. Dat gunde je namelijk niemand wanneer je er eenmaal zelf deel van uitmaakte.

Mijn blik keek hem begrijpend aan en ik knikte vervolgens. 'Daar heb je dan ook gelijk in.' Zei ik en zette het lege glas voor me neer. 'Geen milkshakes meer voor mij vandaag.' Grinnikte ik en keek al snel hoe mijn lege glas werd opgehaald. 'Misschien moet ik het inderdaad maar gewoon laten rusten ja.' Mijn vader er ik hadden er expres voor gekozen om geen graf te plaatsen voor mijn moeder, niet tot er duidelijkheid was. Ergens had ik er wel spijt van, nergens had ik het gevoel dat ze een beetje bij mij was, en bij een graf is dat meestal wel het geval. Mijn somberheid verbloemde ik snel alweer met een glimlach.

'Ik geloof dat er in twee van die glazen genoeg suiker zit voor drie weken energie.' grinnikte ik en bedacht toen dat ik waarschijnlijk ook genoeg koffie dronk op een dag voor zoveel weken enthousiasme, maar ach iedereen had wel ergens een zwak voor, niet? 'Het laten rusten en het vergeten zijn twee compleet verschillende dingen en het laatste zul je echt niet doen.' zei ik wijs, maar eerlijk gezegd wist ik niet precies waarom ik haar deze wijsheid bij wilde brengen. Waarschijnlijk om haar gerust te stellen dat het niet erg was om iets te laten rusten? Ik geloofde daar zelf niet eens in.

'Maak er maar vier van.' Grinnikte ik en keek toen even naar hem. 'Dat is waar, maar het maakt niet uit. Het blijft lastig.' Met mijn vinger tikte ik wat onrustig op de tafel. Ondanks dat ik het onderwerp zelf naar boven had gebracht, begon ik me een beetje droevig te voelen. Het voelde raar om zo open erover te praten met iemand die ik nog niet goed kende. Überhaupt deed ik dat haast nooit, alleen met mijn vader - en Eleanor.

Instemmend knikte ik weer en glimlachte toen vriendelijk naar Zoë. Er hing een steeds droevigere sfeer om haar heen en ik begon mezelf ook iet wat ongemakkelijk te voelen. 'Laten we het ergens anders over hebben. Heb je al een date voor het gala?' vroeg ik vrolijker. 'Misschien is dat wel helemaal niet gepast om te vragen overigens..' vervolgde ik toen pas bedenkend wat ik precies had gevraagd.

Zacht begon ik te lachen. 'Nou ja - ik neem aan Daniël.' Ik dacht even na over het feit dat hij hem misschien wel helemaal niet kende. 'Daniël McKenzie, that's my boyfriend.' Ik begon even de glunderen toen ik de woorden uitsprak en lachte zachtjes. 'En heb jij al een date?' Inmiddels was ik nieuwsgierig geworden naar het onderwerp. Hij vroeg het wel aan mij en ik had eerlijk antwoord gegeven, maar nu wilde ik het natuurlijk ook van hem weten. An eye for an eye.

Tooth for a tooth. Natuurlijk wilde ze nu van mij ook een eerlijk antwoord, maar ik had nog niet echt een beslissing genomen. 'Als leraar hoeven we niet zo nodig een date mee te nemen.' antwoordde ik simpel, terwijl dat ik wist dat ik graag Ariana mee had gevraagd. Alhoewel ik natuurlijk wist dat ze er wel zou zijn, Ariana en dansen paste prima bij elkaar, dus ze zou dit feestje vast niet over slaan. Maar na wat ik haar had verteld, wist ik niet zeker of ze nog wel mee wilde.

'Oh, dus dat betekent automatisch dat je niemand mee neemt?' Vroeg ik nieuwsgierig en lachte. 'Of je wilt het gewoon niet zeggen - ik snap het wel hoor. Je privé leven met een leerling delen wil je niet. Maar uiteindelijk kom ik er wel achter hoor.' Het laatste was als een grap bedoeld, dus zei ik het ook op een ietwat humoristische toon.

'Ik zal je in vertrouwen nemen. Als ik niemand meeneem heb ik bij alle vrouwelijke collegae nog een kans. Stiekem was ik van plan om al de leraressen van de school ten dans te vragen. En dan maar te kijken welke me het beste beviel.' zei ik luchtig en glimlachte plezierig naar haar. Misschien moest ik niet eens proberen om Ariana mee te vragen, ik wist niet eens of ze het me wel zou vergeven, die ruzie. Daarnaast had ik er nog over na gedacht Igraine mee te vragen, maar ik had het niet aangedurfd omdat ik haar niet erg goed kende. Ach ik zou wel zien.

'Oh, Arthur is going dirty.' Lachte ik en schudde mijn hoofd. 'Nee hoor, ik snap het wel - als ik niemand had zou ik ook iedereen afgaan... Nou ja - bijna iedereen.' Als ik niemand had gehad, was ik gewoon forever lonely geweest op het gala, maar dan had het me ook niet zoveel uit gemaakt. Het kwam wel vaker voor dat je alleen naar een feestje ging.

'Ach ja, ik zie vanzelf wel met wie ik een poging tot een dans waag. Met nadruk op de poging tot, dansen is niet echt mijn ding.' gaf ik toe en probeerde te bedenken wanneer ik voor het laatst had gedanst. Eerlijk gezegd kon ik me geen gelegenheid herinneren waarbij ik gedanst had. Misschien moest ik het dan ook maar niet eens proberen, anders zou ik mezelf alleen maar voor schut zetten en als leraar kon ik dat niet echt goed hebben.

'Ah, dat zal vast wel meevallen. Gewoon een beetje met de heupen schudden - dan komt alles wel goed.' Lachte ik. Ik had makkelijk praten, ik danste al mijn hele leven - daarbij was ik ook best lenig dus moest het niet zo'n probleem vormen. 'Anders krijg je vast wel een spoedcursus dansen van iemand als je dat vraagt.' Ik doelde niet op mezelf, nee zeker niet - dat zou ongepast zijn. 'Er zijn vast wel een paar leuke dames die een oogje op je hebben. Misschien ken ik er zelf nog wel eentje, ze is net weer terug - en ze loopt nu stage op onze school.. Volgens mij Engels.' Jazeker, ik doelde op Ariana - ze was wel toe aan iemand vond ik zo.

Lachend leunde ik wat naar achteren. Ik had een vreselijk beeld van mezelf dansend in een pak in mijn hoofd. Het paste totaal niet. Toen ze over de Engels stagiair begon, keek ik haar even lichtelijk verward aan. Dat was Ariana, bedoelde ze Ariana? Een te groot toeval zou het zijn als Zoë haar bedoelde. 'En wie is die dame?' vroeg ik licht glimlachend.

'Een vriendin van me. Ze heet Ariana.' Ik keek hem even glimlachend aan. 'Ach je kent d'r vast wel. Iedereen kent Ariana.' Ik lachte eventjes. 'En ik schat dat ze in ongeveer dezelfde leeftijdscategorie zit dus wat wil je nog meer?' Ik klonk nu net als zo'n verkoper aan de telefoon, of iemand die altijd midden in de stad stond met een petitie die je dan moest tekenen - of iemand die je iets op de rommelmarkt wilt aansmeren.

Fronzend keek ik Zoë en wendde toen mijn blik af voor ze door zou hebben dat ik Ariana wel degelijk eknde. Ze wist waarschijnlijk niets eens dat ik Ariana waarschijnlijk beter kende dan zij deed. Ik zette een glimlach op en keek weer op naar Zoë. 'Ik zal de optie openhouden, maar ik moet eerst nog beslissen of ik wel naar het gala ga.'

'Tuurlijk ga je wel.' Lachte ik. 'Da's toch leuk. Kan je meteen iedereen die je wilt leren kennen - leren kennen. Zowat iedereen gaat.' Het onderwerp Ariana bracht ik maar niet boven, aangezien het leek of hij niet blij was dat ik haar naam noemde. Ach - misschien was het maar verbeelding.

New

Ik liep binnen met haar aan mijn hand en ging zitten. Hierbij trok ik haar op mijn schoot. 'Dus zo een slechte chaffeur ben je nog niet.' Lachend drukte ik een kus op haar zachte lippen.

'Zei ik toch,' Zei ik grijnzend en voelde binnen de kortste keren zijn lippen alweer op die van mij. Niet snel daarna kwam er iemand aanlopen om onze bestelling op te nemen. 'Ik wil graag een chocolade-banaan milkshake en jij wilde een aardbeien, toch Dan?' Ik keek hem schuin even aan en glimlachte naar de jongen die ietwat nerveus met zijn blaadje in zijn handen stond. Vast een nieuwe gozer.

Ik keek naar de jongen die blijkbaar nog geen zoenend koppeltje had gezien of wel zijn eerste werkdag. 'Jazeker, Zoe.' Grijnzend en plechtig keek ik haarbij aan en zag hoe de jongen zich uit de voeten maakte. 'Stiekem heb ik je gemist.'

Ik keek hem aan en knikte. 'Ik jou heel stiekem ook.' Zei ik zachtjes en legde mijn hoofd op zijn schouder. Ja, ik had hem echt gemist. We hadden het beide ontzettend druk met school, het toneelstuk, hij met football - ik ben cheerleaden. Ja - het leven van een scholier was druk. 'Maar gelukkig hebben we over een paar weken vakantie en dan hebben we genoeg tijd om samen dingen te doen.' Zei ik tegen zijn lippen aan en kuste hem zachtjes.