"Queen of hearts" CafèRestaurant

Een klein restaurantje op een hoek. De perfecte plek om te lunchen of even een drankje te drinken. En 's avonds een plek waar je een maaltijd kan nuttigen. Doordeweeks is het hier rustig, maar in het weekend zitten er vaak mensen die een pauze hebben van het winkelen.

'Ik weet het.' Grinnikte ik en keek haar eventjes aan. De sigaret die ze me voor hield, deed ik tussen mijn lippen en stak hem aan. Na een diepe trek genomen te hebben lachte ik eventjes naar haar voelde hoe ze lichtjes op mij steunde. Mijn arm ging iets strakker om haar heen en mijn blik ging naar haar ogen toe. Eenmaal bij het restaurantje hield ik de deur voor haar open als een echte heer. 'Dames gaan voor.' Mijn sigaret lag inmiddels al ergens buiten op de grond.

Mijn arm sloeg ik om Liam heen toen hij mij steviger vast pakte. Langzaam brande de sigaret op, waarbij ik deze achterliet op de grond. Eenmaal aangekomen opende hij de deur met de boodschap dat dames voor gingen. Ieder ander had op dat moment van haar te horen gekregen waar die op wachte, maar Liam had dat niet verdient. Hij was me al die jaren niet vergeten, had me gemist, naar me verlangt, was nooit boos op me geweest... Hij was geweldig en zij had hem achtergelaten, tweehonderd jaar haar gevoelens, gemis, verlangens, alles genegeerd. Ik liep naar binnen terwijl ik hem aan bleef kijken met een glimlach, een oprechte glimlach.

Nadat ik de deur achter me had gesloten, liep ik achter haar aan en begeleide haar naar een tafeltje in de hoek. Het gaf een beetje privacy, maar het was vooral erg knus. Zachtjes gaf ik haar een kus, maar keek op toen de serveerster aan kwam lopen om te bestellen. 'Voor mij een cappuccino,' Zei ik en keek eventjes naar Elisa tegenover mij.

Ik glimlachte bij zijn zachte kus, welke toch enigsinds in contrast was met het ruigere van eerder. Ik keek richting de serveerster toen ze op nam wat we wouden, 'Doe mij maar het zelfde,' ik richtte mijn blik weer op Liam. Het maakte haar allemaal niet zo veel uit. Ik bleef hem langdurig aankijken, meestal deed ik dat om mensen te laten zien dat ik niet bang voor ze was, niet onderdanig, dat ik ze niet over me heen liet lopen en om ze gewoon te ergeren. Mensen ergerden zich vaak als ze werden aangestaard. Maar nu keek ik hem aan op zoek naar verandering die ik niet kon vinden, hoewel zijn ogen wel een andere uitstraling hadden was er eigenlijk niets te merken. Behalve dan dat ook hij met de tijd mee is gegaan. Ik keek hem aan omdat ik me afvroeg of ik destijds goed had gedaan. Nee, dat wist ik eigenlijk al, meer of het niet op een enkele manier goed kon zijn geweest. Ik was me er bewust van dat ik nu een slipje aan had van een vrouw waarvan de kans groot was dat zij ook naakt in zijn bed had gelegen, met hem. Ergens zat dat me dwars, terwijl ik zelf geen haar beter was, eerder slechter. En het was echt niet het idee dat iemand anders dit had gedragen, ik had zelf ook wel eens iets "geleend" uit pure nood, het was het idee van Liam met andere vrouwen. Ik walgde ervan dat ik dat in gedachten durfden te zeggen. Ja, ik was nu alweer erger dam vroeger. Hij liet me te fijn voelen, te goed. Dit keer zou ik hem niet laten gaan, dit keer zou ik niet weglopen. Ik sloot mijn ogen even en keek naar de tafel toen ik ze weer openden, alsof ik een staarwedstrijd had verloren, maar dat was het niet. Het was om mijn gedachten weer leeg te maken en met een glimlach hem weer aan te kijken. Een lieve, oprechte glimlach. 'Hoe zo'n nacht, zo'n verschil kan maken tussen stiltes.' Deze voelde niet pijnlijk, was niet pijnlijk zoals gister, deze was fijn omdat hij was vanwegen mijn gevoel voor hem, het gevoel van vannacht. Even was mijn glimlach iets plagend, maar ik bedoelde het nog steeds goed. Vannacht was misschien wel een van de mooiste nachten ooit geweest. Het was namelijk de liefde bedrijven geweest, echt, fijn. Hij wist hoe ik me voelden en ik wist het van hem. Ik stond iets op om me over het tafeltje te kunnen buigen. Zacht kuste ik hem op zijn lippen. Kort. Even bleef ik voor hem hangen met mijn hand tegen zijn gezicht. Een geïrriteerd kuchje van de serveerster klonk op het moment dat ik weer ging zitten. Met een oprechte glimlach keek ik Liam aan om daarna haar aan te kijken, op een manier om haar enkel meer te irriteerden.

____________________________________________
Oeps, beetje langer geworden dan ik had gedacht haha.

Haar zachte kus op mijn lippen werd onderbroken door de serveerster die kuste. Elisa stopte haar kus, maar ik was het er niet helemaal mee eens. Mijn blik gleed voor één seconde naar de serveerster - maar daarna plantte ik mijn lippen weer op die van haar. De twee drankjes stonden voor ons, maar die liet ik op dit moment voor wat ze waren. Ik glimlachte naar haar en pakte het drankje in mijn handen. 'Hoe één ontmoeting een leven kan veranderen.' Wierp ik nog eens bovenop haar statement. Het was waar. Als ik haar niet had ontmoet, lag ik nu allang onder de aarde. Ik was haar dankbaar voor het geschenk dat ze me had gegeven. Het was misschien moeilijk om op start te komen, maar nu - ja nu na tweehonderd jaar kon ik er eindelijk van genieten. Samen met haar.

Liam liet merken dat hij het er niet mee eens was dat ik weer ging zitten en plantte zijn lippen weer op de mijne. Zijn woorden lietenn me glimlachen, maar toch - ik voelde me schuldig, ik wou het niet maar ik deed het wel. Hij verdiende niet iemand die wegliep voor een menselijk gevoel, iemand die hem tweehonderd jaar liet wachten. Als ik toen had geweten wat ik nu wist, wat zou er dan gebeurd zijn? Zou ik weggelopen zijn zonder iets te zeggen? Nee. Zou ik überhaupt weg zijn gegaan? Waarschijnlijk niet. Maar ik had toen niet kunnen weten dat hij me na tweehonderd jaar nog na minder dan een dag me zo kon laten voelen. Dat hij me gemist had, tweehonderd jaar lang. Dat ik hem gemist had en naar hem verlangen had. Ik sloot mijn handen om de kop cappuccino waarbij de warmte langzaam door mijn handen drong. Te warm voor mensen handen, waarschijnlijk. Ik nam een slok maar bleef hem aankijken. Terwijl de warme vloeistof zich door mij heen verplaatsten. 'Hoe jij nieuwe dingen in me opend die ik gesloten had weggeduwd,' ik keek hem aan met een minimale glimlach. Ik hield er niet van me open te stellen, maar hij verdiende dat. Vond ik nu, na al die jaren.

Een glimlach sierde mijn lippen inmiddels stond mijn half lege kopje voor mijn neus. 'Er is volgende week trouwens een nieuwjaarsbal.' Natuurlijk voelde ze hem al aankomen en ergens wist ik dat ze geen nee zou zeggen tegen mijn aanbod. 'Dus ik dacht, misschien kunnen we samen gaan?' Ik keek haar even poeslief aan en nam vervolgens het warme kopje weer in mijn hand. Toen ze de woorden uitsprak zag ik dat ze dat niet op haar gemak deed. Ik snapte het wel - het was best awkward om dat zo na 200 jaar te doen, maar het voelde wel goed om die woorden van haar te horen.

Het was waarschijnlijk wel vreemd als ik ineens met hem op het nieuwjaarsgala stond, maar het kon me allemaal niet heel veel schelen, het leek me heerlijk om met Liam aan mijn arm daar binnen te lopen. Het leek me heerlijk om Liam in pak te zien. Kort lachte ik om het gezicht wat Liam trok. 'Lijkt me leuk,' antwoorden ik met een oprechte glimlach. In mijn gedachten ging ik gelijk wat jurkjes af die ik in mijn bezit had, het waren er niet heel veel, maar een stuk of drie, misschien vier. 'Hmmm Liam in pak,' nogmaals nam ik een slok van de cappuchino.

New
Ik sprong met een lach van Elisa's rug en liep richting het café. 'Ziet er leuk uit,' zei ik eerlijk en deed de deur open, zodat kleine belletjes begonnen te rinkelen. Ik liep samen met Elisa naar een tafeltje en ging zitten, terwijl ik mijn jas uitdeed. 'Wat wil je Elies?' Zelf speelde ik safe en bestelde thee. Dat smaakte tenminste nog ergens naar.

Ik hing mijn jas over mijn stoel, waarna ik ook ging zitten. Ik dacht kort na en besloot ook thee te nemen. Er hing hier nu dezelfde lucht als toen ik hier met Liam was, de dag nadat hij misschien wel een nieuwe Elisa had blootgesteld en naar buiten had gekregen. De serveerster van toen stond achter de bar en een andere vrouw nam onze bestelling op. 'Voor mij ook,' voegde ik aan Igraine haar bestelling toe waarna ik kort een blik wierp op de serveerster van toen die me duidelijk herkende waardoor er onwillekeurig een glimlach op mijn gezicht verscheen. Juist omdat ze niet blij leek me weer te zien. 'Ik moest even denken aan toen ik de laatste keer hier was,' ik glimlachte even naar Igraine en hielt mijn blik op haar gericht.

Ik nam de thee glimlachend aan en nam een klein slokje. 'O ja? Met wie was je hier toen?' Ik keek even rond en kwam tot de conclusie dat dit een heel gezellig cafeetje was. Het zat in elk geval niet bomvol studenten. Ik moet Sebastiaan hier eigenlijk een keer mee naartoe nemen. 'Ik heb zo'n dorst,' klaagde ik even zachtjes aan Elisa. Ze zou wel snappen wat ik bedoelde.

'Liam,' antwoorde ik kort. Ik klemde de thee tussen mijn beide handen voordat ik een slok nam en keek haar aan. 'Dan moet je drinken,' lachtte ik, ik snapte natuurlijk direct dat ze niet echt doelde op de thee die ze hier serveren. 'Als je dat net had gezegd hadden we die automobilist even kunnen aanhouden,' ik gilmlachte bij het idee. Wij, met z'n tweeën, in lingerie aan de kant van de weg staan om een auto aan te houden. Grote kans dat bijna elke willekeurige man gestopt was, de meeste vrouwen trouwens ook, maar dat had dan in het algemeen meer te maken met dat we doorweekt en nat waren. Wat niet bepaald logisch is op een dag als vandaag. Sowieso niet in februari(?). 'ik wil wel met je mee zo, als je daar zin in hebt.'

Ik knikte even zachtjes. 'Aha,' mompelde ik. Ik hield even mijn hoofd schuin en keek naar buiten. 'Ik wil niet jagen.' Een klagende toon vormde nu mijn stem en een pruillip ontbrak ook zeker niet. 'Ik wil niet weer iemand doden.' Ik moest onwillekeurig toch even glimlachen. 'Twee babes in hun lingerie; dat kan toch geen enkele man weerstaan?' Toch knikte ik opnieuw. 'Het zou fijn zijn als je mee zou gaan.'

'Je hoeft niemand te doden. Dat heb ik ook al in tijden niet meer gedaan. Het is gewoon een kwestie van goed bijhouden.' ik glimlachte even. Ik had mezelf inmiddels geleerd om minstens een keer in de twee dagen te drinken, dat had er alleen wel voor gezorgd dat als ik een keer langer droog stond ik sneller mensen doden. Ik nam een slok van de thee en keek haar met een glimlach aan. 'Ik ga wel mee, dan wil ik ook een slokje om dit spul mee weg te spoelen,' ik stak plagend mijn tong uit. Ik praatte zacht genoeg om te voorkomen dat iemand ons hoorden, maar keek toch even naar het bejaarde setje aan het dichtstbijzijnde bezette tafeltje.

Ik glimlachte en keek naar mijn thee. 'Deal Elisa.' De laatste weken had ik ook maar weinig mensen gedood. En Elisa had gelijk, je moest het goed bijhouden, en dat deed ik niet. Ik ging jagen, nam genoeg om voor paar dagen goed te staan en moest daarna weer iemand doden, omdat ik zulke dorst had. Niet erg slim.

'Normaal zou ik telkens drinken bij een iemand, maar ik denk niet dat Liam mijn oude manier van doen apprecieerd' ik glimlachte kort. 'Hoewel ik jagen ook niet erg vind, je kan hier toch niet 24 uur per dag iets doen,' ik nam een slok van de thee en keek haar weer aan. 'Beviel Seb zijn cadeau je?' vroeg ik hoewel ik het antwoord al wist, het setje was groen, dan kon er in haar ogen nog weinig verkeerd aan zijn.

Ik roerde met een lepeltje door mijn thee en blies er zachtjes in. 'Dat is waar, maar ik houd nog steeds niet echt van jagen. Dan doe ik veel liever iets met mijn beste vriendin.' Een glimlach sierde mijn mond, die ook steeds breder werd. Ik knikte enthousiast. 'Ja, hij was prachtig. En hij paste ook echt perfect! Ik heb hem nu alleen niet aan, gelukkig maar, anders was hij nu helemaal vies geweest door dat vieze water. Maar ik laat hem wel een keer zien, je moet ook echt een keer bij me thuis komen!'

Ik keek even naar het bandje van mijn bh. 'Dat is het voordeel van zwart,' lachte ik, 'Een keer wassen en je ziet er niets meer van,' in tegenstelling tot wit, dat was voor altijd bruinig gebleven. 'Is goed,' antwoorden ik. 'Eigenlijk had ik Seb nog willen vragen welke maat hij vast had, maar daar had ik naar drie zinnen al geen zin meer in.' gaf ik toe 'dus het is mooi dat 'ie past,' ik glimlachte kort 'Hij staat je vast geweldig,'

'Ja, precies,' lachte ik en keek even bezorgd. Ik had een rode aan, en had geen idee of daar vlekken op zouden komen. Opnieuw keek ik bezorgd. 'Maar wat is er nou tussen jullie gebeurd, Elies?' Ik keek opnieuw een beetje verlegen naar mijn kopje thee. 'Bedankt Elies. We moeten een keer een kledingruil houden: kleding die ik niet meer wil, en jij misschien wel, en andersom.' Echte vriendinnendingen, die ik nu eindelijk met iemand kon doen. Ik glimlachte vrolijk naar haar.

'Nouja ik kwam hem dus tegen in de lingerie winkel, of all places, en ik dacht nou laat ik hem even een eerlijke kans geven, maar hij begon gelijk over Liam en ik geloof dat ik me ook een paar keer onhandig heb uitgedrukt..' Ik keek haar even aan, ik wist ergen wel dat ik beter hem had kunnen negeren, maar zo was ik nou eenmaal niet. Ik was ook niet zo dat ik hem alle schuld ging geven, daarvoor betekende Igraine te veel voor me. 'Hij vond, of vindt, dat ik jou geen goed doe en hij rekende mij af op zijn mening over Liam, dat moet je bij mij gewoon niet flikken,' ik wist nog vrijwel precies wat ik gezegd had en ik had Igraine zijn seksmaatje genoemd. Iets waar ik me nu lullig over voelde tegenover Igraine. 'Iggie ik heb iets heel lulligs over jou gezegd, maar ik bedoelde het echt niet zo tegenover jou, ik was gewoon echt even boos op Sebastiaan.' ik pakte haar hand vast en kneep even in. Bij haar kledingruil idee moest ik lachen. 'ja want wij hebben zo ontzettend dezelfde smaak,' ik lacht even bij het idee van Igraine in mijn kleding. 'Lijkt me wel lachen trouwens.' gaf ik toe.

Tijdens haar woorden keek ik constant naar mijn thee en haalde even diep adem. Ik vond het echt vreselijk dat ze elkaar niet mochten. Nu wist ik ook hoe Elisa zich moest voelen. 'Is Sebastiaan toen niet té boos geworden, toen je dat... lullige zei?' Ik keek haar even goedbedoeld aan en met een blik dat ik niet boos was. Onwillekeurig moest ik toch zachtjes giechelen. 'Dat wordt nog wat, wij in elkaars kleding.'

'Jawel,' zei ik en ik schoof mijn stoel langs het tafeltje waardoor ik naast haar zat en haar kon omhelzen. 'Jij bent een van de belangrijkste mensen op deze wereld voor mij, dat weet je, ik wou enkel Sebastiaan terug pakken. Ik bedoelde het echt niet lullig tegenover jou, echt niet.' ik glimlachte kort. Ze lachen zich dood,' zacht plaatste ik mijn lippen tegen haar slaap aan.

Ik trok haar naar me toe en legde mijn hoofd op haar schouder. Even sloot ik mijn ogen en zuchtte diep. 'Ik weet het Elies,' stelde ik haar gerust en glimlachte toen ze een kus op mijn slaap drukte. 'Nu hebben we een deal ook,' giechelde ik. 'Ik ga ooit een keer in jouw kleding naar werk. En ik pas het vast wel, we hebben toch wel dezelfde maat?'

Ik ben blij dat ze niet boos is. Niet alleen blij maar ook ontzettend opgelucht. Ik kijk even van Igraine naar mezelf en knik dan. 'Ja ik denk het wel, ik ben wel iets kleiner, maar verder denk ik dat het niet veel uit maakt.' ik glimlachte nogmaals bij het idee. 'God, ik in een jurkje en jij in een broek. Dat gaat me wat worden.' ik nam een flinke slok van het restje thee dat ik nog had waardoor het kopje leeg is. 'Door jou heb ik een ontzettende trek,' zei ik, omdat er inmiddels een serveerster bij ons stond en mijn kopje al weg nam met de vraag of ik nog iets wou. 'Nee,' antwoorden ik kort en mijn hoofd draaide ik in de richting van Igraine. 'Zullen we straks even opzoek naar iets lekkers?'