"Queen of hearts" CafèRestaurant

Kort wierp ik een blik op de vrouw die naast me ging zitten en glimlachte vriendelijk. Ik kreeg mijn koffie en nipte er wat van. Ze hadden hier goede koffie, niet van dat waterige spul, maar puur en donker. Ik vouwde mijn handen om het kopje heen en keek voor me uit, terwijl ik aan Eleanor dacht, aan Igraine, aan van alles en nog wat.

Toen ook ik mijn koffie voorgeschoteld kreeg keek ik naar Arthur. 'Arthur is het, niet waar?' Vroeg ik me, zogenaamd, nieuwsgierig af. 'Je leert namen snel in zo'n klein dorp als dit.' Zei ik met een glimlach nam een slok van mijn koffie verkeerd. Gatverdamme, wat een ranzig spul was dit.

Ik schrok op uit mijn gedachten toen ik aangesproken werd door de vrouw naast me. Ik gunde haar een beleefd glimlachje en knikte. 'Maar helaas ken ik jouw naam niet?' zei ik veel betekenend en wachtte tot ze zich zou voorstellen. Ze was prachtig, dat was echt niet te ontkennen, maar tegelijkertijd hing er iets om haar heen. Iets dat schreeuwde dat je beter niet te dichtbij kon komen.

Het leukste was nog dat hij helemaal niets kon doen omdat er andere mensen bij waren. 'Genevieve. Genevieve Kole, aangenaam.' Zei ik vermakelijk en nam nog een slok van de vreselijke koffie. Ik snapte niet dat mensen dit lekker konden vinden, maar goed - je moest toch wat doen om niet op te vallen.

Mijn bestuderende blik verstarde toen ze haar naam noemde. Abrupt wendde ik mijn ogen af en concentreerde me op mijn koffie. Ik nam een grote slok, zette het kopje weg en zei een poosje niets. Uiteindelijk keek ik weer op, richtte mijn blik recht op haar. 'Fijn je eindelijk te ontmoeten.' bracht ik met zo min mogelijk afgunst uit.

'Ik weet het, het is insgelijks.' Zei ik vermakelijk en schoof mijn lege kopje een stukje de bar op. Mijn glimlach sierde nog steeds mijn gelaatstrekken en ik begon zacht te lachen. 'Oh Arthur toch, je moest eens weten wat voor een plezier ik heb gehad. En dat allemaal dankzij jou,' Vermakelijk tikte ik met mijn vingers op de bar en keek hem vanuit mijn ooghoeken aan.

Mijn ogen had ik weer gefocust op het kopje. Er zat een scheurtje in, niet groot genoeg om te lekken, maar het was er. 'Dat geloof ik graag.' antwoordde ik helder en dronk mijn koffie verder op. Haar lach bracht iets in me op, waar ik geen gehoor aan wilde geven. Tenminste niet hier, niet met zoveel getuigen. 'Waarom heb je zo lang gewacht om mij te benaderen?' vroeg ik.

'Ach, iedereen heeft zo zijn redenen om ergens mee te wachten. Laat ik het erop houden dat ik wat andere dingen aan mijn hoofd had.' Uit mijn clutch pakte ik mijn telefoon en bekeek de sms'jes die erin stonden. 'Teoh is een leuke jongen, vind je niet - heeft volgens mij veel problemen op school. Tenminste, aan zijn drank probleem te zien wel. Je zou hem toch echt eens moeten helpen als school dokter en vertrouwenspersoon.'

Ik liet nog een bakje koffie komen en keek haar verward aan toen ze over Teoh begon. Wat moest ze met Teoh? Wat had hij voor waarde voor haar? 'Als jij al met hem aangepapt hebt, is er geen redden meer aan.' stelde ik vast en nipte van mijn verse koffie. Dit was absoluut niet goed voor mijn zenuwen. Genevieve bleek niet alleen doelgericht maar ook nog eens lukraak mensen te teisteren.

'Misschien ben ik juist wel goed voor hem. Sex is beter dan alcohol.' Veronderstelde ik en stond op. 'Wat zeg je ervan als we eens even een hartig woordje met elkaar gaan praten. Ergens anders als het kan.' Ik legde een briefje van tien op de bar voor het drinken en stond alvast op. 'Er zijn vast wel dingen die je wilt weten en ik wil ze als te graag aan je vertellen.'

Ik was niet van plan mijn manieren te gebruiken tegenover Genevieve, dus liet ik haar betalen. 'Maar de persoon met wie heeft daar ook grote invloed op.' zei ik nog en knikte. 'Inderdaad, ik wil graag het een en ander van je horen.' Ik stond op, trok mijn jas aan en wachtte totdat zij klaar was. 'Waar wil je heen?'

'Ik laat het helemaal aan jou over.' Zei ik vermakelijk en liep de zaak uit. Het interesseerde me niet echt waar we naartoe gingen, hij had krachten dat wist ik - maar alleen de kracht om me pijn te doen, hij zou me niet kunnen vermoorden of ernstig verwonden, zelfs hij was daar te zwak voor. 'Oh geloof me, hij heeft er plezier in hoor en daarbij, ik dwing hem niet eens.'

'Dan vind ik het een prima idee om nog wat te wandelen.' zei ik met een zwakke glimlach. Ik wilde in beweging blijven en vooral niet alleen met haar zijn. Ik kon mezelf alleen maar in de problemen helpen als ik me liet gaan en dat zou ik zeker wanneer ik me niet meer in hoefde te houden omdat er geen toeschouwers waren. 'Maar dat betekent niet dat het goed voor die jongen is.' Fronsend keek ik haar aan. Ze moest vast gek zijn.

'Dus vertel, wat wil je weten?' Nieuwsgierig keek ik hem aan. Op zijn eerdere woorden ging ik niet in. Ik had geen zin om woorden vuil te maken aan Teoh, daarbij zou hij zelf toch mijn kant kiezen en anders zou ik ervoor zorgen dat hij dat deed. En binnenkort zou ik hem toch bij mij voegen, mijn eigen kleine monstertje dat aan mijn kant stond. De wereld was af en toe zo geweldig.

Er waren meerdere dingen die ik me afvroeg, maar het eerste wat in me opkwam, was ook hetgene wat ze hoogst waarschijnlijk niet zou beantwoorden. Of in ieder geval, niet zo dat ik er wat aan had. 'Waarom moet ik er mee stoppen?' vroeg ik uiteindelijk toch en hield haar scherp in de gaten. Hoewel ik het niet verwachtte, kon ze toch iets laten merken zonder dat ze er erg in had.

'Omdat ik er niet van hou om in de negatieve schijnwerpers te staan. Je weet wel, de politie enzo. Tuurlijk is het geen probleem om ze het allemaal te laten vergeten - maar ja, dat is ook weer zo'n gedoe. Daarbij was het een mooie waarschuwing voor jullie allemaal.' Zei ik glimlachend en keek hem aan. 'En verder? Ik weet zeker dat je nog barstens vol vragen zit.'

'Maar ik ga buiten de politie om, heb helemaal niets met ze te maken en weet waarschijnlijk minder dan hen.' Bedenkelijk keek ik voor me uit en een schaduw van een glimlach trok over mijn gezicht. 'Of ik weet natuurlijk meer dan die mannetjes in het blauw.' sprak ik mijn gedachten uit. 'Wat hield die waarschuwing in?' vroeg ik onschuldig.

'Niets bijzonders, gewoon dat jullie weten dat wij er zijn en niet met ons laten sollen.' Sprak ik vermakelijk. 'Nog even over Teoh. Hij kan zich misschien wat anders gaan gedragen, maar daar zal hij snel overheen zijn. Hij is een goede leerling.' Een glimlach sierde mijn gezicht en ik keek hem aan. 'Jij en Liam weten wel degelijk meer dan de politie die plots al hun documenten over de verdwijningen kwijt zijn. Dat is vast het werk van Liam, niet waar?'

Woedend keek ik haar aan toen ze over Teoh begon. 'Wát bedoel je daar mee? Heb je hem één van jullie soort gemaakt?' Nee, ik had het niet op Teoh, maar dit gunde ik niemand en ik wist dat hij al niet zo'n simpel leven had als hij liet merken. Laat staan als er onsterfelijk worden bij kwam. 'Volgens mij zijn ze stom genoeg bij de politie om ze zelf kwijt te raken.' merkte ik bitter op en bekeek haar gezicht. Wat was er toch dat ze iedereen hier zo dwars moest zitten?

'Ja, hij wilde het zelf hoor. Hij zat zo in de problemen en ik heb hem alleen maar geholpen.' Zei ik alsof het de normaalste zaak van de wereld was en liep door. 'Denk je nou werkelijk dat ik dat geloof?' Merkte ik op. 'Ik ben misschien pas net terug, maar ik weet genoeg dingen om door te hebben dat jullie niet zijn gestopt. Dom. Waarschijnlijk ook erg roekeloos, maar je zult de consequenties vanzelf wel merken.'

'Geholpen? Je hebt hem alleen maar verder de put in getrokken, alleen is hij daar zelf nog niet achter.' Ik volgde haar en liep weer naast haar. 'Vreemd dat ons onschuldige onderzoek naar verdwijningen hier, jou zo aan gaat. Of wacht, heb je er iets mee te máken?' vroeg ik ironisch en gaf haar een dodelijke blik. Consequenties of geen consequenties, ik zou niet zomaar opgeven.

Ik trok mijn wenkbrauw op. 'Wauw, kom je er nu pas achter dat ík er iets mee te maken heb? Bravo voor meneertje Sherlock Holmes hier.' Ik klapte droog in mijn handen en keek hem aan. 'Lieve Arthur, volgens mij heb je niet helemaal door wat consequenties precies betekenen.. Zou jij je lieve Eleanor op willen geven voor een dom onderzoek naar mij? Ik blijf toch wel leven, zij echter dan niet.'

NEW
Ik bestelde mijn geen idee hoeveelste drankje en dronk hem in enkele tellen op. Het heerlijke van vampier zijn was dat je kon zuipen tot de eeuwigheid zonder enige vervelende gevolgen. De barman had me na paar drankjes niets meer willen geven, maar even oogcontact maken, hem wat bevelen en alles was weer goed. Heerlijk om zo een middag door te komen.

Ik keek toe hoe Teoh misbruik leek te maken van zijn krachten en enkel drankjes achterover kon slaan. Slechts had ik een strak wit jurkje aan, een jeansjasje, zwart tasje en bijhorende schoenen. Het was zo'n typische nacht dat ik helemaal niks wou doen. Enkel wat drinken aangezien alles zo fucked up was sinds Tommy zijn liefdesverklaring. Arthur had ik nog niet gezien. Ik bestelde me een Jack Daniels, maar intresse in de persoon naast me toonde ik niet.

Ik bestelde er lachend nog paar en keek daarna naar de gestalte naast me. Kort werden mijn ogen even groot van verrassing. 'Eleanor! Hey!' Ik schoof een drankje naar haar toe en glimlachte. Ik had haar sinds de wedstrijd niet meer gesproken. 'Hoe gaat het? Ik heb je veel te lang niet meer gesproken.'