"Queen of hearts" CafèRestaurant

Even staarde ik naar het drankje en wat mijn neus bereikte vertelde me dat het érg sterk was. Dronken zijn zou ik nog niet zo erg vinden, maar puur omdat ik van Teoh walgde zou ik eerst mijn drankje leeg nippen. Hij leek vrolijk. Té vrolijk. Ik was helemaal niet blij om hem te zien.
'Alles heeft zijn rede zeker? Ik heb je anders wel nog gezien. Eerste keer dat je het in de bosjes deed, zeker?' Mijn toon was beschuldigend, maar hou wou hij het ook. Hij had gezegd dat ik weg moest gaan, Arthur pijn gedaan en Logan. Wel over die laatste ging ik nog eens niet beginnen. Om toe te geven miste ik Logan wel. Binnenkort moesten we eens afspreken.

De toon onder haar woorden merkte ik niet eens op, maar toch keek ik op naar haar. 'In de bosjes? Nee, niet de eerste keer,' grinnikte ik. De drank maakte me niet zo dronken, maar geheel niets deed het ook weer niet. 'Waar is Arthur eigenlijk? Hij is toch vast nog wel zo'n feestbeest dat hij met je mee drinkt. Misschien vergis ik me.' Ik haalde mijn schouders even op en nam een slok.

'Hij is tenminste geen puppy zoals jij wél van Genevieve bent.' Hierbij staarde ik hem aan en nam nog een slokje van mijn wiskey. Ik had uitgevonden dat ik hem enkel een keer moest bijten. De rest zou vanzelf gaan. Ooit hield ik van Teoh, maar nu... Nee, ik kon niet anders dan hem zo hard haten. Toch speelde ik met mijn drankje. Teoh en ik waren beiden zo ziek in ons hoofd geweest. Ik beschuldigde mezelf ervan dat dit niet met hem was gebeurd als ik niet zo trots was geweest. Waarschijnlijk waren we dan samen, samen dronken, samen heel de dag in bed en samen lachen om de domste dingen. Dat waren we ervoor tijdelijk geweest. Voor alles.

Ik fronste bij haar woorden en zette mijn glas neer. 'Eleanor, Genevieve is de enige waar ik mee om kan gaan, waarbij ik niet constant de gedachte heb dat ik die persoon kan vermoorden. Misschien ooit ga vermoorden. Alles is nog zo verwarrend en Genevieve helpt me er om mee om te gaan. Mijn moeder bijvoorbeeld, ze heeft nu echt wel iets door. Wat moet ik doen als ze gaat zien dat ik niet ouder wordt? Al mijn vrienden? Verdomme!' Boos sloeg ik tegen mijn glas, maar hield hem snel tegen, zodat hij niet zou vallen. 'En het enige waar ik steeds maar voor uitgemaakt wordt is puppy, beest, freak, monster, dood persoon, terwijl ik over een paar klote jaren mijn moeder nooit meer kan zien.'

'Wil je dood, Teoh? Want daar kan ik je hoogstpersoonlijk meehelpen.' beet ik hem snauwend weer af. 'Genevieve? Laat me niet lachen. Ze is niets goeds, Teoh. Ze heeft je een vampier gemaakt? Omwille van wat? Dat je goed in bed bent? Omdat ze mij gemarteld heeft gehouden op een stoel voor drie dagen? Ik ben speciaal, anders, raar, freak, zoals jij. Enkel dan meer eenmalig per maand, maar geloof me. Ik wéét hoe het is.' Ik sloeg heel mijn drankje achterover. 'Je zou mij nooit iets aandoen. We walgen eerder van elkaar dan bloedlust. Daarbij... Ach, laat het maar ook. Je kruipt toch weer naar miss Kole, want in jou ogen is zo onschuldig, mooi en helpt ze met je seksleven op te frissen. Durf nooit meer Arthur wat aan te doen, trouwens.' Ik wist hem te vinden en eenmaal ik hem had zou ik hem neerjagen. Mijn instinct zou overnemen en op dit moment toonde ik helemaal geen begrip voor hem.

'Je weet heus wel dat ik zeker weten iemand had gedood als ze er niet was. En ja, ik weet dat ze niets om me geeft en me voor niets heeft verandert. En weet je, Eleanor, je weet niets over me. Je weet niet hoe ik me voel. Seks is het nog het enige dat me even uit deze rotwereld helpt, omdat ik toch niet meer dronken of high kan worden.' Niemand wist hoe het zat. Ze moesten eens stoppen met hun onzinnige meningen over me. 'Ja! Dood me verdomme! Want ik ben liever dood dan nog verder in dit klote dorp te moeten wonen met al die nep vrienden die ik ooit heb gehad. Het is toch ziek om eerst een freak te worden en daarna pas door te krijgen wie nou je echte vrienden waren?'

Ik wist dat het verdriet in mijn ogen te bespeuren was. Ik hield van Teoh. Altijd gedaan als broer, geliefde of vriendin. Hij was altijd die jongen geweest die ik echt geweldig vond. 'En jij weet niet hoe het is om eerst verliefd te zijn, zelfvernietiging en dan transformatie naar een wezen. Dat allemaal van dezelfde persoon en dat allemaal zo mee te maken. Teoh, we waren nooit helemaal vrienden. Maar...' Mijn hand gleed naar de zijne. 'Ik wil een vriendin zijn voor je. Echt. Teoh, alsjeblieft ga niet meer met Genn om. Niet zoveel...'

Ik beet op mijn lip bij haar woorden en hield haar hand stevig vast. Ik hield hem tegen mijn lippen en sloot mijn ogen. 'Wil je me alsjeblieft helpen? Je moet me helpen.' Ik keek naar haar op en glimlachte. 'Je bent altijd een hele speciale vriendin van me geweest. Jij was het meisje waar ik altijd naar omkeek in de gang, waarvan ik Zoe smeekte dat ze je mee nam naar huis. Je bent geweldig.'

Ik begon te huilen. Tranen rolde opeens over mijn wangen. 'Dat wil ik, maar reken niet dat je nog een kans krijgt om in mijn slipje te kruipen, Gard.' Snikte ik met een glimlach. Eigenlijk wou ik hem een soort van plagen, maar mijn tranen lieten het niet helemaal toe. Ik drukte een kusje op zijn wang. 'Dat ga ik ook doen. Ik wil alles voor je doen. Jij bent altijd speciaal voor mij geweest en geloof me, ik kwam maar al te graag langs als jij thuis was. Ging graag met je zwemmen... Echt zo ziek.' Ik lachte en veegde mijn tranen weg.

Ondanks alles moest ik om haar woorden lachen en veegde haar tranen weg met mijn duimen. Ik ging staan en drukte haar zo in mijn armen. 'Zwemmen? You naughty!' grinnikte ik en keek haar aan, waarna ik ook een kus op haar wang drukte. 'Je bent nog steeds speciaal voor me, Eleanor, dat moet je onthouden.' Ik tilde haar weer op de kruk en ging ook weer zitten.

Bij zijn woorden glimlachte ik, maar keek naar mijn drankje dat ik van hem had gekregen. Speciaal in welke manier? Ik liet me optillen en ging beter zitten op de kruk. Toch zocht mijn hand naar de zijne en liet onze vingers verstrengelen. 'Ik wil niet dat je dit alleen moet doen. Of met een blondje. Die zijn namelijk dom, weet je.' Ik probeerde een grapje te maken. 'Dan moest je maar eens weten hoe ik stiekem door de kier van jou slaapkamerdeur keek als ik bleef slapen. Tot vorig jaar staarde ik nog steeds naar je kont.' Hierbij grijnsde ik een beetje verlegen. 'Je was niet de enigste die droomde of fantaseerde. Ik wil niet dat je echt je zo alleen gaat voelen, Teoh. Ik weet hoe het is...'

Ik moest hard om haar bekentenissen lachen en hield haar hand goed en stevig vast. 'Ik weet nog dat ik altijd probeerde om alleen met je te zijn. Het liefst beiden in een badkamer.' Ik grijnste betrapt en keek haar daarna aan. 'Alleen voelen? Wanneer had je dat dan?' Ik fronste bezorgd en keek haar onderzoekend aan.

Ik lachte ook en streelde met mijn ene hand kort over zijn arm. Vrienschappelijk. Ik kon me niet permiteren om ook hem de verkeerde indruk te geven. Arthur zou me sowieso vermoorden. 'Badkamer? Wauw. Jij neemt het helemaal naar het volgende level.' Toch stopte ik bij zijn vraag. 'Ik ben een weerwolf dus tegen de volle maan aan krjg ik altijd slechte buien, slecht humeur, dan duw ik, stoot, ik iedereen af. Puur omdat het voor iedereen het beste is. Dan voel ik me zo alleen. Toen ik vijftien was, liep het ook helemaal verkeerd... Ik was het net en... Je weet wel: ik ben erg veranderd sinds dan. In het slechte woord. Vroeger altijd vrolijk en lief. Sindsdien kan ik echt de bitch uithangen. En nog niet een heel klein beetje.'

- NEW -

Eleanor zat aan een tafeltje en wachtte op Zoë. Ze zouden samen wat drinken en misschien een hapje eten. Ze was tevreden dat alles eindelijk op haar kamer stond op de universiteit. Nu konden ze het vieren. Ze keek uit het raam en stelde zich vragen over haar relatie met Arthur, haar studie en het feit dat de volle maan weer eraan kwam.

Zoë kwam haastig aanlopen en duwde met haar schouder de deur van het café open. Ze had Eleanor al aan het tafeltje bij het raam zien zitten en ze plofte neer op de stoel tegenover haar. 'Ellie!' Ze stond weer op en omhelsde haar vriendin. 'Ik heb je echt gemist.' zei ze met een glimlach, deed haar jas uit en ging weer zitten. 'En het is echt abnormaal koud buiten.'

Eleanor omhelsde haar ook en voelde zich opeens meer gelukkig. De volle maan kwam. Hij was nog zo'n weekje weg, maar dit maakte haar al chagrijnig; ze haatte de transformatie. 'Dat is het zeker. Moet je bedenken dat ik met die temperaturen naakt in een bos wakker wordt.' Ze ging er nu al spontaan van bibberen. 'Dus hoe gaat het?'

Zoë begon te lachen en verstopte haar handen in haar zakken. 'Als je het zo stelt dan is dat inderdaad erg koud.' zei ze met een glimlach en bestelde wat te drinken. 'Ik zal vandaag wel trakteren, dus wat wil je?' Ze miste Ellie. 'Met mij gaat het allemaal prima, en hoe gaat het met mijn beste vriendinnetje? En op de uni? En met je steamy relatie?' Bij het laatste wiebelde ze uitdagend met haar wenkbrauwen en begon te lachen.

'Steamy relatie? Wel, ik moet bekennen dat we hebben gevreeën.' Hierbij glimlachte ze waarbij een rode kleur op haar wangen verscheen. Ze herinnerde zich de laatste keer dat ze hadden gepraat; Zoë die haar vertelde dat ze het moest proberen het met hem erover te praten. 'Op de universiteit gaat het goed. Het is heerlijk om uit Mystic Falls te zijn, maar toch ben ik weer tevreden als ik in het weekend hier ben. Voor de rest gaat het wel. Alles goed tussen jou en Danny-boy?' Hierbij nam ze de menukaart. 'Jij mag mijn warme chocomelk betalen dan neem ik nog een broodje, want ik heb echt honger.'

'Eindelijk!' riep ze enthousiast uit toen ze zei dat ze eindelijk naar bed waren geweest. 'Ah mooi, ik mis je wel hoor op school.' zei Zoë. 'En tijdens de trainingen.' Ja, het was anders zonder Ellie, maar ze was blij dat ze het naar haar zin had. 'Met mij en Dan is alles perfect,' Ja, het was zeker perfect met haar en Dan. Ze was gelukkig en daar ging het om. 'Afgesproken.'

Eleanor lachte. 'Wauw, wat een reactie! Ik ben nog maar een maandje of twee met hem samen en heb seks met hem terwijl het helemaal tegen zijn prioriteiten was. Jij en Danny deden het pas na zes maand, Zoë.' Hierbij stak ze haar tong uit en gaf haar een klein tikje met haar voet. Natuurlijk niet pijnlijk. 'Voor de rest heb ik opeens terug zin om met Teoh wat te gaan doen. Ik miste hem echt als vriend... En jou mis ik ook verschrikkelijk. Ze hebben echt zo'n mooie winkels daar, maar ik heb geen shopping-friend...' Hierbij trok ze een pruiillipje.

'Ja, maar dat was anders.' zei ze lachend. 'Ik mist Teoh ook ja, hij is nog maar zelden thuis en als hij thuis is is het 's nachts - of hij is dronken. Hij heeft beloofd dat ie meer thuis zou zijn, dus ik hoop dat ie zich daaraan gaat houden.' Zoë trok haar gezicht in een klein glimlachje. 'En ik heb jou ook gemist Ellie, school is echt niet meer hetzelfde nu. En je weet dat ik natuurlijk dolgraag je shopping-friend wil zijn - in de weekenden dan tenminste.'