De brug

De brug is bij iedere visser gekend in Mystic Falls, maar ook tieners komen hier graag in de lente en zomer om pootje te baden of ye stoeien in het water. De natuur, maar ook het alsfalt van de gewone wereld lokt hen. Best komt men hier overdag aangezien men nooit weet wat men hier kan aantreffen. Of wie.

Met mijn ellebogen op de brug geleund keek ik hoe er kleine druppeltjes van regen in het water vielen. Met een sigaret half in mijn mond en een capuchon op bleef ik daar staan. Het was niet dat ik behoefte had aan gezelschap op dit moment. Het enige wat ik deed was staren, staren naar het water en nadenken wat ik hier nou precies deed ik dit klote stadje. Ik had hier niets te zoeken. Een diepe zucht ontsnapte uit mijn mond, terwijl ik mijn opgerookte sigaret in het water liet vallen en de rook langzaam uit blies.

Ik kwam hier graag. Enkel maar voor het feit dat het hier rustig was en soms een niet te oude visser te bespeuren was. Lekker handig als tussendoortje. Nu liep ik te voet langs de boskanten naar de kanten van de rivier. Regendruppels kwamen terecht op mijn witte shirt en zwarte leren jasje. Niet dat het me iets deerde. Ik rook de aanwezigheid van een mens en eenmaal naar boven gekeken zag ik een meisje staan. Of tenminste aan het geurtje te ruiken, was het een meisje. Ach wat dan ook... Ik stak een sigaret op, ging zitten op een rotsblok, maar bleef naar het meisje staren.

Een raar gevoel overviel me na een tijdje en ik keek even rond. Op het eerste oog zag ik niets, maar toen ik beter keek zag ik een jongen zitten op een van de rotsen aan de kant van de rivier. Mijn blik gleed even over hem heen, maar gaf geen aandacht aan hem. Weer zo'n gozer die me aan zat te staren, fijn. Alsof ik zo bijzonder was hier. Ja - ik was misschien niet zoals iedereen.. Maar moest dat? Niet als het aan mij lag. Ik besloot om een nieuwe sigaret op te steken en begon richting de jongen te lopen.

Aan haar voetstappen te horen kwam ze met de nodige onweersbui, maar ik hield van meisjes die niet op hun mond gevallen waren en een mens was nu eenmaal makkelijk te besturen. Onschuldig meisje loopt regelrecht naar de grote bozenwolf. Gelukkig voor haar had ik al twee oma's op. Eenmaal ze dicht genoeg was nam ik de sogaret weer uit mijn mond om de rook uit te blazen.

'Is het interessant?' Vroeg ik hem en blies de rook uit. Mijn blik gleed ongeïnteresseerd over hem heen en ik gaapte even. 'Oké, serieus - wat is je probleem?' Ik gooide mijn inmiddels alweer opgerookte peuk op de grond en trapte deze met mijn hak uit.

Typisch. Ik reageerde niet meteen en rookte rustig verder. 'Vertel jij mij maar wat je probleem is.' Dit meisje gaf me het inzien dat mijn houding, zoals zij deed, echt soms lachwekken was, maar meiden konden altijd dat tikeltje meer overdrijven. Kort rekte ik me uit en nam weer een trekje. Ik was zorgvuldig met mijn tabak.

'Nou laat ik eens beginnen met het feit dat je me aanstaart met die irritante kop van je.' Beantwoordde ik en liep dichter naar hem toe. Ik moest toegeven dat hij er ontzettend aantrekkelijk uitzag, maar daardoor liet ik me niet kisten. Ugh - zo'n kwal die nooit antwoordde. Fijn, waarom moest ik dat soort mensen ten alle tijden tegenkomen? Ze waren of hetzelfde als ik was, ze negeerde me - of ze waren te vrolijk. Nou mijn dag kon niet meer stuk.

Al snel kwam ik lichtjes hoofdschuddend recht. 'Wauw. Zo een grote bek heb ik nog nooit meteen naar me toegekregen. Charmant.' Hierbij grijnsde ik even, maar het was slechts om haar lichtjes uit te lachen, de spot te sdrijven. In mijn ogen was ze te zwart gekleed. Niet dat ik van een kleurenpalet hield, maa dit was haast depressie verwekkend. 'Het spijt me, miss depressed. Ik zal het nooit meer doen.' Hierbij liep ik wat verder. 'Of wat was je anders met me van plan?' Nog steeds hield ik van reactoies. Zeker van een furie zonder rood haar.

Oogrollend stopte ik iets voor hem en keek hem aan. 'Ha-ha' Antwoordde ik droog en sloeg mijn armen over elkaar heen. Hij was goed, misschien zelfs beter dan ik in die opmerkingen en op een of andere manier beviel me dat niet. Ik kon er niet goed tegen als mensen mij versloegen in mijn eigen spelletjes. 'Ik was niets van plan, meneertje ik weet alles beter.' Zei ik tegen hem en keek hem aan.

Als ze een staarwedstrijd wou dan kon ze het krijgen. Als ze zo bleef door gaan en mijn verveling niet echt weghalen dan zou ik haar mijn wil opleggen. Hypnose was een fijn spelletje. Daarbij moest mijn woning nog een gepoetst worden. 'Overdrijven is inderdaad ook een vak; we hebben elkaar nog maar net ontmoet. Dus als ik je een hint mag geven, miss depressed, dan stel je best je vriendelijk voor.' Spijtig genoeg.

'Best.' Antwoordde ik rauw en keek hem met een liefelijke glimlach aan. 'Hoi, ik ben Megan. Wie ben jij?' Zei ik op een zoet stemmetje. Mijn liefelijke glimlach en mijn zoete stem verdwenen weer als sneeuw voor de zon. 'Zo beter?'

Ik knikte bij haar woorden. 'Het is heerlijk dat je zo naar me luistert. Ga je ook rollen op comadno?' Ergens wist ik dat dit hoeloze zaak was aangezien onze twee karakters te hard botsten. 'En nu was ik zeker te grof? Sorry Meg.' Ergens klonk het laatste een beetje gemeend voor ik weer een sigarezt op stak en even door mijn haren ging met een sneele handbeweging.

'Als ik je puppy was misschien, maar helaas.' Concludeerde ik en zette een spijtige toon op. 'Ontzettend grof,' antwoordde ik loom en keek even naar het water. Ik moest toegeven, hoe erg ik het hier ook haatte - het was mooi. Het was rustig en er waren veel plekken waar niet zoveel mensen kwamen. Dat deed me goed, want die plekken had ik nodig.

Ik keek met een kleine grijns naar haar. 'Aw Meg,' kwam er nog wat schamper uit. Niet dat ik ooit me zou excuseren. 'Nu staan we dus quitte, lijkt me.' Hierbij rookte ik nog eens goed door van mijn sigaret en ging toen weer zitten.

'Tuurlijk staan we quitte.' Zei ik alsof het zo vanzelf sprekend was. 'Mag k misschien ook nog weten hoe dat tegenover me heet?' I keek hem met opgetrokken wenkbrauw aan en smachtte ernaar om nog een sigaret op te steken. Helaas kwam ik erachter dat mijn pakje leeg was.. Fijn.

Even versmalde mijn ogen zich. Brutale mond waar ik best wel van hield. 'Sebastiaan.' Dat was mijn naam en kwam er even kort, maar krachtig uit mijn mond. Mijn naam was niet speciaal, misschien ergens wel best mooi of passend bij me, maar ondanks alles was het maar een naam. De sigaret kwam weer naar mijn mond om weer naar Meg te kijken. Ik hield er wel van hoe ze erbij liep; het leek nonchalant, maar waarschijnlijk goed gepland.

Ik antwoordde niet toen hij zijn naam uitsprak en keek hem enkel aan. Mijn lege pakje sigaretten eindigde in mijn tas die om mijn schouder hing. Mijn ogen vernauwde voor een enkele seconde en pakte mijn fotocamera om wat plaatjes te schieten van hem. Hij was wel fotogeniek en daarbij zag het er echt gaaf uit met die rook voor zijn gezicht.

Eenmaal ik weer naar haar keek, bleek het dat ze foto's van me nam. 'What the hell?' Mijn hand stond meteen al voor de lens van haar camera. Snel, maar efficiënt om een vampier te zijn. Een moment leek ik haar wat aan te kunnen doen, maar mijn blik verzachte. 'Opzoek naar een "model" dus?'

'Opzoek naar alles waar ik een foto van kan maken.' Verbeterde ik hem. Hij moest niet gaan denken dat hij ineens model voor me stond - want dat was niet zo. Ik maakte foto's van alles wat ik om me heen zag, dus ook mensen. Dat hij dat nou toevallig was, was louter toeval.

Mijn hand zakte en ik keek haar aan. Echter wist ik wel beter: Vrouwen vonden me knap. Ik vond mezelf er niet slecht uitzien, maar ik was niet een van de gebruinde Brazilguys. 'En dan probeer je een gesprek in gang te houden.' Met een zucht bracht ik de sigaret naar mijn mond om een laastste trekje door mijn neusgaten naar buiten te sturen. Hierna gooide ik hem achteloos weg.

'Oh dus je wilt zeggen dat ik zó aardig ben dat je wel een gesprek met me wilt voeren. Ach ja - iemand moet de eerste zijn hè.' Ik maakte nog wat random foto's van de omgeving en liet de oude camera vervolgens weer om mijn nek bungelen. Het was het enige wat ik nog van mijn vader had. Van mijn moeder had ik alleen een ketting met een klein gouden kruisje eraan en aangezien dat nou niet echt bij mij past, had ik die altijd opgeborgen in een sieraden doosje.

Even lachte ik een beetje gemaakt. 'Hoe niet-leuk het in jouw oren mag klinken: Ik herken mezelf iets of wat in jou. En als je niet langer wilt praten kan net zo goed een iemand van ons weggaan. Ik hou van die brutale mond, maar ergens werk je me zo hard op de zenuwen.'

'Dat laatste hoor ik vaker.' Zei ik en keek hem aan. Ergens verlangde ik naar een sigaret, maar ik weerhield mezelf ervan om een nieuw pakje te openen. Ik had er nog eentje in mijn tas liggen, maar het was ongezond en bla bla bla. Ik verdiende wel wat meer met die stomme overplaatsing van vorige week, maar oké. 'Oké, dus je bent ook een gevoelloze trut die het niet kan schelen wat mensen van haar denken, haar eigen ding doet en een verkloot leven heeft?' Ik keek hem nieuwsgierig aan. Ja, zo keek ik tegen mezelf aan ja.

'Dat laatste op een goede manier. Een vrouw vertelde me ooit dat ik me meer moest gaan uitsloven voor vrouwen in het algemeen. Waarschijnlijk ging ik te ver met haar een tweede keer voor te stellen nadat de eerste keer zo snel voorbij was.' Mijn ene wenkbrauw schoot omhoog. 'Het kan me niet veel schelen wat mensen denken, ik ben egoistisch ingesteld, beschik over eem zwak voor vrouwelijkschoon en mijn leven is wat je kan benoemen met heel wat gezien en al heel wat gedaan. Je bent jonger dan mij, Meg. Jong. Leef het freaking leven dat jij wilt. Sluit je vooral af, maar niet van alle mensen.Vriendschap en liefde helpen. Ja, dit kwam uit mijn mond. Ga nu niet zeggen dat er nergens wat voor jou valt te bespeuren.'