De brug

MANNEN IN TAARTEN. CORRECTIE: JOU IN EEN TAART! oké. ik stop.

Ik haalde mijn schouder op bij zijn vraag, maar betwijfelde of hij het wel zag. Wat wou ik? Een goede vraag. Ik wou zoveel materiele dingen zoals dat nieuwe kleedje in de winkel, maar ook nog de schoenen die erbij hoorde en het jasje. 'Geen idee.' Enkel trok ik mijn knieën op waarbij mijn hoofd tegen het hout leunde. 'Zoë geeft me een leuk feest. Hopelijk. Cadeautjes zijn geen verrassing meer als je ervoor vraagt.'

Ik keek naar Eleanor maar wendde mijn blik weer af toen ze zo onverschillig was. 'Dan ga ik je hopelijk verrassen met iets wat je nooit had durven dromen.' antwoordde ik glimlachend en aaide over haar hoofd, om de spanning wat te verminderen en alles wat luchtiger te maken. Ik had me voorgehouden niet te veel na te denken en vooral niet te serieus te zijn.

Ik voelde hoe hij over mijn hoofd streek en opende hierbij mijn ogen om hem aan te kijken. 'Ik durf over alles te dromen.' Hierbij keek ik hem aan. 'Nu ben ik nieuwsgierig. Je bent slecht!'

'Je durft er over te dromen, maar durf je er ook op te hopen?' vroeg ik, serieuzer dan ik had willen zijn. 'Je zou zeker nieuwsgerig moeten zijn, maar krijg niet te hoge verwachtingen, ik heb nog niet eens een idee van wat ik je zou kunnen geven.' Natuurlijk kon ik haar iets typisch geven, wat ieder meisje kreeg, maar dat wilde ik juist niet.

Even keek ik hem bedenkelijk aan. 'Misschien weet ik wat ik wil voor mijn verjaardag. Ik wil iets dat me intents gelukkig maakt.' Ik keek hem aan zonder schaamte. Ik wist niet waar opeens het lef vandaan haalde. 'Money can't buy happiness. Het zit hem in de kleine dingen.' Zachtjes glimlachte ik. 'Vroege verjaardagcadeautje is meer als welkom en Arthur, je weet wat ik wil. Maar ik denk dat je me het niet kunt geven of wilt geven en dat snap ik best. Hoop doet leven trouwens, maar dromen is minder teleurstellend.'

Ik had geen idee wat ik moest reageren, waar ik mijn blik moest richten. Nu kon ik het niet meer negeren, ik moest er wel wat van zeggen, want ik wist maar al te goed waar ze op doelde. Met een zijdelingse blik pakte ik voorzichtig haar hand. 'Ik kan het inderdaad niet Ellie, ik gun het je, ik zou het je graag geven, maar ik kan het niet.' Ik staarde naar haar hand en hield mijn adem in, wachtend op haar reactie.

Mijn vingers nestelde zich rond die van hem waarbij ik naar de grond staarde. Gebroken. Alweer. 'Je houdt nog steeds van Igraine en ik ben maar een student. Waar je mee optrekt omdat je solidair bent. Medelijden hebt en afleiding.' Na die woorden moest ik hard op mijn lip bijten. Puur om me niet weer aan teleurstelling over te geven. 'Ik he... Ik moet zo weer naar huis... Huiswerk.'

Ik pakte haar bij haar schouders, ik dwong haar om me aan te kijken. 'Nee, Eleanor, dit is niet uit medelijden of als afleiding. En al was het als afleiding, dan is het de meest geweldige afleiding die er is.' Ik keek haar wanhopig aan, ik wilde niet weer iemand verliezen, ik was altijd al alleen. 'Alsjeblieft Ellie..' Ik hoopte zo dat ze dit niet tussen onze vriendschap in liet staan.

Ik sloot enkel mijn ogen. Waarom had ik hem zo hoog in mijn hoofd laten stijgen? Misschien moest ik minder luisteren naar Zoe en het feit dat mijn hoofd alarm sloeg om het feit dat hij erg knap was. Ik keek hem aan, maar voelde voor een seconde niets. Ik wist niet moe ik me moest voelen om zijn woorden. Mannen waren ook echt allemaal hetzelfde. 'Want ik ben echt zo een goede vriendin,' Laat me niet lachen. 'Vergeet gewoon wat ik zei daarnet of wat er geebeurd is. Vergeet het maar gewoon.' Ik haalde een hand door mijn haar en maakte me los van hem. Met die woorden was het verzegeld. We waren vrienden. Niet meer en niet minder zou er bijkomen.

Toen ze zich los werkte, begreep ik al dat er een muur tussen ons in stond. Eleanor had weer die afstandelijkheid opgetrokken die vaak bij haar had opgemerkt. 'Geef jezelf hier niet de schuld voor, het ligt geheel aan mij, ik had duidelijker moeten zijn.' Even was ik stil en zag dat de regen gestopt was en de zon begon door te breken. 'Het spijt me vreselijk dat ik je niet meer kan geven.' Onhandig kwam ik overeind en begon aan mijn klim naar beneden.

Ik rolde mijn ogen toen hij wegging. Gaf hij nu al opN Mooie vriend dan. Ik nam de Maltsers, mijn jasje en mijn schoenen. Eenmaal ik beneden was, hield ik hem tegen. 'Arthur, de reden waarom ik me zo aangetrokken voel tot jou is heel gemakkelijk te plaatsen. Ik ben niet een normaal schoolmeisje en jij bent niet een nette leerkracht. We zijn anders. Enkel weet ik niet wat jij bent en echt, Arthur. Ik heb iemand nodig waarmee ik het daarover kan hebben. Iemand die ik kan vertrouwen, maar dat gaat niet lukken als je wegloopt. Vrienschap werkt niet als jij het aftrapt en de schuld op jou neemt voor het feit dat ik me aangetrokken tot je voel, maar jij niet tot mij.'

'Dat is het laatste dat ik wil Eleanor, onze vriendschap opgeven, dat doe ik ook niet. Ik geef je nu ruimte, omdat ik die zelf ook nodig heb. Maar ik sta er morgen weer voor je, in de regen, als je me nodig hebt. En als we beiden klaar zijn om dat geheim aan elkaar toe te vertrouwen. Ik realiseer me dat je nog weinig over me weet en dat ik daarom aantrekkelijk lijk. Ik zal je ook al mijn geheimen vertellen, maar niet nu, ik kan niet- ' Ik stopte midden in mijn zin en schudde lichtjes mijn hoofd waarna ik haar een knuffel gaf.

Enkel keek ik Arthur aan en streelde ik even door ziin haar toen hij me knuffelde. Ik hield niet dat hij me ruimte gaf en dat hij het nodig had. 'Wel, mystrieus is sexy, maar ik denk dat echt dat weinig veranderd ook al weet ik het.' Ik gaf hem mijn nummer en adres dat ik op een kaartje had genkribbeld daarstraks. 'Je weet waar me te vinden.'

'En jij weet waar je mij kan vinden. En laat niets je tegen houden als je me nodig hebt.' Ik glimlachte naar haar en drukte een kus op haar hoofd. 'Nou, off you go, dan kan je, je huiswerk maken.' De glimlach was zwakker geworden, maar stond nog steeds op mijn gezicht terwijl ik naar haar keek. Ondertussen rolde ik mijn mouwen weer naar beneden en knoopte ze bij de polzen dicht.

Ik deed even zijn mauw goed en drukte een kusje op zijn kin. 'Sorry, dit was echt niet hoe ik onze dag van onafhankelijkheid wou neerzetten.' Even lachte ik om mijn grapje waarna ik hem zachtjes los liet en streelde nog even over zijn haar. 'Tot snel,' verzekerde ik hem.

Zachtjes lachte ik met haar mee en gaf haar een aai over haar hoofd nadat ze mij had los gelaten. 'Tot snel.' Ik kneep nog zachtjes in haar schouder voor ik mijn jasje terug aan deed, de lege blikjes in een prullenbak gooide en met een zwaai en een glimlach van Eleanor weg liep. Het zouden lange dagen zijn tot ik haar weer zou zien, maar het was nodig, ik moest alles op een rijtje zetten.

Enkel bleef ik even rondhangen. De regen was gaan liggen waardoor ik op een bankje ging zitten ook al maakte het me nat. In het zwarte rokje zou niemand het bepaald zien. Uit mijn handtas viste ik terug het sigarettenpakje en stak er eentje op. Ik was meer een gelegenheidsroker. Ik rookte enkel als ik stress had of om in de sfeer te komen. Nu had ik stress genoeg voor tien mensen. Ik zou weer mijn geheim delen met iemand binnenkort. Weer iemand die helemaal kon gaan flippen en het door kon vertellen. Misschien had ik mijn mond beter gehouden. Na een tijdje zo te zitten staren naar het water werd mijn hoofd leeg en kon ik mezelf er toe brengen om op te staan en weg te lopen. Weg te lopen en al de herinneringen die ik vandaag hab aangemaakt hier achter te laten.

Nieuw
'Laten we anders naar de brug gaan? Daar kunnen we nog schuilen als het echt begint te spoelen.' stelde ik voor en legde mijn hand op de zijne, waarmee hij de versnellingspook regelde. Met een vinger traceerde ik een weg over zijn hand en pols. 'Weet je zeker dat je, je vader niet even wat moet laten weten?' Ik wilde niet dat zijn vader boos zou worden, ik wist niet wat hij met Logan zou doen.

Ik knikte. 'Goed idee,' mompelde ik, terwijl ik de weg in de gaten hield. Ondertussen glimlachte ik bij haar aanrakingen en moest moeite doen om niet afgeleid te worden. Ik keek haar kort aan en haalde diep adem. 'Zou jij hem even kunnen bellen?' Ik haalde mijn mobiel uit mijn zak en gaf het aan haar. 'En anders bel ik hem zometeen, als we bij de brug zijn.'

Ik nam de telefoon aan en knikte. 'Nee, dat is prima, ik bel hem wel.' Ik zocht het nummer en belde naar zijn huis. Terwijl ik wachtte tot er opgenomen was, glimlachte ik naar Logan en keek naar de weg voor ons. 'Hallo, meneer Dallas? Dit is Frances.' Ik wachtte tot hij door had wie ik was en vervolgde; 'Ehm, Logan en ik gaan vandaag nog wat doen, dus eh ik zal zorgen dat uw zoon op tijd thuis is?' Ik had eerlijk gezegd niet echt een idee van wat ik moest zeggen.

Ik nam de telefoon van haar over. 'Ik eet vanavond thuis pap. Hou je haaks.' Ik hing op en glimlachte naar Frances. 'Helemaal gelukt. Dat deed je super.' We waren bij de brug aangekomen, dus ik stopte de auto en stapte uit. Dit was echt een prachtige plek. Fronsend keek ik naar de lucht, die alsmaar donkerder begon te worden.

Ik twijfelde er nog al aan of ik het super had gedaan, maar ach het zou wel goed zijn zo. Net zoals hem stapte ik uit en keek fronsend naar de lucht. Dat zou nog wat worden. 'Kom, onder de brug, daar zal het wel droog blijven.' Ik pakte zijn hand glimlachend en nam hem mee naar beneden. Het was een perfecte schuilplaats, je was er droog en vrijwel onzichtbaar voor voorbijgangers.

Ik liet me lachend meetrekken door Frances en bukte om onder de brug te komen. Eenmaal eronder kon ik gelukkig wel rechtop staan en trok Frances zachtjes tegen me aan. We waren net op tijd, want we hoorden de druppels al op de brug spetteren. Ik streek een pluk uit haar gezicht en glimlachte. 'Ik ben zo gelukkig met je,' zei ik zachtjes.

We waren juist onder de brug of het begon al met regenen, niet dat het me echt opviel want ijn aandacht was geheel op Logan gericht. 'Ik ook, met jou.' antwoordde ik blozend, maar glimlachend en legde mijn hand teder op zijn wang. De regen raasde om ons een, maar hier leek het zo stil en kalm en rustig, het was hier goed en perfect. Glimlachend bestudeerde ik zijn gezicht, zijn ogen, zijn mond, elk plekje.