De Sauna - Schoonheidscentrum

Ik haalde mijn schouders op bij haar vraag. 'Je moet zelf weten wie je uitnodigt, het is jouw bruiloft. Ik weet dat je hem niet mag, dus ik zal het je echt niet kwalijk nemen als je hem niet uitnodigt.' aan de andere kant vond ik het ook wel gezellig als ik samen met Liam kon gaan, maar ik zou het wel overleven als ze hem er niet wou hebben.

Ik haalde nogmaals mijn schouders op en glimlachte. 'Ach, de bruiloft is toch pas over een tijdje, gok ik. En misschien vind ik Liam dan opeens heel erg aardig.' Ik tikte even plagerig op haar neus en sloot mijn ogen weer, om van de warmte te genieten. 'Misschien zet dit LIam wel aan het denken en gaat hij je ook binnenkort wel vragen?'

'Hmmm heel erg aardig hè?' ik keek met een plagende glimlach richting haar, 'dan heb ik slecht nieuws voor je Iggie, I won't let him go.' ik wist dat ze daar niet op doelde maar ik kon bet niet laten. 'Je bent er wel zeker van hè? Dat hij een trouwtype is.' ik trok mijn benen weer op terwijl ik nadacht. 'Ik denk dat hij dat te snel vindt, of dat hij denkt dat ik het te snel vind...'

Ik moest lachen om haar woorden en gaf haar een zachte, maar plagerige duw. 'Misschien stop ik je wel niet in een mooie jurk, want straks gaat Seb nog met je weg,' grapte ik en ging met mijn rug tegen haar opgetrokken benen zitten. 'Tja, als ik Liam zo zie... Ik denk dat het nog wel een keer kan gaan gebeuren. We zijn alle vier nog ouderwets, de term trouwen is voor ons nog iets belangrijks, integenstelling tot vandaag de dag.' Ik knikte. 'Ik denk dat hij vooral bang is dat je nee gaat zeggen.'

'Volgens mij heeft Seb helemaal niets met Elisa-jurken,' lachtte ik. Ik voelde haar rug tegen mijn benen en ging rechtop zitten om mijn armen om haar hals te vestigen in een soort omhelzing. 'Nouja je kan zeggen wat je wil, maar Seb is wel knap.' Ik dacht weer na over haar woorden. 'Een keer, misschien, maar zo snel? En ik zou het waarschijnlijk niet eens kunnen om nee te zeggen.' biechte ik op. Ik hield zielsveel van Liam. 'Vroeger als mens was ik er al van overtuigt dat ik nooit zou trouwen,' lachte ik. 'Ik kon zo hard lachen als een van mijn zussen weer ging trouwen en haar hele leven bij een man zou blijven waarvan ik zeker wist dat het niet gewoon om liefde ging.' Maar goed die overtuiging had Igraine inmiddels bij me weggevaagd. 'Maar als ik iets beloof, dan weet ik zeker dat ik me er aan kan houden. Ik zie op dit moment geen reden waarom ik altijd niet zou kunnen volhouden. Maar het blijft lang, en dat idee is best eng.' ik wist niet waarom ik het er in eens allemaal hardop uitsprak, maar misschien was dat wel eens goed.

Ik giechelde en legde mijn hoofd tegen de hare aan, zodat onze wangen elkaar raakten. 'Dat zouden we dus nog een keer testen,' lachte ik. 'Seb zei nog dat je een groene jurk aan moet. En ja, hij is de allerknapste man ter wereld.' Ik keek haar even aan en keek daarna weg. 'Moet je eens bedenken hoe snel Seb en ik ons verloofd hebben. Kijk Elies, liefde heeft geen tijd. Als je verliefd bent, ben je verliefd. En als hij het eenmaal aan je gevraagd heeft, vergeet je al je twijfel die je er ooit over hebt gehad.' Ik kietelde haar tenen en glimlachte. 'Het is ook lang en daar heb je helemaal gelijk in. Ik vind het ook hartstikke spannend, maar het is ook weer een avontuur waar je instapt.' Ik zuchtte even en sloot mijn ogen. 'Hoe moet ik het Arthur vertellen? En zal ik hem uitnodigen?'

'Niet de allerknapste. Liam beats him.' lachtte ik. 'Hoe lang hebben jullie nu samen iets? ' vroeg ik nieuwsgierig. 'Ergens weet ik dat het onterecht is dat ik ban ben. Ik houd van hem, zielsveel. Ik weet dat hij van mij houd, zelfs nadat ik hem een kuststreek heb geleverd, maar toch ben ik bang dat hij na een tijd iets heeft van Elisa ik ben je zat. Het mag misschien niet, maar ergens denk ik wel zo.' ik staarde even voor me uit. 'Als ik eeuwige trouw beloof, dan hou ik me daar aan, dan moet het voor eeuwig zijn.'

Ik prikte in haar buik en lachte. 'Oké dan, ze zijn samen de allerknapste, oke?' Ik dacht even na en fronste. 'Ehm, ik geloof iets van drie maanden?' Ik keek haar even medelijdend aan en drukte een kus op haar wang. 'Hij zal je nooit zat zijn. Werkelijk Elies, iemand die zo lang op je heeft gewacht, die laat je nooit en nooit meer gaan. Hij is echt helemaal weg van je.'

'Ik en Liam zijn nu drie maanden weer samen, maar tweehonderd jaar eerder ook al zes maanden.' ja, ik wist het nog. 'Drie maanden is zo kort en tegelijk zo lang.' zei ik. 'Ik hoop dat je gelijk hebt ' en ergens wist ik het ook wel, maar tegelijkertijd was ik bang van wel. Ik wou hem niet kwijt, hij was veel te goed voor mij, maar ik wou hem, en ik ging hem niet meer laten gaan. Ik hield van hem en dat had ik eigenlijk altijd gedaan. Toch vroeg ik me af wat er was gebeurd als we tweehonderd jaar geleden al samen waren gebleven. Als ik nooit was gevlucht.

'Dus toen je Liam voor het eerst leerde kennen, was je nog helemaal niet zo lang vampier, right?' Ik dacht erover na en ik bleef het romantisch vinden. Ze waren zo schattig samen. 'Ik heb altijd gelijk,' lachte ik en streelde zachtjes haar wang. 'Elies, nooit twijfelen bij de liefde. En als je twijfelt, dan is hij niet de ware. Misschien zijn dit rare woorden, maar bij mij hebben ze altijd geholpen.'

'Nee, ongeveer een jaar of twintig.' antwoorden ik. Ik lachte even. 'Nee, nu verwar jejezelf met mij.' zei ik lachend. Ik nam haar hand waarmee ze over mijn wang streelde vast en drukte mijn lippen ertegen. 'Ik twijfel niet over de liefde Iggie, ik ben zo gelukkig, maar toch ben ik bang het kwijt te raken. Ik heb dit nooit verdient.' mijn hand ging door Igraine haar haar. 'Nouja ik ben gewoon bang dat het ineens allemaal weg is'

'Oke, ik geef het toe, ik verwar mezelf inderdaad met je,' lachte ik. 'Jij bent degene die heeft voorspeld dat ik werkelijk zou gaan trouwen.' Ik glimlachte toen ze een kus drukte op mijn hand en zuchtte even. 'Ik ben ook bang om het kwijt te raken. Ik ben het elke keer al kwijtgeraakt, en nu ook al Arthur. Ik mis hem echt vreselijk.'

Ik moest lachen toen ze me gelijk gaf. 'Zo heerlijk als mensen je gelijk geven,' zei ik plagend. Ik keek even langs haar gezicht toen ze zuchtte. Ze zat er echt enorm mee. 'Ik blijf mij mijn uitspraak hé, als ik met Arthur moet praten hoef je het maar te zeggen.' Ik had geen idee of het er dan beter op zou worden, maar ik vond het niet eerlijk hoe Arthur haar behandelden.

'Je hebt geluk dat ik zo'n persoon ben, want niemand op deze rot wereld denkt eens niet aan zichzelf,' zei ik bedenkelijk. Ik keek haar aan en glimlachte even flauwtjes. 'Dan zal ik het je laten weten,' zei ik zachtjes. Ik had niet het idee dat dat zou werken, maar het was een fijn idee dat ik Elisa had die me bijstond.

'Je bent een schat Iggie, en dat zou Arthur ook in moeten zien, want als iemand hier aan anderen denkt dan ben jij het.' Ik ging er niet moeilijk over doen, ik was egoïstisch, altijd al geweest. De enige waar ik rekening mee houd zijn Igraine en Liam, de rest kon me niets schelen.

Ik beet op mijn lip en knuffelde haar toen, terwijl ik mijn ogen weer waterig begon te voelen. 'Ik ben al mijn vrienden al verloren. Ik kan er niet nog meer aan,' zei ik mompelend en veegde de tranen ruw weg. Ik beval mezelf weer te glimlachen en keek haar aan. 'Wat denk je van een massage?'

Ik streelde met mijn hand door haar haar toen haar ogen waterig werden. 'Lieve schat, je hebt mij, mij zul je niet verliezen. Straks heb je een man, die jou nooit pijn zou doen. Iedereen die jou heeft laten stikken heeft je nooit verdient.' Ik drukte een kus op haar voorhoofd. 'Een massage lijkt me een goed idee.' Ik keek haar even aan.

Ik glimlachte breed door de tranen heen en giechelde zelfs even zachtjes. 'Je hebt gelijk. Ik heb jou en Seb, en wat heb ik nou eigenlijk nog meer nodig?' Ik duwde haar zachtjes op haar buik en ging op haar rug zitten. 'Massage a la Iggie komt eraan,' giechelde ik en masseerde haar rug. 'Ik krijg nu echt zo'n deja vu moment. Wist je nog dat Liam en jij hierbinnen kwamen toen ik samen met Seb was?'

'Precies, verder heb je niets nodig.' Ik had willen zeggen dat ze hooguit een beetje bloed nodig had, maar dat viel vast niet in de smaak op dit moment. Ik moest lachen toen ze op mijn rug ging zitten. 'Mmm' zuchtte ik toen ze begon met masseren. 'Hoe kan ik dat nou vergeten? Serieus ik denk niet dat Sebastiaan dat een van ons ooit gaat vergeten of vergeven.' lachte ik.

'Nee, inderdaad,' murmelde ik, er nog niet heel erg zeker van. Toch ging ik verder met de massage en grinnikte even. 'Nee, ik denk dat Seb dat niet snel vergeet,' lachte ik. 'Hoewel, hij leek niet heel erg onder de indruk toen jullie binnen kwamen lopen. Hij ging gewoon verder met... wat we deden.' Ik giechelde zachtjes en tekende figuurtjes op haar rug.

Ik lachte even om haar opmerking. 'Ik had me er ook weinig van aangetrokken hoor, als jullie binnen waren komen stappen. Dan was ik ook gewoon verder gegaan.' ik voelde de vingers van Igraine figuurtjes tekenen op mijn rug. 'Straks ga ik jou masseren hoor Iggie,' glimlachte ik breed.

'Nou, ik trok me er weer veel te veel van aan,' giechelde ik. 'Ik had Liam echt aangevallen, als Sebastiaan me niet tegen had gehouden.' Ik begon haar weer normaal te masseren en dacht even na. 'Ook al weet ik voor mijn doen al echt veel van Seb, toch weet ik nog maar een minimaal stukje van zijn hele leven. Is het dan raar om te trouwen? Nee toch?'

'Ik denk niet dat Liam heel blij was geweest als het andersom was.' ik lachte even bij haar laatste opmerking. 'Je bent nog niet getrouwd Iggie, als je iets wil weten vraag je het hem. En het is onmogelijk om jaren aan ervaringen en belevenissen in enkele maanden te delen als je ook nog iets anders wilt doen tussendoor. Je kent ook niet elk ding wat ik op deze aardbol heb gedaan, weet Liam ook niet en ik weet ook niet elk ding van jou of Liam. Ik denk ook niet dat mensen alles van elkaar weten als ze trouwen. Als je genoeg weet, maakt het niet uit.'

Ik schudde mijn hoofd. 'Nee, dat denk ik ook niet. Waarschijnlijk had ik nu dan geen arm ofzo meer gehad.' Ik knikte begrijpelijk en glimlachte. 'Nee, precies, je hebt alweer gelijk. Hij weet natuurlijk een heleboel niet over mij en ik vraag het me af of ik hem alles zou vertellen.' Ik moest even lachen, dat laatste was natuurlijk een grapje. 'Zoals onze avonturen in New York.'

'Ja, misschien moet je daar wat dingen van achterwege laten.' zei ik plagend. Ik moest even lachen 'Volgens mij kun je sommige dingen sowieso achterwege laten, ik bedoel een deel van de dingen die ik gedaan heb wil jij echt niet weten.' Ik doelde eigenlijk op een paar iets wat brute moorden die ik had gepleegd. Gewoon om een beetje te kijken hoe lang het duurde voor ze erachter waren wie de dader was of dat ze in mijn richting begonnen te denken. 'Wat ik wel niet gedaan heb gewoon om verveling tegen te gaan.' zuchtte ik.