Een Random Gang

Ik gaf Tommy een zet toen hij niet doelde op de lolly's. 'Vind jou ook heel lief hoor,' zei ik met een pruillipje. Ik lachte toen hij naar mijn rooster keek, 'Tja,' zei ik lachend. 'Ach, alsof jij braaf elke les volgt,' Eigenlijk had ik hem een aai over zijn bol willen geven, maar met een lengte verschil van bijna 20 centimeter is dat niet echt ideaal.

'Ik ben van plan om geen enkele les te volgen, als ik die slappe hap hier zie,' mompelde ik fronsend, maar glimlachte daarna. 'Maar het zal snel genoeg wel wat opleving krijgen. Let maar op.' Ik haalde de lolly uit mijn mond en ging er plagerig met mijn tong langs, terwijl ik naar Katy keek. 'Nog plannen hier? Ik vind het echt onzin dat we hiernaartoe zijn gegaan. Maar, wie luistert er nou naar Tommy?'

'Zo jammer dat het bij mij op valt als ik niet naar school ga en Harper wel, oneerlijk dat jij door kan gaan voor achttien en ik niet.' zuchtte ik. Als niemand van ons naar school ging viel het minder op, maar mensen hielden op een of andere manier van zich bemoeien met anderen. Zeker in zo'n klein dorp als dit valt het op bij mensen, en het was nog altijd niet echt de bedoeling dat we opvallen. 'Tuurlijk, alsof ik me daar met jullie nog over twijfel. En dan mij een beetje opdragen om me als poppetje voor te doen.' ik schudde afkeurend met mijn hoofd en lachte daarna. 'Ik heb geen plannen, maar ik vermaak me wel,' Zei ik met een onheilspellende glimlach. 'En ik luister toch altijd naar je Tommyboy,' voegde ik daar aan toe.

Ik keek haar even gepijnigd aan. Ik vond het altijd vervelend om haar zo te zien: ze was geestelijk net zo oud als mij en al onze broers en zussen, maar ze was in het stomme lichaam gestopt van een kind. Ik glimlachte flauwtjes. 'Jij wel,' zei ik, 'maar Harper, Genevieve en Heath voelen zich net de baas over ons. Ik kan daar echt niet tegen.'

Toen hij gepijnigd keek bracht ik mijn handen naar zijn wangen om een glimlach op zijn gezicht te creëren met mijn vingers. 'Jep, glimlach staat je beter.' Stelde ik vast. Het was geen ideaal lichaam, maar wel mijn lichaam en dat vond ik nog altijd een fijn idee. Dat het wel mijn lichaam was. 'Ach joh, ik trek me er gewoon niet zo veel van aan,' ik haalde mijn schouders op. 'Als het je echt dwars zit laat ze dan gewoon merken dat ze niet de baas over je zijn. Er zijn over het algemeen zat "speeltjes" in de buurt die je kan beïnvloeden,' zei ik met een onheilspellende glimlach. 'Als je altijd als kind wordt gezien weet je op een gegeven moment wel hoe je kan laten merken dat ze dat beter niet kunnen doen.' zei ik doelend op de algemeenheid. We waren nou eenmaal de jongste twee.

NEW
Ik probeerde mijn footballspullen zo goed en kwaad als het ging mijn locker in te duwen. Het werkte echt totaal niet, omdat mijn locker ook gewoon een zooitje was: overal papiertjes, eten en random, vaak totaal niet in een locker horende, spullen. De helft viel er uit, dus ik bukte mopperend en begon de spullen weer terug de locker in te stoppen.

Ik was onderweg naar mijn kluis toen mijn oog op Teoh viel, en zijn halve kluisinhoud die op de grond lag. Ik moest hem nog een keer vragen naar mijn spullen maar had hem eigenlijk zo veel mogelijk ontlopen. Gezien mijn locker vlak bij die van hem was hield dat in dat dat nog best lastig was. Om moed te verzamelen ging ik toch eerst naar mijn kluis om onnodig traag mijn kluis te openen en mijn wiskundeboek erin te leggen en mijn leesboek eruit te halen voor in het komende tussenuur.

Toen ik de laatste zak chips in mijn locker had gegooid, kwam ik met een stijve rug weer omhoog en rekte me eerst uit. Terwijl ik me weer omdraaide om mijn locker dicht te doen, zag ik Alicia maar paar meter van me af staan. Snel wendde ik mijn blik weer af en deed alsof iets in mijn locker al mijn aandacht op nam. In mijn tas voor football zaten al haar spullen die nog in mijn auto lagen, haar mobiel, BH en picknickmand, die gelukkig niet zo groot was.

Toen ik me stom begon te voelen omdat ik in mijn kluis keek en niets ermee deed ging het deurtje weer dicht en haalde ik even diep adem voor ik naar Teoh toe liep. 'Hey,' zei ik terwijl ik tegen de kluisjes naast die van hem aan leunde en even op mijn lip beet. 'Uh, mijn telefoon lag nog bij je in de auto... Mag ik die terug?' vroeg ik. Ik hoopte dat hij hem mee had, want het was toch nog knap lastig zonder telefoon.

Ik hoorde hoe ze aan kwam lopen en slikte nerveus. Gelukkig was mijn locker net zo hoog als mijn hoofd, en zag ze me pas toen ik hem half dicht deed. 'Hey,' zei ik terug en knikte daarna. Ik draaide me weer naar mijn locker toe en keek hulpeloos naar mijn tas. Had ik hem er net in... 'Ik pak hem wel even.' Ik trok de tas eruit en zag tot mijn wanhoop al de spullen weer terugvallen. Snel deed ik mijn locker dicht en bukte, om in elk geval de mobiel uit mijn tas te halen. 'Ik heb ook nog je andere spullen mee....' zei ik, terwijl ik de BH en mand tevoorschijn haalde, maar niet hoog genoeg, zodat alleen Alicia het kon zien.

Ik dwong mezelf hem even aan te kijken, maar had alweer spijt toen ik zijn ogen zag. Echter viel de helft weer uit zijn kluis toen hij mijn mobiel probeerden te pakken. 'Je kluis opruimen helpt, weet je dat?' zei ik. Goedbedoeld, maar het was eigenlijk al mijn mond uit zonder dat ik dat wou. 'O mooi,' zei ik toen ik zag dat hij ook mijn BH en mand mee had. Kort keek ik rond of iemand het gezien kon hebben en was opgelucht toen dat niet zo was. 'Uhh,' zei ik terwijl ik bedacht hoe ik mijn BH in Godsnaam eruit kon krijgen zonder hem aan de hele school te showen en bukte dan ook. 'Geef maar,' zei ik terwijl ik mijn BH vast nam en de mand open deed om hem hier met wat moeite ongezien in te krijgen. Ondanks dat Teoh me erin gezien had waren mijn wangen licht gekleurd. Bah ik haatte dit.

Ik grijnste flauwtjes en deed langzaam mijn kluis open. Het was echt een puinzooi. 'Je hebt gelijk,' murmelde ik en leunde tegen de kluisjes aan, terwijl ik keek hoe ze haar mand en BH pakte. Ik had geen idee wat ik moest doen of überhaupt moest zeggen. Ik schuifelde met mijn voet over de vloer en keek naar de patronen die op de vloer lagen. 'Dus, hoe gaat het?'

Ik deed ook mijn tas in de mand en nam de mand vast waarna ik weer opstond. Ik zou de mand zo wel in mijn auto dumpen. Het was best ongemakkelijk om nu zo bij hem te staan en ik merkte dat hij ook niet zo goed wist wat hij moest doen. Ik dacht na over wat ik als antwoord ging geven op zijn vraag. "Goed" of "prima" had ik de laatste dagen vaak zat geantwoord, maar het voelde niet goed om dat tegen hem te zeggen. Het was zo veel makkelijker geweest als ik hem gewoon uit mijn hoofd kon zetten en er een punt achter kon zetten. Ik zuchtte even en keek hem aan. 'Verschrikkelijk,' zei ik zonder het verder uit te leggen. Het gedoe met hem was al erg genoeg, maar ik had ook nog continu ruzie met mijn moeder omdat ik niet wou zeggen wat er gebeurd was. 'Met jou?' vroeg ik automatisch terug.

Ik beet harder op mijn lip bij haar antwoord en speelde daarom maar met de football die ik uit mijn tas had gehaald. 'Ook nogal slecht. Mijn cijfers zijn te laag geworden om ze op te halen. De enige kans voor me is een beurs voor football.' Ik haalde diep adem en draaide me naar haar om. 'Dat verschrikkelijk, komt dat door mij?'

Mijn ogen richtte ik op de bal die hij vast had. Het viel me op dat hij niets over mij en toch moest ik me inhouden niet tegen hem te zeggen dat blijven zitten ook niet erg was. 'Grotendeels, ja.' antwoorden ik op zijn vraag. 'En als ruzies met mijn moeder omdat ik haat niet wil zeggen wat er is gebeurd ook onder jou valt bijna helemaal.' er was ook nog wat gedoe met een presentatie en mijn opa bleef achteruit gaan.

Ik bleef spelen met mijn football en probeerde haar vooral niet aan te kijken. Ik zorgde ook altijd voor problemen. 'Dat is vervelend,' zei ik gemeend. 'En anders vertel je het haar toch gewoon? Het is de waarheid en die mag iedereen weten. Dan zijn jouw problemen ook weer opgelost.' Ik bukte om mijn spullen weer in de tas te stoppen en deze op te tillen.

'Nou ik weet niet, om het nou iedereen te laten weten heb ik ook niet zo'n zin in.' merkte ik op. Nee, daar had ik absoluut geen zin in. 'Als ik het mijn moeder vertel, dan is de kans groot dat ze er alles aan doet om te zorgen dat ik je überhaupt niet meer zie.' floepte eruit waarna ik op de binnenkant van mijn lip beet en kort in de richting van zijn ogen keek terwijl hij zijn spullen bij elkaar raapte.

'Dat is dan maar goed ook, want ik ben niet goed voor je,' zei ik abrupt en propte mijn tas boos in mijn locker. Daarna sloeg ik hem ook dicht, maar hield de football bij me. Ik had nu al helemaal geen zin meer om naar de lessen te gaan. 'Je moeder heeft recht om te weten met wat voor types haar dochter omgaat.' Ik draaide me om en begon verder te lopen.

Ik legde mijn hoofd tegen mijn kluis en onderdrukte mijn neiging achter hem aan te lopen toen hij weg liep. Toch besloot ik naar hem toe te lopen en haalde hem in. 'Wil je eigenlijk wel dat het goed komt, want daar lijkt het niet op.' zei ik terwijl ik de picknick mand over mijn arm hing. Man wat was dat ding onhandig.

Ik keek niet opzij toen ik merkte dat ze naast me kwam lopen en werd alleen maar meer gefrustreerd. 'Natuurlijk wil ik dat het goed komt, maar ik verdien je niet. Je verdient iemand veel beter dan dat ik ben. Wil je dan een vriendje die seks heeft met andere vrouwen, een drankprobleem heeft en de oudste leerling ooit word op deze school als ik niet over ga?'

Ik voelde de tranen weer branden en bleef dan ook voor me uit kijken in de hoop dat hij het niet merkte. 'Nee. Nouja, dat laatste maakt me dan weer niet uit.' zei ik. 'Ik wil een vriendje dat een keer moeite doet voor mij als er iets is gebeurd in plaats van zichzelf af te schrijven als een hopeloos geval.' Ik slikte en beet even op mijn lip. Niet wetend of ik antwoord op mijn volgende vraag. 'Ik vraag me af of ik wel eens door je hoofd heen ga als ik niet bij je in de buurt ben.' zei ik. Het klonk niet echt als een vraag besefte ik, maar ik had geen zin om het anders te verwoorden. Het voelde zo verkeerd dat ik nu achter hem aan was gegaan en dat ik liet merken dat ondanks dat ik het echt geprobeerd had hem niet uit mijn hoofd kon zetten en dat ondanks dat ik echt boos op hem was ik het niet voor elkaar kreeg om nu gewoon te stoppen, me om te draaien en het te laten bij wat het was en me over hem heen te zetten.

'Dan ben ik dat vriendje niet die je wilt,' perste ik er met moeite uit en moest me er van weerhouden om niet tegen de lockers te gaan slaan. Ik stopte abrupt bij haar opmerking en draaide me naar haar om. 'Kijk, als je zoiets niet zeker weet bij je vriend, dan moet je er ook geen moeite voor doen. Er zijn genoeg leuke gasten hier op school die allemaal voor je staan te springen.' Ik kon er nog net voor zorgen dat ze niet zag dat mijn hele lichaam trilde, vastbesloten om deze woorden niet te zeggen. Maar ik deed het toch.

Ik stopte toen hij abrupt stopte, maar wachtte met me echt omdraaien. Bij zijn opmerking lachte ik even, of nouja, het moest lijken op een lach. Terwijl ik op mijn lip beet draaiden ik me toch om. 'Dat staan ze niet Teoh.' hielp ik hem uit de droom. 'Eerlijk Teoh, heeft het te maken met mij dat het slecht gaat of alleen met je cijfers? Kijk jij standaard als eerste naar mijn naam op het rooster van The Grill? Vraag jij je af als je niet kan slapen of ik kan slapen? Hoop jij dat als je een sms krijgt dat hij van mij is? Had jij nu nog steeds de corasage gehad die je aan me gegeven had met het nieuwjaarsbal? Want dat je toen je... nouja, het is wel duidelijk dat je toen niet of niet genoeg aan mij hebt gedacht.' somde ik op terwijl de tranen alweer begonnen te lopen. Het maakte me nu ook niet uit ook dat we niet de enige waren die hier in de gang stonden, hoewel ik toch liever had dat er niemand was geweest.

Ik greep naar mijn haren en beet hard op mijn lip, tot ik bloed proefde. Ook al was het van mezelf, het hield me wel rustig. 'Het gaat erom dat het slecht met me gaat en dat het maar een kwestie van tijd is voordat ik iets ergers ga doen.' Ik kneep zo hard in mijn football dat ik het lucht eruit hoorde stromen, zodat ik snel stopte en me op haar richtte. Ik dacht steeds aan haar, vooral de laatste tijd, maar ik was niet goed voor haar. 'Nee,' loog ik, 'ik denk heel weinig aan je. Nooit, eigenlijk, alleen als ik je tegenkom.' Het kwam overtuigend uit mijn mond, vond ik zelf.

Ergens had ik gedacht dat hij me niet nog meer kon kwetsen dan hij al gedaan had. Maar het was hem gelukt. Ja wel hoor. Nu begonnen de tranen dan ook echt te lopen en draaiden ik me om. Ook al had ik net de vraag zo gezegd, ergens was het enkel om te horen dat het niet zo was. Althans, dat hoopte ik dan toch. Nergens had ik er aan gedacht om ook maar iets naar zijn aura te kijken. Ik hield me in niet weg te rennen en liep de eerste meisjeswc in die ik tegen kwam in de hoop dat daar niemand was.