Founders Party Place

Op een plein in Mystic Falls. Hier wordt het feest van ''Foundersday'' gevierd. Er hangen lichtjes, er is genoeg te eten en te drinken. Het is voor heel het dorp toegankelijk

Niet erg op mijn gemak stond ik nog in de weerspiegeling van een raam te staren. Aandachtig stak ik wat krullen terug op hun plek en streek mijn jurk glad. Waarom had ik ook al weer toegezegd hier heen te gaan? Ik deed hier nooit aan mee, behalve achter de schermen, met een broek aan, zonder jeukende stof. Ik zag mijn moeder opgewekt naar mij kijken en zuchtte toen. 'Ik ga Alicia zoeken.' Dat was mijn excuus om een rustig plekje op te zoeken. Een nadeel van dorpsfeesten; je familie feeste net zo hard mee.

Zij aan zij met Elisa liep ik het plein op. De meeste mannen waren gehuld in nette, ouderwetse pakken, maar ik had mijn oude uniform uit de kast getrokken. Jawel, mijn originele pak was altijd bewaard gebleven en vandaag was een mooie gelegenheid om deze aan te trekken. Ik had al meerdere complimenten gekregen over mijn outfit. Dat ik origineel was en dat dit net een echt pak leek in plaats van een replica, waarop ik iedere keer antwoordde dat deze van mijn betovergrootvader was geweest in de tijd van de oorlog.

Over mijn nek wrijvend liep ik het plein op. Het was bomvol en ik verbaasde me erover hoe toegewijd iedereen was aan dit feest. Letterlijk iedereen was verkleed. Ik stond op mijn tenen om bekenden te zoeken en vooral Frances, maar het was zo gigantisch druk dat dat niet meteen lukte. Ook had hij de ruzie nog in zijn achterhoofd. Opeens zag hij een bos krullen met een lief gezichtje eronder, dat hij herkende. 'Frances!' riep hij vrolijk.

Ik had net een stel mensen aan de kant geduwd omdat ze maar niet opzij wilden, toen ik mijn hoorde. In de richting van het geluid draaide ik me om en zag Logan. Ik kon een glunderende glimlach niet onderdrukken toen ik hem zag en ik baande me door hetzelfde stel mensen een weg terug. 'Logan, hai.' zei ik afwachtend toen ik hem bereikte en maar kort aan durfde te kijken. Die stomme ruzie ook.

Mijn arm was gehaakt door die van Liam terwijl we zij aan zij het plein op liepen. Mijn blik gleed hier en daar over de jurken. Sommige waren mooi, andere prachtig, maar toch zaten er ook wat jurken tussen waarbij ik me afvroeg waarom ze er überhaupt in durfde rond te lopen. Hoewel dat misschien een kwestie van smaak is. Liam had zijn uniform aan, waarin ik hem vaak zat gezien had, zelf had ik getwijfeld te zoeken of ik nog een oude mooie jurk kon vinden. Maar mijn echt mooie jurken waren in de tijd verloren gegaan. Deze jurk paste misschien minder bij het tijdsbeeld, maar ik vond hem zelf prachtig. Ik onderdrukte een lach toen er iemand opnieuw over zijn uniform begon en hij iets zei over zijn betovergrootvader. 'Pas op je neus,' zei ik plagend. Met mijn vrije hand ging ik even langs een plukje haar. Ik had mijn haar zowaar opgestoken en gekruld, het was lang geleden dat mijn haar zo zat, waardoor ik er enorm aan moest wennen.

Spoiler:

'Ik denk dat ik de mensen een hartaanval bezorg als ik zeg dat ik hem droeg in de oorlog.' Grapte ik en drukte een kus op een van haar slapen. Mijn arm haakte zich uit die van haar en sloeg ik, in plaats daarvan, om haar schouders heen. 'Nou, het mag hier wel een beetje opgeleukt worden, waar is die drank.' Zei ik zachtjes tegen haar en grinnikte. Wat een dode feesten waren het hier toch altijd.

Het was alsof ik me in een van mijn andere levens waande. Iedereen was verkleed, ikzelf en Seb ook. De jurk was dan ook een oude van me en voor die tijd enorm modern. Ik had mijn arm in die van Seb gehaakt en liep met een brede glimlach over het plein. Het was zo leuk om te zien hoe toegewijd de mensen waren voor dit feest. Mijn haren hingen losjes en krullerig over mijn rug en schouders. De ongelijke plukken vond ik wel iets speels hebben.

Spoiler:

Speciaal voor vandaag had ik deze jurk uit de kast gehaald. Deze was van mijn moeder, die ervan hield om eens in de zoveel jaar naar van die feesten te gaan. Dit jaar was ze er niet, dus voelde het een beetje alsof ik haar plaats innam. Met Daniël aan mijn zij liep ik het bomvolle plein op. Sommige ouders groette me, waarna ik hen netjes terug begroette. Ook mijn vader moest hier ergens rondlopen in z'n nette pakkie, maar echt zin om hem te zoeken had ik niet.

Spoiler:

Snel bewoog ik me door de mensenmassa, richting Frances. Eenmaal voor haar keek ik haar bewonderend aan. 'Wauw, Frances,' murmelde ik en streek over haar krullen. Daarna trok ik haar tegen me aan en knuffelde haar innig. De volle maan was enkele dagen geleden en ik had haar zo onwijs gemist. 'Je ziet er prachtig uit!'

Spoiler:

Ik had me maar gestort op het bijkletsen met oude mede-leerlingen die terug waren gekomen voor het Founder's feest. Sommige herinnerde ik me niet eens meer van mijn tijd hier, van anderen wist ik niet eens zeker of ik ze aardig had gevonden. Ach, ik had niet veel andere mensen met wie ik mijn tijd nu kon invullen en op zich was het wel eens leuk herinneringen op te halen. Terwijl ik geamuseerd verder luisterde, lette ik op of Eleanor misschien ergens rond liep.

Spoiler:

Ik stond bij mijn moeder te praten over koetjes en kalfjes. Ze wist dat het gedoe met Teoh me dwars zat, maar gelukkig bemoeide ze zich er verder niet meer. Ik wist nog niet zeker of ik wel zin had in vanavond. Waarschijnlijk was Frances bezet door Logan en Daniël door Zoë en met een beetje geluk had Teoh in eens geaccepteerd dat ik een heks was en kon ik vanavond met hem doorbrengen, maar ik vreesde dat ik anders de hele avond aan mijn moeder vast zat.

Spoiler:

Gehuld in mijn oud-roze robe liep ik over het plein heen. Het was druk, te druk voor de meeste, maar perfect voor mij. Een gracieuze glimlach streek over mijn lippen heen, terwijl ik met mijn ogen langs de mensen ging. Sommige had ik wel eens gezien, maar de meeste leken van ergens anders te komen. Ach - het Founder's feest was een bijzondere gelegenheid in Mystic Falls en er waren maar weinig mensen die zoiets wilde missen. Hetzelfde gold voor mij, al had ik zo mijn eigen redenen.

Spoiler:

Met Logan's armen om mij heen voelde ik me zo gelukkig dat ik die hele belachelijke ruzie vergat. Ik was alleen maar blij dat ik hem nu weer zag. 'So do you handsome!' Lachend bekeek ik zijn kostuum, dat hem werkelijk goed stond. 'Hoe kom je er aan?' vroeg ik nieuwsgierig en liet mijn hand over de grijze stof glijden. Mijn aandacht op het pak verloor ik al snel toen ik Logan weer aanstaarde en stom bleef glimlachen.

Spoiler:

'Ik denk dat ze dan vragen of die geschiedenislessen niet naar je kop zijn gestegen.' plaagde ik. Nadeel van deze jurk was wel dat hij weid was, en daardoor vrijwel continu een afstand creëerden. Toch had dat ook zo zijn charmes. 'Ik wil zo wel met je dansen.' zei ik met een glimlach. 'Dat gaat niet met drank in je hand.' Ergens paste het totaal niet bij me, maar ik vond dansen echt leuk om te doen.

Ik lachte met haar mee en zette een stap naar achteren, zodat ze het beter kon zien. 'Van mijn vader gekregen,' vertelde ik, zelf nog steeds verrast erover, 'al weet ik niet eens wat ik moet voorstellen. Een soldaat misschien, of juist een arbeider?' Met mijn handen op haar heupen trok ik mezelf weer naar haar toe en drukte zachtjes mijn lippen op de hare. 'Ik heb je gemist.'

Terwijl ik me tussen de mensen heen manouvreerde achter mijn zus aan bedacht ik me hoeveel founder's feesten ik inmiddels had meegemaakt. Uiteindelijk besloot ik dat het er veel waren, ik kon mij iedere jurk nog herinneren die ik had gedragen en iedere man aan mijn arm. Deze keer geen man, wel een prachtige jurk. Ik moest toegeven dat het geen goede vertegenwoordiger was van die tijd, maar het was mooi, dus perfect. 'Gen, waarom die glimlach?' Achterdochtig, maar grinnikend bekeek ik mijn zus.

Spoiler:

'Hier,' zei ik terwijl ik met een glimlach aan kwam lopen bij Tommy met in mijn beide handen een glas met drank. Ik gaf hem een van de glazen en nam een slok van mijn eigen glas. Natuurlijk had het weer gedoe opgeleverd en moest ik mensen dwingen om verdomme twee glazen drank mee te mogen nemen, maar ach, ze vragen me nu in ieder geval nooit meer naar mijn leeftijd.

Spoiler:

Daar haalde ik het in mijn hoofd om een lange baljurk aan te doen die bezet wat met blauwe en witte stof. Mijn haar lang om mijn schouder en weer was ik perfect opgemaakt ook al zei ik het zelf. Ik wou dat deze avond leuk werd en ook de hoofdrede waarom ik mezelf geen date had gevonden.

'Laten we het maar gewoon op Logan Dallas houden.' zei ik glimlachend en genoot van zijn lippen op de mijnen. 'Ik jou ook.' Ik sloeg mijn armen om zijn nek en kuste hem nogmaals. Een week bleek al veels te lang te zijn, laat staan als ik hem langer niet zou zien. 'Het spijt me echt heel graag, van die stomme bui die ik ineens had. Het sloeg nergens op.' Ik was niet erg toegeeflijk en erg koppig, dus het viel me mee dat deze verontschuldiging zo goed ging. Maar dat had waarschijnlijk meer met Logan te maken dan met mij zelf.

Speciaal voor Zoe had ik me in pak gestoken. Geen idee werkelijk hoe mijn moeder eraan was gekomen, maar ik droeg een grijs pa met het bijhorend zwaluwjasje. Meer zoals in Jane Austin films, maar dacht wel dat het goed was. Ach ja, morgen moest ik in de parade meelopen. Daar zou ik slechts mijn footballunifrom aanhebben. Iets waar ik me heel comfortabel in voelde. 'Hello beauty,' fluisterde ik in haar oor voordat ik haar een kus op de wang drukte.

Ik glimlachte naar Igraine en overhandigde haar een glaasje champagne. 'Happy Foundersday! Hoezee voor gratis goede drank,' Hierbij klinkte ik en drukte mijn lippen even op die van haar. Ik was namelijk ook netjes in de dresscode gekleed en dan wel in zwart-wit. 'Je ziet er adembenemend uit;'

Met een glimlach keek ik Dan aan toen hij wat in m'n oor fluisterde. 'Hey there yourself.' Zei ik en gaf hem zachtjes een kusje. Ik hield van gekostumeerde feesten. Het had een bijzondere lading en iets ontzettend feestelijks. Mijn jurk danste zwierig achter me aan toen ik me door de mensen massa heen baande, opzoek naar iemand anders die ik kende. Eleanor, Teoh of iemand anders die op mijn pad kwam.

Ik keek om naar mijn zus, die ik vervolgens lachend aankeek. 'Wat, mag ik niet vrolijk zijn?' Vroeg ik haar. Ze kende me beter dan wie dan ook en natuurlijk glimlachte ik niet omdat ik het zo geweldig vond hier. Ja, Founder's feesten hoorde bij de traditie, maar het was nou geen glimlach waardig. Ik was van plan om te laten zien wat we konden doen. Wat we konden veroorzaken en dat was leuk.

'Hmm.' Zei ik nukkig toen ze over dansen begon. Ik hield niet van dansen. Had er een hekel aan zelfs en daarbij kon ik het ook totaal niet. Ik was wat dat betreft echt een stijve hark. Maar ach - voor Elisa maakte ik wel een uitzondering. 'Het is dat jij het bent, anders had je me niet aan het dansen gekregen. En daarna kan een glas champagne geen kwaad, toch?'