Het huis van de Familie Parker

Megan woont op dit moment in een pleeggezin, genaamd de familie Parker. Dit bestaat uit vader, moeder en zoon. Daar komt zij nog bij. Het is gewoon een redelijk standaard huis en Meg heeft de hele zolder voor zichzelf.

Twijfelend liep ik langs de huizen, terwijl ik naar mijn stiefvaders tomtom staarde. Het moest hier zijn, sprak het ding, dus liep ik naar de deur toe en belde aan. Ik deed de tomtom uit en wachtte daarna geduldig tot er open werd gedaan. Ik was nog lang niet met Meg uitgepraat.

Op het moment dat ik de bel hoorde gaan, riep ik naar beneden dat het voor mij was. Met een simpele spijkerbroek en een zwart shirt aan opende ik de deur en keek ik glimlachend naar Teoh. Mijn pleegouders waren verbaast dat ik überhaupt met iemand optrok. Ze wisten mijn gedrag toen ze hieraan begonnen, maar waren blij dat ik toch wat opende naar mensen. Ik had ze ervan verzekerd dat het echter maar bij één iemand bleef. 'Hey, kom binnen.'

Ik glimlachte toen ze open deed. 'Hey!' zei ik vrolijk en liep achter haar aan. 'Leuk huis.' Onderzoekend keek ik even rond en richtte me daarna weer op Meg. 'Sorry dat het gisteren zo raar afliep met al het gekots en die dingen. Heb je daarna nog een leuke avond gehad?' Benieuwd keek ik haar aan en deed ondertussen mijn jas uit.

'Het geeft niet,' Wimpelde ik zijn excuses af. 'Ik ben eigenlijk vrij snel naar huis gegaan, het werd nogal saai en daarbij had ik toch niets te doen daar.' Ik sloot de deur achter hem dicht en liep alvast een paar treden de trap op. Ik had een soort van verkleinde versie van een huis boven: Minibar, eten, kleine badkamer, een bank, bed en ga zo maar door. Ik kwam ook nog wel beneden, voor het eten enzo, maar het was fijn om een plek voor mezelf te hebben. 'En, bij jou alles nog goed gegaan gisteren.'

'Gelukkig,' zei ik, terwijl ik opgelucht adem haalde. Ik volgde haar de trap op naar haar kamer en bleef er even verbluft in staan. 'Wauw...' zei ik en kon ik enkel. Daarna keek ik haar weer aan. 'Ja hoor! WC ondergekotst, maar verder alles prima. Ik vond het jammer dat ik niet meer de muziek kon veranderen of de drank shower kan doen. Misschien een keer op school.'

Hoofdschuddend ging ik op mijn bed zitten. 'Nou, toch maar goed dat je was gegaan dan.' Zei ik grinnikend en keek naar de fotocamera's die op een rij stonden te pronken. Ik was er stuk voor stuk trots op. Allemaal collectorsitems. 'Dus, wil je wat te drinken?' Automatisch liep ik al naar de minibar toe en opende deze.

Ik knikte instemmend. 'Ja inderdaad. En zo dom, ik heb dit zoveel vaker gehad, en toch doe ik het elke keer weer.' Ik volgde haar blik en keek naar de rij fotocameras om werkelijk jaloers van te worden, zo mooi. Ik knikte. 'Graag,' zei ik, tot ik de minibar zag. 'HOLY CRAP wat vet! Dat wil ik ook!' Ik liep naar haar toe en keek wat er allemaal in zat.

Ik begon te lachen. 'Een voordeel van een pleeggezin: Ze moeten genoeg ruimte hebben om je op te vangen en je beschikking geven tot de eerste levensbehoefte. Deze mensen namen dat net iets te serieus, wat voor mij natuurlijk een voordeel is. Maar goed - wat wil je?' Ik pakte een blikje cola voor mezelf en wachtte tot hij antwoord gaf.

'Dat is dan ook weer waar,' zei ik met een glimlach en pakte ook een blikje cola uit de koeling. Daarna liep ik langs de foto's en keek bewonderend. 'Je zou er iets mee moeten doen,' zei ik eerlijk. Ik keek om en nam een slokje van mijn blikje. 'Uit hoeveel mensen bestaat je pleeggezin eigenlijk?'

'Eerlijk gezegd wil ik dat ook wel.' Gaf ik toe, toen hij mijn foto's complimenteerde. Toen hij over mijn pleeggezin begon ging ik op het bankje zitten en keek ik hem aan. 'Twee ouders en een jongen. Nou ja - eigenlijk twee jongens, maar eentje is al uit huis. Thomas en Jayden.' Ik glimlachte. 'En jij?'

'Ik heb een stiefzus, Zoe. Ze zit ook bij ons op school. En ik woon samen met haar vader en mijn moeder. Mijn vader heeft ons verlaten.' Ik keek haar treurig aan. 'Zal ik je eens wat zeggen,' zei ik, terwijl ik van de foto's naar haar keek. 'Ik wil geen footballspeler worden. Ik wil niet het leger in. Ik wil mijn school afmaken. Ik wil arts worden.' Ik liep naar haar toe. 'We gaan onze dromen waarmaken. Beloof je dat, Meg?'

Ik knikte. Ik kende Zoë vaagjes. Ik had haar gezien tijdens de repetities van het stuk: Ze vervulde de rol van Belle. Bij zijn volgende woorden moest ik even grinniken en knikte vervolgens, weer. 'Wij gaan zeker onze dromen waarmaken.' Stemde ik met zijn woorden in en hief mijn blikje op, om een soort toast uit te spreken. 'Op de toekomst.'

Ik gaf haar blikje een stootje met de mijne en nam een slok. 'Op de toekomst,' zei ik met een glimlach en nam daarna plaats op een kussentje op de grond (?). 'En, in al die tijd tussen Grill en nu, wat is er allemaal in je leven afgespeeld? Heb je het naar je zin op school?' Ik grinnikte en nam opnieuw een slok. 'Je zou foto's van football moeten nemen. Onze trainer betaalt je er wel voor, want hij zeikt al weken dat we een eigen website moeten krijgen.'

Ik haalde mijn schouders op. 'Het is oké,' Zei ik. Het was niet uitermate bijzonder - en over school begon ik maar niet. 'Ik heb nooit van school gehouden en ik denk ook niet dat dat ooit zou komen.' Gaf ik toe. Nee, school was niet mijn ding. De hele dag in van de bankjes zitten, luisterend naar iemand die dacht dat ie alles wist. Bah, ik haatte het. 'Ik zal het eens vragen.' Het was een goed idee, daarbij kon ik wel wat extra geld gebruiken.

'Ik heb hetzelfde,' glimlachte ik. 'Ik vind alleen football leuk en de leerlingen. Je ziet je vrienden elke dag.' Soms dacht ik stiekem dat het eigenlijk wel fijn was als ik van school afging. Dan ging ik gewoon werken en hoefde ik niet meer te leren. Maar ik vertikte het mezelf vaak om zo te denken. 'Moet je doen!'

Ik grinnikte. 'Dan hebben we in ieder geval al iets waar we beide een hekel aan hebben.' Grinnikte ik en nam een slok van de cola. Toen ik ging verzitten hoorde je de veren van de bank piepen, waardoor ik grinnikte. 'Volgens mij is ie zo'n 200 jaar oud ofzo.'

'Intense hekel aan hebben,' grinnikte ik en plofte naast haar op de bank. 'Ik was even bang dat het zo'n bank was waarop je ging zitten, dat je dan de lucht in werd geduwd.' Ik draaide me naar haar om, enthousiast glimlachend. 'Ik heb ooit zo iets vet gedaan. Ik lag op een gigantisch springkussen en ik had een vriend, en hij stond ergens op een gebouw. Toen sprong hij op de kussen en ik werd de lucht in gelanceerd. Paar gebroken botten, maar het was het waard.' Ik keek haar aan en nam een slok. 'Oké, wat is jouw meest gestoorde ding dat je ooit hebt gedaan?'

Ik begon te lachen. 'Klinkt geweldig, vooral dat gebroken botten deel.' Grapte ik en dacht even na. 'Ik heb ontzettend veel gestoorde dingen gedaan in m'n leven. Maar ik denk dat de ergste toch wel was in New York. Oké, er komen geen gebroken botten in voor, maar wel politie.' Ik grinnikte even. 'Wil je het nog horen of niet?'

'Het was ook geweldig,' zei ik lachend. 'We wilden het opnemen en naar Jackass sturen, omdat het onze wens was om erbij te komen. Maar het was dus niet opgenomen, bleek later.' Ik keek haar nieuwsgierig aan en knikte enthousiast. 'Ja, ik wil het nog horen,' zei ik benieuwd en boog naar voren. Ik hield van zulke verhalen.

‘Het is niet waanzinnig spannend hoor.’ Lachte ik en dacht even na over hoe ik moest beginnen. ‘Goed, ik had dus niet zulke goede vrienden die er ’s nachts altijd op uit trokken en allerlei dingen uithaalde. Zo ook die nacht, er was een soort ruzie aan de gang tussen wat mensen en daar komt natuurlijk ook graffiti aan te pas. Dus we hadden een paar van die bussen bij en één van de jongens wist dat de vader van een andere jongen in een of ander advocaten kantoor werkte. Een spierwit gebouw, wat na die avond niet meer zo wit was. Ja, we hadden een hoop problemen in die tijd..’ Ik grinnikte even na bij de gedachte. ‘Maar ik ben er niet trots op, dat al die dingen gebeurd zijn.’

Ik luisterde aandachtig en lachte hard na haar verhaal. 'Wauw, dat is supergaaf! Dat wil ik ook doen, mijn naam op een prachtig, wit, glanzend gebouw schrijven.' Ik keek haar even aan en dacht na. 'Ik weet niet of ik trots ben op mijn daden, maar ik denk altijd: ik moet het met een reden gedaan hebben, en dat waren nooit vervelende redenen.'

Ik grijnsde. 'Geloof me, dat wil je niet. Als je geluk hebt krijg je alleen een taakstraf dat je het eraf moet schrobben, ligt er een beetje aan welk gebouw het is. Tref je het goed lig je gerust een nacht in de bak daarzo.' Het leven daar was een stuk harder dan dat het hier was, in dorpen ging het er altijd een stuk rustiger aan toe dan in de echt grote steden en misschien was dat maar goed ook.

'Ja oké, het eraf moeten schrobben is een reden om het niet te doen. Ik moet zeggen dat ik niet lui ben, maar schoonmaken is niet één van mijn hobby's. Laat staan nachten in een cel doorbrengen, al kan ik je wel een uitgebreide plattegrond van de cel geven. De politie komt me jammer genoeg hier goed en dus heb ik een vaste cel waar ik altijd in geplaatst wordt. Niet dat ik zulke erge dingen doe, maar ze vertrouwen er alleen op dat ik niet wegloop als ik achter slot en grendel zit,' lachte ik.

‘Volgens mij zit ik gewoon met Mystic Falls’ crimineel aan de tafel.’ Grapte ik lachend en opende de minibar om een nieuw blikje eruit te pakken. Als ik eenmaal begonnen was met iets te drinken, dronk ik altijd meteen meerdere blikjes. Het was niet perse dat ik dorst had, het was meer een gewoonte. ‘Dus, wat haal je dan allemaal uit dat je in de bak komt?’ Vroeg ik mezelf oprecht nieuwsgierig af.