Huis van fam. Lewis

Met zijn fleurige gele wanden en rode kozijnen is het huis van de familie lewis zeker een eye-catcher. Het huis, bedekt onder een grote bos klimop, staat vlak bij de hoofdweg van het dorp. Het is een klein, maar knus huisje dat al veel te lijden heeft gehad. Net zoals andere huizen in het dorp, wordt het al een hele tijd door dezelfde familie bewoont. Het bedraagt dan ook een grote historische waarde, zeker voor de familie Lewis.
Als je binnenkomt, is het eerste wat je opvalt de warmte en gezelligheid die het gehele huis uitstraalt, maar tegelijkertijd ook het gebrek aan ruimte. Alles staat vol met meubels en is versierd met vele bloemen en andere assecoires. De woonkamer, met haard en heerlijk zachte bank, dient tevens als eetkamer en hal. Met andere woorden, je valt zo met de deur in huis. De keuken is werkelijk het hart van de woning, de drie vrouwen staan er dagelijks de heerlijkste gerechten voor te bereiden met de kleurijkste en verste ingrediënten.
Wanneer je de trap, ook in de woonkamer, op gaat heb je keuze uit drie slaapkamers, een badkamer en een kleine kamer die altijd op slot schijnt te zijn, hier worden de nodige kruidendrankjes en spreuken bereid.
Al bij al is het een donker klein huisje, dat verlicht wordt door de bonte kleuren en printen van het meubilair en soms zelfs door een eigenaardig licht vanuit het geheime kamertje.

Fronzend keek ik naar de gele muren en besloot toen dat de uitbarsting op zijn minst uitgesteld zou worden als ik Logan mee naar binnen nam. Ik had echt geen behoefte aan een grote ruzie op dit moment, dus knikte ik glimlachend en stapte uit toen hij de deur had opengemaakt. 'Maar ik heb je gewaarschuwd. Ik zal je verdedigen, maar als ze met servies gaan gooien, dan ben ik weg.' Glimlachend liep ik om de auto heen en wachtte tot Logan ook uitstapte. Ondertussen bedacht ik me, dat hij me waarschijnlijk een kus had gegeven omdat hij nog steeds onder invloed van de maan was, een andere reden leek mij onlogisch.

'We zullen zien,' grinnikte ik en stapte de auto uit. Gelukkig had ik mijn shirt alweer aan gedaan, maar een jas had ik niet mee. 'Zijn je moeder en oma beiden thuis? En zijn ze eigenlijk nog op?' We liepen naar de deur en ik wachtte tot ze de deur zou openmaken of aanbellen.

Ik keek even om naar Logan en haalde toen de sleutel uit mijn zak. 'Stiekem hoop ik dat ze nog slapen en dat ik in mijn bed kan kruipen zonder dat ze het merken, maar ik geloof-' Ik stopte midden in mijn zin, want de deur bleek niet op slot te zijn. 'Oh, ze zijn thuis.' Twijfelend opende ik de deur, stapte naar binnen en keek rond. 'Mam? Oma?' Ik wenkte Logan dat hij verder moest komen en de deur dicht moest doen.

'Oh-owh,' grapte ik, toen de deur open bleek te zijn. Ik liep achter haar aan en hoorde al vrouwenstemmen. Ik herhaalde in mijn hoofd normale zinnen en probeerde ze in mijn hoofd te oefenen, zodat ik zometeen niet zou stotteren. Ik deed de deur achter ons dicht en keek haar even glimlachend aan, als teken dat alles wel goed zou komen.

Ze stonden in de keuken, zoals gewoonlijk en keken geheel niet verrast op toen ik binnenkwam. 'Frankie, is er een logische verklaring waarom je niet in je bed lag?' Mijn moeder had haar mok weggezet en zette haar handen in haar zij. Toen Logan de keuken binnenstapte keken ze beiden echter wel verbaasd. 'Mam, oma, dit is Logan. Logan dat zijn mijn moeder en oma, maar je kan ze gewoon Frannie en Cissy noemen, dat doe ik ook.' Ik glimlachte bemoedigend naar hem.

'Sorry, dat is mijn schuld,' verontschuldigde ik me tegenover haar oma en moeder. Ik liep naar voren en schudde beiden de hand. 'Ik ben Logan, aangenaam kennis te maken, mevrouw Lewis.' Ik zei het tegen haar moeder en oma en ging toen weer naast Frances staan. Ik keek haar even vragend aan of ik het goed had gedaan.

Ik probeerde toen Logan zich voorstelde de aura's van mijn moeder en oma te lezen, maar dat leverde enkel een felle blik van oma mijn kant op en dus bekeek ik aandachtig de ontbijttafel. Goedkeurend glimlachte ik naar Logan, hij had ze in ieder geval verward. 'Cissy, is er nog meer toast?' vroeg ik aan oma, terwijl ik naar de restjes op de ontbijttafel keek. 'Wil je blijven eten, Logan?' Ik richtte me op hem en keek hoopvol, maar ik zou het begrijpen als hij naar huis wilde.

Ik wreef over mijn buik. Zo'n verandering gaf je echt honger. Het was grappig, want normaal zat ik na mijn transformatie dagenlang in zak en as, en nu door de aanwezigheid van Frances, kan ik het gewoon accepteren en handelen. 'Tuurlijk! Als jullie dat natuurlijk goed vinden,' zei ik tegen haar oma en moeder. Ik trok een stoel naar achteren en ging erop zitten.

De gezichten van Cissy en Frannie lichtten op toen ze het woord 'eten' hoorden. Ik wist dat ze het geweldig vonden als er mensen kwamen eten, dan konden ze voluit gaan met hun kookkunsten. 'Okay, mooi. Lust je thee of melk of jus?' vroeg ik Logan en pakte alvast twee mokken uit het kastje. Mam en oma waren ondertussen al in de weer met potten en pannen. 'Oh, oh, worden het pancakes?' Opgewekt keek ik toe, terwijl ik op antwoord van Logan wachtte.

'Graag jus, Frances,' glimlachte ik en keek naar haar oma en moeder. 'Moet ik even helpen?' vroeg ik beleefd en wachtte op antwoord. Ik keek Frances even aan en glimlachte. Ik vond het nog steeds ongelofelijk dat ze het zo goed had geaccepteerd. Ik ging even herzitten, omdat eigenlijk alles nog steeds pijn deed, maar ik probeerde het niet te laten zien.

Vluchtig schonk ik jus in voor Logan en melk voor mezelf en lachtte bij zijn vraag. 'Als je alleen maar aanbiedt om er wat extra zout bij te doen wordt je al uit de keuken verbannen.' Ik zette zijn mok voor Logan neer, nam tegenover hem plaats en dronk wat melk. Ondertussen bekeek ik hem onderzoekend, want hoewel ik me nu prima op mijn gemak voelde, merkte ik dat Logan nog wat verward was ofzo.

'Thanks Frances,' glimlachte ik en nam een slok. 'O, dan zal ik me wel afzijdig houden,' zei ik tegen haar oma en moeder en keek toen weer naar Frances. Ik wist niet helemaal wat ik moest zeggen, en begon dus een beetje over koetjes en kalfjes te praten. 'Hadden we nog veel huiswerk voor morgen?'

Ik draaide aan een pluk van mijn haar en keek glimlachend naar mijn kokende familie. 'Hmm, ik had geschiedenis en engels huiswerk, meer niet.' antwoordde ik en richtte me weer op hem. Goed, dus we gingen het over koetjes en kalfjes hebben, dan kon ik daar beter ook maar in mee gaan. 'Heb jij de nieuwe gymleraar al gezien?' vroeg ik. LO was mijn favoriete vak, zolang ik niet in een team hoefde te spelen en ik mocht de oude leraar dan ook erg graag, maar nu was ik benieuwd naar hoe de nieuwe zou zijn.

'Oke, dat had ik gelukkig al af.' Foutje, daar was ik niet eens aan begonnen, laat staan dat ik wist dat we huiswerk hadden. Ik keek haar even nieuwsgierig aan. 'Oh, ik wist niet eens dat de oude leraar wegging. Ach, we krijgen vast weer een hele jonge, dat is nu iedere leraar die nieuw komt. Hij is vast heel aardig, en anders dan hebben we een groot probleem.' Ik grinnikte even, want ik wist dat ze van gym hield.

Ik wachtte met antwoord geven omdat Cissy een bord pancakes tussen ons inzette. Ze glimlachte een veelbetekende gebitsloze glimlach naar mij, wierp een blik op Logan en verdween toen naar de woonkamer. Afwachtend keek ik naar mijn moeder, die ineens grondig aan de afwas bezig was. Was het afwasmachine weer kapot? 'Ja, inderdaad, ik hoop het ook.' Ik schoof het bord met pancakes naar hem. 'Hier, pak wat je op kan.'

Ik pakte er eentje op en eet hem gretig op. Ik ging echt bijna dood van de honger door de transformatie. Daarna pakte ik er nog eentje en lette bij deze iets meer op mijn eetkwaliteiten. 'Mevrouw, ze smaken geweldig,' zei ik tegen Frances' moeder. Ik knipoogde even naar Frances en pakte er nog eentje.

Zelf pakte ik er ook eentje van de stapel en smeerde er wat boter op. Terwijl ik wachtte tot deze gesmolten was, dronk ik wat melk en grinnikte toen Logan mijn moeder complimenteerde op haar pancakes. Hij zou haar lasagneschotels eens moeten proeven. Ik keek naar mijn moeder die Logan glimlachend bedankte en vervolgens haar handen afdroogde. 'Frankie, ruim jij straks alles op?' Met een hap in mijn mond knikte ik en keek haar na toen ook zij de woonkamer in verdween.

Ik voelde me blij toen haar moeder terug lachte. Het was alsof ze me misschien een beetje begonnen te accepteren. 'Frankie is een leuke bijnaam voor je,' lachte ik vriendelijk. Ik dacht even na. 'Je zou mij wel... Lo kunnen noemen? Maar dan denk ik meteen aan J-Lo!' Ik pakte nog een pancake en at hem weer snel op. Daarna nam ik een slok van mijn drinken en begon me steeds wat krachtiger te voelen.

Pas toen ik mijn hap had weggeslikt lachte ik en schudde mijn hoofd. 'Het is alleen maar een manier om ons uit elkaar te houden, het is niet erg handig als je hetzelfde als je moeder en oma heet. Het is nogal verwarrend.' Ik draaide de mok met melk om en keek weer op. 'Nou de gelijkenis is niet erg groot tussen jou en J-lo, of je moet een verborgen talent voor zingen en dansen hebben? Het zo weinig mogelijk kleding aandoen heb je in ieder geval voor elkaar, dat zag er goed uit vannacht, zonder shirt.' Grinnikend keek ik naar mijn pancake en at verder.

'Ik heb vele verborgen talenten,' lachte ik. Ik trok even verbaasd mijn wenkbrauwen op. 'Dat is wel gaaf, nog een verbondenheid met je familie. Ik denk dat het wel heel gezellig is met drie vrouwen in huis.' Ik keek haar aan en moest lachen. 'Nou, bedankt Frankie,' zei ik glimlachend, maar vervolgde mompelend: 'Mijn vader is mijn coach, ook wel drilmeester genoemd. Hij.. hij pakte me nogal hard aan.'

Grinnikend knikte. 'Het is gezellig, maar ook een hoop gekibbel hoor, je hebt hier nooit een seconde rust.' Normaal vond ik het vreselijk dat mensen me Frankie noemden, buiten mijn moeder en oma, maar bij Logan vond ik het juist helemaal niet erg. Glimlachend stopte ik het laatste stukje pancake in mijn mond en keek medelevend toen hij het over zijn vader had. 'Logan, je kunt altijd hier terecht, als het.. te erg is.' Ik glimlachte zwakjes, voor mij was het moeilijk te begrijpen hoe hij zich voelde, mijn familie was soms misschien overbezorgd, maar zij waren wel mijn beste maatjes.

Ik glimlachte even en keek naar mijn handen. 'Rust is ook maar saai. Mijn vader is nauwelijks thuis, alleen rond deze tijd,' zei ik met een veelbetekenende blik. De tijd van mijn transformatie. Ik haalde even diep adem en glimlachte toen dankbaar. 'Bedankt Frances.' Het was fijn om te weten dat ik ergens anders kon zijn. Als het te erg was, dan lag ik meestal de hele nacht ergens in de bosjes in het bos of op een bankje.

Wat ongemakkelijk staarde ik naar mijn bord en dronk uiteindelijk het restje melk op. 'Lust je nog iets te eten?' vroeg ik om de stilte te verbreken en wijzend naar het bord waarop de stapel pannenkoeken had gelegen, maar die nu leeg was. 'Als je nog iets wilt moet je het gewoon zeggen.' Graag wilde ik hem dingen vragen over de transformatie, ik was nieuwsgierig naar hoe dat alles werkte, maar dat kon niet nu mijn moeder en oma zo dicht bij zaten. Ze zouden flippen als ze het wisten. Daarnaast wist ik niet of Logan zich er wel zo gemakkelijk bij voelde.

Ik schudde mijn hoofd. 'Nee hoor, ik heb geloof ik zelfs driekwart van de pannenkoeken opgegeten,' grinnikte ik. 'Maar toch bedankt.' Ik schoof een beetje ongemakkelijk over mijn stoel en keek haar toen aan. 'Zullen we anders even ergens anders naartoe? Naar je kamer? Dan kunnen we even praten,' fluisterde ik.