Huis van de fam. McKenzie

Eigenlijk was het aardig lopen waarvoor ik Zoë vergeten was te waarschuwen. Haar hand die duidelijk de mijne omsloot was heerlijk zacht. Zoals ik ook al had vermoet was er echter niemand thuis, zelfs niet die irritante broer van me. Het had niet veel uitgemaakt, maar ik wou niet dat zij al zo'n verkeerd beeld van me kreeg door hem met zijn flauwe verhalen en echt nog slechtere grappen dan ik. 'Dus dit is mijn huis,' Langs de buitenkant leek het nogal donker omringd met onderhouden planten aangezien mijn moeder hier helemaal dol op was. Mijn vader reed dan ook altijd fanatiek het gras af. 'Ik push-ups in een sexy jurkje? Volgens mij geraak ik daar niet zonder kleerscheuren in.' Ik begeleide haar meee de trapjes op en voor de deur liet ik even haar hand los om zo de deur van het slot te halen. 'Na u,' met een diepe buiging en een handgebaar maakte ik plaats zodat ze volledig naar binnen kon stappen. Daarna volgde ik natuurlijk ook. Eerst kwam je terecht in een halletje, maar de deur naar de erg ruime woonkamer was zichtbaar. Deze had dan ook grote ramen. Toch ging ik haar voor. 'Neem maar plaats hoor. Dvd's zitten in dat kastje.' Ik wees erna voor dat ik de keuken introk om de koekjes te gaan halen en het drinken waarbij mijn schoenen ook nog eens uitvlogen voor ik in de bank belande met een koekje aan mijn mond. Glimlachen keek ik naar Zoê. Beseffend dat ik het getroffen had om haar tegen te lopen. 'Dus wat wordt het?'

Kort bestudeerde ik het huis dat voor me stond en trad met een glimlach binnen toen hij de deur voor mij openhield. De tocht hier naartoe was niet kort geweest, maar ik had het ervoor over. Al snel ging mijn jas uit, die ik netjes aan de kapstok ophing, met mijn schoenen keurig daaronder. Daniël was al wat vooruit gelopen, maar ik bleef even in de deur opening staan. Zijn woonkamer was gigantisch vergeleken met die van ons. Ons huis was niet klein, daar niet van - maar dit was zo open en mooi. Voorzichtig ging ik op de bank zitten en keek lachend naar Daniel die met allerlei eten aan kwam zetten. Toen hij ook ging zitten, nestelde ik mezelf comfortabel tegen hem aan. 'Oké, je moet één ding weten: Ik en kiezen is geen goede combinatie. Daarbij ik hou van alle soorten films.. Dus aan U de keuze, meneer.'

Enkel glimlachte ik lichtjes naar haar, maar sloeg een arm over haar schouder heen zodat ze gemakkelijker zat en mij ook niet zou pijnigen. 'Waarom zou ik en kiezen een betere combinatie maken?' Zachtjes grinnikte ik bij haar oor. Een plagerige koekjes kus werd in haar nek geplaatst. Hierbij raakte mijn hand het zachte en prachtige blonde haar aan. 'Zullen we iets lichts kijken dan? Geen thriller of actiefilm? Of heb je daar juist zin in? Anders zet ik The Proposel op. Tenminste een leuke "chickflick".

Alle genres van films waren goed voor mij, dat maakte me niet zo daarom haalde ik mijn schouders op. 'Dan zetten we een chickflick op, als jij het daar ook mee eens bent,' Grinnikte ik. 'Ik vind het allemaal goed,' Zei ik eerlijk, maar had het gevoel dat het toch op mij aankwam. 'Maar dan moet je opstaan,' Ik trok een pruillipje. 'En ik zit nou juist zo lekker..' Kort keek ik hem heel zielig aan en begon vervolgens zacht te lachen. Zijn lichaam tegen de mijne aan voelde erg warm. Ik was dan ook altijd iemand die het altijd, maar ook altijd koud had.

Ook lachte ik, maar dit keer een beetje luider waardoor je lichtjes op-en-neer ging doordat ze op mijn borstkas lag. Of toch gedeeltelijk. Ik snapte niet hoe het zat tussen mij en Zoë, maar dit voelde niet aan om later spijt van te hebben. Als ik enkel voor het plezier was voor haar dan was het zo. Ik trok een dekentje van de leuning. 'Dan weet ik daar wel nog wat op,' Hierbij sloeg ik het over haar. 'Dan zal ik maar blijven zitten en mag jij iets anders bedenken om te doen, hoor.' Hierbij nam ik weer een koekje en genoot van haar warmte.

'Hmm.. Nou dan geef ik je hierbij toestemming om me even te verlaten.' Grapte ik, terwijl ik mezelf overeind hees en een koekje uit de rol pakte. Ik keek even uit een van de gigantische ramen. Het uitzicht was werkelijke prachtig. De bomen hadden een prachtige rood oranje kleur die de omgeving nog levendiger maakte. Het huis paste perfect in de omgeving. Kort keek ik hem even aan en glimlachte vervolgens naar hem. Het koekje had ik inmiddels netjes naar binnen gewerkt en pakte er nog eentje. 'Koekjesverlaving..' Gaf ik eerlijk toe.

Met een glimlachje verliet ik de zetel. 'I will be back,' zei ik terwijl ook ik haar blik volgde naar het raam. Ik hoopte dat het haar niet té zwaar viel aangezien ik dicht bij het bos woonde en aangezien haar moeder... Ergens wou ik er wel wat van vragen, maar ik liet het maar. Hierbij bukte ik dus maar bij het kastje en deed ondertussen mijn hemd uit dat al heel de tijd los hing en nu enkel een T-shirt aan had. Daarna stak ik de DVD in en nam de afstandsbediening mee naar de bank waarvan ik terug mijn warmtebron naar me toe trok. Zachtjes. Totaal niet dwingend. 'Hebben we gemeenschappelijk dus.' Ook ik boog snel voorover voor een lekker koekje. 'Smaken ze?'

Lachend knikte ik. 'Ze zijn heerlijk,' Moest ik eerlijk toegeven. Ik luisterde naar het begin deuntje van die film die zich ergens op de achtergrond afspeelde. Ik had de film al een paar keer gezien, maar ik bleef hem toch leuk vinden: Dat had ik met heel veel films. Kort hierna staarde ik toch weer eventjes uit het raam. Het bos was weerzinwekkend mooi, ondanks dat er soms vreselijke dingen gebeurde. Zo laatst weer: Een jong meisje verslonden door een wolf.. Ongelofelijk dat zulk soort beesten nog steeds rondlopen. Daarna keek ik naar hem. 'Ondanks dat het bos niet mijn favoriete plek is.. Het is echt prachtig.' Nee, na wat er met mijn moeder was gebeurd kwam ik er niet meer vaak, niet meer zo vaak als dat ik er eerst kwam.

Bij haar droevige woorden drukte ik mijn lippen tegen haar kruin. 'Bedankt. Zelf vind ik het nogal irritant dat ik niet dichter bij het centrum woon. De afstand is niet erg om te doen, maar hier wonen en alleen thuis zijn vind ik best wel eng om toe te geven.' Hierbij grijnsde ik naar haar en wou nog een keer die zachte lippen voelen, maar dwong mezelf om naar de televisie te kijken in plaats van naar haar. 'Maar het is aan de andere kant inderdaad mooi hier.'

Kort glimlachte ik. 'Toen ik nog niet hier woonde.. Dus toen ik in mijn oude huis woonde, woonde ik ook altijd aan het bos. Ik denk alleen niet dat mijn vader het nog aankon.' Ik moest toegeven dat ik op zich nog best wel in het bos kon zijn. Het was mijn vader die er niet tegen kon. Zodra hij in de buurt van een bos kwam stortte hij mentaal al zowat in. Het was moeilijk voor mij om hem zo te zien, maar ik kon het inmiddels wel hebben. Ik had veel moeten doorstaan, maar ja. Toen ik zijn lippen op mijn kruin voelde glimlachte ik naar hem en drukte ik mijn lippen even op die van hem. 'Hoezo vind je het eng eigenlijk?' En alweer overwon nieuwsgierigheid.

We woonden dan misschien beiden aan het bos; nog nooit had ik eerder contact gehad met Zoë. Ik wist niet of het moeilijk was voor haar om me dit te vertellen, maar ik wou haar ook niet tegenhouden.Met een verontschuldigend glimlachje keek ik haar aan tot haar lippen weer die van mij vonden. Echter deed ze het altijd wel onverwacht waardoor ik op schrok, maar er meer dan nodig van genoot. 'Het mag cliché klinken, maar het spijt me echt voor je, Zoë. En voor je vader.' Toch knipperde ik even mijn ogen bij haar vraag. 'Wel, het is eng om te weten dat achter je niks meer is dan bos. Legendes erover hebben me erg bang gekregen. Ik kreeg ze als jong kind te horen van mijn oudere broer. Gelukkig is hij er niet, want hij is een complete eikel... Ik ben best wel een angsthaas, moet ik toegeven op dat vlak. Niet voor griezelfilms of die soort zaken omdat je weet dat het nep is. Ziet dat het nep is. Maar goed... Kunnen we nu misschien het over iets leukers hebben?' Met een klein glimlachje keek ik haar aan. 'Dus nu is het mijn beurt hé?' Mijn lippen vonden speels die van haar.

'Het geeft niet, ik heb het inmiddels naast me neergelegd, voor zover het kan. Tuurlijk hoop ik dat het allemaal een grote fout was en dat ze morgen weer met haar lach voor de deur staat. Echter schat ik de kans niet erg groot.' Ik keek hem even aan en glimlachte. 'De verhalen zijn vast niet waar, ik bedoel - ik heb ze ook gehoord, maar kom op. Vampieren en Weerwolven?' Vroeg ik ongeloofwaardig, waarna ik erover ophield en knikte. 'We gaan het hebben over iets leukers ja.' Beaamde ik, terwijl ik begon te lachen toen hij zijn lippen op de mijn drukte.

Bij haar lachen stopte ik al snel en nam wat afstand. Het topje van mijn neus raakte dat van haar. 'Zo gaat het niet lukken, hoor.' Mijn hand streelde door wang, afzakkend naar haar wang die het zachtjes, maar vleidend streelde. 'You got me head over heels, girl. Even I don't wear them.' Een andere arm legde ik over haar middel. Bereid om te stoppen bij enige vorm van protest.

'Maar zo wel.' Kort glimlachte ik even, waarop ik bij hem op zijn schoot kroop. Mijn lippen vonden al snel de zijne op, waarna ze een spel met elkaar begonnen. Het was een soort verkenning, niet omdat ik dit nooit had gedaan - nou ja - bij hem had ik dit nooit gedaan, maar ervaring had geleerd dat iedereen het anders opvatte. Mijn handen lagen om zijn schouders heen, waar ze zachtjes overheen streelde.

Met een grote glimlach vatte ik wat er gebeurde met me op dit moment. Zachtjes streelde ik met beiden handen haar heupen en kustte haar liefdvol terug. Weer glimlachte ik als een idioot tgen haar lippen voor een kleine twijfel te verwerken.
Blijkbaar wou ze het ook een beetje overboord gooien. Mijn lippen vonden zacht de hare en kuste dze weer. Enkel nam ik haar onderlip tussen die van mij zodat ze haar mond zou openen en we het naar het ''volgend'' level konden brengen.

Kort voelde ik zijn aarzeling, maar daarna zette hij zichzelf erover heen. Ik besloot er geen aandacht meer aan te besteden en gaf hem "toegang" tot mijn mond. Zijn streling op mijn heupen deed me kort glimlachen, maar dat duurde maar voor even omdat ik totaal opging in het moment. Mijn vingers gleden even langs zijn jukbeenderen, maar gingen daarna weer gewoon naar zijn schouders. Voor nu hield ik het hierbij: Te hard van stapel gaan werkte nooit, had ik inmiddels wel gemerkt. Daarbij hadden we "officieel" nog niets.

De versmelting van ons beiden draagde iets vuurigs met zich mee. Mijn handen streelden ook hier en daar haar rug, maar dit niet op de geruststellende manier. Ook tekende ik er hartjes op met mijn vinger terwijl mijn tong verkennend de hare bezocht en mond verkende. Ook zo anders om.
Een kleine adempauze werd nuttig gebruikt doordat ik weer over haar wang en haar streelde. 'Damn als dit te vroeg is, maar ik hou van je, Zoe.' Een glimlachje vormde om mijn lippenom daarna zachtjes een paar kusjes in haar hals te plaatsen.

Zijn "ik hou van je" statement, shockeerde me even voor een seconde. Het wat totaal iets anders dan wat ik verwacht had toen hij zijn mond opende om iets te gaan zeggen, maar zonder er teveel bij na te denken ging ik weer verder. Later zou ik het wel bevatten wat hij zojuist had gezegd. De woorden "ik hou van je" hadden toch een grote betekenis. Toch stopte ik eventjes en keek ik hem glimlachend aan. Mijn hand streek zijn haar achter zijn oor, terwijl ik hem nog een kusjes op zijn mond drukte. Ik ging even goed op zijn schoot zitten en zei verder niets. Ik was gewoon even stil. Ach, wat maakte het ook uit. Mijn lippen zochten de zijne weer op, waarna ik verder ging met waar we mee bezig waren.

Ik wist dat ze dit zou doen; me op andere zinnen zou zetten. Op het spoor dat ze had uitgestippel. De woorden die ik tegen haar had gezegd kon ik nooit terugverwahcten. Niet van Zoe. Dat deed pijn, maar ik kon haar niks kwalijk nemen. Ik liet haar me dus kusjes geven terwijl mijn blik af op haar rustte en half op buiten. Dat beeld vervaagde toen ik mijn ogen sloot om haar weer terug te kussen. Ik was te overhaast aan het doen en zij wou me maar niet stoppen. Toch kuste ik haar even liefdevol als te voren en niet zomaar terwijl ik haar zachtjes streelde met de toppen van mijn vingers.

Toen ik merkte dat zijn blik naar buiten gericht was stopte ik even en draaide ik zijn hoofd naar mij toe. 'Het spijt me als je had verwacht dat ik het terug zou zeggen, maar...' Ik stopte mijn zin en keek hem even liefkozend aan. 'Ik kan het nog niet zeggen, het is gewoon... Te vroeg.' Het was mijn eerlijke antwoord, en niets ervan was gelogen. 'Maar dat wil niet zeggen dat ik niets voor je voel, en dat is iets wat je moet onthouden.. Echt.' Ook deze woorden waren weer gemeend. Nog steeds zat ik op zijn schoot. 'Het spijt me als ik niet aan die verwachting kan voldoen, maar - sorry dan.' Ik besloot het hier bij te houden, het had geen zin om verder nog argumenten te zoeken hierop, want die had ik niet. Tegen hem wilde ik niet liegen, dus deed ik dat ook niet.

Echter voelde ik me meteen schuldig bij haar woorden. Het was niet vriendelijk van me geweest, maar onbewust stelde ik me zo in. Ik had wel eens een meisje gewten die dit ook deed, maar enkel op mijn lichaam uit was en status. Hoewel beide niet heldhaftig waren. Ik keek haar verontschuldigend aan en sloeg beiden armen rond haar heen. 'Dat hoopte ik al. Het is je gerade dat je iets voelt als we samenzijn, want anders kan je verdomd goed liegen.' Het laatste was een beetje een grapje waarbij mijn vinger over haar onderlip streek en over haar gezicht naar beneden tot haar stukje sleutzlbeen terwijl ik haar dit keer zoete kusjes in haar nek plaatste.

Kort grinnikte ik op zijn antwoord hierop. Kort drukte in mijn neus tegen de zijne aan, waarna ik begon te lachen. 'Niets van de woorden is gelogen, I promise.' Ik sloot mijn ogen toen hij kusjes in mijn nek begon te plaatsen, eigenlijk had ik nog nooit iets met iemand gehad die zo lief en teder was. Tot de dag van vandaag had ik me dat nier gerealiseerd. Mijn armen lagen nog steeds om zijn neek heen, waar ik hem zachtes begon te strelen. Dat ik niet van hem hield wilde niet zeggen dat ik niets met hem wilde. In tegendeel zelfs, ik zou dolgraag tegen iedereen willen zeggen dat het officieel was. Dan kwam de rest vanzelf. Dan zou ik na een tijdje kunnen zeggen dat ik van hem hield. De woorden waren te kostbaar om zomaar eruit te flatsen, zonder dat ik het meende.

Het was heerlijk hoe ze mij nek streelde. Haar gelach klonk weer zoals voordien. Even beet hij speels, maar zacht in haar nek. Daarna stopte hij. 'Zo heb je nog een charmante zuigzoen.' Grijnzend keek ik haar aan. Nog een keer streek ik een pluk uit haar gezicht. Hierbij deed ik het dekentje over ons heen. Het was een feit dat ze prachtig was en ik hier met haar mocht zijn.

Mijn hand legde ik op de plek waar hij een zuigzoen had gegeven en grinnikte even. 'Echt geweldig mooi hoor Danny,' Nog steeds zat ik op zijn schoot, en voelde ik zijn warmte. Persoonlijk had ik het nogal koud, dus ik was blij dat hij het dekentje weer over ons heen legde. Mijn hoofd liet ik even op zijn schouders leunen terwijl mijn lippen zachtjes zijn nek "streelde". Mijn handen lagen inmiddels om zijn middel heen en een glimlach sierde mijn mond. 'Ik ben blij dat ik hier nu met jou ben.'