Het apartement van Juliet Walker

Ik lachte enkel waarna ik mijn armen rond hem heen sloeg als bij wijze van een omhelzing. 'Omdat ik je zo graag mag en omdat je schattig bent bespeurd onder de verf, vergeef ik het je.' Ik glimlachte naar hem. Opeens was mijn boosheid verdwenen. 'Laat ik dit maar afmaken dan kunnen we iets anders gaan doen.' Hierbij werkte ik dus verder.

Ik wist niet helemaal wat te doen of zeggen bij haar omhelzing, dus legde ik maar mijn hand op haar rug. Ryan, waarom was je zo onhandig in zulke situaties? 'Gelukkig,' zei ik, terwijl ik opgelucht adem haalde. Ik keek haar weer aan, zodat ze makkelijk verder kon schilderen. 'Wat ga je uiteindelijk met het schilderij doen?'

'Je mag het hebben als je wilt?' Ik wist zelf niet wat ik ermee zou doen. 'Bijhouden anders tot de blije uitnodiging in mijn bus valt dat u zich verloofd heeft en gaat trouwen.' Ik grinnikte even en deed verder aan zijn gezicht en haren. Oké, het zou niet mijn beste zijn, maar het viel nog redelijk mee voor al een uur, misschien een uur en een half, bezig te zijn.

'Zou dat mogen? Want of dan hang ik hem in mijn huis op, of ik stuur hem naar mijn ouders toe. Dan vertel ik dat mijn eerste vriendin in Mystic Falls ook een geweldige kunstenares is.' Ik glimlachte en bleef nog even stilzitten voor haar. Ik keek lacherig naar haar. 'Ja, dat kan je ook doen. Dan kan je me ermee confronteren hoe geweldig ik er die jaren daarvoor uit had gezien.'

'Je eerste vriendin? En jij dus mijn eerste vriend? Hoe nieuwkomertjes elkaar ontmoeten.' Hierbij schilderde ik geconcentreerd verder. 'Het is niet mijn beste, maar ik ben zometeen klaar.' Ik had gekozen dan ook voor een klein dok. Gemakkelijker. 'Neem het maar mee zo.'

Ik lachte en wreef over mijn kaak. 'Ik denk dat je het zo wel kan zeggen. Al weet ik natuurlijk niet of je nog eerder dan mij iemand ontmoet heb hier.' Ik poseerde nog even door stil te zitten, maar moest wel glimlachen. 'Super!' zei ik enthousiast. 'Ik ben echt heel erg benieuwd hoe het eruit gaat zien!'

Ik draaide de schildersezel langszaam om. 'Tada! Twee uur productief en goed doorschilderen brengt dit als resultaat op.' Waarschijnlijk had hij beter gezien, maar ik had mijn best gedaan. Het was ook niet echt groot, maar goed. Ik hoopte dat hij er wat van vond. 'En?'

Ik ging weer wat onderuit gezakter zitten nu ik niet meer model hoefde te staan en bekeek het portret nieuwsgierig. Het was echt verbluffend mooi. 'Wauw, alsof ik in een spiegel kijk,' zei ik zachtjes, terwijl ik alle details van mijn gezicht bekeek. 'En ik mag hem echt houden? Super!' Ik keek haar dankvol aan. 'En, heb je nog meer plannen met me, want ik weet echt niet meer wat ik moet verwachten na verf op mijn gezicht.'

'Volgende stap is bodypainting.' plaagde ik hem en maakte een doekje nat met het water waarbij ik begon om de verf van zijn gezicht te halen. 'Wacht!' Snel liep ik naar boven, haalde make-up remover en watjes. 'Hiermee gaat het beter,' lachte ik. 'Kom op, zo onvoorspelbaar ben ik niet. Eigenlijk ben ik verlegen soms en erg stil. Maar jij leek me oké. Geen rotzak, erg vriendelijk en tot nu toe ben je dat ook. Oké, om mee om te gaan.'

'Doe je eigenlijk aan bodypainting?' vroeg ik nieuwsgierig, niet omdat ik het zelf zo graag wou, maar omdat ik het er zo gaaf uit vond zien. Ik sloot mijn ogen en mond toen ze de verf eraf haalde. Toen ze klaar was pakte ik het natte doekje over en liet die over haar nog een beetje gekleurde lippen gaan. Ijverig haalde ik het weg en glimlachte toen het gelukt was. 'Jij stil en verlegen? Dat kan ik me niet voorstellen.'

'Misschien als je het type was dat me... Je weet wel. De stoere jongen ben je in iedergeval niet. Voor een agent.' Ik nam het doekje aan en gooide het in de prullenbak. 'Bedankt trouwens. Ja, ik kan het doen. Niet dat ik het al vaak gedaan heb. Een keertje is voor foto's te nemen.'

'Voor je weet wel?' grinnikte ik vragend. Ik zuchtte even en wreef met een glimlach over mijn kaak. 'Ik ben niet echt stoer he? Nou ja, niet in het dagelijks leven. Je zou me eens tijdens mijn werk moeten zien, dan word ik echt zo'n macho agent.' Ik keek haar bewonderend aan. 'Gaaf!'

'Voor je weet wel, ja.' Ik lachte en keek hem aan. 'Dan houden we het erop dat je een man bent met respect voor een vrouw en zichzelf is. Dat laatste lijkt me toch zo. Ik hou ervan als mensen zich niet zodanig uitsloven om iemand anders hem of haar aardig te laten lijken.' Ik rekte me uit en keek hem aan. 'Is goed; ik kom je wel eens stalken. Gaan we nog weg of blijven we soms hier?'

'Dat zie je goed. Ik ben alleen anders op mijn werk, omdat dat wel moet. Niemand zal me serieus nemen als ik verlegen ben als agent. Ik denk dat het goed is als ik ook een soort emotionele grens tussen mijn werk en privéleven heb.' Ik rekte me ook even uit en glimlachte naar haar. 'Mij maakt het niets uit. We kunnen ook ergens in de buurt rondlopen of ergens naar een café gaan?'

Ik keek hem aan. 'Laten we nog iets gaan drinken anders? Die milkshake misschien?' Ik draaide me om. 'Ik ga even een ander hemd aantrekken.' Hierbij knoopte ik mijn knopjes los eenmaal veilig op de trap en nam snel een bloesje dat op de vloer lag van mijn slaapkamer. Hierna stond ik weer voor hem. 'Klaar.'

Ik sloeg instemmend op mijn benen en stond op. 'Laten we dat doen,' zei ik en wachtte geduldig tot ze haar shirt had verwisseld. Ik keek kort naar mezelf en vond dat ik er wel mee kon doorgaan. Een simpele spijkerbroek met een langen mouwen shirt. 'Ik ook,' glimlachte ik en opende de deur, om haar voor te laten gaan.
verder bij milkshakebar?

NEW
Twijfelend stond ik voor haar deur met mijn vuist een stukje van het hout vandaan. Ik had niet gebeld of aangegeven dat ik zou komen, maar klopte toen toch maar aan. Ik verstopte mijn gezicht in mijn sjaal en wachtte tot ze open zou doen. Het regende enorm hard en ik was weer zo slim om mijn paraplu thuis te laten.

Ik meende dat ik geklop gehoord had, maar toch wist ik niet wie ik zou kunnen verwachten. Toch stond ik op. Hierbij had ik enkel een grote sweater aan die onder mijn billen kwam, maar aangezien het een regenachtige dag was, had ik besloten om binnen te blijven. 'Ryan?' Ik opende de hele deur. 'Kom snel binnen, gekkie!'

Ik glimlachte toen de deur werd geopend en ging snel naar binnen. 'Hey Juliet.' Ik deed mijn jas open en keek haar vragend aan. 'Ik kom hopelijk toch niet ongelegen he? Ik was in de buurt en het leek me wel gezellig om even langs te komen.' Ik deed mijn sjaal af en jas uit om deze op te hangen. Daarna knuffelde ik haar glimlachend.

Ik knuffelde hem terug en glimlachte. 'Wel, ik... Emh nee. Maar als ik geweten had dat je overkwam dan zou ik wel een broek aangetrokken.' Ik liet hem los. 'Wil je een tas koffie of warme chocomelk of thee?' Zelf had ik me daarnet warme chocolade melk gemaakt. Puur om het slechte weer en mijn nood aan chocolade.

Ik keek naar haar outfit en lachte. 'Zou je dat echt gedaan hebben?' Ik trok speels en plagerig een wenkbrauw op en liep daarna naar de keuken toe. 'Koffie, please! Ja sorry, ik kom denk ik nooit meer over mijn verslaving heen.' Ik lachte en leunde tegen het aanrecht aan. 'En, heb je een fijne week gehad?' vroeg ik benieuwd en sloeg mijn armen over elkaar heen.

Ik maakte hem zijn koffie en gaf het aan hem. 'Wel, als we het zo gaan spelen. Zou je willen dat ik dat had gedaan, Ryan?' Hierbij grijnsde ik breed en tevreden. Hierbij overhandigde ik hem de mok. 'Je moet je niet excuseren voor mij aangezien ik ook echt verslaafd ben op koffie of thee of chocolade melk. Ik hield van warme drankjes. 'Gaat wel, vooral veel geschreven en geschilderd.' Ik ging door mijn haar en ging zitten op de bank waar ik mijn benen onder me vouwde en hem aankeek. 'Kom je?'

Ik pakte de mok aan en nam een slok. 'Je hoort mij niet klagen,' grijnste ik terug en ging naast haar op de bank zitten. Ik deed ook mijn sokken uit, aangezien ze kletsnat waren, zoals ook mijn broek en haren. 'Klinkt heerlijk ontspannend. Het enige wat ik gedaan heb deze weken is zaken oplossen en nog steeds de oorzaak zoeken van alle vermissingen. Ik kan je wel vertellen dat het allemaal nogal stress geeft,' zuchtte ik.

'Laten we beiden dan on-stressen?' Ik bekeek hem met een glimlachje waarna ik hem aan keek. 'Misschien moet je die broek van je uittrekken?' Opeens lachte ik weer bij het idee dat ik net echt had gezegd dat hij die broek moest uitdoen. 'In de manier dat ik hem dan in de drooger stop.' Hierbij nam ik weer een slokje van mijn drank.

'Laten we beiden ontstressen,' stemde ik in en nam nog een slok van de koffie, waarna ik hard moest lachen. 'En in de manier van dat je een vreselijk wijd vallende broek sportbroek hebt, of in de manier van dat Ryan maar in zijn boxer moet rondlopen?' Ik zette mijn koffie neer en stond op. 'Ik vind het een goed idee, want ik bevries zometeen nog in dit ding.'