Het apartement van Juliet Walker

'Joepie, koffie!' zei ik zo blij als een klein kind en stopte het ook in de tas. 'Music is fine.' Ik keerde me om en grijnste toen ze dichterbij kwam. Een hand legde ik achter haar nek en kuste haar zo innig. Maar voor mijn gevoel was die veel te kort. Ik streek over mijn haren en glimlachte enthousiast. 'Tja, mijn ouders waren niet zo van het picknicken. We leefden toch zo ongeveer in de natuur.'

'Dat had ik niet bepaald in de stad.' Ik keek hem aan en sloeg mijn armen rond hem. 'Laten we gaan, maar ik heb geen auto. Lopen dus!' Hierbij lachte ik even. Mijn iPod en dockingstation mee. Het weer was heerlijk buiten daarbij had ik ook zin om de dag met hem nog door te brengen. 'Kan ik je echt niet ontvoeren van werk vanavond?'

- Daar verder gaan?