De bibliotheek

De bieb... Niet een plek waar veel mensen vrijwillig willen komen. Ondanks dat is het een prachtige bibliotheek: rijen met kasten, volgestampt met boeken. Er is een zit/leeshoek en studeerhoek. En als je eens wat privacy nodig hebt, is tussen de rijen boekenkasten genoeg plaats. Maar pas op, mevrouw G - de bazin van de bieb - ziet ALLES!

Alicia liep met haar tas aan haar arm de bibliotheek binnen. Zij was waarschijnlijk een van de weinige leerlingen die hier eens in de week kwam, minstens. Ze negeerde mevrouw G die zoals gewoonlijk weer zat te kijken hoe ze naar binnen liep en haar tas tegen een van de boekenkasten aanlegden. Ze moest nog een boek hebben over de geschiedenis van Mystic Falls, niet zo zeer voor een geschiedenis project, eigenlijk alleen voor haar eigen project. Er scheen ergens een boek te zijn over merkwaardige gebeurtenissen. Een waarin iets vermeld stond over overgroot oma haar opa en oma. Althans dat zij haar opa. Maar wat hij zei klopte niet altijd.

Ik kwam de bieb instormen en kreeg meteen een blik toegeworpen door mevrouw G - nu al! Ik loop met een glimlach naar haar toe. 'Hey mevrow G - kuch - ek.' Ze lijkt mijn ironische opmerking niet gemerkt te hebben en ontdooit lichtjes. Ik loop langs haar, meer naar achteren in de bieb. Ik kom zeker drie maal per week in de bieb, als het niet vaker is. Omdat ik in de pauze vaak op pad ga, kom ik hier ook vaak, al is het voor vijf minuten. Ik zoek wat mensen op of zoek juist geheime plekken. Maar vandaag niet, want ik zie het achterhoofd van Alicia. Ik ga naast haar staan en leun tegen de kast. 'Hey Alicia,' glimlach ik.

Ze hoorde iemand binnenkomen, maar had geen zin om de moeite te nemen te kijken wie het was. Haar vinger ging even langs wat kaften terwijl ze met haar hoofd iets schuin de titels op de ruggen las. Toen ze haar naam hoorde keek ze naast zich "Hoi Teoh," zei ze met een glimlach. "Wat doe jij nou hier?" Teoh leek haar niet bepaald een type om boeken te lezen of graag in het gezelschap te zijn van mevrouw G. Mevrouw G had door de school heen vele bijnamen, mevrouw Gek, Gestoord, van alles wat begon met een G, maar eigenlijk had Alicia het idee dat er niemand echt haar naam wist. Zij althans niet.

Ik lachte mysterieus en boog naar haar oor. 'Niet doorvertellen hoor, maar ik heb stiekem een relatie met mevrouw G.' Ik wiebel met mij wenkbrauwen en grinnik dan. 'En ik houd erg van de geur van boeken, moet ik toegeven. En leuke plekken zoeken in dit labyrint. Mensen opzoeken, zoals jij nu.' Ik pak een boek uit de kast en lees de kaft. 'Geschiedenis van Mystic Falls. Ik hoor daar al genoeg van bij geschiedenis. Ik houd meer van oude verhalen over oudere tijdperken, zoals de romeinen , grieken en egyptenaren. Moet je ook eens proberen.'

Ze lachte om zijn opmerking. "Ik dacht wel dat dat het zou zijn," antwoorden ze, op fluistertoon om het gesis van mevrouw G te voorkomen. Zijn serieuze antwoord gaf haar gedachte wel gelijk. Geen lezers-type, eerder een avontuur-type. "Zodra blijkt dat mijn voor-ouders farao's waren zal ik die boeken ook doorspitten," lachte ze. Ze deed er niet moeilijk over als mensen wisten dat ze haar stamboom uitzocht, toch nam ze niet elke mogelijkheid om het te vertellen, eerder niet zelfs. Daniël wist het, nu Teoh, maar verder eigenlijk enkel haar familie. Ze wist eigenlijk niet waarom ze er nu wel over begon, maar dat maakte haar ook niet zoveel uit.

'We zijn erg gelukkig met elkaar,' grinnik ik. 'En het is echt interessant, de Egyptische tijd, al die mummies enzo.' Haar opmerking liet me wel even kort nadenken. 'Dus je zoekt je stamboom eigenlijk uit? Dat is eigenlijk best wel heel erg interessant,' murmel ik.'Ben je er eigenlijk al ver mee?' Ik heb eigenlijk nooit echt interesse gehad in mijn stamboom, maar als ik Alicia zo hoor, word ik er toch best benieuwd naar.

"Uhu," stemde ze in met Teoh. Een stamboom was zeker interessant, zeker als je je afvroeg waar het heksengen vandaan kwam, maar dat was niet voor iedereen interessant, voor bijna niemand zelfs. "Met namen ben ik redelijk ver, alleen geboorte datum en overlijden wordt steeds lastiger, zeker als je niet bij de gemeente archieven mag." antwoorden ze eerlijk. Hoewel ze enkel de kant van haar moeder had in haar stamboom omdat haar moeder niets kwijt wou over haar vader.

Ik haalde mijn schouders op. 'Je zou wel in de gemeente archieven kunnen komen, maar ik kan je niet garanderen dat dat legaal gebeurd,' grinnikte ik. 'Ze staan toch in de bieb van het gemeentehuis? Daar ben ik weleens geweest, zonder dat iemand dat wist.' Ik kwam vaak op plaatsen waar ik niet hoorde te zijn. Inbreken noemen ze dat, maar ik noem het ontdekken. 'Ik wil wel een keer voor je kijken!"

"En dan ga jij mijn familie uitzoeken," zei ze lachend "dan ga ik wel mee" zei ze nog steeds giechelend. Even maakte ze serieus een afweging. Ach, dan moeten ze haar verzoeken maar niet negeren of afwijzen. Misschien kon ze daar wel vinden wie haar vader was en zijn kant van de familie. Haar moeder wou het niet, wat haar alleen maar nieuwsgieriger maakte. Dat wist haar moeder, ze had zelfs gezegd dat ze me niet tegen zou houden, maar dat ze zeker niet zou helpen te zoeken. Ze hielp ook niet met in de gemeente archieven komen, dus dat zou dan wel een verklaring zijn.

'Cool,' zei ik enthousiast. 'Dan gaan we een keer samen. Het is echt een fluitje van een cent om daar binnen te komen.' Ik grinnikte en dacht aan alle keren dat ik ergens heb ingebroken. Overal al wel ongeveer in Mystic Falls. Maar ik ben dan ook vaak gepakt. De politie kent me al goed. Maar als Alicia mee zou gaan, zou ik veel voorzichtiger doen. 'Zal ik je eens een gave plek laten zien?' vroeg ik lachend. Helemaal achterin in de bieb is achter een van de kasten een kleine gang, naar het kleine kamertje van de mevrouw G. Ik kom daar weleens als ik honger heb en plunder haar koelkast. Ze heeft altijd vaste tijden dat ze er naartoe gaat, en die ken ik, dus kan ik haar makkelijk vermijden.

"Deal," lachte ze. Eigenlijk was het tegen zichzelf in, Alicia die zich eigenlijk altijd aan de wet hield. Maar dat zou voor haar ook een keer goed uitkomen, dat zou ze niet erg vinden. Daarnaast, tegen in de buurt van hem zijn kon ze ook geen nee zeggen. Ze keek hem even aan om te kijken wat voor plek hij bedoelde en stemde vervolgens in. "Ben benieuwd." Even twijfelde ze of ze haar tas zou pakken, maar daar had ze eigenlijk geen behoefte aan. Hij was nu vrijwel leeg en ze kon hem later altijd wel weer pakken. Tenzij hij iets buiten de school wou laten zien, maar dat leek haar niet.

Ik nam haar mee naar de achterkant van de bieb. Ik keek om de grote boekenkasten heen of Mevrouw G naar ons keek, maar ze was bezig iemand te helpen, dus duwde ik de kast een klein beetje van de muur af. Het was net een deur, en ik trok haar er snel doorheen. We kwamen in haar kleine woonruimte en ik plofte op een stoel neer. 'Privevertrek van mevrouw G,' grinnikte ik en klopte op de plaats naast me op de bank.

Alicia keek even verbaasd toen hij een kast van de muur af duwde en liet zich door de deur trekken. Met een verbaasd gezicht keek ze even het vertrek rond. "Hoe ben je hier ooit achter gekomen?" lachte Alicia. Ze zat zelf vaak in de bieb, maar had nog nooit Mevrouw G. achter een kast zien verdwijnen. Ze liet zich naast hem op de bank vallen. "Nu weet ik wel hoe jij je pauze's doorbrengt," ze glimlachte even. "Het is net een woonkamer," zei ze terwijl ze de ruimte door keek. Als ze eerlijk was zou het haar niets verbazen als mevrouw G. hier ook daadwerkelijk woonde.

'Ik ben al vanaf de eerste klas hier bezig om plekken te zoeken. En op een dag was ik dus in de bieb, en ik bekeek wat boeken, toen ik opeens zag dat de kast een klein stukje van de muur stond. Ik duwde hem terug, en hoorde een hol geluid. Toen wist ik dat er iets achter moest zitten,' vertelde ik trots. Ik stond op en liep naar de koelkast om wat drinken eruit te halen voor ons beide. 'Ik kom hier inderdaad vaak, om huiswerk te maken of gewoon een beetje te hangen. Ja, ze komt hier op vaste tijdstippen om wat te drinken en te lezen. Ik heb ooit in die kast,' terwijl ik wees naar een aparte klerenkast, 'gestaan, toen ze binnenkwam. Tussen haar kleding.' Ik trok een vies gezicht en gaf een fles drinken aan Alicia.

Alicia moest lachen om het gezicht van Teoh. "Oké, ik wil dus niet weten wat er allemaal in die kast ligt" zei ze beslist. Toch was het idee van Teoh in een kast met alle kleding van mevrouw G. redelijk lachwekkend. Ze pakte de cola van Teoh aan en glimlachte een bedankje. "Ik ben in eens heel erg benieuwd hoe jij de gemeente bieb binnen komt, ook een geheime deur?" Wel was het vreemd dat het privévertrek van mevrouw G. achter een boekenkast zat, een deur met een bord privé die op slot kan leek haar een stuk logischer. Ze streek een pluk haar uit haar gezicht waarna ze Teoh weer aankeek.

Ik keek haar serieus aan. 'Dat wil je ook niet weten, geloof me,' vertelde ik, terwijl ik grinnikte. Ik dacht even diep na en streek over mijn kaak. 'Nou, er zijn gewoon woningen naast het gemeentehuis, alleen is het gemeentehuis groter. Dus eerst klimmen we op die huizen, en lopen over de daken naar het gemeentehuis. Omdat dat dus groter is, zijn er ramen. We kunnen makkelijk in de ramen komen, ik kan ze makkelijk openmaken. Maar dan komt het lastige gedeelte: naar beneden komen. Ik bind meestal een touw vast en klim daarmee naar beneden. En andere manier weet ik zo een, twee, drie niet.'

"Tarzan," lachte ze. Raar genoeg voelde ze zich prima op haar gemak met Teoh in de buurt, wat normaal toch een stuk minder was met leuke jongens die ze een paar dagen kende. "Dan was een geheime deur toch mijn voorkeur geweest," ze zag er serieus nu al naar uit om de gemeente archieven te kunnen kijken. Ook hoopte ze nog steeds een keer de naam van haar vader ergens tegen te komen, wat keer op keer niet gebeurden. Heel naïef, dat was het wel.

'Mijn pak voor halloween was me op het lijf geschreven, he?' grinnikte ik, en sloeg haar opmerking weg met een klein handgebaar. 'Nee joh, dit bouwt de spanning op. En als we worden gesnapt, dan neem ik het woord wel en dan zijn we zo vrij. Ze kennen me onderhand wel, en dan vertel ik wel dat ik jou ten huwelijk wou vragen bij de geur van boeken ofzo.' Ik plofte weer naast haar op de bank en keek haar toen geinteresseerd aan. 'Wat zoek je eigenlijk in die registers?'

"Ten huwelijk vragen bij de geur van boeken..." zei ze bedenkelijk "Het is of een romantisch idee, of een heel vreemd idee." lachte ze. Vooral om voor zichzelf te voorkomen dat ze zou gaan blozen. Die opmerkingen zorgden er bij haar vaak voor dat ze rood werd, en daar had ze echt een hekel aan. Ze beet even op de binnenkant van haar lip terwijl ze nadacht wat ze zou antwoorden. De waarheid, begon een stem achter in haar hoofd. "Mijn vader," ze lachte even, dat klonk wel heel vreemd, alsof haar vader in een van de archieven zou staan. "De naam dan, mijn moeder wil me niet vertellen wie hij is omdat hij toen ik twee was is vertrokken." ze haalde haar schouders even op. "Dat is dan ook het enige wat ik weet,"

'Ik stem romantisch, ik houd wel van boeken,' lach ik. Ik luister aandachtig naar haar woorden en voel mijn glimlach wegtrekken. 'Wel ironisch zeg dat we nu beide geen vader hebben.' Ik kijk haar een beetje treurig aan en vind dat mijn woorden uitleg nodig hebben. 'Mijn vader is een jaar geleden spoorloos verdwenen. Mijn moeder zegt altijd dat hij met iemand anders weg is gegaan, maar daar geloof ik niets van.'

Teoh keek haar een beetje treurig aan bij zijn woorden, wat het over het algemeen ook was als je geen vader hebt. Ze luisterde naar zijn uitleg en voelde de neiging om hem een knuffel te geven, maar dacht dat hij daar vast niet op zat te wachten. "Dat lijkt me echt heel heftig." Ze beet op de binnenkant van haar lip, niet wetend wat ze kon zeggen. Hij had vast al honderd keer gehoord hoe erg iedereen het voor hem vindt, zelfs zij had dat vaak genoeg gehoord. O, het spijt me, wat erg voor je. Terwijl zij niet wist hoe haar vader was en hoe hij eruit zag, niet eens zijn naam. Alleen de reden waarom hij weg ging, maar dat is niet iets waar je iets aan hebt. "Je mist hem vast," besloot ze te zeggen.

Ik haalde mijn schouders op en zwakjes. 'Het grappige is, dat dat nog best wel meevalt. Hij heeft ons gewoon in de steek gelaten, en is vast naar een andere vrouw gegaan. Maar soms denk ik dat hij ons niet heeft verlaten. Dat hij ontvoerd is of..' Ik keek naar mijn voeten en daarna treurig naar Alicia. 'Mijn wilde fantasie laat me dingen altijd beter zien. Misschien dat hij daarom zo groot is, omdat ik de waarheid niet wil accepteren.' Daarna keek ik haar nieuwsgierig aan. 'Heeft jouw moeder het vaak over jouw vader?'

Ik glimlachte even bij zijn opmerking over zijn fantasie. Goedbedoeld, dat wel, niet omdat het de gelegenheid was om die opmerking als random joke op te vatten. De nieuwsgierige blik ontging me niet, toch verbaasde het me dat hij overstapte op mijn vader. Maar hij was eerlijk geweest dus ik ging er niet moeilijk over doen. "Nee, helemaal niet. Ze wil het niet over hem hebben. Eigenlijk is het bij mij het omgekeerde van hoe het bij jou is, het enige wat ik weet is waarom hij weg is." Normaal was ik er verder niet op in gegaan, hoewel er ook niet vaak over door gevraagd werd. Ik nam nog een slok van mijn cola waarna ik hem weer aankeek.

Ik keek haar eerst even bedenkelijk aan, en nam toen toch de moed om het te zeggen. 'Ik denk dat mijn moeder iets voor me achterhoudt. Iets over mijn vader. Ik weet dat het heel erg is dat ik dat denk, maar het laat me maar niet los. Ik laat het maar niet los.' Ik beet even kort op mijn lip en glimlachte toen. 'En nu maar over leuke dingen praten. Hoe lang zijn Daniel en jij al vrienden? Ik weet wel dat hij het al heel erg lang over je heeft,' grinnikte ik.