Het kerkhof

Igraine keek naar zijn handen die de hare vasthielden, maar niet in een gebaar van liefde. Enkel om haar tegen te houden. 'Sebastiaan... Het spijt me. Ik haat gewoon Halloween. Ik vind het gestoord en ziek dat kinderen zich verkleden als heks, weerwolf of vampier, terwijl echte vampiers ze elk moment kunnen bijten. Niemand zou het hier merken. En ik wou je een leuke avond bezorgen en ik zou alleen vrolijk zijn als ik wat dronk. Het spijt me echt.' Ze trok haar handen los en haalde wanhopig een hand door haar haren. 'Kunnen we alsjeblieft nu gaan? Ik wil graag weg.'

Arthur keek Eleanor met een opgetrokken wenkbrauw aan toen ze vroeg of ze Teoh mee mocht nemen of naar huis mocht brengen. Hij sloeg zijn armen over elkaar en knikte. 'Prima, als jij denkt dat dat nodig was.' Het was haar vriend, dat begreep Arthur ook wel, maar die jongen moest maar eens voor zichzelf gaan zorgen. Hij was een vampier en hij had nog een hele tijd te leven, dus het werd wel eens tijd. 'Ik ben helemaal niet jaloers!' zei hij verontwaardigd. Dat ze zo'n lage dunk van hem had. 'Ga je vriend maar redden, maar ik had gehoopt dat je bij mij zou slapen.'

Ze keek hem met een diepbedroefde blik aan en wendde toen haar gezicht af. 'Oké, dan was ik dus de hele tijd blind,' fluisterde ze en draaide zich om. Nog even keek ze over haar schouder hem aan. 'Aan het einde van de vakantie beloofde je me ook dat we vaak zouden afspreken. Ik geloof je beloftes dus niet meer zo erg.' Met deze woorden liep ze weg, weer de massa in.

Eli keek Ariel na en schudde teleurgesteld zijn hoofd. Hij had gehoopt dat hij het uit haar hoofd kon praten of tenminste haar als vriendin kon houden, maar zij had blijkbaar hele andere gedachten. Hij liet zich op de grond neerploffen en zuchte. Dit was niet eerlijk. Hij had haar zo graag te vriend gehouden en daar werd hij nu op afgestrafd. Met een vermoeide kreun kwam hij overeind en besloot maar om Meg te gaan zoeken. Eli hoopte dat zij misschien niet meer boos op hem zou zijn.

Eleanor haalde ongelovig een wenkbrauw op, maar besefte dat hij het meende. Ze zuchtte lichtjes en besefte dat ze hem niet alleen kon laten. Niet nu... Maar Teoh... 'Ik moet hem redden, maar blijkbaar ons ook? Dus we zetten hem af en dan ga ik wel met jou mee.' Weer keek ze toe hoe Zoë kwam. 'Zoë, je komt écht niét gelegen vandaag,' Hierbij grinnikte ze en knuffelde haar beste vriendin. 'Hou het maar kort dan, want Arthur wilt naar huis...' Zacht drukte ze haar lippen even tegen zijn wang. 'Het spijt me zo, Arthur. Ik maak het goed. Belooft.' Haar glimlach was speels. Tijd, de gebeurtenissen en de alcohol begonnen haar parten te spelen. 'Dus wat heb je me te vertellen?' Weer richtte ze zich tot Zoë.

Arthur schudde zuchtend zijn hoofd. 'Nee, Eleanor, zorg maar dat die jongen thuis komt en blijft, want je weet maar nooit wat hij anders uit gaat halen. En ik wil je avond niet verpesten.' Hij glimlachte naar Zoë. 'Omdat jij het bent, Starling, mag je Eleanor lenen. Pas je goed op haar?' Hij glimlachte nogmaals en drukte toen een kus op Eleanor's hoofd. 'Zorg jij maar dat je nog veel plezier hebt, dan ga ik mijn bedje opzoeken.' Hij streek over haar arm en zocht toen een weg door de mensen. Hij wilde haar geen plezier onthouden, maar wist tegelijk dat hij daar geen aandeel in kon hebben, dus kon hij beter maar gewoon op huis aan gaan.

'Oh ik wil jullie niet uit elkaar halen - ik wilde gewoon eventjes met mijn bestie doorbrengen - maar dat kan natuurlijk ook altijd een andere keer.' Nu leek het alsof hij wegging omdat zij erbij was komen staan. 'En dat ik niet erg gelegen kom merk ik.' grapte Zoë en keek Eleanor aan. 'Als je naar Arthur wilt gaan, dan moet je naar hem toegaan - ik wil je daar niet van onthouden.'

'Urgh! Verdomme Arthur!' riep ik hem achterna. 'Wacht even, Zoë! Ben zo terug.' Ze spurtte hem achterna, duwde wat mensen omver om zo zijn hand vast te kunnen grijpen. 'Het spijt me dat ik als een gestoorde bitch er tegen aan ga vanavond. Dit had leuk moeten zijn voor ons allebei. En ik wil dolgraag met je mee, maar... De laatste tijd ben ik geen goede vriendin geweest voor hen,' doelend op Teoh en Zoë. 'maar ook niet precies voor jou. Het spijt me echt en ik beloof dat ik het goedmaak. 'Morgen bij de brug? Namiddag?' Hierbij drukte ze een kus op zijn lippen, maar dan weer zoals daarvoor. Verliefd en hunkering naar hem waarbij een hand door zijn haar streelde. 'Ik zal wel merken of je er bent of niet.' Speels glimlachte ze, stapte ze achteruit om daarna weer naar Zoë te wandelen. 'Oké, leven is frustrerend. Wat heb je me te vertellen?' Ze glimlachte en sloeg weer haar armen rond Zoë heen.

Arthur draaide zich om en knikte. Hij zou bij de brug zijn. Het was echt niet dat hij boos was op Eleanor omdat ze hem nu niet als prioriteit nummer één stelde. Hij realiseerde zich alleen dat een deel van Eleanor's wereld geheel niet bij de zijne paste. Misschien was dat juist goed, maar aan de andere kant had Arthur moeite om zich daaraan aan te passen. Zonder nog iemand gedag te zeggen, verliet Arthur het feest en ging naar huis.

Gone

Alicia zag Daniël in zijn eentje staan en besloot naar hem toe te gaan. Van achteren besloop ze hem om haar handen voor zijn ogen te leggen, goed oppassend met de plastic messen boven op haar handen. Niet dat die daadwerkelijk iemand konden verwonden, maar zo'n punt in je oog leek haar toch niet erg fijn. 'Guess who I am?' zei ze met vervormde stem waardoor ze onnatuurlijk meisjesachtig klonk.

Daniël schrok zich rot, maar in plaats van te vloeken dacht hij na bij haar woorden. 'Alicia?' Hij voelde langs het kostuum en bedacht zich dat dit niemand anders kon zijn. Waarschijnlijk toch. Hij maakte zich los van de handen en zag zijn beste vriendin staan. 'Hey jij!'

Alicia moest lachen toen hij schrok en gaf hem een knuffel toen hij zich omkeerde. 'Gefeliciteerd hè, met jullie eenjarige jubileum.' Dan was dit jaar zo te zien weer als Vampier verkleed, enkel dit keer met shirt. 'Nieuw kostuum?' plaagde ze hem dan ook. 'Ziet er goed uit!' Gaf ze vervolgens wel toe.

'Ja, een ander vampierencostuum... Zoë haar idee.' Die zag er geweldig uit. Daniël kon het niet laten om even naar haar achterwerk te staren. 'Maar die is even Eleanor gezelschap aan het houden. Bedankt! Jij ziet er echt speciaal uit. Werkelijk! Waar haal je het idee vandaan?' Hierbij staarde hij dan weer naar haar kostuum dat ze zo raar uit zag, maar cool.

'Wat ik jou te vertellen heb? Ik laat jou liever eerst aan het woord.' grinnikte Zoë en keek haar vriendin aan. Nee, zelf had ze niet belachelijk veel te vertellen, behalve dat ze het een heerlijke avond vond. Het was goed om weer even bij haar vriendin te zijn. 'Ik heb Arthur toch niet weggejaagd hè? Anders mag je me slaan - I promise.' Ze haatte het als ze dingen verbrak tussen mensen, en ja - dat was wel eens eerder gebeurd.

Meg had de pest erin gekregen. Ze was niet boos, maar gewoon chagrijnig door de hele situatie. Ze wilde een leuke avond samen met Eli en dan komt zij het weer even leuk verpesten. Ze zag wel in dat ze hem er de schuld niet van had mogen geven en ze had spijt dat ze dat wel had gedaan. Sloom trok ze haar hakken weer aan en fatsoeneerde ze haar kostuum een beetje, om zo weer richting het feest te lopen en Eli op te zoeken. Erg moeilijk was hij niet te vinden met zijn lengte, dus liep ze recht op hem af. 'Hey,' mompelde ze schuldbewust.

'Ik mis toch het shirtloze van je vorige kostuum,' terwijl ze dit zei prikte ze plagend in zijn hand. Ze moest lachen bij zijn woorden. 'Edward Scissorhands, eigenlijk stond ik op het punt mijn kostuum van vorig jaar met wat bloed en een dood knuffelkonijn aan te trekken, maar toen vond ik dit kostuum... De avond daarvoor ga ik toevallig net de film gekeken en toen werd het iets meer dan nepbloed halen...' eigenlijk was het zonde van het geld om die hele outfit te kopen, maar ze was blij dat ze het gedaan had. Ze had ergens een Alice zien lopen en gelukkig was dit een stuk origineler en minder bloot. Veel minder.