Het geschiedenis lokaal.

Verbaasd keek ik op toen er iemand het lokaal binnenkwam. Ik had express gevraagd of Alicia me in de grote pauze zou willen helpen, dan zouden we hier niet gestoord worden. Dat dacht ik dan tenminste, want er kwam toch echt iemand binnen. Vragend keek ik naar Alicia en richtte me vervolgens afwachtend op de deur die langzaam openging.

Voor ik antwoord kon geven op Frances haar vraag kwam Liam binnen. Oftewel onze nieuwe geschiedenis leraar, meneer Davis. 'O hallo meneer,' ergens was het raar om hem aan te spreken met meneer omdat hij zich in het bos als Liam had voorgesteld. Ik keek even naar Frances met de gedachten dat ze het nu wel over geschiedenis moesten hebben.

'Hey,' Een korte glimlach streek over mijn lippen en keek ze beide aan. 'Ik hoop dat ik niet stoor?' Mijn tas belandde op het bureau, en mijn sleutels weer in mijn zak. Binnen de kortste keren had ik mijn voorbereidde lesstof voor me liggen en begon ik alvast wat dingen op het bord te schrijven. De burgeroorlog in Mystic Falls was vandaag aan de beurt. 'Trek je maar niets aan van mij hoor,'

Ik zei niets, het moment dat Liam, sorry; meneer Davis, het lokaal binnen was gestapt had ik mijn volle aandacht op het huiswerk gericht. Natuurlijk had ik hem op school al gezien, maar ik wist niet dat hij geschiedenis leraar was, dus was het een hele shock hem hier te zien. Zonder veel succes probeerde ik weer eens de vragen te beantwoorden en keek toen zijdelings naar Alicia. Zou zij er ook maar iets van weten?

Ik reageerden niet op Liam zij opmerking dat hij stoorden en ook niet dat we ons niets van hem aan moesten trekken. Ik keek met Frances mee in haar schrift terwijl ze zich volledig had gericht op haar huiswerk. Ik herinnerde me een begrippenlijst die ik had overgetypt en nu tussen mijn boek zat en nam deze er tussen uit. 'Hier misschien heb je er iets aan,' ik had hem zelf nog op de computer staan dus ik kon hem best geven.

Toen alles wat ik op het bord wilde hebben, op het bord stond, nam ik plaats achter het bureau en legde ik de lesstof naast me neer. De toetsen van vorige week nog moest nakijken, legde ik voor me neer en zo begon ik met het afstrepen van de fouten. Het was grappig om te zien hoe sommige ontzettend veel fouten maakte, en hoe de andere juist weer alles goed had. Ach - verschil moest er zijn. Vervolgens keek ik op naar de meisjes en ergens leek het me dat ze moeite hadden. 'Als jullie hulp nodig hebben, zeg het maar hè.'

'Dankje.' mompelde ik tegen Alicia en nam de begrippenlijst aan. Ik reageerde niet op wat Liam zei, ik was wel gek ook, dat ik hem ineens normaal zou gaan behandelen. Hij mocht dan wel aardig lijken, maar ik had hem al anders gezien en dat zou ik niet snel vergeten. IJverig schreef ik door, ik hoopte het huiswerk snel af te hebben, zodat ik hier ook weer vlug weg kon.

Ik merkte hoe Frances in eens heel hard door schreef en begreep hieruit dat ze zo snel mogelijk uit het lokaal weg wou. Ik keek even kort naar Liam die aan het bureau zat.

Toen ik van beide geen respons kreeg keek ik zei beide even kort aan. Frances had een goede reden, ik was nou niet altijd even aardig tegen haar geweest.. Had misschien een paar keer gedreigd haar te vermoorden, dus - tjah. Maar Alicia, dat snapte ik niet helemaal. Ach - de jeugd van tegenwoordig hè. Met een klein lachje op mijn gezicht ging ik verder met het nakijken van de stapel proefwerken.

Ik irriteerde me mateloos aan het glimlachje dat op Liam's gezicht was verschenen, het werkelijk ergelijk dat hij hier zo veel plezier in had. Tenminste; zo zag ik het. Verwoed kraste ik een antwoord door en begon opnieuw, maar ik kon me nu al helemaal niet concentreren. Uiteindelijk sloeg ik mijn boeken dicht en richtte met tot Alicia; 'Bedankt voor de hulp.' Glimlachend stond ik op en wierp een schuchtige blik op Liam.

Ik merkte hoe erg Frances zich irriteerden en de enige verklaring daarvoor leek mij de aanwezigheid van Liam, meneer Davis. Toegegeven ik voelde me niet altijd helemaal op mijn gemak met hem ik mijn buurt, maar goed dat was meer iets wat aan min lag denk ik. In het bos was hij tenslotte wel aardig tegen me geweest. 'Is goed joh,' antwoorden ik terwijl ik ook opstond. 'Heb je zin om mee het schoolplein op te gaan. Of de kantine in gezien het hartstikke koud is buiten...' vroeg ik aan Frances.

Ik trok mijn wenkbrauw op toen Frances naar me keek en grinnikte hoofdschuddend. Ze had alle reden om zich zo tegenover mij te gedragen en dat maakte het alleen nog maar leuker voor mij. Alicia had al helemaal geen idee waar ze het moest zoeken en dat werkte ook goed op mijn humeur. Het was leuk om mensen - of in Frances haar geval, heksen - te manipuleren in bijna onzichtbare wegen.

'Nee, nee, sorry, ik moet even naar buiten. Ik heb.. hoofdpijn, ik heb frisse lucht nodig.' Vluchtig verzamelde ik mijn schrift en boeken bij elkaar en stopte deze in mijn tas. Waarschijnlijk was ik de helft van mijn spullen vergeten, maar ik moest hier weg, ik kon er niet tegen om in een ruimte te zijn met hem. Terwijl ik mijn tas over mijn schouder hing snelde ik het lokaal uit, met nog een laatste blik op Alicia en vervolgens op Liam.

gone

De bel was nog aan het rinkelen, toen ik het lokaal binnenstapte. Ik had de uren hiervoor gespijbeld, - ik kon mijn bed niet uitkomen -, dus dit was mijn eerste uur. Ik zag Alicia zitten en liep glimlachend op haar af, om een kus op haar wang te drukken. 'Ik zie je nog wel in de pauze,' glimlachte ik en nam op de eerste rij plaats. Omdat het vorig jaar nogal uit de hand was gelopen, hadden de leraren besloten dat ik het hele jaar bij elke les vooraan moest zitten. Het was nog een wonder dat ik me eraan hield.

'Oke, dan zie ik je later wel weer' zei ik toen Frances weg liep. Ik zou het binnenkort wel een keer aan haar vragen. Ik was mijn spullen nog aan het pakken toen de bel ging en Teoh binnenkwam. Ik glimlachte even bij zijn kus op mijn wang. 'Vast wel, dag,' zei ik waarna ik mijn tas om mijn schouder hing. 'Dag meneer Davis,' ik wierp nog even kort een glimlach naar Teoh voor ik het lokaal verliet.

-Gone-

Op het moment van de tweede bel kwam ik het geschiedenis lokaal binnen. Ik glimlachte even naar Liam die al voor de klas zat. Eigenlijk had ik achterin willen zitten, maar gezien de eerste lessen leraren het blijkbaar leuk vinden om met de nieuwe leerlinge te praten aan het eind van de les, waren er alleen nog het en der vooraan wat plekjes vrij. Ik herkende Teoh vanuit de bar en ging naast hem zitten. 'Hey,' ik ging naast hem zitten. De vorige uren had ik alleen achterin gezeten, eigenlijk was het grappig om te merken dat mijn klasgenoten het er gelijk over hadden. Wie ik was, waar ik vandaan kwam. Dat was toch zeker een voordeel van een goed gehoor, die gesprekken waren namelijk enorm vermakelijk.

Ik pakte mijn spullen erbij en leunde achterover in mijn stoel. Ik keek op toen opeens Elisa naast me ging zitten, het meisje uit de bar. Had ik haar met het gala niet zien dansen met meneer Davis, onze geschiedenisleraar? 'Hey!' zei ik terug en keek haar aan. Fluisterend ging ik verder: 'Ik zou achteraan gaan zitten, Davis hier houdt er nogal van om mensen vooraan de volle laag te geven.'

Ik lachte even. 'Achterin is het al vol, maar als je niet wilt dat ik naast je zit, dan uhm, heb je pech vrees ik.' Fluisterde ik terug. Er waren enkel nog twee plekken vrij naast een meisje in het midden die druk aan het praten was met haar twee vriendinnen achter haar en een jongen voorin die vanmorgen tegen me aanliep. Ik was enorm benieuwd naar hoe Liam les gaf. Ik kon er niets aan doen, maar ik bleef het een grappig idee vinden.

Toen iedereen had plaats genomen in het klaslokaal, sloot ik de deur en wees ik naar het bord. 'De burgeroorlog in Mystic Falls. 1864, maar laten we eerst verder gaan met de stichting van Mystic Falls, heeft iemand nog enig idee wanneer dit was?' Ik keek mijn leerlingen aan en deelde ondertussen wat stencils uit waarop ik informatie had gezet over de stichters van Mystic Falls - waar mijn vader één van was - tot de burgeroorlog en verder.

'O nee, ik vind het geen probleem dat je naast me zit,' zei ik snel en glimlachte. 'Maar er is wel een reden dat ik vooraan zit. Als ik te vervelend doe, moet je het maar gewoon zeggen.' Maar als ik heel eerlijk was dan deed ik niet zoveel bij Davis. Hij was zo'n creep. Ik leunde achterover in mijn stoel en pakte twee pennen waarmee ik op de tafel tikte. Ik had opeens zoveel inspiratie voor een lied voor mijn band.

Ik bekeek het stencil dat Liam voor mijn neus schoof. De geschiedenis van Mystic Falls was iets wat ik niet had meegekregen en dat vond ik dan ook wel interessant om eens naar te kijken. Ik liet mijn blik gaan over het blaadje waarbij mijn naam op de naam "Davis" viel. Mijn blik ging even naar Liam. Ik zocht een datum bij de naam en vond dat het directe familie van Liam moest zijn. Zijn vader misschien. Ik had er eigenlijk nooit bij stil gestaan dat hij hier vandaan kwam. Hij had het me wel verteld, toen hij in het leger zat, maar daarna heb ik er nooit meer bij stil gestaan.

'Niemand? Wat teleurstellend.' Ik schudde mijn hoofd en liep naar de voorkant van de klas, waar ik een whiteboard marker pakte en wat ruimte maakte op het bord. '1890, het jaar dat de Families Mystic Falls stichtte. Officieel - maar, jawel mensen er is een maar. Eigenlijk is dit niet geheel correct.' Ik streepte het jaartal door en schreef er "1692" naast. 'Dit was het jaar dat, volgens de legendes, de heksen van Salem in deze stad kwamen en kan iemand mij vertellen waarom?' Dit keer keek ik naar de leerlingen op de eerste rij, waar mijn blik even op Elisa bleef hangen. 'Jij, Elisa niet waar- waarom kwamen ze hier?'

Een wenkbrauw ging even iets omhoog bij de woorden "Elisa niet waar", ik wist zeker dat er mensen waren die ons al samen hadden gezien. Kon niet anders met het gala, maar toch liet ik het voor wat het was. 'Geen idee, ik heb me eigenlijk niet zo verdiept in waarom er in de zeventiende eeuw wat heksen naar het dorp kwamen waar ik net kom wonen' zei ik, een beetje spottend. Ik keek hem even uitdagend aan, wetend dat niemand het toch zou zien gezien ik voorin zat. 'Dus waarom kwamen ze hier?' ik zou zo in iedere les gereageerd hebben. Ongeveer dan, meestal wist ik het wel, maar nu wist ik enkel de legendes. Enkele verhalen die ik had gehoord.

'Iemand anders enig idee?' Het bleef stil. 'Jullie weten wel verdomd weinig over de geschiedenis van jullie woonplaats.' Zei ik hoofdschuddend en stond op van het bureau. 'De heksen van Salem, ontsnapt van de brandstapel en gevlucht naar Mystic Falls. Voor zo'n honderd jaar bleef het verblijf van de heksen onbekend: De eerste echte aanwijzingen die zijn gevonden stammen uit 1792 - maar uit overblijfselen van oude dagboeken en documenten weten we wel beter. Weer zo'n honderd jaar later kwamen de Stichters families.' Ik ving vrij snel de speelse uitdagende blik van Elisa op en grinnikte kort. 'Hierover staat meer in jullie stencil.'

Ondertussen had ik me meer op het stencil gericht dan op Liam. Tevergeefs want natuurlijk stond er niet op dat hun geschiedenis leraar eigenlijk 219 jaar geleden geboren was. Ik richte mijn blik weer op Liam. Het had wel iets, meneer Davis. Het viel me wel op dat het oplettende gehalte van deze les veel hoger was dan in de vorige twee uur.