Burnt Beans

'Jaloers op wat, lieve Alicia? Jij komt toch ook naar een Helloween feestje? Anders is het letterlijk een dooie boel.' Hierbij warde hij door haar haren. 'HEY! Je eet mijn brownie op, klein monster.' Hij haalde zijn pruillip te voorschijn en nam zelf weer een serieuze hap. 'Ik heb Alicia-tijd.'

'Op een relatie met iemand waarbij de liefde er van twee kanten vanaf straalt en met iemand die je kan vertouwen, niet vreemd gaat, nouja je kent het verhaal.' ze keek even naar haar kopje. Ze wou het hier helemaal niet over hebben. Dat ze nog steeds met Teoh in haar maag zat kon ze best zelf oplossen. Ze lachte even bij het woelen door haar haar. 'Ja, tuurlijk! Maar geen kort Alice pakje dit jaar. No way, veel te koud en ik moet jou vast en zeker delen als kacheltje.' Dan was serieus de beste vriend die je je als beste vriend kon wensen. 'Mooi, want ik heb ook zat Daniël-tijd om vol te proppen!'

Dan lachte even bij het feit dat hij een kachel was. 'Zoe wou ook al onthukkend gekleed gaan dus waarschijnlijk wel, maar ik heb al het vertrouwen dat je creatief uit de hoek kan komen zonder een sletje te zijn. Nee, ik heb mijn vriendin niet zonet een slety genoemd.' Cheerleaders deden altijd om ter bloots. Toch in zijn ogen. 'En Alicia, die jongen loopt daar ergens echt wel. Zoe zag me eerst niet zitten en kijk nu: We zijn onafscheidelijk. Ze is een vriend, maar ook degene waarvan ik hou en mijn hart sneller gaat slaan als ik naar haar kijk. Dat is nu eens liefde. Verliefdheid zijn die vlinders die ze me geeft.' Dan rekte zich even uit en dacht na. 'Wanneer dus?'

'Mijn outfit vorig jaar viel nog best mee, vergeleken met sommige andere,' verdedigde ze zichzelf min of meer. Alicia speelde even met het lepeltje dat in haar kopje stond. Ze haalde haar schouders op en keek hem even aan met een glimlach. 'Als je zo praat over jou en Zoë... dat is zo lief.' Haar blik verplaatste zich weer naar het kopje waarbij ze even nadacht over wanneer ze konden afspreken, deels om te voorkomen dat ze over dingen na ging denken waar ze geen zin in had. 'Je kan zaterdag ook na werk gewoon met mij mee naar huis? Of ik met jou, wat jij wilt.'

Dan haalde zijn schouders op en keek hij haar aan. 'Ja, het viel inderdaad nog wel mee. Daarbij ik denk dat ik zo over Zoë praat omdat het niet anders gaat...' Toch herkende hij iets in die treurige blik. 'Je denkt aan Teoh hé?' Hierbij streelde hij even kort over haar hand.

Haar mond vertrok even naar iets wat op een glimlach moest lijken, enkel en alleen om hem aan te geven dat ze inderdaad aan Teoh dacht. Ze nam zijn hand vast en kneep er even zachtjes in. 'Zaterdag na werk?' herhaalde ze haar vraag enkel en alleen om het op een ander onderwerp te brengen. Ook zijn hand liet ze los en ze nam haar kopje vast om een slok te nemen.

Daniel wist echt niet wat hij moest doen op dit moment, maar knikte daarom maar bevestigend. Ja, hij zou wel bij haar blijven slapen, maar als ze niet over Teoh gingen praten dan zou het ongemakkelijk gaan voelen. Het was nu zo eenmaal dat ze beste vrienden waren. Dan was het nog eens overduidelijk dat Alicia er erg hard mee zat. Ook hij dronk van zijn koffie.

Ze beet even op haar lip. Ze wist van zichzelf dat als het omgedraaid was ze had willen weten wat hem dwars zat. 'Sorry Dan, ik wil gewoon niet weer huilen, weer over hem denken en het blijft je beste vriend. Dan voel ik me straks schuldig omdat ik negatief over hem praat.' Een zucht gleed over haar lippen en haar handen gleden even door haar haar. 'In ieder geval niet hier...' het was misschien niet druk, maar toch.

'Het maakt me niet uit hoe je over hem praat, Alicia. Als ik het niet leuk vindt dan zal je het wel horen van me. Het feit is dat ik hem ook mis. Ik heb werkelijk niet meer met hem gepraat in zo'n lange tijd... Hij is een vampier en helemaal bezeten door die Genn waardoor hij zelfs mij niet meer nodig lijkt te hebben. Weet dus dat je niet de enige bent die uit zijn leven is gerukt. Ook al was jij zijn vriendinnetje en ik zijn beste vriend. Een verschil, maar toch... Ik wil niet dat je alles opkropt. Dat is niet goed voor je, Alicia. En omdat ik van je hou is mijn taak om ervoor te zorgen dat je je wat beter voelt. Zeg niet dat het oké is, want ik zie aan je ogen dat het niet zo is.' Hierbij ging hij naast haar zitten en sloeg zijn armen om haar heen. Beschermend. Altijd, alles wat hij deed bij haar, kwam beschermend over of juist erg plagerig.

Alicia verborg haar gezicht om te voorkomen dat de tranen in haar ogen zichtbaar waren. 'Ik mis hem, maar tegelijkertijd kan ik hem de helft van de tijd wel wurgen. Wist jij dat hij op vakantie was met Genevieve? Terwijl ik net het idee had dat het juist weer beter ging...' Het kwam er nu toch uit. Ze keek hem aan. 'Ze gaf zichzelf overal de schuld van, maar dat zou ze nooit toegeven.

Dan drukte haar dichter tegen zich aan en drukte een vriendschappelijk kusje op haar kruin. 'Niet te vroeg opgeven, Alicia. Als zijn gevoelens werkelijk sterk zijn dan komt hij terug. Anders is het beter zo. Sorry... Er is niks wat we kunnen doen; hij moet zelf inzien dat hij slecht bezig is.'

'Weet ik,' mompelde ze. 'Ik denk alleen niet dat dat gaat gebeuren.' Waarom zou hij? Hoewel ze ook niet goed snapte wat hij verwachtte bij Genevieve, misschien niets. Misschien was dat het, ze wist het niet. Ze legde haar hoofd regen Dan zijn schouder. Ze voelde zich in het algemeen hierdoor misschien niet beter, maar ze vond het wel fijn dat ze zo tegen hem aan kon zitten. 'Man, wat moet ik toch zonder jou.' Tranen stonden in haar ogen, maar ze rolde niet over haar wangen en daar was ze blij mee.

Dan wreef geruststellend over haar schouders. Het was niet fijn om je beste zo verdrietig te zien. 'Ik ben ook helemaal niks zonder jou, lieve Alicia. En nooit de hoop opgeven. Misschien ziet hij eindelijk in hoe een vreselijke trut die Genevieve is. Hij vindt haar geweldig omdat hij een jonge vampier is en zijn gevoelens overduidelijk sterk zijn.' Dan had een boek gevonden in de bibliotheek met praktisch onleesbare aantekeningen.

Alicia wist dat bij jonge vampieren hun gevoelens versterkt waren, maar zij zag dat neer als teken dat hij dus niets met haar wou. Anders waren zijn gevoelens voor haar ook versterkt. Bewust hield ze haar mond over haar gedachtengang en glimlachte in plaats daarvan naar Dan. 'Laten we dat maar hopen dan,' Haar vinger drukte ze op een kruimel van zijn brownie om die in haar mond te laten verdwijnen. Al die chocolade en koffie die ze de laatste tijd at en dronk begonnen langzaam door te dringen in haar gewicht, maar dat maakte haar niet zoveel uit.

Weer wreef hij geruststellend over haar rug en schouders. 'Dus zaterdag kom ik naar jou? Maar je hebt de auto dus je gaat me naar jou thuis kunnen rijden?' Hij wou dan nu even de spanning verlegen. Het gesprekonderwerp... Wel, daar was hij nog niet helemaal uit.

'Ja, dat komt goed!' een glimlach verscheen even rond haar lippen. Opgelucht dat hij erover heen praatte. 'Ik zal ook wel ijs inkopen en alle films bij elkaar zoeken.' ze hield er enorm veel van als Dan en zij bij elkaar bleven slapen. Het was altijd gezellig, de perfecte gelegenheid om een keer goed te kinnen praten en ze vond het gewoon weg fijn om haar beste vriend in de buurt te hebben.

'Of wacht, Kylan is misschien thuis. Dan zet die me wel af. Ik geraak wel bij jou.' Hij keek even op zijn mobiel hoe laat het was en schrok meteen op. 'Shit! Ik heb zo les...' Hierbij maakte hij zich los van Alicia en deed zijn jas terug aan. 'Ga je mee of niet?' Hij wist niet of ze naar school moest of wel. 'Veel ijs dan hé! En chips!'

Bij het opschrikken van Dan bedacht ze zich dat ze zo ook weer naar school moest. 'O, ja, shit.' ze nam haar jas en stond op. 'Natuurlijk heel veel ijs, chips en popcorn.' lachte ze. 'Laat maar horen hoe je bij mij komt en of ik je moet ophalen.' ze nam haar tas vast en schoof haar stoel aan om weer richting school te gaan.

-Gone?-