Burnt Beans

Ik omhelsden haar nogmaals. 'God wat moet ik toch zonder jou,' lachte ik. Ik meende het wel. 'Laten we nu de onderwerpen Liam en Gala maar achter ons laten.' glimlachte ik. Ik nam een slok van mijn koffie en keek haar aan. 'Trouwens, ik vind het echt een goed idee om nog eens samen naar New York te gaan,' zei ik serieus.

Ik klapte blij in mijn handen. 'En dan feesten tot wij zelfs niet meer overeind kunnen staan,' lachte ik. Dan moest er wel heel veel raars gebeuren. 'Ja, graag. Dus, heb je nog iets boeiends de laatste dagen gedaan? Behalve dat je dan mijn sauna instormde.' Ik grinnikte en roerde door mijn koffie.

'Een hele hoop boeiends, maar dat valt onder een onderwerp waar we het niet over zouden hebben,' lachte ik 'Nee, is het raar als ik het grappig vond dat net jij in die sauna moest zitten met die gozer? Vertel!' Ik nam een slok uit mijn beker en bleef haar nieuwsgierig aankijken.

'Gekkie,' lachte ik en keek toen een beetje verlegen naar mijn koffie. 'Ja oke, het was ook echt weer iets wat ons zou overkomen.' Ik draaide een pluk om mijn vinger en keek haar even kort aan. 'Nou, ik leerde hem kennen in het bos. En het klikte wel en toen gingen we naar de sauna.' Het was wel in hele grote lijnen, maar ik was gewoon zo slecht in over zulke dingen praten.

'Ja, ik ontmoet ook altijd mijn sauna dates in het bos,' lachte ik. Ik zette mijn ellebogen op het tafeltje en legde mijn kin op mijn handen. 'Dat het klikte was wel duidelijk,' gaf ik daarna toe. 'Hij is ook een vampier right?' zei ik zacht genoeg dat de mensen om ons heen het niet verstonden.

Ik lachte om haar woorden en dronk mijn koffie op. Ik knikte halfslachtig en grijnsde naar haar. 'Het was echt best genant hoor,' zei ik. Ik keek haar aan en knikte toen. 'Ja, dat is hij,' mompelde ik. Ik wist niet eens hoe oud hij eigenlijk was. Ik keek naar haar op en beet twijfelachtig op mijn lip. 'Heb jij eigenlijk veel in je leven meegemaakt?' Het was iets waar ik me de laatste dagen veel over druk maakte. Ik vond mezelf zo anders dan andere vampiers, en ik wist maar niet hoe het kwam.

'Zie je het is wel raar dat ik het grappig vond,' ik glimlachte even. Nouja voor mij was het ook anders dan voor Liam of Igraine gezien Igraine mijn beste vriendin was en dat ik die ander dan niet ken boeit me vrij weinig. Haar vraag kwam iets onverwacht en ik keek haar even aan. 'Mijn leven was in verhouding kort, maar het voelde veel te lang. Ik was niet veel anders dan dat ik nu ben, alleen had ik toen ouders die zich voor me schaamde en een horde zussen die me erom haatte,' veel meegemaakt kon ik het niet bepaald noemen. Het was gewoon anders dan nu. 'Hoezo?' vroeg ik voor ik de vraag terug ging stellen.

'Zijn je ouders eigenlijk van ouderschap gestorven? En je zussen? Ben je eigenlijk bij oorlogen geweest of rampen? Heb je ooit ruzie gehad met andere vampiers? Oke, sorry, teveel vragen.' Ik wreef door mijn haren en keek haar even gepijnigd aan. 'Ik vraag me altijd af waarom ik zoveel meer gevoelens heb dan de meeste vampiers. Waarom maakt de dood van mensen me boos?' Ik beet opnieuw op mijn lip. 'Het is gewoon niet normaal dat als ik mezelf iets zou moeten noemen, ik mezelf een mens zou noemen. En na wat Liam me geflikt heeft, haat ik mezelf als vampier. Ik ben een beest.'

Even dacht ik na over haar vragen. 'Ik weet het niet, ik heb ze meegedeeld dat ik wegging nadat ik me een poos had schuilgehouden en ben gegaan.' gaf ik toe 'Ik vermeid oorlog of rampen voor zover dat kan en ja ik heb wel eens ruzie gehad met andere vampiers.' beantwoorden ik alle vragen die ze me had gesteld op de laatste na 'Ik weet het niet Igraine, in het begin had ik er moeite mee om zelfs maar bloed te drinken, maar het idee dat ik overal kon gaan en staan waar ik wilde, dat ik kon leven hoe ik het wilde zonder dat ik dood zou gaan met het gevoel dat ik iets anders had moeten doen was iets waar ik me aan vast hield.' ik had even getwijfeld, maar Igraine mocht dit soort dingen best weten. Op haar laatste opmerking had ik willen zeggen dat dat inderdaad zo was, we waren nou eenmaal beesten, maar ik stelde me bij. 'Igraine, ik denk dat de reden dat jij mijn beste vriendin bent, dat ik alles tegen je kan zeggen is omdat je nog zoveel menselijke gevoelens hebt, ik weet het niet, je bent anders dan de meeste van ons en juist dat maakt je geweldig.'

Ik beet hard op mijn lip, maar kon het niet verhinderen dat een traan over mijn wang liep. Ik haalde diep adem en schraapte mijn keel. 'En de reden dat jij mijn beste vriendin bent, is omdat ik weet dat je me altijd zult respecteren zoals ik ben en me altijd helpt. En je mag weten dat ik je niet weer laat weggaan, of loslaat, zoals Liam wil. Nooit.' Ik balde mijn vuist en sloeg op tafel. 'Er zit woede in me van meer dan driehonderd jaar, en dat gaat er snel allemaal uitkomen. En ik ben zo bang voor wat er dan gaat gebeuren.' Ik reikte met mijn hand over tafel en pakte haar hand paniekerig vast.

Ik veegde met mijn duim de traan van haar wang weg terwijl ik haar hand vast hield om haar daarna half te omhelzen. Steviger dan net. 'Liam zal er aan moeten wennen dat jij mijn beste vriendin bent en dat ik je niet ga laten vallen, jij moet weten dat ik je niet zomaar achter zal laten, maar dat doe ik ook niet weer bij Liam.' ik vermeed bewust de woorden dat ik van hem hield. Even bleef ik stil zitten met mijn armen om haar heen.

'Ik weet het,' lachte ik en knipperde, om daarna even mijn hand door mijn haar te halen en te glimlachen. Ik was altijd onafhankelijk van mensen geweest. En nu werd ik dat meer en meer. Misschien kwam het wel omdat ik nooit liefde gaf of kreeg, en nu ik dat wel kreeg, ik pas de waarde ervan zag. Ik sloeg mijn armen om haar heen en lachte in haar nek. 'Oke, vanaf nu ben ik weer de normale Igraine, zonder tranen of drama.'

'Dat lijkt me goed,' zei ik bloedserieus 'Want weetje, je ziet er een stuk mooier uit zonder tranen over je wangen en je moet er natuurlijk wel goed uitzien als je weer met die gozer naar de sauna gaat,' er verscheen langzaam een plagende glimlach op mijn gezicht. 'Hoe heet hij eigenlijk?' vroeg ik wel serieus nieuwsgierig.

Ik moest lachen en veegde de laatste makeup strepen van mijn gezicht. Ik keek weer even verlegen naar mijn handen. 'Sebastiaan,' zei ik met een glimlach, en keek toen op. 'Het is de nieuwe gymleraar op school. Oke, wacht, zeg alsjeblieft dat je geen les van hem hebt!' Ik kende Elisa al langer dan vandaag en wist wat ze allemaal zou kunnen uitspoken.

'Heey,' riep ik, net iets te hard waardoor een paar hoofden onze kant op keken. 'Nou ja zeg wat een vertrouwen, je weet best dat ik van hem af blijf als jij - iets met hem hebt!' Ik had mijn volume aangepast, maar nog steeds keken er wat mensen richting ons, niet dat ik me er veel van aantrok. 'Bovendien kan hij een bepaald persoon vast niet overtreffen.' Ik had bewust iets gezegd omdat ik eigenlijk geen idee had wat er tussen hun speelde, maar wel dat er iets tussen hen plaats had gevonden. Daarnaast zou ik normaal gesproken er misschien wel over twijfelen, maar ik kon het Liam niet aandoen.

Ik legde geruststellend mijn hand op de hare. 'Gekkie toch, ik bedoelde al je leuke praatjes. Niet je versierkunsten.' Ik sloeg lachend mijn arm om haar heen. 'Nou, hij overtreft hem dubbel en dwars.' Ik zei het als een grapje, maar meende het bloedserieus. 'Ik weet zeker dat je hem ook zou mogen. Maar, even geen mannenpraat meer, zullen we samen een keer een meidenavond houden? Bij iemand thuis, de sauna of gewoon ergens in een bar?´

'Dan is het goed,' lachte ik. Ik keek haar daarna bloedserieus aan. 'Daar zou ik niet zo zeker van zijn, maar oké geen mannenpraat, maar een meidenavond.' Ik dacht even na 'Ik geloof niet dat er hier echt iets te beleven is bij een bar. Of wel?' vroeg ik. Ik nam nog een flinke slok van mijn koffie.

'Only girls allowed,' riep ik lachend en pakte haar handen vast. 'Ik wil echt eens even goed uitgaan. De hele avond dansen en drinken en gewoon losgaan. Zoals in New York. En er is hier inderdaad niet veel te beleven, maar dan maken wij het wel leuk. Maar we moeten wel naar eentje van twintig plus ongeveer, anders komen we leerlingen tegen. Ik had dat in de sauna en het was echt heel erg.'

'Lieve schat, ik ben je leerling, ik voel me diep gekwetst,' lachtte ik. Igraine was echt de enige die me zo kon laten lachen. 'Sounds good,' gaf ik wel toe. 'Dan moeten we hier dus een club zoeken voor 20+. Ze hebben hier vast geen Ladies Night?' lachte k.

'Ja, sorry, maar ik snap echt niet dat ze je geloven als leerling. En dat bedoel ik als compliment he!' Ik porde haar plagend in haar zij, en knikte. 'Yup, alleen volwassen mensen. En het liefst Ladies Night, want anders weet ik zo ongeveer zeker dat Liam binnen komt vallen. En ik wil je even voor me alleen.' Andere zouden dit verkeerd opvatten, maar Elisa en ik wisten beiden wel beter.

'Ik ben achttien hé,' lachte ik 'Ach levenservaring doet een hoop denk ik,' Ik keek haar enthousiast aan 'Oké ik heb er nu al zin in,' even dacht ik na om het vervolgens hardop uit te spreken. 'Anders moet ik hem maar opdragen weg te blijven, zal hij daar naar luisteren? Hey niet eerlijk, we zouden het niet over Liam hebben!'

'Ja, ik snap echt niet waarom ik met zo'n klein meisje omga,' lachte ik, terwijl ik zachtjes in haar wang kneep. 'Grapje Elisa! Ja, beveel hem alsjeblieft! Oke, dat was inderdaad niet eerlijk van je, nu mag je me terugpakken door iets over Sebas te vragen.' Eerlijk was eerlijk. 'En hij aanbidt je ongeveer, natuurlijk luistert hij naar je... Alhoewel.'

'Je moeder gevoelens spelen gewoon op bij mij,' zei ik terwijl mijn gezicht serieus stond, niet dat dat lang bleef. 'Hmm zoveel vragen, dilemma.' zuchtte ik terwijl ik even nadacht over een vraag. 'Zodra hij hoort dat ik met jou op stap gaat flipt 'ie al vrees ik,' ik overdreef misschien, maar ik wist zeker dat hij er niet blij mee zou zijn. 'Oké, jij en Sebas, was dat eenmalig of wat?' vroeg ik oprecht nieuwsgierig.

Ik zuchtte ook en legde even mijn gezicht in mijn handen. 'Hij gaat echt flippen. Dat is toch gewoon niet meer normaal, Elies?' Ik keek haar even glimlachend een en schudde mijn hoofd. 'Laten we zeggen dat het al niet meer eenmalig is geweest. Jeetje, ik vind het zo'n raar idee dat jij gewoon les van hem gaat hebben. Het klinkt alsof je zoveel jonger bent.'

'Kom op je snapt best wat ik bedoel,' ik probeerde meer los te krijgen, maar vreesde eigenlijk dat ze niet meer los ging laten. 'Ik ben ook heel veel jonger, tenminste veel jonger dan dat jij bent' ik haalde mijn schouders op, ik vond het niet echt meer iets vreemds om door mensen die jonger waren, of vampiers, de les gelezen te worden. Alleen zij bleven het vaak raar vinden dat ik daar niet van gediend was. Zeker niet als iemand deed alsof ze het allemaal beter wisten. 'Het is raarder dat ik les ga krijgen van Liam,' ik keek haar even aan 'Maar goed, ik denk niet dat ik een voorbeeldige leerlinge ga spelen, dus pas maar op' mijn blik werd even iets brutaler waarna ik weer mijn glimlach terug kreeg.