De openluchtvoorstelling

Grinnikend keek ik hem na, waarna ik half strompelend richting Eleanor liep. 'Moet je me soms iets vertellen over ene Arthur?' Grapte ik en omhelsde haar. 'Ik zei toch dat je niet alleen zou zijn vanavond. Hij is echt een aardige gozer.' Een glimlach streek over mijn lippen heen, waarna ik haar nog een keertje omhelsde.

Sorry dat ik zolang niet meer met Liam heb gereageerd XD

-
Het viel me na een tijdje pas op dat de afterparty al aan de gang was. Tja - wat wilde je ook anders als er zo'n mooie vrouw als Elisa naast je zat? 'Zullen we zo eens een kijkje gaan nemen bij die afterparty verderop?' De meeste auto's waren leeg en waarschijnlijk stond iedereen daarachter te dansen, of weet ik veel wat.

'Als ik me al zorgen moet gaan maken over een valentijnsdag waarop ik alleen ben, dan komt het al helemaal niet meer goed met mij.' merkte ik lachend op terwijl ik terug dacht aan alle andere dagen dat ik alleen thuis zat. Ik zat er in ieder geval niet zo mee. 'En wat kreeg je van Sebastiaan?' vroeg ik om van onderwerp te veranderen. 'Voor valentijnsdag.' zei ik nog om mezelf te verduidelijken.

'Hmm, okay, gezellig.' reageerde ik met zoveel enthousiasme als ik op kon brengen. Toen hij mij een kus had gegeven sloeg ik mijn armen om zijn nek en danste met hem en met een meisjes-achtige grijns op mijn gezicht. 'Weet je, -.' Ik stopte met spreken en schudde toen mijn hoofd. 'Nee, laat maar.' mompelde ik vervolgens en danste vrolijk verder.

Ik hield mijn hoofd schuin en kneep zachtjes in zijn schouder. Ik keek even naar de grond en glimlachte. 'Nou, hij had me een kaartje gestuurd met groene rozen. En zijn huissleutels, omdat ik het zo vervelend vind om alleen te zijn. Niet dat ik meteen bij hem intrek hoor!' zei ik snel. 'Ik wil gewoon echt niet vaak alleen zijn.' Ik glimlachte verlegen en keek naar hem op. 'En, heb jij nog wat gekregen?'

Ik kuste hem zachtjes en glimlachte toen. 'Ja nu we de film toch al gemist hebben.' de hand die zich onder zijn shirt bevond haalde ik eronder vandaan. Ik nam zijn hand vast en maakte met de andere hand de deur open, doordat ik op zijn schoot zat was het niet ideaal uitstappen. Ergens bleef ik liever inde auto zitten bij Liam. Hoe eerder we er waren hoe eerder we weer wegkonden, want het zag er vanaf hier nog niet uit als een geweldig feest.

Ik sloeg mijn armen om haar heupen en haalde even vragend aan wenkbrauw op. 'Wat is er Frances?' Ik probeerde haar blik te vangen en bedacht tegelijk wat het geweest zou kunnen zijn wat ze wou gaan zeggen. Ik danste ook rustig verder, maar werd nu wel erg benieuwd.

'Je kan me altijd bellen, hea, ik heb toch niets beters te doen dan jou gezelschap houden.' verzekerde ik haar glimlachend en liet haar een rondje maken. Dan ben je tenminste niet bij Sebastiaan, dacht ik er achter aan, maar mijn gezicht verraadde me niet, ook al was ik zelf verrast door die gedachte. Ik was niet snel competief, nee dat was gelogen, ik wilde altijd de slimste zijn, maar Igraine was geen spelletje. 'Behalve het dagblad en een boete voor fout parkeren niets.'

Ik glimlachte heel erg dankbaar. 'Bedankt Arthur,' zei ik gemeend. 'Anders dan gaan we nu een keertje bij mij eten! Al kan ik je verzekeren dat het dan misschien wel afhaaleten of soep wordt. Ik kan eigenlijk niet koken...' Ik grijnste schuldbewust en giechelde toen ik weer een draai maakte. Ik trok een pruillipje en kneep in zijn handen. 'Zal ik je dan alvast vertellen dat ik iets in je boek heb geschreven die je me hebt gegeven? En al aan Persuasion ben begonnen?'

Aan haar gezicht kon ik zien dat ze liever niet wilde gaan, ergens bleef ik liever ook hier - maar toch vond ik dat we even moesten gaan, al was het maar om even te kijken. 'We kijken gewoon even snel, bevalt het ons niet zijn we zo weer weg.' Zei ik met een glimlach en pakte haar hand vast toen ik ook de auto uit was. Na deze op slot gedraaid te hebben, liep ik met haar richting het feest.

Ik lachte even toen hij toen hij zei waar ik aan dacht. 'Precies,' lachte ik. Ik legde zijn arm om mijn middel en leunde tegen hem aan. Ik keek hem even met een glimlach aan, 'bovendien ga ik mijn verassing niet hier aan je laten zien,' Ik had het donkerblauwe lingeriesetje aan wat ik had gekocht toen ik Sebastiaan tegenkwam. Het was misschien niet echt een cadeau voor hem, tenzij hij het graag aan wou. Ik wist dat donkerblauw zijn lievelingskleur was en had geen idee wat ik hem kon geven.

'Oeh, jou verassing? Je maakt me nieuwsgierig.' Zei ik met een grijns rond mijn mond en trok haar dichter naar me toe, waarna ik een kus op haar jukbeen gaf. 'Dan gaan we heel snel naar dat feest en dan breng ik je mee naar huis - of we gaan naar jou huis, dat maakt me niet uit en dan hebben we tijd genoeg. We hebben toch de eeuwigheid, niet waar?'

'Lijkt me een goed plan, jij mag trouwens kiezen,' kort drukte ik mijn lippen tegen zijn kaaklijn. 'Eigenlijk ben ik al bijna niet meer je Valentijn 2012,' zei ik plagerig. Terwijl we het veld op liepen liet ik kort mijn ogen over de mensen heen gaan. Ik herkende snel al wat mensen, maar liet mijn aandacht naar Liam gaan. 'De eeuwigheid.' beaamde ik. Ik stopte met lopen om tegen hem aan te gaan staan en mijn lippen naar die van hem te brengen.

'Je bent altijd mijn Valentijn.' Ik had echt niets met Valentijnsdag: Alsof je alleen op die dag je liefde voor iemand kon laten zien, ik liet mijn liefde zien wanneer ik dat wilde en niet alleen dan. 'Dan gaan we weer eens naar jou toe.' Zei ik, waarna mijn woorden werden gesmoord door haar lippen. Zachtjes streek ik langs haar kaaklijn heen, naar haar hals toe.

Mijn armen bevonden zich rond zijn nek, terwijl een hand door zijn haar streelde. Ik glimlachte toen onze lippen van elkaar kwamen, maar bleef zo staan. 'Het is voor het eerst ooit dat ik echt aan Valentijn doe,' gaf ik toe. Ik had Igraine wel eens iets gegeven in New York, gezien ze helemaal gek is van zo ongeveer alle feestdagen, maar op een speciale dag klef doen met iemand zag ik nooit echt zitten. Kort gaf ik ren kus op zijn neus en keek ik gem weer aan.

'Dan voel ik me heel erg vereerd.' Zei ik oprecht en glimlachte eventjes. 'Ik moet eerlijk zijn dat ik helemaal niet zo van Valentijn ben, maar voor jou maak ik wel een uitzondering.' Zei ik en wiebelde voor de grap even met mijn wenkbrauwen. 'Maar omdat jij mij in spanning laat, laat ik jou ook nog eventjes genieten van de spanning.' Grinnikte ik en trok haar iets dichter naar me toe, zodat ik haar kon zoenen.

Echter liep ik als een klein kind ongelukkig weg. Vooral de aanwezigheid van Elisa gooide roet in het eten. Ik ging dus op zoek naar drank. Tenminste iets waar ik een beetje plezier van kon hebben, maar subtiel verloor ik Igraine en Arthur niet uit het oog. Zeker niet nadat hij een paar blikken had uitgewisseld. Ik was soms het jaloerse type, maar die kerel maakte serieus geen kans. Of misschien toch wel aangezien Iggie hield van de lieve mannen. Maar goed... Als dat haar keuze werd dan had ze een nachtmerrie voor de rest van haar verdere lange leven.

Ik glimlachte even naar Zoë enkel omdat ik blij was om haar weer te zien. 'Hij is alleen en danst met de vrouw waarvan hij houdt, maar zij is al van de gymleerkracht. Nooit gedacht dat het leven van een leerkracht zo interessant kon zijn. Dat vermoed ik toch en daarbij Zoë, hij is een leerkracht. Telt niet als date of wat intiems dan ook. En als ik me niet vergis heeft hij me nu al weer achtergelaten.' Nee, ik vond het niet erg, maar ik irriteerde me rot aan al die kleffe stelletjes rond me. Om gek van te worden. 'Ik vervloek dat het vandaag geen volle maan is.'

Ik glimlachte, maar liet mijn lippen al snel door hem in beslag nemen. 'Van die spanning geniet ik sowieso wel,' Er verscheen een plagende glimlach 'Heb je enig idee wat voor een verassing het kan zijn?' vroeg ik nieuwsgierig naar wat hij verwachtte of dacht. 'Geen valentijnsdag man? Volgend jaar mag ik het dus vergeten?' vroeg ik plagend hoewel ik wist dat ik er of door Igraine aan herinner zou worden of op het laatste moment erachter zou komen. Volledig aan me voorbij ging het nooit. Het vervelende van valentijnsdag is nou eenmaal dat je nooit zeker weet of de ander iets verwacht.

'Zolang wij samen zijn kan je iets verwachten, jij bent mijn uitzondering. Al wordt het niet ieder jaar iets origineels kan ik vertellen. Ik ben niet van de originele cadeau's.' Het laatste zei ik met een grijns rond mijn lippen, waarna ik een rondje met haar draaide. 'En ik heb geen idee wat je me gaat geven, iets waar ik blij van wordt denk ik, want ik wordt altijd blij van dingen die ik krijg van jou.'

'Zo erg is het toch niet?' Ik had makkelijk praten, ik had Dan. Ergens snapte ik het wel, het was rot om iedereen zo klef te zien en dan zelf niemand hebben.. Het herinnerde me aan de tijd dat we beide niemand hadden op Valentijnsdag en ons dan gingen bezatten. Ja, het was een mooie tijd om aan terug te denken. 'Weetje wat, ik blijf wel even hier. Bij jou. Ik ben al de hele dag samen geweest met Dan en per slot van rekening ben jij ook mijn Valentijn, want dat ben je ieder jaar.'

Ik lachte even, wat bijna op een giechel leek. 'Liam de hopeloze romanticus,' plaagde ik hem. Na het rondje dat hij me draaide ging ik weer tegen hem aan staan. 'Je bent zo ongelofelijk lief,' zuchtte ik. 'Dan mag ik nog een hoop verwachten want ik ben niet van plan je weer te laten gaan.' Zacht plaatste ik mijn lippen tegen die van hem. Ik nam me voor hem elk jaar met iets origineels te verassen, hoewel dat nog een lastige opgave ging worden. Zeker gezien eigenlijk alles met eten al af viel. 'Zullen we even iets qua alcohol halen?' vroeg ik hem.

Echter stak ik een sigaret op. Soms had je er nu eenmaal eentje nodig en streek door mijn haren. Enkel keek ik met een ongelovige blik naar Zoë. 'Toon eens alsjeblieft geen medelijden. Ik red me heus. Misschien loopt hier wel nog een vrijgezelle leerkracht rond.' Hierbij grijnsde ik enkel plagend en keek weer naar de dansvloer. 'Wel, ik had beloofd vandaag geen alcohol binnen te nemen dus dat moeten we laten vallen.'

Ik lachte eventjes en schudde mijn hoofd. 'Ik wil gewoon niet dat je je ellendig voelt, oké?' Ik wilde geen medelijden tonen; ik wist hoe vreselijk ze het vond om zielig gevonden te worden, maar aan de andere kant vond ik het ook gewoon erg om haar hier gewoon zo achter te laten. 'De alcohol komt morgen wel dan.' Grapte ik en keek haar eventjes aan.

Ik drukte een kus op Frances' slaap en zag op dat moment Eleanor staan, samen met Zoe, haar vriendin. 'Ik ga even naar Eleanor, ik ben zo weer terug Frankie.' Ik glimlachte en liep op Eleanor af, die ik van achteren een knuffel gaf. 'Hoe gaat het, grote vriendin?' grijnste ik. Ik keek Zoe aan en stak mijn hand uit. 'Ik ben Logan.'