De openluchtvoorstelling

Zacht streelde ik over haar achterwerk. 'Inderdaad, maar iedereen is dood van mijn familie. Niet door mijn toedoen...' Voordat ze nog verkeerd ging denken. Maar het was Valentijn. Misschien dat ik er beter niet op inging.

Ik liet mijn vingers langs zijn nek strijken en knikte even begripvol. 'Maar we hebben elkaar,' zei ik om de eerdere sfeer terug te krijgen. 'Sorry dat ik opeens over dit onderwerp begon.' Onze lippen raakten elkaar weer, waarna ik zijn lippen ook niet meer los wou laten. 'Ik hou echt van je, Seb,' fluisterde ik.

Mijn hand nam haar gezicht weer vast. Liefkozend. 'Dat weet ik, Iggie.' Ook ik fluisterde die woorden. 'En ik hou ontzettend veel van jou. Jij en ik,klinkt als geweldig en veel plezier.' Weer liet ik haar een rondje draaien ook al paste het niet op de muziek en danste verder met haar op een meer klasiekere manier.

Ik sloot mijn ogen en knikte instemmend. 'Zo klinkt het inderdaad,' fluisterde ik zachtjes en zoet. Ik drukte een kus op de hand die op mijn wang lag. Giechelend maakte ik nog een draai en even voelde ik me net zo'n prinses in een van de verhalen die mijn moeder me vroeger voorlas. Misschien hield ik daarom zo van jurken.

Enkel kon ik glimlachen bij haar schattige gegiechel. Ze was zo een mooie vrouw en zo liefhebbend. Echt, ik kon niet wensen om meer en dat deed ik ook niet. 'Heb je het naar je zin?' Ging ik weer op zachte toon verder.

Ik bewoog zachtjes mee met Seb en de muziek en een glimlach verdween niet meer van mijn gezicht. Ik knikte en keek hem aan. 'Heel erg,' lachte ik, 'ik kan me geen mooiere avond wensen. Jij Seb?' Ik kon het gewoon niet laten om een kusje op zijn lippen te drukken en mijn lippen daarna langer op de zijne te houden.

sorry. ik had een soort van niet meegekregen dat er een afterparty dingetje was. XD

-

Ik knikte en kuste hem nog één keer subtiel. 'Let's go.' Glimlachte ik en kroop ietwat onhandig van de laadbak af. De muziek klonk best goed en er stonden al aardig wat mensen. Het was waarschijnlijk nogal onhandig met die gekneusde poot van mij, maar ja - ik overleefde het wel. Eenmaal uit de laadbak stak ik mijn hand naar hem uit.

Ik hield haar handen stevig vast en glimlachte vrolijk. Het was goed om haar zo vrolijk en blij te zien, eigenlijk had ik altijd een standaard glimlach op mijn gezicht als ik haar zag. Ik grinnikte zachtjes toen ze op mijn voet stond en schudde mijn hoofd. 'Is niet erg, Frankie. Ik ben wel wat ergers gewend,' zei ik zwak glimlachend, maar herstelde mezelf weer en danste glimlachend verder.

'Óf ze vonden je zo een goede actrice dat ze wel dachten dat juist jij compleet het tegenovergestelde van wat je bent kan spelen. Waren gelijkenissen zijn er echt niet, Eleanor' Ik zette een vriendelijk glimlach op en had de neiging om haar een omhelzing te geven, maar ze leek me niet het type dat, dat waardeerde. 'Ik moet me verontschuldigen, maar ik ga eerst mevrouw Green los wrikken van die slijmbal.' Glimlachend verontschuldigde ik me weer en liep op Igraine en Sebastiaan af.

Ik glimlachte naar hem en draaide mijn hoofd even om toen hij een kusje in mijn nek gaf, zodat ik Arthur aan zag komen lopen. 'Ik heb Arthur laten beloven dat hij in elk geval een keer met me moest dansen! Ik ben zo weer terug.' Ik liep snel op Arthur af en gaf hem een begroetende knuffel. Onwillekeurig dacht ik eraan dat hij dus mogelijk een heks zou kunnen zijn, maar schudde de gedachte al snel van me af. 'Hoe gaat het?' vroeg ik glimlachend.

Ongewild wierp ik een kritische blik op Sebastiaan toen Igraine mij omhelsde, maar al gauw liet ik me niet door hem intimideren of wat dan ook. Ik beantwoordde haar omhelzing lachend en knikte als antwoord op haar vraag. 'Met jouw gaat he zo te zien geweldig.' merkte ik glimlachend op. Ze straalde en dat gaf me een dubbel gevoel.

Ik moest even grinniken en knikte. 'Ik heb een leuke dag gehad vandaag,' zei ik en hield mijn hoofd even glimlachend schuin. 'Bedankt voor je cadeautje Arthur. Ik vond het heel mooi.' Ik tikte even op zijn borst. 'En jij had me nog een dans beloofd!' Ik luisterde even naar de muziek en glimlachte. 'Helemaal goed. De muziek horen, weet je nog?'

Ik had de hotdog in paar grote happen op en likte mijn lippen af. 'Heerlijk!' zei ik, terwijl ik twee duimen opstak. Ik pakte haar hand en trok haar mee naar het veld. Ik dacht even na en haalde toen mijn schouders op. 'Weet ik nog niet. Hangt ervanaf in wat voor stemming ik zometeen ben. Maar dat kan niets anders dan vreselijk hyperactief, dus zoiets wordt het wel!'

En opeens was een heerlijke kus gedaan en liep ze naar Arthur toe. Ik had persoonlijk niks tegen die man. Buiten dat hij misschien zou moeten opletten met genegenheid te tonen voor Igraine. Hoe hij nu keek, leek me erg competief, maar ik zouzzeker en vast tegen hem ''winnen''.

Ik gaf haar mijn hand en liep zo samen met haar weg eenmaal ik de truck en alles veilig had opgeborgen. Zachtjes sloeg ik een arm rond haar. 'Als je naar huis wilt of de voet doet pijn; laat het me duidelijk weten hé!'

Zijn woorden volgde snel na elkaar en na een tot ziens te mompelen was hij dan ook weg. Ik betwijfelde sterk dat ik dhem nog zou zien en liep verder. Afstrompelend naar mensen die ik kende met misschien wat alcohol. Iedereen was hier verliefd buiten ik die mannen juist weg leek te pesten.

'Dan hoor je het.' Beaamde ik en keek hem even aan. 'Maar ik red me wel, gewoon wat hinkelen en stoten en dan komt alles goed,' Grapte ik erachteraan en keek naar de mensen die op de zogenaamde dansvloer stonden. Het was wel balen dat ik niet fatsoenlijk kon bewegen, maar ja - eigen schuld. Vanuit mijn ooghoeken zag ik allerlei bekende mensen, waaronder Eleanor.. Met Arthur? En toen was Arthur weg. 'Is het heel erg als ik even naar Ellie ga? Alweer? Als je het niet wilt moet je het zeggen, dan ga ik morgen wel even naar haar toe..'

Ik keek Teoh met een glimlach aan, terwijl hij mijn hand vast nam. Zijn hotdog was al op terwijl ik pas enkele happen had genomen. 'Jij bent volgens mij echt niet rood te krijgen, of wel? Ik zou het lef al niet hebben om het podium op te gaan en al helemaal niet om dan ook nog eens zonder te weten welk nummer ik zou doen.' Nu moet ook niemand willen dat ik het podium op kwam om een nummer te zingen, gezien ik geen geweldige zang stem had.

'Gelukkig.' Ik glimlachte tevreden. Ik had nog lange tijd getwijfeld of ik wel of niet iets zou sturen, het zou misschien verkeerd overkomen en misschien zou ze het niet appreciëren. Opgelucht was ik dan ook te horen dat ze er in ieder geval blij mee was. 'Ja, ja, prima mevrouw Green.' Grinnikend luisterde ik naar de muziek en toen ik zeker van mijn zaak was pakte ik Igraine's handen voorzichtig vast en begon op de muziek te bewegen.

'Dan nog, ik hoor jou geen pijn te doen.' Enthousiast draaide ik een rondje en danste vervolgens weer verder. 'Hoe ken je Eleanor?' vroeg ik nieuwgierig naar het antwoord. Ik kon me namelijk niet voorstellen dat die twee tegelijkertijd op een zelfde plek konden zijn, dat kon ik me niet inbeelden, want voor mij waren ze precies twee tegenovergestelden.

Ik glimlachte bij zijn lach en liet hem mijn handen pakken. Hij had ene goed moment in de muziek gekozen en deed het dus ook hartstikke goed. 'Wauw Arthur, je wordt ooit nog eens een danser,' giechelde ik. Ik draaide een pirouette, terwijl ik zijn hand vasthield, en keek hem toen weer aan, lichtjes bezorgd. 'Hoe is jouw avond, Arthur? Je bent toch niets steeds alleen geweest?'

Trots dat ik op het goede moment had ingezet kon ik de grijns niet meer van mijn gezicht halen. 'Ooit, dan mag ik eindelijk van die leuke strakke pakjes dragen.' Glimlachend keek ik toe hoe ze een pirouette maakte en haar jurk (?) en haar mooi mee draaide met haar lichaam. 'Prima, ik heb nieuwe mensen ontmoet en alleen zijn hoeft niet altijd erg te zijn.'

Ik glimlachte bij haar Pirouette. 'Nou, ik kwam haar tegen bij het meer. We raakten aan de praat, omdat ze ook bij mij met wiskunde zit. En eigenlijk klikte het wel.' Ik liet het ''we zijn beiden wolven'' gedeelte voor wat het was. Ik was niet de persoon die dat tegen mensen over Ellie zou zeggen. Ik trok Frances tegen me aan en drukte een kus oP haar voorhoofd.

Ik moest lachen om zijn woorden. 'Ja inderdaad, zitten vast heerlijk die dingen. Maar als ik nou zeg dat jij gewone sportkleding aan mag, dat wat ik toen aan had bij jou, kom je dan wel?' Ik trok een engelengezichtje en glimlachte toen opgelucht. 'Gelukkig. En jij vindt het misschien niet erg om alleen te zijn, ik wel, dus ik vind het niet fijn als je alleen bent. Vooral niet op valentijnsdag!'

Ik keek even haar weer in haar prachtige ogen en kuste haar zachtjes. 'Nee, je gaat maar... Je weet me te vinden bij de jongens daar.' Ik wees naar mijn medespelers en kuste haar nog een keertje zacht op haar voorhoofd. 'Tot zo schatjeeee,' plaagde ik haar en liep weg.