De openluchtvoorstelling

Ik keek op toen er een jongen achter Eleanor kwam staan en haar begon te knuffelen. Ik had ergens vaag in de gangen vernomen dat hij Logan heette, en toen hij zijn hand uitstak om zich voor te stellen, bevestigde hij dit zelf. 'Zoë, aangenaam.' Ik schudde zijn hand en glimlachte eventjes naar hem. Vervolgens keek ik naar Eleanor en weer naar hem. Ze waren schattig samen, maar ik wist bijvoorbeeld ook dat hij iets met Frances had: Je ogen en oren openzetten deed wonderen.

'Monsterlijk hopeloos.' Bevestigde ik voor de grap en keek eventjes rond. Het was hilarisch om te bedenken dat niemand mij in deze omgeving mocht, misschien Alicia nog: Tegenover haar had ik me voor gedaan als een onschuldige jongen die slechts verdwaald was in het bos. Het heeft een tijdje geduurd om uit te vinden wat de beste techniek was om mensen over te halen om mee te gaan, maar de onschuldige verdwaalde jongen werkte eigenlijk altijd wel. Nu moet ik zeggen dat ik bij Alicia nooit de intentie had om haar leeg te zuigen, al was het wel een mooie gedachte. Alle gedachten waar bloed in voorkwam waren mooi. 'Alcohol, goed idee.' Bevestigde ik.

De sigaret kwam tussen mijn twee vingers terecht waarbij ik schrok van Logan. 'Jij vuile...!' Grijzend draaide ik me naar hem toe en knuffelde hem even kort terug, maar vooral onhandig waabij ik weer een trekje nam. Over mijn schouder zag ik Frances staan en ik betwijfelde of ze dit wel zo leuk vond. De blik van Zoë was dan weer te goedkeurend. 'Haal jij maar niet te veel in je hoofdje, Zoë.' Even keek ik naar Logan. 'Dus je hebt een vriendinnetje, grote grote vriend?'

'Hey Zoe,' glimlachte ik en grijnste toen weer naar Eleanor. Ik knikte vrolijk. 'Ik heb inderdaad een hele leuke vriendin.' Ik boog naar ze toe en zei samenspannend: 'Wat voor cadeaus vinden meisjes leuk? Ik wist niets te kiezen in de winkel.' Even beet ik op mijn lip, omdat het gewoon vreselijk stom was dat ik niets had uitgekozen.

'Meisjes vinden alles leuk wat je ze geeft, tenminste ik vind altijd dat het gaat om het gebaar, niet om wat het is. Ik durf te wedden dat ze alles mooi zal vinden.' Ik kende Frances niet bepaald goed en de manieren die ik haar kende waren niet al te best. Nee, Frances en ik lagen elkaar niet zo, zeer zeker niet. Maar ja - je kon niet iedereen aardig vinden toch?

Ik haalde mijn schouders op. 'Het gaat inderdaad om het gebaar. Rozen zijn zelfs leuk hoewel er niks is aan een boeketje bloemen in het algemeen. Ik zou het niet weten. Op mijn verlanglijstje staat niks buiten een man. Die kan je technisch gezien kopen, maar goed...' Ik plaagde hem enkel met dat laatste. 'Wat heb jij trouwens gekregen dan?' Ik keek naar Zoë. Misschien haalde Logan daar wel inspiratie van.

Beide keek ik even aan en hield daarna mijn hand omhoog waar de ring aanzat. 'Nee, ik ben niet verloofd,' Lachte ik en bekeek hem zelf nog eventjes goed. 'Het is gewoon een ring, niets officieels, maar wel heel erg mooi.' Het laatste zei ik met een gigantische glimlach op mijn gezicht en keek eventjes naar Logan. 'Ik denk alleen niet dat je een ring gaat kopen,' Lachte ik. Ik wist niet hoelang ze al iets hadden, maar volgens mij was het nog niet zo lang.

'Als je verloofd zou zijn dan maakte ik dat jongetje van je helemaal klein en bereidde ik me voor om tante te worden.' Enkel grijnsdeik, maar floot zachtjes. 'Money well spend; mooie ring.' Hierna keek ik weer naar Logan. 'Een cadeau op Valentijn moet eogenlijk niet. Geefg haar gewoon een leuke tijd.'

Ik werd even helemaal nerveus van de ring. Zouden alle vrouwen dat verwachten? Zou Frances dat willen? Ik had echt geen idee, en volgde Eleanors raad dus op. 'GOede tijd... Goed om te weten,' lachte ik en kneep even in haar schouder. Over twee weken was het weer zover, de volle maan... Ik keek er echt tegenop.

Ik merkte de boodschap achter het nerveuse kneepje en keerde me naar hem toe. 'Geen ring, misschien wat anders van juweeltjes, maar met chocolade of bloemen stek je iedere vrouw tevreden. En waarom je ook zo nerveus bent; ik ben er, hé.' Zacht kneep ik in zijn hand. 'Dus wat gaan jullie vanavond nog doen?'

Ik stopte mijn handen weer in de jassen van mijn jasje en keek hen beide aan. 'Al had hij een aanzoek gedaan, dat had ik waarschijnlijk toch met nee beantwoord. Ik zeg het heel eerlijk - het ligt niet aan hem, zeker niet, ik ben dol op hem - maar ik wil niet verloofd zijn op m'n zeventiende.' Verklaarde ik mezelf, voordat er rare ideeën zouden ontstaan. 'Tante Eleanor.' Grapte ik eventjes en keek even naar de grond. Het was verdomde koud voor Valentijn, waarom was het niet gewoon midden in de zomer? Veel beter als je het mij vraagt. 'Ik had ook geen ring verwacht, daarbij doet chocolade wonderen,' Grinnikte ik. 'En ik blijf vannacht bij Dan slapen, verder niet zoveel.'

Ik glimlachte dankbaar naar Eleanor en nam toen een besluit. 'Het gaat een ketting en chocolade worden. Thanks girls, jullie hebben me echt gered.' Ik dacht even na... Wat ging ik vanavond nog allemaal doen? 'Ik denk dat ik met Frances hier nog even blijf en daarna haar naar huis breng.' Ik keek even verlegen naar de grond bij Zoes woorden. Zulke dingen deden Frances en ik nog niet.

Ik keek haar met een grijns aan. 'Weet ik wel, Zoe...' Zo schatte ik mijn beste vriendin dan weer wel in. 'Quality time dus?' Ik lachte enkel en rookte verder. Hoewel mijn blik op Logan viel. 'Oohm wat ben je toch schattig.' Doelend op zijn ogen naar de grond. 'Ze zijn langer samen dan jij en Frances dus...'

Mijn blik gleed naar Logan toe en daarna naar Eleanor. Ergens deed het me wel wat dat ik hem in verlegenheid bracht, tenminste daar leek het op. 'Het is niet dat je nu ineens bij haar moet blijven slapen hè?' Ik liet het er als een soort grapje uitkomen, maar ergens bedoelde ik het wel serieus. 'Want hoelang hebben jullie nou iets, als ik vragen mag?'

Ik schudde mijn hoofd. 'Ik weet het,' zei ik en kon het niet laten om weer naar mijn schoenen te kijken. Ik voelde me bij Eleanor en Frances op mijn gemak, maar Zoe kende ik nog niet zo goed. 'Sinds vandaag,' glimlachte ik. Een van de mooiste dagen van mijn leven, het klinkt cliché, maar het is gewoon echt zo.

Kort had ik de neiging om hem te feliciteren, ik weet niet - dat was zo gewoon, maar ik besloot om het niet te doen: ik kende hem amper - daarbij bracht ik hem steeds in verlegenheid. Een glimlach verscheen rond mijn lippen. 'Wat lief,' Zei ik uiteindelijk maar en keek hem even aan. 'Het spijt me als ik je steeds in verlegenheid breng, want dat wil ik echt niet doen.' Het was waar, ik schaamde me rot dat ik hem steeds in verlegenheid bracht.

'Monsterlijk, absoluut, maar hopeloos toch nog niet helemaal,' ik liet mijn armen naar zijn middel zakken om weer tegen hem aan te lopen richting de alcohol. 'Ergens snap ik niet dat er nog niemand over ons geklaagd heeft, ik bedoel het is niet dat het onopgemerkt is gebleven dat wij samen zijn en het leerling-leraar gedoe, maar ik heb er nog niets over gehoord, behalve van Teoh net.' dacht ik hardop, terwijl ik mijn hoofd tegen zijn schouder legde. 'Niet dat ze er iets aan kunnen doen,'

Ik glimlachte bij zijn woorden en gaf hem nog snel een knuffel. 'Goed gedaan, tijger. Misschien wordt het dus tijd dat je Frances terug gaat op zoeken zodat we een meisje-tot-meisje-coversatie kunnen hebben?' Enkel was dit plagend bedoel, maar had een kern van waarheid. Daarbij... Hij en Zoe moesten op dit moment echt niet bij mij zijn, maar bij degene waarvan ze hielden.

Ik moest lachen van Eleanor's opmerking over het "meisje-tot-meisje-conversatie". Ik grinnikte nog eventjes na, waarbij ik haar aankeek. Ik had de neiging om haar stevig te omhelzen en haar voor de hele avond niet meer los zou laten. Het leek alsof ze dat nodig had, maar ik wist ook dat ze me daarvoor lichtelijk zou vervloeken, dus weerhield ik mezelf ervan.

'Aha, girl-to-girl talk he? Ik begrijp het!' Ik knikte en gaf Eleanor nog een knuffel. 'Ik zie je nog wel,' zei ik en keerde me naar Zoe om. 'Nog een fijne dag en avond he!' Ik zwaaide nog even en draaide me om. Ik liep snel terug naar Frances en drukte een kus op haar lippen. Ik grijnste en pakte haar handen weer vast.

'Dankjewel.' Hoofdschuddend en met een lach keek ik hem na. 'Dat was dus Logan,' Zei ik nog en keek naar Ellie. 'Dus, Arthur?' Ik wiebelde met mijn wenkbrauwen en keek even zijn kant op. 'Hij wil haar wel, maar hij krijgt haar nooit.' Verzekerde ik haar. 'Ik zal jou wel een keertje benoemen en over dat leraar leerling gebeuren hoef je je geen zorgen te maken. Die creep van geschiedenis heeft ook iets met die nieuwe leerlinge.'

'Heb je een keuken? Want anders kan ik die natuurlijk ook gebruiken en zeg niet dat dat niet hoeft, want ik doe het graag.' Zeker voor jou. Glimlachend keek ik naar haar glanzende haren en schudde lichtjes mijn hoofd, om die vervelende gedachten er uit te krijgen. 'Mooi, daar was het natuurlijk voor bedoeld. En het is een wonder, maar ik ben al 100 pagina's in het verhaal. De dialogen zijn uitermate goed geschreven, moet ik toegeven.'

Ik knikte glimlachend naar Logan toen hij naar Eleanor en toevallig ook Zoë ging. Even keek ik toe naar hoe hij met hen praatte en ik kon er niets aan doen maar begon een lichte jaloezie te voelen. Het was belachelijk me zo te voelen, ik draaide me dan ook om, misschien zag ik Teoh en Alicia ergens? Tevergeefs keek ik de plek rond en staarde uiteindelijk maar naar mijn schoenen tot ik Logan weer terug mijn kant op zag lopen.

Ik lachte enkel om Zoe en keek Logan na, waarna ik haar weer aankeek. 'Oh kom op, Zoe!' Lichtjes schudde ik mijn hoofd. 'Ten eerste is het echt puur toeval dat we elkaar zijn tegen gelopen. Ik had geen date, maar wel een auto. Hij had ze allebei niet.' Mijn blik verschoof naar Arthur. 'Hij is knap, maar ik voel niets voor hem of iets in die richting. Nog steeds alleen en nog steeds geen heftige gevoelens die ik moet delen met iemand. Ik wou dat ze er waren, maar ik voel me leeg. Op dat gebied.' Weer keek ik haar aan.

'Alsof je altijd al heftige gevoelens hebt voordat je iemand pas echt leert kennen?' Merkte ik op en ging voor haar staan. 'Eleanor Jennifer Greenheart, ik ga jou aan een man helpen of je dat nou wilt of niet. En als je niet wilt dat Artie het is, dan zoek ik wel iemand anders. Die creep van geschiedenis bijvoorbeeld.' Dat laatste was natuurlijk een grapje, maar ik wilde haar gelukkig zien en als je echt iets voor iemand voelde was je gewoon... Gelukkig.