De openluchtvoorstelling

Hij zei wat? 'Stommerik!' lachend gooide ik het deken over zijn hoofd. 'Je hebt me laten flippen voor niks. Ik hou er niet van om alleengelaten te worden, weet je. Breng maar een cola of zoiets voor me mee.' Ik nam het deken weer vast en sloeg het over mijn lichaam. De frisse wind deed me niet bepaald goed.

Lachend knikte ik en wendde me weer naar Dan toe. 'Ik heb er ook wel zin in ja.' De film was alweer een tijdje bezig, maar veel had ik er niet van meegekregen. Nu had ik ook niet veel anders verwacht, maar toch. Het feit dat ik mijn voet geblesseerd had en het vries koud was, merkte ik allang niet meer. 'Anders doen we de nacht van het nieuwsjaarsbal nog een keertje over, maar dan niet dronken - en niet bij mij. Ik denk niet dat Gard het zo leuk gaan vinden.'

'En zonder moord,' merkte ik op en keek haar met een glimlachje aan. 'Nonsens! Mama Gard is dol op me. Of heb je dat stuk gemist waar ze me kuste? Ik denk eerder dat papa Starling meer problemen met mij heeft. Maar oké, ik smokel je wel mee naar mijn huis. Kylan is terug weg dus er gaat écht niemand de deur intrappen bij mij.' Ja, ik was haar nu aan het plagen, maar wat dan nog... Zoë kon er wel tegen.

'Komt voor elkaar, ik zal niet te lang weg blijven hoor.' zei ik grinnikend en liep vervolgens richting de kraampjes. Na voor Eleanor een cola gehaald te hebben, kocht ik voor mijzelf een warm kopje koffie en nam de twee bekertjes mee terug naar Eleanor's auto. 'Kijk, een verukkelijke cola voor mevrouw.' Ik overhandigde haar glimlachend de cola.

Peteuterd keek ik naar de koffie en toen weer naar de cola terwijl ik deze aannam. 'Ik heb het al zo koud en dan vergeet ik dat er zoiets bestaat als warme drank. Hoe dom ben ik, meneer?' Even nam ik een slokje. 'Nee, nee, beantwoord die maar niet. Bedankt trouwens.' Ik maakte weer plaats en deed het deken beter zodat hij zacht en warm zou zitten. 'Dus wat geef je?'

Fronzend keek ik van haar bekertje naar mijn bekertje en met een glimlach gaf ik haar mijn koffie, ging weer op mijn plaats naast haar zitten en nam de cola uit haar andere hand. In beide zat caffeïne en ik dronk de koffie echt niet omdat ik het zo geweldig lekker vond, het was zoals roken, aleen dan minder verafschuwd door mensen, de caffeïne deed het hem. Rustig nam ik een slokje van de cola. 'Biologie, enkel aan de bovenbouw.'

'Ik ben zeventien, maar Biologie zit niet meer in mijn pakket. Om eerlijk te zijn had ik er een hekel aan.' Met een klein, maar excuserend glimlachje keek ik hem aan en nam een slokje koffie. Hierna verwisselde ik onze bekertjes weer. 'Bedankt. Ben jij trouwens ook niet de knappe schooldokter waar ze het altijd over hebben?' Ik lachte even bij die woorden. Gestolen van een nieuwkomertje uit een lagere graad die eens was gevallen. Op zo'n zaken lette ik nu eenmaal wel. Mijn hoofd rustte tegen de ruit. Het was eigenlijk heerlijk om met iemand te kunnen praten. Ook al was hij een oudere man en leerkracht. Hij bleef knap. En tsja, ik kon mezelf niet helpen.

'Hmm, ik weet het nog niet zo zeer van Mama Gard hoor. Maar smokkel mij maar mee naar jou huis, da's een beter plan.' Grinnikte ik. Mijn vader maakte het op zich niet uit, hij was gewoon boos geworden omdat ik tegen hem had gelogen. Dat was vrij logsch, maar ach - ik besloot mijn mond er verder over dicht te houden.

'Ik vind jou ook veel interessanter.' Zei ik met een triomfantelijke grijns op mijn gezicht en kuste haar in haar zachte nek. Mijn vingers streelde over de plek waar ik zojuist mijn lippen had geplaatst en ik keek haar even aan. 'Waarom was je eigenlijk in eerste instantie naar Mystic Falls toe gekomen?' Het was een vraag waar ik al langer mee zat, maar nooit echt had gevraagd.

'Omdat ik enorm veel van rustieke, kleine dorpjes houd waar je niet vier vampieren verwacht.' antwoorden ik met een serieus gezicht. Langzaam vormde zich een glimlach. 'Nee, het is niet een plek waar ik normaal naar toe zou gaan, ik had alleen hier en daar wat verhalen gehoord en was nieuwsgierig naar hoe het zat. Ik was ook niet echt van plan geweest hier lang te blijven eigenlijk.' Mijn hand ging even door zijn haar terwijl ik hem aan bleef kijken. Ergens had ik gewoon willen zeggen dat ik voor hem was gekomen, maar hij wist ook dat dat niet zo was. 'Jij bent hier opgegroeid toch?' vroeg ik.

'Als je wilt dan kan ik echt wel mijn moeder en vader opbellen of het oké is voor hen. No joking. Mijn moeder mocht je wel en mijn vader is al verkocht aan het idee dat je een lief meisje bent door enkel een foto. Ik vertelde hem dat schijn kan bedriegen.' Zacht grinnikte ik tegen haar lippen en kuste haar zacht. 'Enkel en alleen als jij wilt en als je mag.'

'Natuurlijk mag ik,' Grijnsde ik en keek hem even aan. 'Schijn bedriegt zeker,' Een zogenaamde "gemene" lach kwam uit mijn mond, waarna ik in de lach schoot. 'In de laatste klas van de lagere school deden we 101 dalmatiërs als musical. Ik was Cruella de Vil, lijk ik er niet sprekend op.' Kort lachte ik en streek even langs zijn wang heen.

'Sprekend,' fluisterde ik haar toe en streelde zacht over haar wang. 'Laat het toch maar even je vader weten.' Ik haalde mijn mobiel tevoorschijn en belde mijn vader. Deze schakelde over naar luidspreker met mijn moeder. Eén simpele vraag en twee bevestigen hadden ervoor gezorgd dat Zoë vanavond de nacht bij mij zou mogen spenderen. 'Het mag!' Met een grijns keek ik haar aan. 'Could you die of happines?' Ik kuste haar weer, maar nam haar geheel in mijn armen.

'Aha.' Antwoordde ik en streek even langs haar bovenarmen heen. 'Gelukkig kwam je hier, anders was ik nog steeds moordend en evil door het leven heen gegaan.' Grapte ik en keek haar aan. 'Ja, opgegroeid ja.. Het was een leuke tijd op zich. en toen werd ik uitgezonden, vond ik jou en keerde ik nooit meer terug, tot vorig jaar.'

'I'm already dying of happines, because I'm with you.' Giechelend keek ik hem aan en begroef me tegen zijn schouders. Zijn lichaam was een stuk warmer vergeleken met dat van mij, wat voor mij best wel fijn aanvoelde - ik schatte voor hem iets minder, maar dan moest hij het maar zeggen. 'Ik sms zo meteen wel, komt goed.'

'Liefst ga je niet dood.' Zacht trok ik haar helemaal op mijn borstkas zodat ze op me lag. Mijn vingers gingen door haar haren waarbij ik waarbij ik haar weer kuste. 'Ik hou van je,' zei ik op een fluistertoon. Een glimlach speelde rond mijn lippen.

Zacht streelde ik langs zijn gezicht terwijl ik kort op mijn lip beet. 'Mag ik het dan maar als goed benoemen dat je werd uitgezonden?' Ik liet mijn arm zakken en tegen zijn borstkas aan liggen. 'Toch wel jammer dat ik de moordende en evil Liam heb gemist,' fluisterde ik plagend, waarna ik met mijn neus langs die van hem streelden. 'Dan begrijp ik misschien waarom iedereen denkt dat ik beter verdien dan het beste wat me ooit is overkomen.' ik doelde op wat Teoh net had gezegd, ik had het opgevangen en er geen aandacht aan besteed, maar ik kon het toch niet laten het tegen hem te zeggen. Liam was al veel beter dan dat ik verdiende.

'Het zou saai zijn als iedereen hetzelfde leuk vond, niet?' Glimlachend klemde ik mijn handen weer om het bekertje koffie en blies de damp er geconcentreerd vanaf. 'Hmm, ik ben inderdaad de schooldokter, maar van dat andere ben ik niet zeker, ik geloof dat anderen daar beter over kunnen oordelen.' Voorzichtig nam ik een slok koffie en keek over mijn bekertje naar Eleanor. Het was fijn dat ik nu weer eens iemand had om mee te praten, zonder achterliggende gevoelens of gedachten.

Met mijn hoofd tegen zijn borstkas aan keek ik omhoog naar hem en glimlachte. 'Ik ook van jou.' Zei ik op een liefelijke toon en steek met mijn vinger langs zijn bovenarm. Ik had geluk dat ik iemand zoals hem had, het was raar hoe je in een redelijk korte periode zoiets voor iemand kon voelen.

'Hmm.. Moordende, Evil Liam was lang zo charmant niet.' Grapte ik en keek haar eventjes aan. 'Anders mensen zeggen zoveel, zonder te weten wat ze eigenlijk zeggen en over wie ze het hebben. Gewoon negeren,' Mijn blik gleed even over haar heen. 'Je bent echt een schat.' Met deze woorden kuste ik haar zachtjes, maar liefdevol en streek ik wat haren uit haar gezicht.

'Je neemt me in de maling, toch?' Ik glimlachte weer naar hem. De film was zo gedaan en die man deed niets anders dan de aandacht naar zich toetrekken zodat ik wel met hem moest praten. Dit deed hij op een manier waar hij zelf nog eens niet van wist dat hij het deed. Het ergste van alles is dan nog dat ik dit fijn vond. Te fijn. 'Inderdaad saai, maar saai is deze vaak genoeg. Soms als je zo'n actiefilm kijkt dan heb krijg je het gevoel om zelf ook daadwerkelijk actie te belevn. Niet in vrouwen, in mijn geval mannen, of al het geweld, maar soms... Soms zou ik daadwerkelijk een moment willen meemaken dat me achterover laat vallen van gevoelens. Een moment dat niet dagdagelijks is. Want die momenten heb ik op dit moment te veel. Het leven is saai, mijn leven is saai op dit moment.'

Met een glimlach keek ik van haar ogen naar de hand die mijn bovenarm streelde. Aan deze pronkte de ring. Ik was blij dat ik daadwerkelijk de juiste keuzen had gemaakt met uitkiezen bij de juwelier. Weer streelde ik zachtjes haar hals. 'Kom hier jij, lieve schat.' Mijn lippen plantte ik weer op haar. Licht uitdagen en speels, maar vooral liefdevol.

Liefdevol kuste ik hem terug. 'Denk je dat ik ooit op dat soort dingen mezelf aan pas?' ik had eerst reageer willen zeggen, maar dat deed ik wel. Mijn vraag was plagend. 'Jij trouwens ook,' antwoorden ik, 'een enorme schat.' Ik drukte mijn lippen kort op die van hem. 'Ben je altijd al geweest.' nogmaals kuste ik hem. 'Ik hou van je.' fluisterde ik.

Met een grijns keek hem terug. 'Nu maak je me nieuwsgierig, Seb,' glimlachte ik en streek lichtjes met mijn vinger over zijn lippen. Mijn ogen kruisten lang de zijne en ik moest erom glimlachen. Hij was zo lief en leuk. Ik duwde een pluk achter mijn oor en leunde weer tegen hem aan.

Ik grinnikte enkel en drukte een paar kusjes in haar hals. 'Eigenlijk ben ik eerder nieuwsgrierig of je groene lingerie aan hebt.' Lachend keek ik haar aan. 'Nou, nee, om eerlijk te zijn denk ik daar nu eens net niet aan.' De lippen verdwenen uit haar hals waarbij ik haar verder streelde.