De openluchtvoorstelling

Ik haalde mijn wenkbrauwen op. 'Geen klootzakken dan en neem voorbeeld als iemand zoals Arthur. Plus veel geluk, Starling.' Weer nam ik een slokje cola en maakte de sigaret uit. 'Wat geschiedenis betefd; soort zoekt soort. En dat is duidlijk aan die twee te zien.'

Ik lachte even om haar laatste opmerking en stak mijn hand uit. 'Uitdaging aanvaard Greenheart, denk maar niet dat het me niet gaat lukken. Ik ben meesteres in koppelen.' Grapte ik en keek naar haar sigaret die ze uitmaakte. 'Ik ga Artie wel even stelen van Mevrouw muziekdocent, tot zo.' Met deze woorden liep ik richting Arthur en Mevrouw Green.

- ik weet niet of ik Arthur en Igraine mag storen? Zo niet, moet je het maar gewoon even zeggen XD

'Dat doen ze wel, maar ze durven het alleen niet hardop uit te spreken.' Grinnikte ik en keek haar aan. Wat niemand wist, behalve wijzelf was dat we zowat alles hoorde wat men zei en ze zeiden veel. Het leuke was alleen dat ze het niet hardop durfde uit te spreken: Iedereen vond het raar dat wij een relatie hadden, een leraar en een leerling. Het was iets wat niet "natuurlijk" was, nu scheelt het dat we geen van beide "natuurlijk " zijn. 'Ik wil net zeggen, we laten ons toch niet neerhalen door van die miezerige mensjes.' Grapte ik en trok haar iets dichter naar me toe. 'Wat wil je drinken?'

'Absoluut niet,' glimlachte ik, 'Ik denk niet dat ze hier bloed schenken,' zei ik gedempt, 'dus het maakt me niet uit, zolang er alcohol in zit.' antwoorden ik. Ik kon er niet aan doen, maar bij alcohol kon je op een of andere manier toch voelen dat je nog enigszins leeft. Op een bepaalde manier. Het had nog steeds invloed op je, als je genoeg dronk. 'Of als het warm is, dan vind ik het ook goed,' glimlachte ik.

Enkel draaide ik met ,mijn ogen toen ze wegliep. Waarom moest mijn beste vriendin ook weer compleet gek zijn? Oké, ik hield van af-en-toe gek en Zoe bracht dat in mijn leven op de positieve manier. Even keek ik naar mijn cola en dronk het laatste op waarna ik het weggooide. Hierna liep een meisje van het cheerleaderteam me te gemoed waar ik even mee praatte.

Ik knikte en giechelde daarna. 'Het is vervelend dat je me zo goed kent, want ik wou inderdaad dat zeggen. Maar mij lijkt het een heel leuk plan!' Ik probeerde me zo goed mogelijk op Arthur te richten, maar kon ondertussen ook meeluisteren met twee meiden die over Arthur spraken. Het was nogal amuserend. Ik sloot me van ze af en glimlachte enthouasiast naar Arthur. 'Wat goed Arthur! Als we weer gaan eten, moet je het me allemaal vertellen!'

Ik liep weer naar Frances toe en pakte haar hand vast. 'Hey Frankie,' glimlachte ik en trok haar mee naar de zijkant van het veld. 'Als ik je naar huis moet brengen, dan moet je het zeggen he, Frances? En anders dan ben ik nog steeds je danspartner.' Ik glimlachte en drukte een kus op haar slaap.

'We kunnen het natuurlijk ook gewoon zelf tappen, maar ik denk niet dat het erg gewaardeerd wordt.' Grapte ik en keek haar even aan. Ik besloot wat lichts in te schenken; je wist maar nooit hoe lang deze avond nog zou duren en om nou meteen Wodka in te schenken was ook weer zo overbodig. Het was niet dat ik dat nooit deed: Als ik er zin in had, pakte ik het - al was het midden op de dag. 'Een drankje voor mevrouw.' Glimlachte ik en hield het bekertje voor haar.

Ik keek even naar Arthur en Mevrouw Green en stapte op ze af. 'Sorry, ik wil jullie niet onderbreken maar mag ik Arthur even van je lenen? Ik breng hem heelhuids terug hoor.' Grinnikte ik en keek beide aan. Zonder op antwoord te wachten stak ik mijn hand formeel naar hem uit om hem even van haar weg te lijden. Zo zou ik meneer Kwal van gym ook vast een plezier doen. Ik had eigenlijk geen flauw idee wat ik tegen hem wilde zeggen "Nou, wat vind je van Eleanor?" dat klonk ook zo plomp verloren, dus zei ik voorlopig maar even niets.

'Ja, zo flauw,' lachte ik 'Ook flauw dat ze het niet gewoon voor ons in een glaasje doen,' ik zag voor me hoe iemand een tap in z'n huid boort en het kraantje open draaid om een glas te vullen en aan te geven, ik glimlachte kort om het beeld en nam het bekertje van Liam aan. Bij een kleine slok proefde ik de alcohol, ondanks dat het geen sterke drank was, maar dat maakte me niet uit. 'Dankuwel meneer,' antwoordde ik, 'Meester blijft beter klinken,' ik legde mijn hoofd op zijn schouder en plaatste mijn lippen kort in zijn nek.

'Mooi, laat maar weten wanneer je tijd hebt, dan zal ik zorgen dat je weer eens vers voedsel binnenkrijgt.' Ik glimlachte naar haar en kneep zachtjes in haar hand. 'Natuurlijk, ik zal zorgen dat ik hem dan uit heb, dan kunnen we het uitvoerig bespreken.' Toen ik dit gezegd had zag ik vanuit mijn ooghoek een blond meisje op ons af lopen. 'Zoë! En al een leuke avond?' vroeg ik glimlachend en stopte ondertussen met dansen.

'Hmm, nee joh, het is wel gezellig toch en je hoeft voor mij niet naar huis.' Even keek ik rond en ging op de boomstronk vlak bij ons zitten. 'Maar ik stem wel in voor een pauze.' Ik keek glimlachend op naar Logan. 'Mijn voeten zijn niet gewend aan zoveel gedans.' verklaarde ik en keek naar mijn afgestrapte sneakers. Ik wiebelde ze heen en weer en keek toen weer op.

'Dan laat ik het je weten,' glimlachte ik en hield mijn hoofd lachend schuin. 'Deal Arthur! Maar wees gewaarschuwd, als ik eenmaal over een boek begin, ben ik ook niet meer stil te krijgen.' Uit het niets stond ineens het meisje dat ik net afgeluisterd had naast me en ik fronste even bij haar woorden. Ik keek naar Arthur en zei met mijn blik dat hij zelf maar moest kiezen wat hij zou gaan doen. Ik glimlachte hem bemoedigend toe, maar schonk het meisje geen aandacht.

'Mijn avond was prima, geweldig zelfs - maar..' Voordat ik verder ging keek ik naar Mevrouw Green. 'Zou ik je even onder vier ogen mogen spreken?' Besloot ik uiteindelijk maar te zeggen en keek hoopvol naar Arthur. 'Alsjeblieft?'

Ik lachte nog na om Igraine's woorden toen ik haar blik zag veranderen en me wat serieuzer op Zoë richten. 'Natuurlijk, is er iets?' vroeg ik bezorgd en wierp een verontschuldigende blik op Igraine toen ik Zoë mee van de 'dansvloer' af nam. Ik leidde haar naar een rustig hoekje en keek haar toen afwachtend aan.

Wacht eens! Ik had nu door dat ze hem zou vragen over mij. Die...! Dat had ik niet zien aankomen; niet dat het zo serieus en lang zou duren. Ik had zin om naar haar toe te stormen en haar vast te grijpen bij haar haren om haar daarna te wikkelen in plakband. Dit zou me als een stalkerig persoon laten overkomen en vooral beschofd. Bye-bye reputatie die ik tot zover had gehad of wel hallo man die mijn vriendenkrijng uitbreid.

Toen ze samen wegliepen, kon ik niets anders dan even verbaasd mijn wenkbrauwen ophalen. Ik had gehoord waar die meiden het over hadden en wist dus dat er totaal niets aan de hand was. Ach, het was ook weer tijd om naar Sebbie terug te gaan. Ik keek even rond en zag hem bij een tafel staan. Ik liep glimlachend snel naar hem toe en knuffelde hem. 'Hey Seb!'

Toen we in een of andere hoek terecht kwamen begon ik te lachen. 'Sorry, het is niet veel bijzonders hoor - het leek me alleen niet zo gepast om dit te bespreken waar Mevrouw Green bij was.' Ik keek hem even afwachtend aan en grinnikte. 'Ik heb je wel de hele avond gezien op Eleanor's motorkap, ik mag dan wel invalide zijn geworden, maar ogen heb ik nog steeds.' Grinnikte ik. 'En kom niet aan met "het was gewoon vriendschappelijk... Het stelde niets voor."' Waarschuwde ik hem. 'Even hoor, dit komt uit mij - niet vanuit Eleanor.'

Ik had het stralende gezichtje wel op me af zien komen, maar vertoonde niet bepaald wat terug. 'Dus klaar met doktersgesprek?' Ook knuffelde ik haar terug maar dit slecht met een arm rond haar waarna ik mijn lippen even op haar voorhoofd drukte. 'Arthur mag me niet zo,' zei ik met een jongensachtige grijns waarna ik haar aankeek. 'Hmm, wat mannen niet doen voor vrouwen.' Plagend kuste ik haar weer, maar dit keer op haar lippen.

Ik knikte en giechelde bij zijn kusje. 'Helemaal klaar,' zei ik en hield mijn armen om hem heen. Ik kon het niet laten om even zijn vertrouwde geur in te snuiven. 'Zou het? Daar heb ik het eigenlijk nooit met hem over gehad.' Ik drukte mijn lippen terug op de zijne en glimlachte. 'Nu hoef en ga ik niet meer weg.'

'Tenzij die vuilde blikken van daarnet me meosten verleiden natuurlijk...' Weer zei ik het speels en dronk van mijn zoete drankje, maar hield een arm rond haar middel. 'Wil je nog wat dansen of wat wil je doen, lieverd?' Dat laatste kwam spontaan uit mijn mond waar zelfs ik van schrok

Ik keek hem even geschrokken aan. 'Echt waar?' Ik kon me niet voorstellen dat Arthur zoiets zou doen. Tja, het bleven twee mannen. Even keek ik hem verbaasd aan bij het woordje, maar glimlachte al snel. Het voelde goed. 'We kunnen nog even wat drinken en daarna naar jouw huis gaan?' Ik streelde even langs zijn zachte lippen en keek hem nog steeds glimlachend aan.

Ik keek haar enkel met een zoete en vooral gemeende glimlach aan. 'Daar kan ik me wel wat bij voorstellen.' Mijn lippen kuste hierna de vingers die op hen lagen om haar wat meer in mijn armen te nemen. 'Wat wil je?'

Terwijl ik mijn hoofd op zijn borst legde, boog ik lichtjes naar voren om een vergeten fles drank te pakken. 'Dit kan er mee doorgaan,' glimlachte ik en nam een klein slokje. Het was goede drank. Nog steeds hield ik hem stevig vast en sloot mijn ogen langzaam. Ik kon helemaal wegdromen met hem in de buurt.

Zacht streelde mijn vingers door haar mooie, krullende haren aangezien ik niet haar hele hoofd wou meetrekken. 'Niet in slaapvallen, Iggie.' Grijnzend en speels bracht ik mijn lippen naar haar oor om hier even mijn tanden op te zetten. Bijten deed ik niet. Nee, daarvoor was ze veel te vredig. In plaats daarvan streelde ik haar nog een beetje. Ik hield wel van dit; innig knuffelen stond me wel aan. Dat deden we nu eenmaal.