Het Football-veld

En moest ik dat nu als een aanval beschouwen? Voor een kort moment lachte ik even. 'Ik doe mijn werk door nieuws in kaart te brengen.' Hierbij keek ik naar Ryan en weer naar haar. Dus een politieagent viel op een blond meisje dat erg mooi was, maar weer het karakter had van een trut. Mooi, mooi. 'Ik ben geen psygiather.

Toen alles een beetje gesust leek te zijn stond ik op. 'Ik denk dat dit de perfecte tijd is om te gaan, denk je ook niet?' Ik keek Elisa en de rest aan en deed mijn jas al aan. 'Als het mag kan jij ook met Igraine en Sebastiaan meerijden?' stelde ik voor aan Elisa. 'Dan kan ik Arthur en Eleanor eventueel ergens afzetten.' Ik wist dat Elisa het niet echt op Arthur had, en ik wilde het niet erger maken.

'Dat lijkt me prima,' zei ik waarna ik opstond. 'Igraine bied hem en Eleanor net een lift aan...' zei ik terwijl ik hem aan keek. Ik snapte niet wat hij ineens zo met Arthur had. Die gozer was aardig geweest, tot het moment dat hij zo hypocriet als ik weet niet wat ging doen en mijn beste vriendin aanviel. 'Wij kunnen dus best samen naar huis,' concludeerde ik waarna ik mijn hand in die van hem bracht.

Ik knikte. 'Weet ik, maar ik denk dat het beter is als ik ze naar huis toe breng. Ik moet nog wat dingen bespreken met Arthur... Over school.' Ik drukte een kus op Elisa's lippen en keek vervolgens naar Sebastiaan en Igraine. 'Mee-eens?' Dit was vooral naar Sebas toe gericht, omdat ik wist dat Igraine er vast wel weer iets over had op te merken.

Ik keek hem nog steeds onderzoekend aan toen hij richting Sebastiaan en Igraine keek. Dus ik mocht niet mee? 'Er passen best vier mensen in je auto, ik zal echt niet bijten hoor.' zei ik eigenwijs. Niet eens nadenkend over hoe toepasselijk het woord bijten eigenlijk was. Ik had er gewoon geen zin in om met Seb en Iggie mee te rijden als ik ook met hem naar huis kon, daarbij wou ik weten wat dat gedoe met Arthur was. Daarbij deed hij nu alsof ik een klein kind was.

Ik schudde mijn hoofd bij haar vraag. 'Nee, ik heb alles.' Hierbij kneep ik zachtjes in haar hand. 'Kunnen we gaan? Ik vind het hier niet al te prettig.'

Hun ''gekibbel'' irriteerde me werkelijk. 'Waarom kijken jullie zo naar mij? Arthur is oud genoeg om zelf te beslissen. Ik heb gen probleem met Elisa noch hem of Eleanor in mijn auto, maar sorry, Elis naar huis brengen is om. Die logica snap ik niet tenzij jullie niet samen in de auto willen zitten. Dus Arthur: wat wordt het, kerel?' Zacht streek ik even en pluk haar achter Igraine haar oor.

Ik knikte. 'We kunnen gaan.' Graag zelfs, het liefste wilde ik hier geen seconde langer meer blijven. Nadat ik mijn tas over mijn schouder had gehangen, pakte ik zijn hand weer vast en legde mijn hoofd voor een seconde op zijn schouder. Nou, dat was me een avondje wel weer.

Zoe redde zich er ongetwijfeld door heen en als ze dit niet deed zou ik degene zijn die haar zou opvangen. 'Ik hou van je, Zoë. Zoveel.' Zachtjes streelde ik over haar heup waarbij ik haar weer leidde naar de auto. We waren hier lang genoeg geweest.

Zachtjes lachte ik met haar mee en trok mij sweater wat naar beneden, die cheerleader rokjes waren ongemakkelijk kort. Dat was iets waar ik niet van hield, korte rokjes en ander blote kledij. Ik zag er het nut niet van in, maar mijn doel was ook nooit om als sexy over te komen. Ik richtte me meer op het lieve meisjes-achtige profiel. 'Wat een drama, deze wedstrijd, niet?' vroeg ik hen glimlachend.

Ik volgde het gepraat van de vier maar half. Het boeide me niet zo veel als ze ruzie hadden, eigenlijk kon niets me nu veel schelen, behalve dat iedereen ongedeerd bleef en die vervelende Genevieve gestopt werd. Ik had een plan nodig. 'Heel erg bedankt voor het aanbod, maar ik ben zelf met de auto. En ik zou niet weten waarom ik Eleanor mee zou nemen voor een lift. Ze is een leerlinge, daar heb ik niets mee te maken.' Ik stond op en pakte mijn jas die ik over de stoelleuning had liggen. 'Liam, ik spreek je later nog over.. dat project.' Ik glimlachte nog kort en liep toenn de tribune af, richting mijn auto. Vervolgens reed ik naar huis.

Gone

Toen hij over Eleanor begon fronste ik mijn wenkbrauwen. Oh, hij wist blijkbaar niet dat wij het wisten. Nou goed dan. 'Goed, ik spreek je wel op school.' zei ik uiteindelijk en keek naar Elisa. 'Zullen wij dan ook maar gaan?' vroeg ik aan haar en drukte een kus op haar slaap. Ik kon het er maar beter niet meer over hebben en het laten rusten.

Ik gaf Dan een kus en stapte de auto in. 'Ik hou ook van jou.' zei ik zachtjes en trok mijn benen op. 'Naar jou huis toch?' vroeg ik met een glimlach en legde mijn hoofd op mijn knieën. Diep zuchtte ik uit en keek hem aan. 'Wauw, nooit gedacht dat mijn leven zo zou lopen - dat ik... dit zou weten.' Ik wilde het niet eens weten, maar goed daar kon ik nu ook niet veel meer aan veranderen.

Terwijl ze spraken, keek ik naar het veld die ontruimd werd. Al snel was het grootste gedeelte van de tribune ook leeg, zodat ik me weer op de twee vrouwen richtte. Vermoeid haalde ik een hand door mijn haren. 'Klopt, vreselijk dat het zo moet aflopen.' Ik keek Harper even bezorgd en toch ook verward aan. 'Wat deed je eigenlijk bij die ruzie?'

Ik luisterde half mee naar het gekibbel, want al snel kwam ik erachter dat het eigenlijk niet echt ergens op sloeg. Toen Arthur opstond, wou ik hem nog gedag zeggen, maar hij was al veel te snel weg. Het leek nu ook eindelijk afgesproken te zijn wie met wie reed, dus sloeg ik glimlachend mijn armen om Sebastiaans nek. 'Zullen wij dan ook maar gaan? Ik heb wel zin om samen een heerlijk ontspannende avond te hebben.'

Ik zag hem door zijn haar gaan met zijn hand en ik kon het niet laten om een plukje dat opvallend overeind stak, plat te strijken. Ik glimlachte kort naar hem en begon zelf de vlecht uit mijn haar te halen. Erg precies en voorzichtig maakte ik mijn blonde lokken los. 'Wat ik daar deed?' Ik lachte zachtjes. 'Die blonde schoonheid, waar de jongen achter aan hobbelde, dat is mijn lieve tweelingzus.'

Ik beet op mijn tong om niet tegen Arthur in te gaan wat betreft Eleanor. En of het hem was opgevallen dat ik ook zo nu en dan eens aanschoof tijdens zijn lessen en de geschiedenis leraar toch niet bepaald geheimzinnig lief had. 'Ja,' zei ik enkel. Nee, hij kwam er niet zo makkelijk van af. Maar ik had geen zin in een scène voor de halve school. Mijn hand lag nog steeds in de Zijne en hieraan trok ik hem zachtjes mee richting de auto.

'Dan zie ik jullie nog wel op school.' zei ik als afscheid tegen Igraine en Sebastiaan en liep met Elisa mee richting de auto. Ik wiste mijn autosleutels uit mijn jaszak en opende de deur voor haar. Het was een nogal ouderwetse auto, dus automatisch openen zat er niet in. Het was echter wel een klassieker, en ergens diep van binnen was ik er ook trots op.

Ik stapte in waarna ik even met mijn vingers langs de gordel gleed. Ik had enkel geen zin om hem om te doen. Het maakte toch niet uit, als ik door de voorruit heen vloog overleefde ik het toch wel. Ik wachtte tot Liam zat en ze deur dicht was waarna ik zijn kant op keek. 'Wat hou je voor me achter?' vroeg ik na hem even stilzwijgend te hebben aangekeken.

Ik fronste mijn wenkbrauwen en keek haar aan. 'Waarom denk je dat ik iets achter houdt?' vroeg ik verbaasd en stopte de sleutel in het contact. Ze wist vast en zeker dat er iets wat en het had met Arthur te maken, ik had ook nooit moeten opbrengen om hem naar huis te rijden.

'Omdat je in eens het goed lijkt te kunnen vinden met Arthur en je me niet met hem in een auto wilt hebben.' antwoorden ik terwijl ik hem aan bleef kijken. 'Je hoeft me niet alles te vertellen wat je met wie bespreekt, maar nu hou je iets bewust achter. Wat betekend dat het waarschijnlijk iets is dat ik niet leuk vind, dus vertel op.'

Ik had geen zin om tegen haar te liegen, dus zuchtte ik uit en keek ik haar aan. 'Ik denk dat ik weet wie er achter de verdwijningen zitten en ik wist dat Arthur daar ook mee bezig was, dus heb ik hem daarmee benaderd.' legde ik haar uit en keek haar aan. 'Meer is het niet, maar ik wilde je eruit laten omdat het met de familie Kole heeft te maken en ik wil niet dat je daarin wordt gesleurd. Oké? Ik deed het om je te beschermen.' Ik pakte haar gezicht vast tussen mijn handen en drukte een kus op haar lippen.

Ik liet me door hem kussen en keek hem even peilend aan. 'Zie je, ik vind het niet leuk.' zei ik toen ik besefte dat ik gelijk had gehad. 'Ik wil niet dat jij je met de Kole familie bemoeit.' zei ik terwijl ik hem aan keek. 'Ik wil niet dat je jezelf op die manier in gevaar brengt.' Ondertussen nam ik zijn handen die mijn gezicht vast hadden genomen vast met die van mij. 'Daarbij denk ik dat het niet uitmaakt als zowel jij als Igraine in slecht daglicht staan bij de Kole familie, wat maken jou die verdwijningen eigenlijk uit?' ik klonk geërgerd, dat was ik ook. Hij deed alsof ik een kwetsbaar kind was, maar ik wist dat hij het echt goed bedoelde. Daardoor kon ik niet echt boos op hem worden, maar het ergerde me wel.

Vermoeid zuchtte ik uit. 'Ik ben niet één en al slecht, ik maak me af en toe ook druk om andere.' antwoordde ik toen ze zich afvroeg wat mij die verdwijningen uitmaakte. 'Het zijn Arthur zijn ouders, de moeder van een meisje uit mijn klas. En - ik hou er af en toe gewoon van om Sherlock Holmes te spelen.' Dat laatste zei ik met een speelse grijns en ik kuste haar nogmaals zoet. 'De Kole's doen me niets en als ze jou met één vinger aanraken zweer ik dat ik de manier zal vinden om ze om te brengen. Echt, ik kom ze niet onder ogen - ik zoek geen ruzie met ze. Daarbij weet ik nog niet eens of ze wel weten of ik ook meewerk aan het onderzoek. Ik weet dat ze weten dat Arthur ermee bezig is, dat is de rede van die hele Eleanor-ontvoering.' Ik keek haar aan en glimlachte even.

Ik liet me opnieuw door hem kussen, maar deed zelf niets. Net als de vorige keren. 'Het boeit me niet of ze mij iets aandoen, maar ik wil niet dat jou iets overkomt.' zei ik waarna ik even naar zijn handen in die van mij keek. Toch drukte ik zachtjes mijn lippen op die van hem. 'Je bent veel te lief Liam,' zuchtte ik. 'Weet alsjeblieft dat ik het helemaal niets vind dat je je er mee bezig houdt,' zei ik lichtjes smekend waarna ik mijn hoofd tegen zijn schouder legden. 'Ik hou van je.'