Het Football-veld

Ik werd uit mijn gedachten getrokken door Teoh. Ik mocht hem niet, hij was te vrolijk - te blij. Te irritant. Afwezig knikte ik op zijn geratel en keek hem aan. 'Ja,' Antwoordde ik uiteindelijk en liet mijn blik op Zoë vallen. Die prachtige Zoë, die nu samen was met Daniël. Mijn ex, samen met hém. Ik snapte nog steeds niet waarom ze hem boven mij verkoos. Maar goed .

Ik fronste even. 'Ja? Da's een antwoord, hè, Samuel!' Ik volgde zijn blik en grinnikte, terwijl ik mijn armen over elkaar heen sloeg. 'Zoe... Ik kan me nog herinneren dat jullie een relatie hadden. Maar alles gaat prima met haar en Daniël.' Ik liep verder en keek achterom. 'Eerst vond ik het fijn dat de cheerleaders erbij waren, maar nu stoor ik me eraan. Het leidt ons team af.'

Teoh ook altijd met zijn belachelijke ideeën. Toen de namen Zoë en Daniël vielen keek ik op. 'Dat zal best.' Mopperde ik nors en liep naar de trainer toe de tegen een paar nieuwe uitlegde hoe ze moesten opwarmen. Er waren twee mensen opgestapt, zonder pardon en we hadden wel een compleet team nodig om mee te doen aan wedstrijden. 'Wat jij wil.' Zei ik toen hij de cheerleaders afleidend vond. Ik vond het wel meevallen: We mochten toch ook nog plezier hebben, of niet soms.

Ik keek Samuel even grinnikend aan. 'Er is hier iemand met het verkeerde been uit bed gestapt. Kater, jongen?' Ik liep ook naar de trainer toe en luisterde naar hem. 'Godver,' zei ik boos toen hij het over twee mensen had die waren opgestapt. Alles moest perfect zijn, het team moest goed scoren zodat er scouts van universiteiten kwamen. Mijn toekomst hing hiervanaf.

Ik fronste mijn wenkbrauwen en schudde mijn hoofd. Antwoord gaf ik niet eens, waarom zou ik er moeite voor doen. 'Kort lontje?' Merkte ik op toen hij plots boos uitviel en schudde lachend mijn hoofd, om door te lopen en te beginnen met mijn opwarming.

- wauw. I suck.

Ik negeerde Samuels opmerking en luisterde verder naar de trainer. Daarna liep ik het veld op en begon ook met opwarmen. Wat ren oefeningen en rek oefeningen, om de kans op blessures te verminderen. Ooit had ik een keer mijn been gebroken met football, ik kon nog precies zien op mijn been waar het bot had uitgestoken. Ja, het was een nare breuk geweest.

Nadat ik al mijn spieren goed had opgewarmd liep ik terug naar de coach die, zoals altijd, zijn verhaal hield. We zouden vandaag vooral gaan werken aan opstellingen en tactiek. Dat betekende dus veel lopen en nadenken en weinig echt spelen. Ik kon nu alvast voorspellen dat er ontzettend veel discussies zouden komen over wie waar zou komen te staan.

Toen ik hoorde dat we het over opstellingen zouden gaan hebben, ging ik snel naar de coach toe. 'Ja, want onze opstelling van vorig seizoen lekte overal. Achterhoede kwam te ver vooruit, al stond er nooit iemand bij het andere doel. En we moeten ons beter verspreiden.' We moesten echt beter worden. 'Dus ik denk dat we onze hele opstelling moeten omgooien en met iets nieuws komen.'

NEWNEWNEW. MEGAMEEET.

Ik nam plaats op een van de tribunes in het midden van de gigantische stellage. Ik had een paar blauw accessoires aan: het was de team kleur van onze school en het zag er wel zo supportive uit. Mijn tas zette ik voor me neer en keek hoe het team zich aan het opwarmen was. Je kon merken dat er een spanning heerste, maar wel een goede spanning. Ook had ik mijn fototoestel meegenomen, dus kon ik altijd nog terug vallen op foto's maken.

Zoekend liep ik langs de tribunes. Ik had niet speciaal met iemand afgesproken, maar hoopte dat ik wel wat bekende gezichten zou vinden. Frances zou er vast zijn, Ariel zag ik zo'n happening niet missen, misschien was James er en ik hoopte vurig dat ik Meg zou vinden. En inderdaad, mijn oog viel op het donkere haar en ik snelde met een glimlach naar haar toe. 'Meg, hey!'

Met een groep leraren had ik afgesproken om dé wedstrijd te kijken. Niet alleen omdat het goed was om de school te steunen, maar ook omdat het hele gebeuren uitermate interressant was. En mijn persoonlijke motief lag ook in het feit dat Eleanor één van de cheerleaders was. Kletsend met wat collega's zat ik op de tribune, inclusief blauwe stropdas, maar zocht ondertussen naar Eleanor.

Abrupt keek ik op toen ik mijn naam hoorde en keek recht in het gezicht van Eli. 'Hey,' Zei ik met een kleine glimlach rond mijn mond. Nog steeds voelde ik me wat ongemakkelijk, gewoon omdat ik de zet had gemaakt en hij het eigenlijk had afgewezen. Ook al bedoelde hij het misschien niet zo, zo voelde het wel. 'Kom zitten.' Zei ik toch maar en schoof mijn spullen aan de kant zodat hij plaats kon nemen.

Met mijn cheerleading pakje aan liep ik langs het veld en wachtte op Eleanor. Ik had haar nog niet gezien en miste haar best wel. Ik had haar al een tijd niet gesproken en ik wilde nu toch wel weten hoe het zat tussen haar en Arthur en waar die hele verdwijning nou over ging. Erg veel had ze er nog niet over vrij gelaten, wat misschien ergens ook wel beter was. Toch was ik laaiend nieuwsgierig.

Ik stond echt nerveus heen-en-weer te ijsberen. Wat je nu eenmaal deed wanneer je ijsbeerde. Deze wedstrijd zou belangrijk worden en ik moest me over dat feit heen zetten. Dit lukte me ook. Tenminste als ik Zoë nog even in mijn armen kon houden. Zij liet me altijd die stress zo vergeten. Waar Teoh uithing mocht me ook een raadsel wezen. Ja, ik was werkelijk nerveus.

Ik omhelsde Meg kort en ongemakkelijk met mijn lange armen. De stoeltjes stonden nogal dicht op elkaar, dus het was niet makkelijk voor mij om me er tussen te wurmen. Uiteindelijk zat ik op het stoeltje naast Meg. 'Vind je football leuk?' vroeg ik nieuwsgierig en keek haar even aan om vervolgens weer naar het veld te kijken.

Ik keek hem glimlachend aan en haalde mijn schouders op. 'Ach, ik vind het af en toe wel leuk om naar te kijken - al heb ik geen idee wat die posities nou allemaal inhouden en om eerlijk te zijn snap ik de lol er niet echt van. Maar ach - ik ben dan ook zo onsportief als de pest.' Zei ik grijnzend en keek hem aan. 'En jij dan?'

De lucht was gelukkig warm genoeg voor het vrij blootgevende cheerleadinguniform te dragen. Met mijn haar in een hoge staart zoals het moest en alvast mijn ponpons liep ik naar Zoë toe. 'Geef me een Z. Geef me een O. Geef me een E met die puntjes op! En wat krijg je dan? S-E-X-Y!' Ik grijnsde breed. Ja, ik wou mijn vriendin besparen wat ik had mee moeten maken en plezier met haar beleven. 'Goodbye Mystic Falls High School! Ik ga jullie zo niet missen volgend jaar.' Hierbij knuffelde ik haar. 'Ben je er klaar voor?"

Gehuld in een blauw shirt zat ik op de tribune. Ik zat niet ver van Eli en Meg vandaan, maar wist niet of ik zomaar bij hen kon zitten, dus zwaaide kort naar ze als begroeting en zette toen mijn tas op de stoel naast me. Ik wist niet of Alicia nog kwam, ik had geen idee wat er tussen haar en Teoh was, maar er was iets dat niet goed was. Mijn ogen schoten over het veld, wachtend totdat Logan zou verschijnen. Ik was ontzetten benieuwd naar hoe hij zou spelen.

Achter een hoekje had ik een supporter vastgepakt en me daarmee gevoed. Hij had een hoge kraag, dus geen mens kon er wat van zien. Ik dwong hem gewoon om het te vergeten en gevoed en al kwam ik snel het veld oprennen. Meteen ging ik naar Daniel toe en sloeg hem op zijn schouder. 'De dag des oordeels!' zei ik op enge toon en grinnikte daarna.

Ik had niet het idee dat de werking van de volle maan zo enorm op me had ingewerkt. Ik was werkelijk niet te luchten. Misschien kwam het ook, omdat ik onwijs zenuwachtig was. Met een zo normaal mogelijk hopend gezicht kwam ik dus het veld oplopen en ging alvast warmlopen, omdat ik verrassend genoeg in de basis zat. Ik keek naar de tribune om mijn vader en Frances te zoeken, maar ik kon ze beiden niet vinden.

Ik begon te lachen om Eleanor en omhelsde haar stevig. 'Ik ben er helemaal klaar voor, en jij dan?' Zei ik glimlachend en drukte een kus op haar wang. Ik had mijn beste vriendin echt heel erg gemist en ik was blij dat ze zo enthousiast was. 'Dus, we gaan ze eens even goed supporten zodat ze gaan winnen hè.' Lacherig keek ik haar aan en speurde daarna het veld af, kijkend of ik Daniël zag.

'Ik sluit me geheel bij jou aan. Sporten is niet aan mij besteedt.' zei ik grijnzend en zwaaide even terug naar Frances die zich om had gedraaid. Onwillekeurig was ik blij dat Logan gevraagd had of ik wilde komen, anders had ik vast een excuus gevonden om niet te komen. En tot nu toe ging het goed, ik wist niet wat ik de rest van de avond zou doen, maar nu had ik me nog in kunnen houden.

Met een zangerige, verontschuldigende stem probeerde ik me een weg te banen door de menigte. Gelukkig had ik Eli met zijn lengte snel gezien en ging ik dus naast hem zitten, zodat ik ook dichtbij Meg en Frances zat. Ik trok een pruillip en wees naar de cheerleaders. 'Volgend jaar ga ik auditie doen. Nu was ik zogenaamd te laat en mocht ik er niet meer bij.'

'Hij is in de kleedkamers, dacht ik. Hij was nogal zenuwachtig.' duidend op Daniël. 'Wel, de enige waarvoor ik me ga uitsloven is voor hem daar.' Ik keek naar Arthur en glimlachte even waarbij ik ook woof. Een meisje uit mijn klas zat toevallig in zijn buurt en deed dit terug waardoor ik ging lachen. 'Oké, misschien je stiefbroer ook nog omdat hij die beurs nodig heeft en verdient.'

Met een strenge, maar toch beschaamde blik ging ik op een bankje zitten in het publiek. Ik mocht alleen naar de wedstrijd gaan als ik mijn officiële pak aandeed. Dat zou een waarschuwende boodschap afgeven en blabla. Ik schaamde me in elk geval dood. Ik zocht naar Juliet of Harper, maar ik zag ze beiden nog niet. En anders was het best in mijn eentje, ik vond football altijd leuk, want ik speelde het zelf ook in Australië.