Founders Party Place

Ik haatte het werkelijk hoe ik weer langs de kant was geschoven als niets. Hij nam zijn taak als leerkracht veel te serieus. Het was tegen de regels, maar als hij me echt niet op die manier wilde dan kon hij daar tenminste voor uit komen. Misschien was ik opzoek naar afleiding in het begin. Afleiding van de gedachten aan Teoh. Maar telkens als ik hem zag met Alicia leek ik kunnen over te geven. Na een verwoekerde trekje van de sigaret nam ik een slokje en dit keer leek ik te kunnen overgeven. Overgeven in de zin van dat ik helemaal in brand stond en even schreeuwde. Ik kende dit. Wolfsbane. Maar verder helder nadenken kon ik niet.

Met mijn armen over elkaar keek ik hoe ze ineen kromp. Het deed me niets, werkelijk waar helemaal niets. Met vrije hand trok ik haar omhoog aan haar haren en drukte het zakdoekje tegen haar neus en mond aan. ‘This pretty girl is going to sleep.’ Zei ik in haar oor en hing haar met een simpele beweging over mijn schouder heen, om vliegensvlug te verdwijnen richting mijn huis. Om eerlijk te zijn was dit makkelijker dan verwacht. Ik hoefde niet eens moeite te doen om haar mee te krijgen. Te simpel voor woorden.

Het enige wat ik zag was een mooi gelaat met plukken blond haar. De woorden in mijn hoor waren door een prachtige stem gefluisterd, maar enkel deden ze meer sidderen dan het vergof deed. 'Jij!' Meer kreeg ik er niet uit of ik voelde vrede en pijn bij elkaar komen.

-Wat is het plan? Ga je hier stoppen of gaan we verder doen? Mail me ofso!

Na zijn vraag draaide ik me allereerst om naar Sebastiaan. Ik wist dat hij het geen goed idee vond, maar ik was nieuwsgierig naar wat Arthur me te vertellen had. Ik kneep even in zijn hand en draaide me daarna weer naar Arthur om. 'Dat is prima,' zei ik en glimlachte daarna. Ik nam hem mee naar de rand van het feest en keek hem benieuwd en afwachtend aan. Even liet ik mijn ogen onderzoekend over hem heen glijden. 'Wat zie je er leuk uit!'

'O jeetje, nu worden ze alle drie sentimenteel,' mompelde ik en luisterde nog kort naar hun woorden. Daarna richtte ik me ook geheel op Frances en glimlachte. 'Ik ook,' zei ik gemeend. 'Zullen we zometeen wat drinken? Ik heb dorst van het dansen.' Zachtjes streelde ik haar nek en keek haar met een brede glimlach aan.

Ik liep achter Igraine aan naar een rustigere plek en merkte haar onderzoekende blik op. Dat beetje zelfverzekerdheid dat ik zojuist had gehad, begon langzaam weer weg te sijpelen. Het koste heel wat moeite om daar aan vast te houden. Ik bedankte haar niet om haar compliment, noch becomplimenteerde ik haar kleding, daar had ik haar niet voor aangesproken. 'Het spijt me. Het spijt me en ik verwacht niet dat je het me vergeeft, maar je verdient mijn excuses en ik had die niet eerder uitgesproken, vandaar.' Afwachtend keek ik haar aan en hoopte dat haar vergevingsgezindheid ook voor mij nog hoog reikte.

Ik hoorde de woorden 'toen ze nog een kind was' en 'er was die keer dat' toen ik mijn hand voor mijn gezicht hield en hoofdschuddend, maar lachend Logan mee trok naar de tafel met drinken. 'Een goed idee, wat wil jij?' vroeg ik waarna ik gelukzalig mijn lippen op de zijne drukte, nu we uit het zicht van onze ouders waren.

Na zijn woorden en spijtbetuigenis haalde ik eerst even diep adem. 'Sorry voor wat?' vroeg ik enkel. 'Dat je onze vriendschap verbrak omdat ik een vampier ben, terwijl je zelf een heks bent. Of dat je dingen zat e ratelen als dat je me gewoon maar gebruikte. Of dat je me aanviel in het bos en kapot achterliet?' Ik haalde mijn wenkbrauwen vragend op. 'En dan vraag ik me ook af of, als ik zometeen bedankt heb gezegd, je wegloopt en me nooit meer aanspreekt.' Zachtjes kwamen de woorden uit mijn mond. Ze waren niet gemeen, eerder nieuwsgierig. Nu wou ik eens echt de waarheid horen.

Ik boog plagend naar onze ouders toe en keek Frances aan. 'Ik vind dit eigenlijk best interessant,' lachte ik, maar werd alweer meegenomen door Frances voordat het sappig werd. 'Cola, please,' zei ik en glimlachte bij de kus. Ik sloeg mijn arm om haar middel en trok haar tegen me aan. 'Gelukkig kunnen ze het goed met elkaar vinden,' zei ik, met een oog op onze ouders.

Ik ontweek haar blik door naar de grond te kijken en na te denken over mijn antwoord. Wat kon ik toegeven? Wat moest ik achterwege laten? 'Het spijt me dat ik me liet gaan, dat ik je pijn heb gedaan, dat ik jou de schuld gaf, dat ik je ontweken en gehaat heb.' Haperend haalde ik adem en ging verder; 'Ik heb het meest spijt dat ik gelogen heb, ik kan slechts toegeven dat ik je nooit heb gehaat en nooit zal haten. Jij verdient beter Igraine en dat heb je gevonden in Sebastiaan.' Ik stopte en waagde haar een blik te gunnen.

Glimlachend liet ik me door Logan in zijn armen nemen en knikte. 'Ja, gelukkig wel.' Ik maakte me los uit zijn omhelzing om drinken voor ons in te schenken en gaf hem vervolgens zijn cola. 'Nog beter dat wij het zo goed met elkaar kunnen vinden.' Grinnikend nam ik een slok van mijn eigen drinken en keek kort de menigte rond om Alicia en Teoh in verte te zien dansen. Dat zag er al een heel stuk beter uit. Gelukkig.

Ik knikte langzaam. 'Bedankt Arthur,' zei ik zachtjes en glimlachte daarna. 'O god, ik kan echt niet boos op je blijven of überhaupt zijn!' Ik sloeg mijn armen om hem heen en knuffelde hem, terwijl ik opgewekt giechelde. Ja, ik wist dat ik het te makkelijk aan nam, maar het was eindelijk goed! 'Hoe is je avond? Ik zag je net met een meisje. Wie is het?' vroeg ik nieuwsgierig. Ik had haar alleen van de achterkant gezien.

'Ja, dat is ook weer waar,' lachte ik zachtjes en nam slokjes van mijn drank. Ik keek even rond of ik Eleanor zag, maar jammer genoeg kon ik haar niet vinden. Ze was vast ergens achter al die mensen aan het dansen. Afwezig streelde ik haar ruggengraat en zette daarna mijn glas weer op de tafel neer.

Ik keek haar aan en opeens besefte ik me iets. 'Nee..' stamelde ik en kreeg een wanhopige blik. 'Nee, dit is fout. Je moet niet met me omgaan nu. Ik herinner me morgen niets meer.' Ik liet haar los en stond wat hulpeloos rond te draaien. 'Praat morgen anders met me, dan ben ik nuchter. Nu... Ik verdien jou helemaal niet, Alicia.'

Spontaan ontstond kippenvel op mijn armen bij Logan's aanraking en ik zette mijn glas weg om zijn hand te pakken. Met een vinger tekende ik een lijn op zijn arm en keek hem uiteindelijk lachend aan. Er zat vast iets in die drankjes dat mijn lach constant aanwezig leek te zijn. Of het was natuurlijk gewoon Logan. 'Je wilt nog steeds die roadtrip, huh?' vroeg ik terwijl ik mijn hoofd licht kantelde. Ik was het nog niet vergeten dat we zijn moeder op zouden zoeken, in mijn auto, die ik nog niet had.

Een lach kon ik niet onderdrukken toen Igraine haar armen om mij heen sloeg. Dat ze me zou vergeven, daar had ik al genoegen mee genomen. Ongemakkelijk klopte ik op haar rug en liet haar los om haar vragen te beantwoorden. 'Mijn avond is prima, en dat meisje was Eleanor, een leerlinge.' Ik was benieuwd naar haar reactie of ze er meer in zag of dat ze het als iets onschuldigs beschouwde. Ik was sowieso benieuwd naar haar reactie.

Ik keek hem even verbaasd aan. 'Eleanor? Oh...' zei ik zachtjes en sloeg mijn ogen neer. Ik had niet gezien of het vriendschappelijk was of meer, en eigenlijk was het ook niet aan mij om daarover te oordelen. 'Dan zal ze vast een heerlijke avond hebben,' zei ik met een glimlach en keek hem weer aan. Ik vroeg me af of ze het van hem wist, dat hij een heks was. Of hij het al verteld had en dat zij net zo flipte als Arthur bij mij deed. Maar ik vroeg het maar niet, het was net goed tussen ons.

Igraine bleef nogal oppervlakkig wat betreft Eleanor. Ik bekeek haar glimlach en voelde mijn lippen ook omhoog krullen. 'Ik hoop het. Hoe is jou avond?' vroeg ik uit beleefdheid en draaide richting de menigte om maar ergens naar te kijken. Wat zou ze vinden als ze wist dat Eleanor ook anders was, maar ik daar geen problemen mee had? Ik sloeg mijn armen over elkaar en wierp Igraine nog een kleine glimlach toe.

Ik nam zijn handen vast zodat ik gewoon hem aan kon kijken, of eigenlijk in de hoop dat hij mij gewoon aan keek. 'Ik praat morgen sowieso met je, en nu zouden we dansen, of krijg ik mijn beloofde dans niet?' zei ik met een poging tot een pruillipje. Bij zijn laatste opmerking had ik me moeten inhouden om niet met mijn ogen te rollen. 'Waarom mag ik zelf niet gewoon beslissen wie mij wel of niet verdiend?' vroeg ik hem dan ook.

Hij had dan wel sorry gezegd, maar ik voelde dat hij niet was zoals vroeger. Misschien was hij nog hetzelfde, maar in elk geval anders tegen mij. 'Mijn avond is heel erg leuk,' zei ik beleefd terug en keek hem aan. Ik deed zijn kraagje goed en schraapte mijn keel. 'En hoe zit het nu tussen ons? Collega's, vrienden of goede vrienden die weleens afspreken?'

Ik begon te lachen. 'Tja, verschil moet er zijn, hè.' Grapte ik en pakte haar hand beet. 'Nog niet genoeg gedanst?' Vroeg ik en drukte mijn neus heel zachtjes tegen die van haar aan. Eigenlijk was ik het redelijk zat, dit heen en weer gewiebel, maar Elies leek het leuk te vinden dus ging ik maar gewoon door.

Mijn ogen volgden haar vinger die over mijn arm gleed en zachtjes trilde ik van het heerlijke gevoel. 'Tuurlijk! Het liefst zou ik vanavond al vertrekken. Reizen en jou, verder heb ik niets nodig.' Een kusje drukte ik op haar slaap en ging daarna even met mijn vingers door haar haren. 'Hoe kom je daar nu opeens op?'

Toen ze mijn kraag goed deed gaf ik haar een vriendschappelijk duwtje met mijn schouder. Haar vraag verbaasde me en ik keek haar bedenkelijk aan. Het ging niet verder dan vrienden. Dat zou het nooit doen ook, dat was zo hard aangekomen toen ik achter verloving kwam. 'Volgens mij heb ik je ooit beloofd dat ik in jouw keuken kwam koken, dus als afspraakjes gelijk staat aan goede vrienden, dan moet ik het daar mee doen.' Het was nog steeds moeilijk om met haar om te gaan als eerst, maar het maakte Igraine blij, het maakte mij blij en daar had ik het wel voor over om wat moeite te doen.

'Nog steeds kun je niet leven zonder eten en drinken.' zei ik op een speelse betweterige toon en voelde zijn hand door mijn haar gaan. Het kietelde en zachtjes giechelde ik met mijn hand voor mijn mond. 'Oh, naast dat ik graag aan jou denk, heeft mijn prachtige auto ook zo zijn primetime.' Ik keek Logan even geamuseerd aan. 'En ik wordt gek van bepaalde mensen die hier vrij rondlopen.' voegde ik nog toe en richte mijn blik kort naar het andere eind van de dranktafel waar ik Tommy al een hele tijd had zien staan.

'Dat jij je nou niet fatsoenlijk kan aankleden,' lachte ik na het duwtje. 'Ja sorry, ik bedoelde vriendschappelijke afspraken.' Ik klapte giechelend in mijn handen en speelde met de rok van de jurk. 'Dat heb je inderdaad beloofd! En afgesproken, het zal heel erg leuk worden!' Het had raar gevoeld moeten hebben om zo met Arthur te spreken na wat er allemaal was gebeurd, maar op de een of andere manier voelde het zo heerlijk vertrouwd.