Founders Party Place

Ik schudde mijn hoofd. 'Je snapt het niet. Ik ben het enige wat mijn moeder nog heeft. Ik kán gewoon niet iets doen wat zij niet wil.' Ik wendde mijn hoofd even kort af en beet op mijn lip. Die fuckin' vader van me ook. 'Ik praat nog wel een keer met haar. Ze is een schat, werkelijk, maar ze is veranderd nadat mijn vader ervandoor ging. Net als ik.'

'Wat moet ik niet nog een keer proberen? Dit?' Met een brede glimlach legde ik mijn hand op haar wang en streek opnieuw over haar lippen. Zacht en vol. 'Waar is je vriendje nu? Laat hij dit zomaar gebeuren? Jeetje en ik toch denken dat hij verliefd op je was en álles voor je zou doen.' Ik haalde een wenkbrauw op en streek een pluk haar uit haar gezicht. 'Wat een geluk dat ik je wel gezelschap wil houden. Drankje?'

Wauw. Dat was ergens wel heel desperate. Je toekomst vergooien in iets wat je ontzettend leuk vind omdat je moeder dat wilt. Nee, dat zou ik nooit van m’n leven doen. Er waren genoeg mensen die zeiden dat mijn foto’s niets voorstelde en lelijk waren, maar daar trok ik me nooit iets van aan. ‘Beter nog een moeder dan geen ouders, geloof me.’ Het was eruit voordat ik het zelf doorhad en vloekte ik mezelf. Ik had nog zo tegen mezelf gezegd om het aan niemand te vertellen, maar dat plan had al gefaald.

Ik keek haar abrupt aan en schudde mijn hoofd. 'Je hebt gelijk, ik moet ook niet zeuren,' zei ik, terwijl ik naar de dansende mensen staarde. Instinctief legde ik mijn hand op haar knie. Niet per se uit medelijden, want dat zou ik zelf ook haten, maar meer dat ze me gezelschap wou houden, ondanks in deze bui van mij. 'Mag ik je foto's een keer zien?'

Weer draaide ik mijn hoofd van hem weg en dacht na over wat ik hier in hemelsnaam aan ging doen. Hij was te sterk en bovendien te kil om het met lief vragen op te lossen. 'Geloof me, als hij dit had gezien, had je niet meer overeind gestaan.' mompelde ik en richtte mijn blik terug. Zijn vraag negeerde ik compleet. 'Wat wil je van me, zodat je me met rust laat?' vroeg ik, terwijl ik hem met zoveel mogelijk moed aan bleef kijken. Het was makkelijker om naar de grond te staren, maar ook zwakker.

Bij zijn vraag dacht ik even na. Ik hield er niet van om mensen over de vloer te hebben in de huizen waar ik verbleef, maar ik was de rotste niet om een keer een uitzondering te maken. ‘Ja hoor.’ Zei ik uiteindelijk maar en nam een trekje van de sigaret die tussen mijn lippen bungelde. Ik zuchtte even uit en blies te gelijkertijd de rook mee door mijn neus.

'Oke, dan laat ik het hier bij. Maar ik wil het weten, Igraine.' Bij deze liet ik het onderwerp dus maar varen en keek voor me uit. 'En wat is er gebeurd in Igraine's leven in de tijd dat ik er geen deel van uit maakte?' vroeg ik nieuwsgierig en glimlachend. Ik had haar gemist en alles wat ze deed en meemaakte. Ik vond het heerlijk om naar haar verhalen te luisteren.

Ik glimlachte en keek haar nog even na, om daarna weer achterover te leunen en de sigaret tussen mijn lippen te stoppen. 'Ik ben benieuwd,' zei ik en nam weer een trek van de sigaret. 'Heb jij nog plannen voor vanavond? Ik heb zin om iets heel onverantwoordelijks te doen. Ik geef dan gewoon de drank de schuld en dan is weer alles goed.'

'Je bent het echt compleet verloren hè.' Zei ik lachend en schudde mijn hoofd. 'Maar nee, ik had niets gepland voor vanavond, behalve om naar dit lamme feest te gaan, maar uiteindelijk liep dat uit op iets beters dan dat ik had verwacht.' Ik nam nog een trekje. 'En aan wat voor iets onverantwoordelijks zat je te denken?'

'Wat een sterke jongen! Jeetje, je hebt het wel getroffen zeg, Frances,' zei ik, opnieuw vreselijk geamuseerd. Ik dacht even na en keek haar toen weer aan. 'Ik ga je niet met rust laten en ik hoef ook niets van je. Alhoewel, kusjes zijn altijd welkom.' Ik likte langs mijn lippen en glimlachte. Ondertussen streelde ik haar hand, die ik nog steeds vast had. Nee, ik was niet van plan om haar pijn te doen.

'Je krijgt het ook te horen, zo snel mogelijk,' beloofde ik hem. Daarna glimlachte ik enthousiast. 'Nou, je wist van de ruzie tussen mij en Liam, he? Ik heb werkelijk met hem en Elisa gedineerd en alles ging goed. Ik heb ook een avond bij Elisa geslapen en - ze wonen inmiddels samen - ik mocht werkelijk van zijn huis gebruik maken.' Ik vertelde hem maar niet dat ik daar mocht slapen omdat ik kapot was na Arthurs uitbarsting. 'Verder heb ik veel les gegeven en ben ik druk bezig met het toneelstuk, dat eindelijk eens goed gaat!' Gelukzalig glimlachte ik en keek hem benieuwd aan. 'En jij dan Arthur? Ik geloof dat jij heel veel te vertellen hebt!'

'Ja, inderdaad, ik heb het getroffen met Logan, ja. Aangezien er veel meer personen in dit verdomde dorp wonen die ongelooflijke eikels zijn.' Ik blies gefrustreerd een pluk haar uit mijn gezicht. 'Oh, kom op. Kun je niet iemand leukers vinden om je tijd mee te verdoen en om kusjes te vragen? Ik geloof dat er genoeg naïeve meisjes rondlopen die wel met zo'n belachelijk figuur als jou meer willen delen dan gescheld.' Zijn streling wekte een rilling op die zich langzaam door mijn lichaam verspreidde. Had hij niet iets beters te doen?

En het leven zonder Arthur gaat gewoon door. Met een overtuigende glimlach keek ik haar aan en haalde mijn schouders op. 'Niet zo heel veel in vergelijking met jouw bezigheden. maar nu ik weet dat jij dichter tot Liam gekomen bent; je gelooft het nooit, maar hij helpt mij met het onderzoek.' Ik wist niet hoe Igraine dat op zou vatten, maar goed als ze het oke vond dat Elisa haar alles met Liam deelde, dan mocht ik vast wel zakelijk samen werken met beste meneer Davis.

Ik knikte treurig mijn hoofd. 'Ik ben dubbel en dwars verloren.' Ik keek haar speels aan en grinnikte. Ik moest iets goeds bedenken. 'De muziek is nogal saai, vind je ook niet? We moeten ze even wakker schudden. Of we doen een drank shower, hmm... Of we nemen de politie te grazen? Of nog beter, de leraren. De burgermeester!' Ik dacht nog dieper na, maar had geen superplan.

Ze had eigenlijk wel gelijk, ik kon leukere meiden krijgen. Hoewel... Frances was een uitdaging en daar hield ik wel van als het om vrouwen ging. Ik liet haar hand los en sloeg mijn armen over elkaar heen. 'Ik denk dat ik je vriend maar even op ga zoeken, Logan. Hij lijkt me veel en veel leuker gezelschap.' Ik glimlachte naar haar en boog daarna naar haar oor. 'O ja, en je ziet er prachtig uit!'

'Nee!' Met grote ogen keek ik hem aan. Ik wilde niet dat hij Logan op zou zoeken, alsjeblieft niet. Zijn compliment liet mijn wangen kleuren. Verdomme waarom kon ik niet tegen complimentjes ook al leken ze daar niet op wanneer ze uit zijn mond kwamen. Abrupt pakte ik hem vast en trok hem mee naar de dansende mensen. Hij zou niet naar Logan gaan, dat was iets waar ik zeker over was.

Ik glimlachte ongelovig. 'Wauw, die Liam blijft me verbazen,' zei ik hoofdschuddend. 'Maar wat fijn! Heeft hij je al goed kunnen helpen?' Geïnteresseerd en benieuwd keek ik hem aan. Wie weet, wij konden prima met Liam omgaan, en misschien zouden Arthur en Sebastiaan elkaar ook ooit wel mogen... Hij wist vast en zeker dat ik eerder wel op Eleanor had gedoeld, maar ik ging er maar niet over doorvragen.

'Ja, hij heeft een hoop in zich dat er zeker niet uitkomt bij een eerste indruk.' merkte ik ironisch op. 'Op zich, wel.' Het dossier over mijn familie, dat had voor een hoop opheldering gezorgd, voor mij, maar voor het onderzoek maakte het niet veel verschil uit. Behalve misschien dan dat ze wisten dat ik nog een bezoek thuis had gebracht voor ze verdwenen. Niet cruciaal genoeg, want van de politie had ik maar weinig gehoord. 'Maar ik heb zo het idee dat het Liam blijft en dat hij veel voor zichzelf houdt.'

Hardop begon ik te lachen. 'Normaal vind ik het niet erg om in de problemen te raken, maar ik had nog zo tegen mezelf gezegd dat ik me netjes en sociaal zou gaan gedragen vanaf nu.' Ik schudde grijnzend mijn hoofd en tikte het as van mijn sigaret af. En ik dacht dat ik erg was, maar deze gast kon er ook aardig wat van. 'Alhoewel, we kunnen de drank shower natuurlijk wel proberen. En ik heb betere muziek.' Ik hield mijn iPod omhoog. 'Ik hoop dat de mensen hier van Rock en Metal houden enzo.'

Maar wacht... In de tijd dat hij mij negeerde en ontweek ging hij gewoon met een vampier om? Ik slikte de ontstane brok in mijn keel door en probeerde te glimlachen. 'Ja, dat is natuurlijk een grote kans, dat hij het in eigen zak stopt. Maar wel heel erg fijn dat hij je heeft kunnen helpen.' Ik keek even naar de grond en speelde met mijn jurk. Ondertussen pakte ik ook een fles met drank van een tafel. 'Wil je ook wat? Het is goed spul, het proberen waard!' zei ik nu vrolijker.

Ik glimlachte. 'Gelijk heb je. Ik ben altijd braaf geweest, tot mijn vader verdween. Dat was het moment dat ik totaal ontspoorde. Hij verdween toen ik net een tiener was, de leeftijd dat jongens een vader nodig hebben om als voorbeeld te gebruiken. Dat had ik niet.' Ik zuchtte, maar sprong toen iets e enthousiast op. Gelukkig kon ik me aan een tafel vasthouden. 'Zullen we maar eerst de muziek regelen?'

Teoh liep weg, Dan zou er straks achteraan gaan en Zoë werd inmiddels uitgebreid op de foto gezet. Ik had het hier wel gezien. 'Wacht Dan, eerst een knuffel.' zei ik zonder te wachten op antwoord en gaf hem een knuffel te geven. Ik miste Dan echt, maar goed, vanavond had ik even nergens meer zin in. Ik liet hem weer los. 'Ik ga naar huis,' ik verwachtte niet echt dat ik hem snel weer zou spreken, maar hetzelfde gold voor Teoh. Ach. Kort ging mijn blik richting Teoh. 'Als je Teoh spreekt, wil je het hem dan ook zeggen?' vroeg ik. Ik durfde mezelf niet eens af te vragen of hij het überhaupt zou merken. 'Veel plezier nog,' zei ik tegen zowel Zoë als Daniël om vervolgens op zoek te gaan naar mijn moeder en Frances.

Ik lachte toen ze me meetrok. 'O rustig maar, ik kom al,' zei ik en lachte harder toen ze rood werd. Toen de massa drukker werd, sloeg ik van achteren mijn armen om haar heen en leidde haar zo naar het dansgedeelte. 'Je bent me er wel eentje zeg,' zei ik toch ietwat verbaasd en gefascineerd. Nee, dit had ik niet zo vaak eerder gezien. Bij het gedeelte liet ik haar een rondje draaien en hield haar daarna vast, om zacht met de muziek mee te bewegen. 'Het is lief om te zien hoeveel je om je vriend geeft.'

'Nee, bedankt. Ik drink niet.' vertelde ik haar glimlachend en ging toen schuldbewust verder; 'Veel. Ik drink niet veel of beter gezegd; ik probeer niet veel te drinken.' Schaapachtig wreef ik over mijn slaap maar bekeek de fles vervolgens geïnteresseerd. 'Maar dat merk is van topkwaliteit, ja.' constateerde ik en keek haar weer glimlachend aan.

Met die mensen om ons heen waren we genoodzaakt dichter bij elkaar te staan dan ik kon waarderen, maar ik moest het er maar mee doen. Het was dit of hem Logan zien treiteren of weet ik veel wat doen. Ik had namelijk geen idee waar hij toe in staat was, maar ik had zo'n idee dat het niet niks was. 'Fijn dat iemand hier nog plezier heeft.' merkte ik sarcastisch op en bewoog maar wat mee met de muziek. 'Heel leuk en aardig dat je dat door hebt, laat je me dan nu met rust?'