Founders Party Place

'Alright, laten we even dag zeggen?' vroeg ik en wilde zijn hand pakken, die tot vuisten gebald bleken te zijn. 'Logan..' Ik wist niet zo goed wat ik moest zeggen, maar pakte alsnog zijn hand en keek hem kort aan. 'Mijn huis?' Volgens mij hoefde ik die vraag al niet meer te stellen, maar het was ook zo wat het niet te vragen.

'Zeker balen,' mompelde ik, terwijl ik gefascineerd mijn fles drank in keek. Ja, de drank begon zich nu te tonen. 'Het is ook erg. Ooit gedacht dat iemand iets zou zijn waarvan je dacht dat het niet eens bestond? Ik bedoel, het zou me nu niet eens meer verbazen als jij een vampier was en in een vleermuis kon veranderen. Zo erg is het!' Ik zuchtte uit en dacht na. 'Ik moet een jaar blijven zitten op school, mijn vader zoekt eerst contact met me op en laat me dan weer zitten.' Vermoeid nam ik weer een trek. 'Drank is nu mijn enige uitweg.'

Toen hij over vleermuizen en vampieren begon, begon ik te lachen‘Oké, ik hoor het alweer. Teveel drank voor jou.’ Ik pakte de fles af en zette deze op een tafeltje achter me. ‘Dat van school en je pa is wel balen, maar vampieren? Nee jongen, het is je echt te hoog naar je bol gestegen.’ Ik nam nog een trekje en ging op een van de bankjes aan de kant zitten. Nonchalant sloeg ik mijn benen over elkaar en gebaarde dat hij naast me moest komen zitten.

'Igraine, ik het het er met niemand over gehad, oké? Ze weet net zoveel als iedereen, dat er een ruzie was en dat was het.' Ik wilde dat Igraine dat wist, ook al wimpelde ze de vraag af. Misschien had ik Eleanor er wel wat meer over moeten vertellen, maar dat Igraine een vampier was dat zou ik niemand toevertrouwen. 'Insgelijks, er is veel veranderd in de stand van zaken.' Dat herinnerde me er aan dat ik Liam niet had ingelicht over Teoh en het telefoontje van zijn vader. Maar waarom zou ik hem eigenlijk inlichten?

Ik keek haar hulpeloos aan. 'Maar het is echt zo!' zei ik vermoeid en ging naast haar zitten, terwijl ik mijn hoofd in mijn nek liet vallen. 'Ik dacht dat heksen lelijk waren, maar dat was dus ook een sprookje.' Ik hield de sigaret tussen mijn vingers en blies uit. Haar haren streken langs mijn nek en lieten me even opkijken. 'Fotografeer je nog steeds?'

'Doen we. Is het goed als ik Eleanor nog even opzoek om doei te zeggen?' Ik drukte een kus op haar voorhoofd. 'Jouw huis!' riep ik nog snel en liep toen weg. Ik had geen idee waar Eleanor was, dus liep ik een beetje doelloos de menigte door. Misschien stond ze wel bij Arthur... Meer kans om haar te vinden.

Ik ademde opgelucht uit. Ik had hem die hele lange tijd niet tot nauwelijks gesproken en had dan ook geen idee wat hij tegen anderen zei. De herinnering aan Genevieve en haar familie maakte me weer bang, waardoor ik instinctief Arthurs hand pakte. Harper wist van Arthur en Gen dus snel genoeg ook. 'Het is geen goed nieuws dat ik je moet vertellen,' stootte ik er zachtjes uit.

'Is goed, tot zo.' Ik glimlachte en bedacht dat ik Alicia nog maar even op zou gaan zoeken. Ik ging op mijn tenen staan om enig zicht over de menigte te hebben. Het was ontzettend druk en de dansende mensen maakten het alleen maar moeilijker om iemand te herkennen. En misschien was Alicia allang niet meer met Teoh aan het dansen en waren ze ergens anders. Ik draaide me om liep tussen de mensen door.

'Dankje!' Ik grijnsde en keek hoe Teoh wegliep. 'Hey?! Teoh?!' Ik keek bezorgd naar zijn rug die verder en verder leek weg te strompelen. 'Ik ga zo naar hem toe.' Hierbij liet ik Zoë los. 'Ik laat hem vannacht wel bij mij slapen. Oké? Als je het niet erg vindt...' We hadden niet plannen gemaakt om de nacht weer bij elkaar door te brengen, maar zo liep het meestal wel af.

‘Heksen?’ Vroeg ik licht verbouwereerd en schudde mijn hoofd. Teveel drank, zeker weten. ‘Pas maar op, anders verander ik dadelijk in een weerwolf, grommend en vol haren. Rawr!’ Ik lachte voor een enkele seconde en keek hem daarna aan. ‘Ja, ik fotografeer nog steeds.’ Zei ik eerlijk en keek hem aan. ‘En jij staat nog steeds in de grill?’ Ik had geen idee wat hij verder deed, ik wist alleen dat hij op school alleen maar kattenkwaad uithaalde, hij werd vaak genoeg omgeroepen dat hij naar de conrector moest komen.

Ik keek Daniël aan en knikte. ‘Prima, dat heeft hij wel nodig – een avondje met jou, denk ik.’ Ik glimlachte naar hem en keek achterom toen ik mijn vader hoorde praten. Verbaast keek ik hem aan toen hij enthousiast naar me begon te zwaaien en voor ik het door had stond Mama Gard met een gigantisch fototoestel voor mijn snufferd om me te fotograferen. Zuchtend, maar ergens ook lachend, schudde ik mijn hoofd.

Ik leunde tegen de tafel en keek een beetje afwezig rond. Tot ik opeens een bekend iemand zag. Ik zette mijn glas op de tafel en liep door de mensenmassa naar de persoon toe. Eenmaal bij haar sloeg ik mijn arm van achteren om haar middel heen en legde mijn kin op haar schouder. 'Hey Frances,' murmelde ik en grijnste geamuseerd.

Fronzend keek ik Igraine aan en probeerde te achterhalen wat voor slecht nieuws ze zou kunnen hebben. Sebastiaan en zij, dat ging prima. Wij waren weer 'on speaking terms' en verder was het in Mystic Falls al weken erg rustig. Geen problemen die ik zo gauw op kon noemen. 'Is het ernstig?' vroeg ik serieus. Het leek haar veel te doen, dus het moest wel ernstig zijn.

Een afgedempte gilletje verliet mijn mond toen ik opschrok van een arm om mij heen. Het zou vast Teoh zijn, met te veel drank op. Maar toen ik de stem hoorde draaide ik me geërgerd om en werkte me los. 'Wat?' vroeg ik geirriteerd. Zijn grijns stond me niet aan en ik wachtte niet echt op zijn reactie, maar speurde de mensen om ons heen af naar Alicia of Teoh of iemand die ik kende en niet Tommy was.

Mijn eerst zo verwarde gezicht kreeg nu weer mijn eigen glimlach terug. 'Je zou eens een foto van mij moeten maken. Ik ben érg fotogeniek.' Ik wiebelde met mijn wenkbrauwen en grinnikte. 'Yup. Waarschijnlijk sta ik daar voor de rest van mijn leven, omdat ik nooit een fatsoenlijke baan ga vinden.' Ik kreeg kippenvel bij haar gromgeluiden en dan op een positieve manier.

'Wie weet, kom je ooit nog eens op een van mijn beroemde foto's te staan.' Zei ik voor de grap en trapte mijn sigaret op de grond uit. Vanuit mijn ooghoeken keek ik hem aan. ‘Ik zag je tijdens een van de repetities voor het schoolstuk en acteur sleep je er best wel uit als je een beetje je best doet.’ Zei ik oprecht en stak een nieuwe sigaret op. Het was een slechte verslaving, een hele slechte verslaving – maar gelukkig had ik net een nieuw pakje, dus ik kon weer een paar dagen vooruit.

Ik keek hem terug aan, om naar zijn oor te buigen en zachtjes te spreken. 'Later. Alles wordt nog wel duidelijk.' Ik beet op mijn lip en sloeg mijn ogen neer. Zachtjes gaf ik zijn hand een kneepje en glimlachte nu geruststellend. 'Maar zit er maar niet teveel over in. Zelf ga ik er waarschijnlijk de meeste last van hebben en Sebastiaan ook. Ze zullen je met rust laten.'

'Ik wou mijn goede vriendin gedag zeggen,' zei ik met een pruillipje en pakte haar hand stevig vast, zodat ze niet weg zou kunnen gaan. 'Hoe gaat het met je? En met je vriendje? Loopt hij ergens rond?' Ik keek om me heen, maar kon hem op het eerste gezicht niet zien. Langzaam liet ik mijn vinger over haar lippen glijden. 'Ze zijn zacht. Alsof ze gekust zijn...' Ik wiebelde met mijn wenkbrauwen en grinnikte.

'Wie weet, ja,' zei ik met een glimlach en keek haar strak aan. Daarna lachte ik en sloeg even grinnikend op mijn been. 'O god, heb je mijn mooie kus gezien? Eindelijk mag ik mijn stiefzus zoenen, alleen ze wil het niet. Ze is nogal preuts en gesteld op haar vriendje.' Ik draaide me half om op de bank en glimlachte breed. 'Bedankt. Als ik heel eerlijk ben, houd ik ook echt heel erg van toneel spelen?'

'Oke.' zei ik twijfelend en gaf op mijn beurt een kneepje terug in haar hand. 'Ja en als het jou problemen geeft dat zit er natuurlijk helemaal niet over in.' merkte ik gefrustreerd op en sloeg mijn armen over elkaar. 'Waar gaat dit over, Igraine? Kan ik er iets tegen doen? Ik wil alles doen als het helpt.' Hoe meer ik nu wist over de dreiging, hoe meer ik wilde weten over het probleem. Wat was er gaande?

Ik begon te grijzen. 'Ja, gezien - en vastgelegd op camera. Ze hebben me gevraagd om foto's te maken voor de schoolsite, om zo het proces een beetje te volgen en natuurlijk kan ik geen nee zeggen tegen iets dat met fotografie te maken heeft, dus tja.' Ik begon even te lachen om zijn verhaal over zijn stiefzus en haalde mijn schouders op. ‘Ik heb ook een stiefbroer en om eerlijk te zijn sta ik er ook niet echt van te popelen om hem te zoenen.’ Ik had vele stiefbroers, nou ja – pleegbroers waren het eigen en stuk voor stuk waren ze vuilnis. 'Als je ervan houdt, waarom ga je er dan niet voor?'

'O god, nu kan Meg me gaan stalken met genante foto's!' riep ik lachend uit en trapte nu ook mijn sigaret op de grond. Daarna keek ik haar even vragend aan naar een andere en trok een engelen gezichtje. 'Ach ja, het is een kus. Lippen tegen lippen, wat speeksel uitwisselen, no big deal!' Ik haalde mijn schouders op. 'Mijn moeder wil het niet. Ik denk dat ik maar het leger in ga.'

Demonstratief zweeg ik en keek hem verontwaardigd aan toen hij mijn hand vastpakte. Ik probeerde mezelf los te trekken, maar er was geen beginnen aan. Stomme vampieren krachten. Ik zag zijn hand dichterbij komen en voelde zijn vingers mijn lippen aanraken. Verwoed wendde ik mijn blik af en keek naar de grond. 'Probeer dat niet nog eens.' siste ik richting de vloer en keek toen boos op. Weer vond ik die grijns daar.

'Jammer voor je moeder.' Zei ik wenkbrauw ophalend en stak hem nog een andere sigaret toe. 'Alsof je moeder alles voor je bepaald. Het is jou toekomt, jij moet doen wat je leuk vind. Niet wat zij leuk vind.' Ik had geen ouders waar ik op die manier tegen in kon gaan. Ze vonden me blijkbaar niet goed genoeg, dus eindigde ik in dat rottige systeem. En nu zit ik hier. Alhoewel ik moet toegeven dat ik het hier had gehaat, ergens begon ik me een beetje thuis te voelen. Er waren niet bepaald veel mensen met wie ik omging, maar daar had ik om eerlijk te zijn ook geen behoefte aan.

'Nee, je kan er niets tegen doen!' zei ik wanhopig. Correctie: ik wou dat hij er niets tegen zou doen. Ik wou dat hem niets over kwam. Om zijn blik te ontwijken ging ik mijn jurk maar weer rangschikken. Ik wou dat ik het hem kon vertellen, maar de Kole's waren hier ook, en ik wou hem niet in problemen brengen. 'Ik kan het je nu niet vertellen.' Ik keek hem even veelbetekenend aan. Hij moest het maar begrijpen. Met moeite glimlachte ik weer en keek hem aan. Op dit moment wist ik weer hoe erg ik hem heb gemist.