Het kerkhof

Toen ik Eleanor's stem ergens vandaan hoorde komen, keek ik op en liep ik ernaar toe. Toen ik Teoh zag, schudde ik mijn hoofd. 'Nou, dat gaat lekker met jou. Ik vrees dat we moeten gaan lpoen.' Spijtig haalde ik mijn schouders op en keek naar Eleanor. 'Jacuzzi here we come!' Riep ik met een lach en keek nog evnetjes naar Teoh. 'Gaat het wel?' Ik had daarnet wel gelachen, maar volgens mij was hij echt ziek. Niet dat het me verbaasde: Hij flikte het iedere keer, en telkens maar zeggen dat het niet door de drank kwam. 'Me pa vind het vast niet erg als ik bij jou blijf vannacht - en anders horen we het vanzelf wel.' Sinds mijn moeder er niet meer is, beschermt mijn vader me veel meer. Logisch natuurlijk, maar tamelijk irritant.

'Rijd jij ons naar jou thuis met jou auto. Ik blijf bij je zitten dus er kan niet gebeuren en eenmaal daar ga ik wel te voet naar huis. Zo ver wonen we ook niet weer van elkaar. Of anders klim ik wel jou slaapkamerraam op. Dan crash ik bij jou. Echt, ik ben kapot.' Toch liet ik Alicia niet helemaal los. Ik was te gespannen voor dat, goed gespannen. Ik voelde me leven en had wat meer hoop in... Liefde? Zullen we het houden op gevoelens? Ja, gevoelens en instinct. 'Is goed.' Ik ga wel met je mee!'

Hij had echt teveel drank op. "Teoh's auto." ze glimlachte even nee, toch niet handig om met z'n alle mee te rijden met Teoh. "Weet je wat, ik bel mijn ma wel, ze kent jou," en haar ma had gelijk door wanneer er iets gaande was wat achter gehouden werd en e wist dat Daniël goed volk was. Alicia zelf kon dat nooit zo goed inschatten. Ze had ook moeite met het begrijpen van aura's, misschien omdat ze te graag wou geloven wat mensen zeiden. Het verschil tussen goed volk en mensen waar je niets mee te maken wilt hebben wel trouwens. "Wacht de rest op jou? Anders dan gaan we even richting de vuurkorf, ik ga Frances niet achterlaten zonder te zeggen dat ik weg ga." Alicia legde haar hoofd even op Daniëls schouder.

Enkel streelde ik geruststellend zijn onderrug. Geen idee waarom, maar ja... Misschien kroop ik weer even in mijn moederlijke rol. Dat gebeurde me wel vaker wanneer iemand bepaalde grenzen had doorgebroken. Grenzen waar ik dacht dat niemand ooit zou komen, maar dat deden ze soms. Hoewel Teoh enkel me plezier had gegund. 'We gaan hem hier ook niet achterlaten... Misschien moet hij mee? Enkel dan niet in de jacuzzi.' Met een glimlachje keek ik naar Zoë en toen naar Tarzan. 'Ik zag dat je Dan daarnet op zijn bek nam.' Lachend keek ik haar aan en ook erg plagend. Nee, hier kwam ze niet mee weg.

Kort liet ik mijn blik op haar vallen, terwijl ik voelde dat het bloed naar mijn wangen steeg. 'Dat had je dus gezien?' Het was niet dat ik het voor haar verborgen hield, ze wist tenslotte zowat alles van mij, maar het was gewoon. Zij mocht Dan niet, en Dan mocht haar niet. Iets wat het allemaal alleen nog maar ingewikkelder maakte. 'Maar, je hebt wel gelijk.' Bevestigde ik uiteindelijk iets wat ze allang wist. Ik wist dat ze niet zou laten zien dat ze het erg vond, maar dat ze er ergens toch ontzettend van baalde dat juist hij het was. Ik kon het ook niet helpen, en daarbij - ze moest toegeven dat ie gewoon ongelofelijk schattig was.

Met rode wangen ging ik weer recht staan en liet mijn mond afgeven. 'Ik voel me net een klein kind die door zijn moeder wordt verzorgd, omdat hij ziek is,' grinnik ik. 'Ach, het is mijn schuld.' Ik drink het water gulzig op en gorgel even kort, zodat mijn mond weer schoon is. EIgenlijk voelde ik me wel een stuk beter. Ik keerde me naar Zoe en Eleanor. 'Vinden jullie het goed als ik met jullie meega? Ik wil nu niet het gezicht van mijn moeder zien in deze staat.' Ik zag haar gezicht in mijn dromen; teleurgesteld, pijn hebbend. Nee, dat kon ik niet aan.

'Dan doe je eens vriendelijk...' Ik keek Teoh serieus aan, maar dat mislukte wat ik best wel grappig vond. 'Nee, ik vind het niet erg. Kingsize bed and jacuzzi here we come! Voor jou dan het toilet.' Ook stak ik hierbij lijn tong uit en keek daarna naar Zoë. 'Natuurlijk heb ik het gezien... Dus was dit voor een keertje of ga je hem weer zien?' Daarme bedoelde ik misschien een date die ze gepland hadden. Ik was nieuwsgierig en dat was doodnormaal. 'Gaan we dan nu? Die hakken vermoorden me.'

'Ik weet het niet.' Gaf ik eerlijk toe, tuurlijk wilde ik nog wat verder gaan - gewoon daten ofzoiets, maar we hadden niets gepland. Hij had alleen gezegd dat hij me snel weer zou zien - dus ik was benieuwd. 'Hij zei alleen dat we elkaar snel weer zouden zien, dus tja.' Het was beter om het gewoon te zeggen, dan om het achter te houden: Ooit zou ze er toch wel achter komen. 'En ja, we gaan. Mijn poten zijn zo lam als maar zijn kan.' Ik keek even naar mijn voeten die ik eerder deze avond in de torenhoge pumps had geduwd.

Even keek ik een beetje lacherig haar aan terwijl mijn hand op haar schouder terecht kwam. 'Vooruit met de geit dan! Ik ben echt moe, Alicia.' Hoewel dit een kleine leugen was aangezien ik totaal niet moe meer was. Ieder spiertje in mijn lichaam was wakker geschud door zachte lippen die heerlijk voelde. Veel te goed voelde. Ook ik toverde mijn mobiel te voorschijn en sms'te naar mijn moeder. Zij rekende het vast en zeker ook wel goed dat ik bij Alicia bleef. In het begin van onze vriendschap had ze gehoopt dat ik haar als vriendinnetje zou nemen. Nooit wat van gekomen. 'Laten we dan maar naar Frances gaan en daarna naar huis.'

Terwijl ze de hand van Daniël pakte om hem achter haar aan de menigte door te trekken pakte ze haar mobiel. Ze kon maar beter nu bellen, dan was ze er zo meteen. De telefoon was nog geen twee keer over gegaan of ze had al opgenomen. "Jaa," klonk er aan de andere kant. Vaak nam haar moeder niet even de moeite zich voor te stellen aan de telefoon, niet tegen Alicia, niet tegen familie, niet tegen vreemden. "Hey mam, zou je mij en Daniël bij het kerkhof kunnen ophalen?" Haar moeder was gelukkig niet moeilijk in midden in de nacht ophalen. Ze bleef toch wel wakker tot dat Alicia thuis was. Nadat haar moeder had gezegd dat ze eraan kwam hing ze alweer op. "Geregeld" zei ze met een glimlach tegen Daniël die net zijn mobiel aan het wegstoppen was. Ze stopten bij de vuurkorf waar Frances nog steeds stond. "Hey, ik kwam nog even gedag zeggen." met een kalmere, kleinere stem dan dat ze net had gepraat. Ze voelde zich een beetje schuldig tegen over haar omdat ze was weggelopen, dat had zijzelf waarschijnlijk niet echt fijn gevonden.

Even haalde ik ongeloofwaardig mijn wenkbrauwen op. Maar Zoë loog niet en dat wist ik. 'Omdat ik hem niet mag betekend het niet dat ik het je niet gun en daarbij jullie niet schattig samen vind.' Wat er ook zou gebeuren... Ik zou van mijn beste vriendin blijven houden. Ze was de enige die me degelijk begreep. Weer zocht ik naar Teoh zijn hand. 'Bel anders je vader als we zijn aangekomen bij mijn thuis. Kom op Tarzan? Let's go.' De jacuzzi zou rust brengen en warmte. En wie weet nog wat pittige gespreksonderwerpen. Ik vond het ter gelijkertijd jammer voor hem... Dat hij bang was voor zijn moeder op dit moment onder ogen te komen. 'Mijn moeder zou zelf te dronken zijn om te merken dat het haar dochter was die aan het overgeven was. Waarschijnlijk had ik het uitgaan en pikant verkleden van mijn moeder meegekregen. Als mijn vader dit zag dan kreeg hij een hartverzakking.

Blijkbaar sleurde Alicia me mee door de hele stroming van mensen aangezien ik het niet meteen doorhad dat ik bij de vuurkorf stond. Voor ons stond Frances. 'Hey! Je bent verkleed in die ene van A Nightmare Before Christmis, niet? Of hoe heet die ene film weer?' Even keek ik naar mijn beste vriendin. Schiet me alsjeblieft ten hulp?! 'Ik ben Daniël trouwens of te wel Dan. Sorry dat ik Alicia zo van je weg pikte.' Ik was er me van bewust dat ze mijn hand vast hield. 'Dus jij belt even naar je moeder om te zeggen dat ze je op het kerkhof moet komen ophalen? Heb je een idee van hoe grappig dàt klinkt?'

Ik had het niet echt door gehad dat Alicia weg was gegaan, natuurlijk had ik haar de menigte in zien lopen, maar ik was weer eens in mijn eigen gedachten verzonken. Toen ze terug kwam en zich verontschuldigde nam ik het haar dus ook niet kwalijk. 'Ach, joh, geeft niet, ik heb je niet eens gemist.' grapte ik en glimlachte vriendelijk naar haar. Tegenover Daniël knikte ik bevestigend. 'Ja, Sally van Halloweentown. Ik ben Frances en da's niet erg hoor, als Alicia zich maar vermaakt.' Licht glimlachend stond ik daar maar, antwoordde schaapachtig en was verward door de snelheid waarmee alles ineens aan mij voorbij was gegaan. Wat had ik gemist in de tijd dat ik stond te dromen?

Alicia knikte even toen Daniël haar een help-me blik gaf. Ze wou net zeggen dat Frances als Sally was toen ze het zelf zei. "Maar, mijn moeder komt ons zo ophalen, dus wij lopen vast even een stuk richting de weg denk ik." ze keek heel even naar Daniël om te kijken of hij instemde. "Ik zie je op school wel weer," zei ze tegen Frances. Blij dat ze het niet erg had gevonden en blijkbaar niet eens had gemist. Hoewel ze niet helemaal zeker wist of ze dat moest opvangen als in dat Frances het prima naar haar zin had zonder haar, of als in dat ze niet door had gehad dat ze weg was. Want met dat laatste wist ze niet of ze daar wel blij mee moest zijn. Ze richtte zich weer tot Dan en dacht even na over wat hij zei en besefte lachend dat dat inderdaad best raar was. "Hmm nu je het zegt, ze is natuurlijk gewend dat ze me alleen 's morgens vroeg moet ophalen, voor de zon op komt." zei ze zo serieus mogelijk. Ergens was het niet heel raar, ze kwam hier wel eens, maar dat kwam niet vaak voor en was dan alleen om stenen te bekijken en te zoeken naar bekende namen en jaartallen. Ze was echt te veel bezig met haar stamboom, dacht ze. Maar goed, dan wist haar moeder ook waar ze was, nu wist ze niet beter dan dat ze met vrienden meeging naar een Halloween-feest.

Ik grijnsde enkel naar, -blijkbaar-, Frances. Ze zag eruit naar het lieve, rustige meisje zoals ze zich nu voordeed en dat was wat anders dan de meeste meisjes die hier rond liepen. Dat was weer eens ook wat nieuws. Goed voor verandering. Even keek ik weer naar Alicia. 'Dus zullen we al gaan of nog niet?' Ik wilde enkel bevestiging voor ik meteen zou beginnen te lopen.

"Ja, anders moet mijn ma straks nog wachten ook," antwoorden ze, ze glimlachte richting Daniël. "Dag Frances," ze keek haar even aan om daarna de eerste stap te zetten richting de weg langs het kerkhof. Ze liet Dan zijn hand los toen ze doorhad dat ze die nog vast had waarna ze hem even met een glimlach aan keek. Ze twijfelde of ze zou beginnen over Zoë. "Ik geloof dat jij mij nog het een en ander te vertellen hebt," besloot ze uiteindelijk te zeggen waarna ze weer keek waar ze liep.

Ik stak lachend mijn handen omhoog. 'Ik hoef de relatie tussen mijn stiefzus en beste vriend niet te horen.' Ik prikte Zoe lachend in haar zij en kneep zachtjes in Eleanors hand. 'Oke, ik geloof dat ik nu wel leeg ben. We kunnen gaan.' Ik keek Eleanor droevig aan en schopte tegen een bierflesje dat op de grond lag. Het kerkhof begon al langzaam rustig te worden. 'Ik hoor dit niet te zeggen, en ik weet dat ik er niets van meen, maar ik haat mijn ouders. Eigenlijk ben ik wel blij dat mijn vader weg is en mijn moeder me rot behandelt.' Ik beet op mijn lip om het niet uit te schreeuwen en legde mijn hand op Zoe's schouder. 'Kom, we gaan,' zei ik zachtjes.

Ik had nog om Teoh gegrinnikt, maar dat sloeg allemaal om in een bezorgde blik. Op het knijpje reageerde ik door weer zachtjes met mijn duim zijn grote, warme hand te verkennen. Hij was dronken misschien, maar nog niet straalbezopen. 'Zeg niet zo'n dingen, Teoh. Alsjeblieft...' Weer een kusje op zijn wang. 'Ja, laten we maar gaan.' Ook nam ik Zoe haar and weer vast en liep zo achteruit weg. 'Jaccuzi here we comeeee!'

Kort omhelsde ik Eleanor toen ze zei dat ze er altijd voor me zou zijn en keek Teoh vervolgens even aan toen hij over z'n ouders begon. Ik had werkleijk geweldige ouders gehad, ze stonden altijd voor me klaar om de momenten waar ik ze nodig had. Helaas was dat na de verdwijning - of in mijn vaders ogen - de dood van mijn moeder omgeslagen. Mijn vader is nog steeds een lieve man, maar hij is wat norser geworden en aanzienlijk strenger. Ik geef hem ook geen ongelijk. Lachend liep ik met Eleanor mee, toen ze zei dat we zouden gaan.

'Volgens mij hebben jullie allesbehalve genoeg drank op. Ik kan er nog wel eentje gebruiken.' Hierbij ging mijn gezicht naar een speelse glimlach terwijl ik nog een gelukkig gevoel had van de knuffel van daarnet. Zoë was mijn beste vriendin en die wou ik al helemaal niet kwijt. Teoh zijn ouders waren misschien dan niet de beste van de wereld; die van mij ook niet en daarbij kon hij niet veranderen naar een grote harig monster. Ik wel. Mij hoorde je ook dus niet klagen.

Kort lachte ik even naar Eleanor. 'Ik wil me morgen nog wel kunnen herinneren wat ik gedaan heb hè.' Plagend stak ik mijn tong even uit en keek vervolgens naar Teoh. 'En ik wil ook niet dat onze Teoh hier dadelijk onze jacuzzi bevuild,' Grapte ik er nog achteraan. Pijnlijk keek ik even naar mijn voeten die er tamelijk rood uitzagen in de net iets te kleine hakken. Desondanks vond ik ze ongelofelijk leuk: Daardoor moest ik ze toch steeds weer aandoen, ook al wist ik dat ik er daarna heel erg veel spijt van zou gaan krijgen.

Ik keek met een klein glimlachje naar Frances. 'Het was leuk om je te ontmoeten. Zie je wel nog eens!' Daarna liep ik mee met Alicia mee aangezien ik niet bepaald een keuze had; ze had me toch vast hoewel ze me nu al snel losliet. Toch zocht mijn arm haar hals op en haar schouder. Ik had mijn beste vriendin graag dicht bij me. Tot nu was zij het enigste meisje geweest waar ik close mee was, maar dat was verbroken door Zoë. 'Wat valt er te vertellen, schatje?' Met een grijns keek ik haar aan terwijl ik haar verder mee liep.

Daniël sloeg zijn arm om haar schouders waarna ze haar hoofd even tegen hem aan legde. Nee, het was niet echt heel verbazingwekkend dat mensen dachten dat ze een stelletje waren. Hoewel Alicia het zelf zich niet kon voorstellen. Hij was de enige over wie ze ooit had getwijfeld het te vertellen over dat ze een heks was, bang voor de reactie en verandering had ze het niet gedaan. "Ik weet het niet," zei Alicia "Misschien iets over een meisje, ik geloof dat haar naam Zoë was." Ze zei het enigszins op een plagende manier. "En iets over een vernield shirt, misschien nog iets over wat je de afgelopen tijd hebt gedaan zonder mij" Hij hoefde als het aan haar lag het niet meteen allemaal te vertellen. Morgen was wat dat betreft vroeg genoeg.

Nadat ik Daniël en Alicia had uitgezwaaid haalde ik mijn mobiel tevoorschijn en smste mijn moeder dat ik er zo aan kwam. Ik had al vroeg voor elkaar gekregen dat ik alleen naar huis mocht komen, ik kon mezelf toch wel verdedigen, maar ik moest de bezorgde vrouwen thuis altijd laten weten wanneer ik er aan kwam. Het was dan ook cruciaal dat ik zo snel mogelijk thuis was, want een minuut later dan normaal betekende voor mijn moeder en oma dat ik was aangevallen door een of ander monster. Meestal was het gewone een klapband die me overviel of een rood stoplicht, maar daar wilden ze niets van horen, want wat als.. Zuchtend liep ik het kerkhof af, pakte mijn fiets uit de bosjes en vertrok richting mijn huis.

Frances out ;d.

Liever ontliep ik nog even het Zoe-gedeelte. Ik wist dat ik haar graag zag, maar het was te vroeg om te juichen. Om eerlijk te zijn had ik eerder de dates gedaan zoals het ''hoorde''. 'Oh... Kylan is terug van weggeweest en de stomkop werd al dronken voordat hij uitging. Daardoor heeft hij mij heel shirt onder de alcohol besmeurd. Een nieuwe aandoen verspilde tijd en ik had wel een voorvermoeden dat een bloot borstkas niet ging opvallen in de hoop van jongeren. Vooral niet als je bij Teoh staat.' Weer bekeek ik mijn beste vriendin even erg goed. 'Enkel vrienden of niet; Damn girl, you look hot.' Hierbij grijnsde ik terwijl de weg voor ons oplaaide in de mist. Een stilte viel even. 'Ik en Zoe... Wel, ik vind haar leuk en dat was al duidelijk door haar gevoel voor humor in The Mystic Grill. Ik bedoel... Opeens i ze zoveel meer dan het aantrekkelijke meisje. Misschien ben ik wel verliefd aan het worden. Ze daagde me uit en daardoor kuste ik haar opeens. Ik kon mezelf niet tegenhouden. Uiteindelijk hebben we het niet op een kusje gehouden, maar ik wil niet snel gaan. Ik weet niet waar we staan en al dat datingsgedoe... Nu ben ik behoorlijk snel met haar van start gegaan en ik weet niet of dat wel goed is. Sterker nog was het niet gepland.'