Het kerkhof

'Zullen we de rest gaan zoeken? Om eerlijk te zijn ben ik moe aan het worden.' Een leugen, maar geen van grote schaal. 'Tenzij dat je liever ook naar huis gaat? Als ze dat eventueel wilde dan zou ik haar met plezier naar huis lopen. Toch hield ik met twee handen die van haar vast en keek haar aan. Ik had door dat de glimlachjes op haar gezicht van Zoë 2.0 waren. Hierbij kneep hij even zachtjes in haar handen.

Ik haalde schaapachtig mijn schouders op. 'Ach, dat zou ik niet zo erg vinden. En ze zijn waarschijnlijk druk met elkaar bezig.' Ik pakte haar andere hand ook vast en schommelde een beetje met onze armen. 'Ik heb geen idee waarom ik zo reageerde. Het was gewoon wat hij uitstraalde, een en al... slecht op een of andere manier. Of dat is gewoon mijn slechte interpretatie van mensen.' Ik grinnikte en voelde dat ik begon te gloeien na haar kusje. Heel raar, als ik zelf het initiatief nam, was er niets aan de hand, maar als het meisje het zelf deed... dan gloeide ik ongeveer dood. Ik vind het geweldig als ze een eigen wil hebbn. 'Dat lijkt me inderdaad een goed idee,' stemde ik in en trok haar mee door de menigte.

Even hield ik hem tegen toen wegliepen. Het was... Prettig om door hem aangeraakt te worden dus dat was het alvast niet. 'Je bent echt opeens erg warm.' Zachtjes lachte ik en keek hij aan terwijl mijn handen zich losmaakte van hem. Hierbij sloeg ik ze rond zijn nek om hem te knuffelen. Bij nader inzien voelde ik me een beetje licht in mijn hoofd en dan al helemaal niet van dat kusje. Teoh was een stuk groter dan me. 'Je bent te lief, Teoh. Gered worden door Tarzan, maak dat mee.' Weer liet ik hem los en nam zijn hand vast. 'Ik moet toegeven dat je zachtere lippen had dan ik ooit had mogen verwachten en het was dus niet onprettig. Ik voel me totaal niet aangerand of hoe je het ook wilt noemen.' Met een glimlachje keek ik over zijn schouder. 'Daar zijn Alicia en Frances.' Hierbij wees ik naar de vuurkorf.

Een klein glimlachje kwam over mijn lippen en ik knikte. 'Is goed,' Antwoordde ik, terwijl ik even naar onze handen keek. 'Ik ga denk ik wel zo naar huis ja - ik wil nog, nou ja - laat maar.' Ik wist niet wat ik wilde, en ik had geen zin om iets te verzinnen. 'Anders zeggen we gewoon tegen de rest dat we naar huis gaan?' Opperde ik uiteindelijk, terwijl ik al bezig was met zoeken. Teoh had ik zo gevonden, hij liep ergens met Eleanor recht de menigte in. 'Daar is Teoh,' Ik weest naar de plek waar ik hem het laatste had gezien.

Ik grinnikte een beetje beschamend. Als ik rood word, word ik meestal ook heel erg warm. Erg genant is dat dan altijd. Toen ze me omhelsde, legde ik mijn handen op haar rug, en genoot van het moment. 'Ja, want normaal begeef ik me niet op de grond, ik slinger in lianen,' grapte ik. 'Maar mijn Jane moet ik natuurlijk wel redden he.' Ik stak plagerig mijn tong uit, en hield haar handen stevig vast. Ik maakte een gebaar van totale opgeluchtheid. 'O, gelukkig, ik was al bang dat ik te ver ging. Door de drank enzo,' legde ik een beetje vaag uit. Ik keek over mijn schouder. 'Dan gaan we daar naartoe.' Ik wou me net omdraaien toen ik ook Daniel en Zoe zag. 'HEY!' schreeuwde ik over iedereen heen en zwaaide vrolijk. Ik was een kei in alle aandacht naar me toe trekken en vreselijk voor schut te staan.

Enkel lachte ik wat dicht in de buurt van een meisjesachtige giechel kwam. Daar moest ik echt mee stoppen. Het leek alsof ik verlegen was. Allesbehalve natuurlijk. 'Jou Jane hé? Ben je dan al aangeschoten? En ik dacht nog wel dat jij niets zou drinken aangezien jij ons naar huis zou brengen?' Even schudde ik lichtjes mijn hoofd, maar draaide deze meteen om toen Teoh naar iemand anders sprak. Zoë huilde gelukkig niet meer. Met een glimlachje liet ik één hand los en reikte die naar haar uit. 'Hé!'

Wel was ik blind of wel had ik daarnet Teoh met Eleanor zien knuffelen. Nu kreeg ik al het kotsgevoel in mijn mond. Natuurlijk was de grote teddybeer weer enthousiast en glimlachte ik enkel naar hem terwijl ik Zoë haar hand vast hield en naar hen toe liep. 'Wat wou je nog? Je moet niet mee hoor...' Het laatste wat ik wou was haar verplichten. Weer voegde we ons bij het niet gehele groepje. 'Ik moet zo nog even Alicia spreken... Hey, bro!'

Ook al kwam het vreemd over, er was echt niets aan de hand. 'Er is niets, laat maar.' Met een grote glimlach pakte ik met mijn vrije hand, Eleanor's hand vast en kneep daar even zachtjes in. Vervolgens keek ik naar Teoh en weer terug naar Eleanor. Vreemd.. Ik zou toch zweren dat - nee, dat kon niet. Teoh en Eleanor? Ik begon om mijn eigen gedachte te lachen, tot ik tot de conclusie kwam dat het er waarschijnlijk erg vreemd uit zou zien: Uit het niets beginnen te lachen. 'Hoe gaat het hier?' Zei ik uiteindelijk maar, ik keek eventjes om naar Daniel, waar ik redelijk dicht tegenaan stond. 'Nee, ik was het sowieso van plan.' Antwoordde ik nog, op zijn stelling dat ik niet mee moest.

Ik lachte enkel om de woorden van Zoë en keek even plagend Teoh in de ogen. 'We hebben besloten dat we gaan trouwen, niet schatje?' Weer drukte ik een kus op zijn wang en keek daarna lachend Zoë aan. 'Nee, nee... Deze knapperd heeft me gered uit de klauwen van een vreemdeling. De tittel Tarzan is hij echt wel waardig. En jullie stand van zaken?' Waarschijnlijk had ik in de bossen gezeten als er iets spannend tussen hen twee was gebeurd. Hoewel ik daar niet op gerekend had. Ik wou weten of ze nog verdrietig was of niet. Als dat zo wel was dan zou zij mijn beide armen krijgen.

'En vooral veel kinderen krijgen,' grapte ik. Ik voelde me steeds waziger en lichter worden, maar liet het niet blijken. Bij de woorden van Eleanor trommelde ik afwezig op mijn borst en maakte wat tarzan-geluiden. Ik liep naar Daniel toe en sloeg mijn arm om hem heen. 'Hey vampie Danny,' glimlachte ik en vervolgde grinnikend in zijn oor: 'Hoe ging het?' Ik steunde zwaar op hem, want mijn benen leken wel van lood. 'Ik weet niet of ik ons allemaal terug kan rijden,' zei ik bezorgd.

'Och, kind toch. Tante Zoë vind het enig!' Lachte ik op een overdreven bekakt stemmetje. 'En ome Daniël is ook trots hoor,' Zei ik er nog achter aan, na der hand dacht ik er pas aan dat deze opmerking wel eens misplaatst zou kunnen worden. Ik lachte het maar weg, zoals altijd, en keek vervolgens naar Teoh. 'En wij maar denken dat jij de bob was,' Grinnikte ik. 'Anders lopen we toch gewoon? Laten we morgen iemand anders de auto wel ophalen,' Het was natuurlijk geen ideale situatie. We moesten ten eerste een heel stuk door het bos lopen, met Halloween, op onze hakken. Nee, zeker geen ideale situatie, maar het was beter dan in de prak gereden worden.

Even twijfelde ik. 'Of we gaan dan te voet naar mijn thuis: Het is toch niet zo ver en daar zetten we het feestje verder? De jacuzzi zou me nu wel aanstaan.' De heerlijke warme bubbels aan mijn voeten. Hmmm. 'Mijn bed heeft nog wel ruimte voor dat tengere lichaampje van jou en volgens mij vind ik nog wel wat lekker drank bij ons in de kast.' Hierbij glimlachte ik breed. 'Als niemand dus zin heeft om mee te gaan of beter gezegd nu al als een loser zijn bed in wilt, dan is het maar zo. Des te meer voor mij.' Ook knuffelde ik even Zoë om daarna een vriendschappelijke kus op haar lippen te drukken.

'Ja, wij gaan in jou kingsize bed slapen,' Glimlachte ik, naar Eleanor en keek vervolgens naar Daniel. Het enige was dat Danny dan natuurlijk niet meeging: Eleanor en Daniël waren nou niet bepaald vrienden. Niet dat het nou een ramp was, hij was tenslotte gewoon een vriend... Toch? Misschien was hij dat wel niet, of wel - het was niet officieel. Ja - daar hield ik het bij. Mijn hand was nog steeds in die van Daniel verstrengeld, waardoor ik eventjes een korte, maar gemeende glimlach op mijn gezicht.

Even grinnikte ik door Teoh die op me afkwam, maar hield Zoë nog steeds aan één hand vast. Ik wou haar niet loslaten en dat kon ik ook niet. Mijn vrije hand kwam rond hem terecht. 'Ik heb gezien dat jullie knuffelde daarnet en het leek niet enkel op knuffeltje-knuffeltje.' Ook stak ik mijn tong naar hem uit, maar rolde ook snel mijn ogen bij zijn woorden. Daarbij voelde ik een soort woede opwaaien omdat Eleanor me de kans afpakte om even nog bij haar te zijn. Ik zag haar niet als mijn vriendin, maar het zou fijn geweest zijn om even nog tijd met haar door te brengen. Hij antwoordde niet verder op Teoh zijn vraag. 'Ik... Ik ga naar Alicia en Frances. Ik moet haar toch nog wat vragen en ik loop toch naar huis...' Meteen liet ik Teoh los, maar Zoë ging zachter. Toch trok hij zijn hand sneller terug dan normaal. 'Veilig thuis dan maar...' Daarna liep ik meteen op de vuurkorf af.

'Wacht even,' Zei ik tegen Teoh en Eleanor. Die hadden nog tijd genoeg en daarbij, ik wilde weten waarom hij zo ineens wegging. Ik mengde me in de mensenmassa en ging opzoek naar hem. Ik wist in welke richting hij ongeveer was gelopen, dus al snel had ik hem gevonden. Ik pakte zijn hand beet. 'Zomaar weggaan zonder gedag te zeggen.' Lachte ik, terwijl ik mijn hand eventjes door mijn lange, blonde gekrulde haar haalde. 'Ik dacht dat u betere manieren had Meneer McKenzie.' Misschien zou dit alles een beetje opluchten. Hopelijk was dat inderdaad zo,

Ik keek Daniel en Zoe even kort na. Geen idee hoe zij het konden, maar ik kon niet zo serieus over een relatie doen. Ik weet niet hoe dat komt, en waarom dat zo is, maar ik zie liefde als iets dat je niet hoeft te bewijzen. Het is zo, en de andere hoort het te weten. Ik draaide me naar Eleanor en pakte haar handen vast. 'Ik weet niet of ik uitgenodigd was, maar ik voel me echt heel slecht en... en ik weet niet wat er aan de hand is. Ik heb misschien iets verkeerds gegeten ofzo.' Normaal zou ik altijd naar die feesten meegaan, maar ik wist echt niet wat het was. Eigenlijk wilde ik gewoon dat ik moest kotsen, en het daarna over was. En wat gebeurde er toen? 'Shit, sorry,' mompelde ik en rende snel naar een boom, waar ik achter overgeefde. De drank was me weer eens fataal geworden, net zoals bij heel veel andere feesten. En elke keer leer ik er niets van, en zeg dat ik iets verkeerds heb gegeten of gedronken.

Ik werd omgedraaid door Zoë en slikte even. Kon ze me nog een beetje meer laten wegkwijnen? Hoewel haar woorden ons weer bij het begin brachten, maar zij zag niet dat we daar niet meer waren. Even glimlachte ik een beetje slapjes. 'Dat deed ik daarnet, mevrouw Starling of let u soms niet op?' Het was niet bepaald een vraag. Zij wou dat ik het spelletje meespeelde en dat deed ik ook. 'Slaap lekker, Zoë. Heb mooie dromen,' fluisterde ik iets wat dichter bij haar gezicht waarna ik haar een kusje plaatste, dicht bij haar mondhoek om daarna met een glimlach mijn handen in mijn zakken te verstoppen. Hij was nog steeds klein, de glimlach.

"Als je het over de duivel hebt," achter Frances kwam Daniël al aanlopen. "Wacht even," zei ze tegen Frances, hopend dat ze het niet erg vond. Ze glimlachte naar Frances maar liep daarna langs haar naar Danny, normaal was ze even gaan rennen, maar dat ging nu niet. "Hey" zei ze terwijl ze haar armen even om hem heen sloot. Ze had gewoon even de behoefte om hem een knuffel te geven. "Wij moeten nog even kijken wat we morgen doen," zei ze terwijl ze hem met een glimlach los liet. Ze voelde nu ze liep toch wel aan haar voeten dat het wel weer tijd was voor een eind van de avond. Nouja, als je met een groep kwam, moest je met een groep weg, dan had ze niet moeten instemmen mee te rijden. "Zullen we maar gewoon bij jou of bij mij afspreken?" Stelde ze voor.

De enthousiaste blik die ik daarnet op mijn gezicht had verdween als een wolk voor de zon. 'Nou, als dat jou afscheid was..' Mompelde ik, terwijl ik naar mijn voeten keek en daarna naar hem. 'Dan zie ik je wel weer een keer.' Waarom moest een leuke avond altijd kut eindigen? Op een of andere manier had ik daar een gaven voor. Ik plaatste mijn lippen even op de zijne. Heel zacht en teder, en keek hem daarna weer aan. Een bescheiden glimlach toonde zich, maar erg overtuigend was deze niet. En toen was Alicia er, eerlijk gezegd had ik geen zin om een heel drama op te voeren voor haar ogen.

Verbaasd keek ik hem na waarna ik mijn handen over mijn mond legde. Ik wou niet giechelen. Niet alweer hem een beetje geniepig staan uitlachen. Ook liep ik hem achterna en was dit dus ideaal om de stank uit de weg te gaan. Ik keek niet naar zijn braaksel anders lag dat van mij er naast. Uit mijn zak haalde ik een ongebruikte tissue en bood deze hem aan terwijl mijn hand op zijn onderrug lag. 'Voel je al je wat beter? Misschien moet je toch maar met mij en Zoë meegaan... Ik weet hoe je moeder is en ik heb nog wel plaats thuis. En eventueel een emmer.' Dat werd er met een grijs bijgevoegd. 'Wacht, ik ga water halen.' Zelfs dat hadden ze nog op deze feesten. De truc was om eerst veel alcohol binnen te spelen en geregeld water te drinken en daarna veel water te drinken. Met een flesje liep ik op hem af en opende dit. 'Kom, sta recht Tarzan. Dan vegen we die vuile mond af.' Als hij op mij zou durven te overgeven dan zou hij niet langer meer het daglicht zien. Oké, dat was overdreven.

Ik zuchtte enkel tegen haar lippen aan toen ze me kuste op mijn lippen. Echter had ik haar zachtjes terug gekust en besloot dat het welletjes was voor deze nacht, maar... Daar plantte ik mijn lippen weer met mee overtuigingskracht op de hare. Zoals daarvoor. Terwijl een hand even door haar haar streelde. 'Dat betekende wat voor me, Zoë. Ik weet enkel niet wat ik moet doen met wat ik voel...' En toen merkte ik ook de schaduw achter me waardoor ik even over mijn schouder keek. Alicia. 'Ik zie je absoluut nog wel eens. Erg snel.' Hierbij streelde ik zacht over haar wang. 'Vergeet dat niet.' Hierbij benadrukte ik nog dat ik van haar was beginnen te houden. Een prille liefde zou je het kunnen noemen. Waarna ik mijn handen naar haar rug verplaatste en haar nog even diep aankeek om haar daarna weer uit mijn handen te laten glijden.

Ik moest toegeven, dat zijn lippen ongelofelijk zacht waren tegen die van mij. Ik opende mijn ogen weer en keek hem met een glimlach aan. 'Ik zie je snel,' Beaamde ik en glimlachte toen eventjes naar Alicia die naast hem stond. Dit was een afloop dit mij beter beviel, het voelde fijner op de avond zo af te sluiten dan met een gat tussen ons in. Ja - ergens kon ik wel zeggen dat ik verliefd aan het worden was. Natuurlijk kon dit niet in één dag, maar zodra ik hem zag begon er een klein gevoel op te spelen in mijn buik, dat langzaam naar boven afdreef. Met een glimlach op mijn gezicht, liep ik terug naar de plek waar ik was weggegaan, maar Eleanor en Teoh waren nergens meer te bekennen. 'Dat is erg fijn,' Mompelde ik vervolgens, op zoek naar de twee.

'I see you soon, my dear.' Ook keek ik haar na met een glimlach terwijl ik me omdraaide naar Alicia. Deze leek me dood te knuffelen waarbij ik ook mijn armen om haar sloeg met een glunderend gezicht. 'Wel, zullen we wat bij mij gaan doen? Of misschien nog eens de stad intrekken? Ik heb namelijk geen idee. Enkel weet ik wel dat ik je vanavond naar huis ga brengen, want Teoh was zo gek om zich helemaal dronken te maken. Als hij zich laat gaan dan valt de verantwoordelijkheid dus wel opeens weg.' Met een glimlach gaf ik haar meer ademruimte en zij mij. 'Dus ik dacht om niet te lang meer te blijven... Pap wilt je vast wel tot thuis rijden en daarbij wonen we helemaal niet ver dus ik kan het ook te voet?'

Hoewel ik daar nog stond met Teoh, hadden mijn ogen een plaatje binnengekregen en dat was die kleine snoeper van een Danny met mijn schatje van een Zoë. Echter stond ze nu alleen. Ik was blij voor haar als ze gelukkig was. Dat ik dat kind niet mocht, was wat anders. 'Kingsize bed this way please!' Echter riep ik dit speels en vooral sereen in haar richting en wuifde even naar haar. Waarbij de grijns op mijn gezicht breed was.

"Ik kom morgen wel naar jou toe," besloot ze. "Dan kunnen we dan altijd nog besluiten de stad in te gaan." Langs Danny zag ze Zoë weg lopen, ze had pas door gehad dat Zoë bij hem stond toen ze elkaar een kus gaven. Zat gespreksstof voor morgen dus. "Dan, je bent een sukkel." besloot ze "Wanneer leer je nou eens, dat ik ook kan autorijden en geen slok drank op heb." Ze gaf hem even een zetje tegen zijn blote borstkas. "Hmm, ik vind het goed om te gaan, wel even Frances gedag zeggen dan, want ik verliet haar midden in een zin." zei ze schuldbewust. "Maar, moet ik rijden of bel je je pa?" Alicia reed liever niet 's nachts, maar Teoh had tenminste niet zo'n half verroest barrel als de auto van haar moeder, dat was tenminste iets. Daarnaast zou het nog wel een dingetje worden om dan iedereen aan het juiste adres te krijgen. Ze wist enkel waar Daniël woonde en zijzelf was niet van plan te gaan lopen.