Het kerkhof

'Ja, Harper - ik weet t. Maar aan het begin leek t een stuk aangenamer dan dat het werkelijk is. Maar goed - als ik hem wil dumpen dan kan dat ook zonder problemen, dus tja. En daarbij is het handig om iemand zoals hem te hebben, iedereen is zijn vriend - dus willen we iets van iemand, dan is dat zo geregeld.' Daarbij was hij gewoon goed in bed, maar dat hoefde ze dan net weer niet te weten. Plots viel haar oog op Tommy, Arthur en Eleanor. 'O wee als Tommy Arthur iets aandoet, dan vil ik hem levendig.' knarste ze tussen haar tanden door. Ze mocht Arthur misschien niet, maar ze had hem nodig.

'Gelukkig, dan heb ik mijn doel in ieder geval behaald. Ik zie er graag belachelijk uit met halloween.' Arthur wierp een laatste, furieuse blik op Tommy en draaide zich toen van hem af met Eleanor. Deze keer zou hij niet degene zijn die uit zijn slof zou schieten, hij ging geen confrontatie opzoeken die niet nodig was. Met een zachtere blik keek hij naar Eleanor en glimlachte naar haar.

'Waarom verspil je dan je tijd aan enkel seks, Teoh? Je hebt werkelijk iemand nodig waarvan je kan houden, die van jou houdt en je genoeg die behoefte bij bevredigd. Laten we meisjes proberen aan je te koppelen!' Daniël grijnsde breed en keek Teoh aan. 'Weet je, Teoh: het is nooit te laat. Denk maar nog eens goed na over dat grapje.'

'Ik vertrouw hem niet echt. Hij is wel heel erg close met haar, terwijl Ariel me nooit iets over hem heeft verteld.' Eli negeerde Meg's opmerking geheel. Hij was meer gefocust op Ariel en haar 'man'. Eli had altijd wel een beschermend gevoel gehad wat betreft Ariel, ze mocht dan wel een vampier en weerwolf zijn, ze zag er nog altijd fragiel uit. Eli was zo in gedachten dat hij niet eens merkte dat hij gestopt was met dansen.

Harper besteedde niet veel aandacht aan die eerste woorden. Het nut er van zag zij er niet in, behalve in het laatste dan. Zolang het hen hielp, was het prima. Ze volgde Gen's blik naar het groepje waar de spanning van af te lezen was. 'We springen wel bij als hij echt iets van plan is.' Met andere woorden: ze zouden bij moeten gaan springen, want Harper herkende die blik van Tommy wel. Zoiets kon je niet missen als je het al eens eerder had gezien, moordlustig en diep geraakt.

'Als je bezorgt ben ga je toch naar haar toe?' Meg liet haar irritatie niet aan hem merken en stopte ook met dansen. 'Ik ga wel iets te drinken halen ofzoiets.' mompelde ze erachter aan en liep door naar de drankentafel. Ze snapte best dat hij bezorgd was om zijn goede vriendin, maar het irriteerde haar dat hij niet gewoon gezellig met háár kon zijn deze avond.

'Het enige wat die jongen wil is Eleanor, en alleen omdat hij Tessa niet meer kan krijgen - die jongen moet echt eens iets doen in zijn leven. Hij heeft niet eens geleefd in die zevenhonderd jaar dat ie al leeft.' merkte ze geërgerd op. 'Waarom wil ie altijd iets hebben dat ie niet kan krijgen? Zo irritant.' Niets op deze avond kon goed gaan - echt niets.

Harper zuchte niet, maar vermoeidheid was van haar gezicht te lezen. Een vreemde emotie voor een vampier, maar je hoefde niet altijd lichamelijk vermoeid te zijn om je uitgeput te voelen. 'Laat hem zijn eigen manier van leven leiden. Het zou wat zijn als je meerderen levens moest leiden op iemand anders manier.' Harper keek kort naar Gen en haalde lichtjes haar schouders op. 'En wat kunnen ze ons nou maken?' Ze streek door haar lokken en liet haar ogen weer op Tommy rusten.

Eleanor glimlachte terug naar Arthur. Zie: Dit was een echte man. Zevenhonder jaar kon daar zelfs niet aan tippen. Ze vond het fijn om even weer alleen te staan en drukte haar lippen tegen zijn hals. 'Het spijt me zo, Arthur... En belachelijk? Ik hou wel van belachelijk.' Ze glimlachte dom bij die opmerking waarbij haar armen enkel hem konden knuffelen.

Sebastiaan lachte. 'Omdat we in Halloween-outfitjes staan, het avond is en het stadshuis gesloten én omdat je wat tipsy bent. Lijkt me.' Hij nam haar in zijn armen en kuste haar lippen. 'Maar ja, ik neem je tot wettige echtgenote en dat nu al.' Hierbij keek hij haar aan met een oprechte glimlach. Sebastiaan en Igraine leefde nog lang en gelukkig.

Hij haalde zijn schouders op en grinnikte. 'Er bestaat toch niets beters dan dat in de wereld?' Toch zuchtte hij en wreef met zijn hand over zijn gezicht. 'Elk persoon van wie ik ga houden zal ooit doodgaan. Daniel... Je kan me nou eenmaal niet begrijpen nu ik vampier ben. Niemand kan het, behalve Genevieve.' Hij glimlachte ondanks de donkere woorden en knikte. 'Dan laat ik het je meteen weten.'

'Mijn huis is prima,' stemde Logan met haar in en nam haar bij de hand mee van het kerkhof af. Hij had het er nu al gehad, met al die vampiers en weerwolven, laat staan de heksen, die er ongemerkt rond konden lopen. Hij wou niet dat Frances hun slachtoffer kon worden. 'Zullen we met mijn auto gaan? Hij staat net buiten het bos,' zei hij en keek haar vragend aan.

Frances volgde Logan. De menigte om hen heen merkte ze niet eens op toen ze het kerkhof afliepen. haar volle aandacht was op Logan gericht. 'Dat is prima.' zei ze. Ze was zelf te voet gekomen, ze woonde niet zo gek ver van het kerkhof vandaan. Dus was ze er maar heen gewandeld. Frances zag Logan's auto al staan en liep er naar toe. Geduldig wachtte ze tot Logan de auto van slot deed.

Hij liet haar hand pas los toen hij haar hielp met instappen en ging toen zelf ook zitten. Snel startte hij de auto en reed van het kerkhof af. Men, het voelde zo goed om weer zo samen met haar in de auto te zitten. 'Ik ben blij dat het weer goed is,' fluisterde hij en legde zijn hand op haar knie. 'Ik denk dat mijn vader niet thuis is, maar op het feest, en hij zal vannacht vast niet thuiskomen.'

Frances liet haar hoofd tegen de hoofdsteun leunen, maar had haar blik op Logan gericht. Ze glimlachte en knikte. Het was nooit helemaal goed, maar voor nu zouden ze het wel overleven. Frances moest niet te ver vooruit willen kijken, naar wat mogelijk konn gebeuren, maar gewoon genieten van nu. 'Oke.' Het maakte haar niet zo veel uit of meneer Dallas thuis was of niet, zolang ze maar dicht genoeg bij Logan was.

'Teoh... Ik begrijp het ergens wel, maar ik ga ooit dood. Dat kan nu zijn, binnen een week, maand... Ik kan trouwen en kinderen krijgen en doodgaan. Zij kan doodgaan. Ik kan alleen sterven. Als ik zo ingesteld zou zijn en daardoor niemand vinden waarmee ik mijn liefde kan delen dan... Dan zou het leven nog al erg eenzaam worden ook al heb ik vrienden.' Hierbij klopte hij even op zijn vriend zijn rug en wenkte Zoë. Ze kon er gerust komen bijstaan. Daniël had zin om haar te knuffelen.

Zoë zag dat Daniël haar wenkte en wurmde zich door de mensenmassa heen om hen te bereiken. 'Hey!' ze omhelsde Teoh kort en ging toen naast Daniël staan. 'Het is goed om je te zien Teoh, en - interessant kostuum.' Echt typisch iets voor Teoh, om met alleen een blaadje voor zijn kruis naar een halloween feest te komen.

'Ik ben niet tipsy,' protesteerde ze met een pruillip, maar gaf toen toch toe met een glimlach. 'Misschien toch een beetje. Maar jij ook!' Ze gaf hem een plagerig duwtje, maar trok hem daarna weer tegen haar aan en kuste gretig zijn lippen. Opeens botste ze met haar rug tegen iemand aan en lacherig keek ze om. 'Kijk toch uit... O, hey Arthur!' giechelde ze en gaf hem enthousiast een knuffel. Ook gaf ze er eentje aan Eleanor en toen weer een Sebastiaan. Ja, ze begon echt ver heen te raken. 'Je ziet er grappig uit, Arthur,' lachte ze. 'Ik hou echt van je eigenaardigheden.'

Toen Teoh net op Daniels woorden wou reageren, kwam Zoe erbij staan. Hij knuffelde haar enthousiast en glimlachte trots. 'Je weet niet hoe lang ik heb getraind om ervoor te zorgen dat mijn achterwerk er goed uit kwam te zien.' Hij stak plagerig zijn tong uit. 'Daarom moeten jullie dus veel kinderen krijgen. Dan voel ik me toch nog een beetje een vader.'

Sebastiaan rolde met zijn ogen bij haar enthousiasme. Eén keer hadden ze in deze toestand liefde bedrijft en het was nogal grappig. Opeens ging Igraine de kleinste details opmerken en werkelijk praatte ze de hele tijd erop los. Het was zo irritant dat ze gewoon gestopt waren en hij de hele avond Twister (? Ik vond het wel iets voor hen -a-) had gespeeld met haar.

Daniël drukte een kusje tegen haar lippen en nam haar in zijn armen zodat ze met haar rug tegen zijn borstkas stond. 'Wat was er aan de hand bij Eleanor en Arthur?' Nu stonden de leerkrachten vereniging werkelijk bij elkaar. En Eleanor. 'Howhowhow, Teoh! Over veel kinderen tussen mij en Zoë praten we wel nog eens binnen vijf jaar.' Hierbij keek hij Zoë aan en knipoogde even speels.

Zoë begon te lachen. 'Ik heb geen idee wat er aan de hand was.' Het had iets met die Tommy gozer te maken, maar ze wist geen details - dus besloot ze gewoon om niets te zeggen. 'Wij moeten kinderen voor jou nemen Teoh?' lachte ze en gaf hem een klein duwtje.

Eli knikte naar Meg. 'Ja, goed idee.' Nog voor ze weg kon lopen, drukte Eli een kus op haar hoofd en glimlachte naar haar. Hij was blij dat Meg het begreep en geen commentaar gaf. Eli had het zeker getroffen met haar. Hij keek de dansvloer over en liep rechtstreeks op Ariel af. 'He, he Ariel! Sorry, mag ik haar even van je lenen?' Eli keek Heath met een vriendelijke lach aan, maar zijn ogen straalden iets heel anders uit.

Arthur lachte om Eleanor's woorden, maar zei toen nog serieus: 'El, als ie je nog eens lastig valt dan moet je het zeggen. Ik zorg er wel voor dat ie dat niet meer zal doen.' Arthur had een gevaarlijke blik in zijn ogen, maar die verdween toen Igraine zich tussen Eleanor en hem in mengde. 'Iggie.' Verrast lachte hij naar haar en knikte met een beleefde glimlach naar Sebastiaan. 'Bedankt, dat vat ik maar op als compliment. Je hebt een gezellige avond al zo te zien?' vroeg Arthur geamuseerd aan Igraine, maar ook aan Sebastiaan.

'Hij is verliefd op me Arthur. We gaan al een tijdje terug, ik en Tommy...' Hierbij schrok ze op van een paar armen die haar vastnamen. Even dacht ze dat het Tommy was, maar al snel bleek dat het Igraine was. 'Serieus?' Ze keek verward de vrouw aan. Blijkbaar was ze dronken. Eleanor vond al snel Arthur zijn lichaamswarmte weer op en zijn bescherming.