Het kerkhof

Bij het aanblik van Sebastiaans geërgerde blik besloot Igraine te stoppen met drinken en gaf haar glas aan Eleanor, voor als zij nog wou. 'Ja, we vermaken ons prima,' glimlachte ze en maakte een vrolijke draai. 'Jullie ook?' Ze keek hoe Tommy met tranende ogen wegliep en keek Arthur en Eleanor verward aan. 'Wat hebben jullie met hem gedaan? Hij is doodongelukkig. Je hebt toch niet stout gedaan, he Arthur?' Met een bestraffende vinger tikte ze tegen zijn borst.

'Klinkt gaaf!' zei ze enthousiast en schudde haar haren uit haar gezicht. Met een kleine pruillip keek ze hem aan. 'Saai in Mystic Falls gebleven. Die crush van me had nauwelijks tijd voor me, dus heb ik de meeste dagen alleen doorgebracht.' Ze had zich enorm alleen gevoeld. Opeens hoorde ze een stem naast zich en keek opzij. Eli. Ondanks wat hij geflikt had, was ze toch blij om hem te zien en keek Heath vragend aan of hij het erg vond dat ze even weg ging. Ze zag dat Tommy met betraande ogen wegliep en dacht dat hij nu wel zijn oudere broer nodig zou hebben.

Arthur schrok van Eleanor's opmerking, maar met Igraine en Sebastiaan erbij durfde hij niet verder te vragen. Hij sloeg een arm om Eleanor heen en glimlachte naar Igraine. 'Wij ook.' Toen ze over Tommy begon, keek Arthur over haar heen naar de man. Hij zag er inderdaad slecht uit, maar het deed Arthur werkelijk niets. 'Hij is zelf de oorzaak van zijn eigen ongeluk.' De woorden waren kil en Arthur had geen idee waar die haat vandaan kwam.

'Vijf jaar? Oh my god, jij tienermoeder!' zei hij tegen Zoe en trok haar uit de armen van Daniel om haar zelf stevig vast te houden. 'Ja, dat weet je toch? Ik kan geen kinderen krijgen, dus heb ik een heleboel neefjes en nichtjes nodig om dat gemis te compenseren.' Hij keek over zijn schouder en haalde die daarna op. 'Geen idee. Kijk, jullie weten toch alles al, dus ik zal het jullie ook maar verder vertellen. Die gast, Tommy, is een vampier. Vaugh en Green ook. Ivers een heks en Eleanor een weerwolf. Die kunnen makkelijk voor zichzelf zorgen. Het is vast zo'n bovennatuurlijk roman gedoe. Komen veel vaker bij vampieren, heksen en weerwolven voor dan bij mensen. Poor you.' Hij nam nog een slok van zijn veels te sterke drankje en wiebelde een beetje op zijn benen.

Hij had geen idee wat het geweest was dat hij zich omdraaide en weg liep. Misschien Eleanors bange blik of haar arm rond Arthur. Misschien wel zijn eigen stomme gedachtes. Want als zij op mannen zoals Arthur viel, dan zou het nooit iets worden tussen Tommy en Eleanor. Dat de tranen nu in zijn ogen stonden kwam ook enkel omdat hij weer en opnieuw gefaald had. Hij was altijd al het stomme, zwakke, zwarte schaap van de familie geweest. Hij haatte het gevoel. Dus pakte hij nu een willekeurig persoon bij de hare en sleurde het mee door de menigte richting het bos.

Zoë keek verbaast naar Teoh en begon te lachen. 'Je realiseert nu dat je me half vermoord hè?' piepte ze grinnikend onder zijn arm vandaan. Teoh was een lieve jongen, maar nog steeds kende hij zijn eigen krachten niet. Bij zijn volgende verhaal keek ze hem verbaast aan. Arthur was een heks? Die had ze niet zien aankomen, maar aan de andere kant wat viel hier niet te verwachten in deze stad?

Genevieve keek op toen ze Tommy gekwetst weg zag lopen. Ze rolde met haar ogen, maar ergens had ze ook medelijden met hem. Hij wilde het echt en hij kreeg het niet. 'Laat mij maar.' mompelde ze naar Harper - en ze wist dat de rest dat ook zou kunnen horen - en liep richting Tommy. 'Hey.' zei ze zachtjes en legde haar hand op zijn schouder. En toen, wat moest ze nu tegen hem zeggen? "Hé, alles komt goed - ik weet hoe het voelt?" nee, want dat wist ze niet.

Eleanor keek een beetje verbaast naar Igraine. Wat was hier aan de hand? Ze hield van Arthur, maar voelde jaloezie wegens haar. Daarbij vond ze het ook vreemd om zo met één van haar vroeger leerkrachten om te gaan. Ze was wel aardig en vriendelijk, maar dit paste niet bij Eleanor. 'Nee, ik ben enkel die fout hier.' Ze keek naar Arthur. Tommy was een vriend, altijd geweest. Zo mocht zelf hij niet over hem praten. Even zocht ze blikken en vond kort die van Teoh waarbij hij glimlachte.

Daniël opende licht verbaasd zijn mond. 'Wat?!' Hij wist dit allemaal niet. Hij wist het enkel van de Kole-familie. Dat was alles wat hij wist. Hij keek even naar Zoë. 'Eleanor is een weerwolf? Wist je ervan?' Hierbij zette hij een stap naar achteren. 'En onze footballtrainer?' Hij keek naar Teoh. 'Als ik ooit kinderen krijg dan weet ik dat ze hier al helemaal niet opgroeien. Enkel een stad vol leugens en moordenaars.' Hierbij liep hij weg. Naar de drankjes en naar eenzaamheid. Het was Halloween, maar dit leek meer op een begrafenis.

De woorden van Daniël deden hem in deze aangeschoten staat niet veel en hij dacht ook niet aan al die problemen die hij zou krijgen omdat hij dit had verteld. Hij kon enkel in de ogen van Eleanor staren. 'Ik geef jou en Danny Phantom maar even wat privé tijd.' Hij liet haar los en liep recht op Eleanor af. Hij ging in pose staan en knipoogde naar haar. 'Vorig jaar overtroffen?'

'Dan...' maar voordat ze verder nog iets kon zeggen was hij al verdwenen. 'Handig Teoh, erg handig..' mompelde ze naar hem en wrong zich uit zijn greep. 'Daniël, wacht nou!' riep ze achter hem aan en wurmde zich door de mensen heen naar hem toe. 'Ik wist dat Eleanor een weerwolf was, maar verder wist ik ook niets.' Ze legde haar hand om zijn middel heen en keek hem aan.

Heath keek even de jongeman aan, maar had deze brutale glimlach op zijn gezicht. 'Jawel, dat doe ik.' Hierbij drukte hij een kusje op Ariel haar wang. 'Hij is je echt niet waard, Ariel.' fluisterde hij erg zacht in haar oor, zijn lippen tegen haar oorschelp. 'Veel plezier en ik zie je later weer. Snel.' Hierbij grijnsde hij naar haar en liep naar Tommy die de boel weer op stelpte zetten. 'Tommy...' Hij drukte een kusje op Genn haar wang en sloeg broederlijk een arm rond Tommy waarbij hij zijn alcoholflesaanbood.

Harper volgde haar zus, zoals gewoonlijk eigenlijk. Ze keek naar haar broer, maar liet Genevieve het woord doen. Daar was Harper minder goed in als het er op aankwam. Zij bevrijdde zelf het meisje uit Tommy's handen. Met een doordringende blik vertelde ze het meisje weer te gaan dansen en te doen alsof de kale plekken, waar het haar verdwenen was, bij haar enge outfit hoorden. Daarna ging ze weer bij Gen, Tommy en inmiddels ook Heath staan, als mentale steun of wat dan ook.

Leunend tegen een boom bekeek hij met gefronste wenkbrauwen zijn broer en zussen. Het was al raar dat zij hem steunde, maar dat Geneviève aardig was, was al helemaal eng. 'Het komt niet goed,' zei hij bot en sloeg hard tegen de boom aan. 'Alles wat ik doe gaat fout. Ik hou van een vrouw en ze wordt of vermoord of valt op een klote heks, die ik niet eens kan doden voor een of andere rotreden.' Hij verborg zijn gezicht in zijn handen. 'Ik wil hier weg. Vanavond nog.'

Opeens kon ze weer lachen dankzij Teoh. Zacht drukte ze even haar lippen tegen Arthur zijn wang. 'Ik ga even met Teoh praten. Je weet me te vinden als je me nodig hebt.' Hierbij marcheerde ze meer naar Teoh toe. 'GEEF ACHT!' Ze salueerde hem en glimlachte daarna vriendelijk. 'Hey vriend van me! Ik heb je gemist.' Ze knuffelde hem kort.

'Heel snel,' beaamde ze ook glimlachend. 'Succes!' Ze keek hem nog even na en keerde zich toen om naar Eli. Ze probeerde zo ongeïnteresseerd te kijken als ze maar kon en pulkte wat aan haar jurkje. 'Heeft Meg je laten zitten ofzo?' Ze hadden de hele vakantie afgesproken, komt Meg na de vakantie weer terug, ziet Eli Ariël niet meer staan. Ze hadden welgeteld misschien nog wel een enkele keer met elkaar staan praten. Ze zette haar handen uitdagend op haar heupen en keek hem aan.

Enthousiast en hard lachte hij om haar bewegingen. Dit was hún humor en hij was er gek op. Hij knuffelde haar terug en drukte een kus op haar neus. 'Hey kleine, toch wel beangstigend bloot geklede vriendin van me,' grijnste hij en boog naar haar oor toe. 'Vond Arthur het serieus goed dat je zo rond loopt? Of zaten zijn ogen enkel tussen je borsten?' Hj wees naar haar heerlijke decolleté.

Verbaasd keek Igraine toe hoe Eleanor eerst Arthur een soort van bestrafte en toen wegging. 'Wees de man in de relatie, he Arthur! Laat je niet kleineren door vrouwen!' Ze grijnste breed en geamuseerd. Ze vond het heerlijk om eens niet meer die saaie en suffe Igraine te zijn. 'Sébastiaan laat ook weten wie de man is hoor, je moet hem maar eens om tips vragen,' lachte ze hard. Ze tikte Sebastiaan aan en wees naar Arthur. 'Seb, je moet echt een keer bij Arthur eten. Hij is echt een waanzinnige kok. Als hij je binnenlaat, natuurlijk,' zei ze bedenkelijk.

Eleanor haar mond ging lichtjes open waarbij ze hem aankeek. 'Foei, Teoh! We gingen toch voor beter als vorig jaar? En missie geslaagd?' Ze draaide lachend een rondje voor hem. 'Gek trouwens! Arthur haat het dat ik er zo bij loop. Hoewel hij het ergens toch een beetje leuk moet vinden. Niet? En zitten jouw ogen soms tussen mijn borsten?' Ze gaf hem een plagend duwtje.

Eli had met een kritische blik toe staan kijken hoe die jongen Ariel behandelde. Ze waren iets te close naar zijn zin, maar het lag niet in Eli's aard om iemand zo te veroordelen. Hij fronste verward toen Ariel hem met erg veel desinteresse aansprak. Normaal zou hij er een grap van gemaakt hebben, maar het was nog maar een week voor de volle maan en de irritatie was al aan het opborrelen. 'Ja, ze is me helemaal beu, nou goed?' Hij rolde zijn ogen en vroeg toen nog verdacht: 'Wie was dat net?'

Sebastiaan keek fronsend naar Igraine. Ze was bij hem gaan eten? 'Doet hij dat niet, interesseert me niet en fijn dat je het me nu pas vertelt, vroùw. Ik ga voor wat straffe drank hier zoeken. Ik wil niet over mijn nek gaan zonder ze hier eerst van drank te beroven.' Werkelijk... Deze zoetsappigheid liet hem bijna braken. Hierbij ging hij dus voor wat te drinken en liet Igraine alleen met haar "beste" vriend.

Hij liet zijn ogen over haar lichaam gaan en deed er niets tegen om dat te verhullen. 'Missie honderd procent geslaagd,' gaf hij toe. Hij rolde met zijn ogen en grijnste breed. 'Pausje Arthur toch. Hij loopt er zelf ook... interessant bij,' lachte hij en knikte. 'Hij zou het inderdaad leuk moeten vinden. En o ja, zeker weten op de letterlijke manier,' plaagde hij, terwijl hij haar naar zich toe trok en plagerig een kus gaf op haar decolleté.

Arthur keek Eleanor na met een blik vol onbegrip. Deze avond begon ontzettend verwarrend voor hem te worden. Net nu Arthur er zo zeker van was dat hij en Eleanor bij elkaar hoorden, kwamen haar suitors even langs en bleek ze het ook nog voor hen op te nemen. Arthur zuchtte en glimlachte vervolgens naar Igraine. 'Ik weet zeker dat ik een hoop van Sebastiaan zou kunnen leren.' En daar stonden ze dan met zijn tweetjes omdat Sebastiaan er ook nog eens vandoor ging.

Eleanor schrok op. 'TEOH!' Ze duwde hem weg en hield een hand voor haar vleugje borsten. 'Alsjeblieft! De Paus heeft niet graag als zijn vriendinnetje zo wordt benaderd. Vooral waar hij op staat te kijken.' Hierbij sprak ze paus uit op de manier waarop ze liet merken dat ze het niet leuk vond dat Teoh hem zo noemde. Arthur kwam haar keelgat uit, maar ze hield van hem.

Boos, maar ook vreselijk geraakt keek ze hem aan. 'Hij is gewoon een vriend, Eli, en normaal zou je aandacht moeten hebben voor mij, in plaats van eerst bot te doen en dan naar iemand anders vragen. Want het gaat niet goed met me, al maanden niet, maar dat zie je niet, omdat je enkel oog hebt voor Meg!' De tranen stonden nú al in haar ogen.