Het zuiderlijke bos.

Ik gaf hem zacht een duw en schudde lachend mijn hoofd. 'Jij bent ook ongelofelijk af en toe hè. En pas maar op met wie je beledigd.' Ik keek hem quasi-boos aan en liep vervolgens verder richting onze "tuin". Er was een tijd geleden een officiële grens aangegeven over wat ons terrein was en wat niet, maar daar hielden we ons niet echt aan.

Ik liet het duwtje toe en nam haar weer in mijn armen. 'Laten we Tommy maar eens lastig vallen. Hij heeft waarschijnlijk toch niks beters te doen.' Ik liep richting de grote, houte hut.(?)

Ok. ik weet niets meer. Dus ze zijn bij de boomhut nu.

GONE.

new
In mijn auto reed ik het bos in. Ik zorgde dat ik mijn ogen op de weg hield en vooral niet op de lucht. Op mijn standaard plaats parkeerde ik hem en begon verder te lopen. Paar honderd meter verderop had ik met Eleanor afgesproken. Nerveus veegde ik mijn handen af op mijn broek en beet op mijn lip. Nee, dit werd geen gezellig afspraakje.

Ik stond er echter al. Meestal liep ik naar de plek waar ik ging transformen en had een simpel topje aan en broekje. De wind was frisjes en ik keek even naar de kant waar Logan van zou moeten komen. Daar zag ik dan eindelijk zijn auto aankomen. De motor bromde vertrouwd. Even keek ik naar het deken dat op de grond lag en een fles drank. Daarna zag ik de kettingen hangen en voelde de tegenzin.

Toen ik bij de plek aankwam zag ik dat Eleanor er al stond. Een nerveuze glimlach sierde mijn mond, terwijl ik haar even vertrouwd een knuffel gaf. Ik plofte neer op de deken en keek ondertussen op mijn horloge. We waren ruim op tijd. Ik keek naar haar op en klopte op de plek naast me. 'Daar zijn we dan,' zei ik, hopend het ijs een beetje te breken.

Ik knuffelde hem even terug en dronk van de fles. 'Hier zijn we dan. Zo gaan we ons kinky vasthangen aan een muur om te transformeren en kleren te verliezen. Weet Frances van me?' Ik keek even naar de maan die achter de wolken zat, ergens. Ik fantaseerde over de maan die er nog niet helemaal was.

Ik nam de fles van haar over en nam ook een flinke slok. Ik bekeek haar even; ze had weinig aan en ik had ook alleen een oude, lelijke broek aan. Ik schudde mijn hoofd. 'Ze weet niet van je.' Ik keek naar dezelfde plek als waar zij keek - waar zometeen de maan vandaan zou komen. Huiverend nam ik nog een slok.

'Vertel het haar ook niet. Ze haat me al genoeg om een of andere zielige reden en die is dat mijn beste vriendin haar haat.' Ik stond recht en keek hem aan. 'Laten we ons maar vasthangen. Of wil je dat ik nog snel even ergens anders ga?' Als hij hier niet mee door wou gaan was het haar prima. Dit zou best intiem worden, maar vooral raar en vreemd.

Ik zuchtte even. Ik wist dat Frances en Eleanor elkaar niet zo lagen, maar haten? Ik vond het een beetje te ver gaan. Ik keek op mijn horloge en zag dat het inderdaad al tijd werd. 'Laten we het doen,' zei ik zachtjes en stond op, terwijl ik haar aankeek. 'Samen.' Nu glimlachte ik overtuigend en liep naar de ketens toe.

'Het deken is voor mij als we terug transformeren!' Ik keek hem met een grijns aan en dronk nog een hele slok waarna ik naaar het vervallen gebouw liep dat verscholen was met klimop. Mijn voeten gingen alvast als eerste om daarna mijn handen vast te maken. Daar zat je dan op handen en voeten als mens. 'Godverdomme, ik haat dit.'

Ik voelde een blos opkomen en mompelde wat. Meestal was ik al uit de kleren als ik mezelf vastketende, zodat ik mijn kleding erna weer aan kon doen. Nu had ik nergens rekening mee gehouden. Ik nam ook nog wat flinke slokken en liep toen achter haar aan, om mijn benen en handen vast te ketenen. Ik keek naar de lucht en fronste. 'Het kan niet lang meer duren.'

Ik lachte oen ik de blos nog zag. 'Ik ben gelukkig voor jou nog zo slim om ook een deken voor jou mee te nemen. Het leek me nogal ongemakelijk om direct uit de kleren te gaan.' Het zou sowieso even duren. Even nam ik zijn hand vast en kneep hier in erwijl de maan tevoorschijn kwam. 'Hier gaan we dan.' De eerste pijnsiddering ging door mijn lichaam waarbij ik het plots uitschreeuwde., maar me snel herpakte. Deze nacht zou veel te lang duren.

Ik ademde even opgelucht uit. 'Bedankt Eleanor,' zei ik dankbaar. Ik had er even niet aan moeten denken dat ik na de transformatie naakt op de grond lag, terwijl zij een deken om had. Ik gaf een kneepje in haar hand terug, maar trok hem weer terug toen ze schreeuwde. 'De volgende keer spreken we in een cafe af,' probeerde ik nog als grapje te zeggen, maar al snel schreeuwde ik ook kort van de pijn.

Naar een wolf transformeren was het raarste en ingewikkelste. Het leek alsof je brein er moest over nadenken of codes breken tot de gehele transformatie. Het ging gepaard met het gevoel dat je koorts kreeg; ik wist dat ik warm aanvoelde en ik stond te trillen op mijn benen. Mijn hoofd vloog weer alle kanten op en zelfs voelde ik mijn ogen wegdraaien. Geschreeuw of pijnlijk gekreun veranderde dierlijk naar gegrom of iets waar daar op moest lijken. Ik had mezelf nog mooit gezien als dit, maar wist dat ik er afschuwelijk uitzag. Ik voelde me afschuwelijk, maar ergens ook weer zo goed. En dat alles terwijl mijn vel er leek afgescheurd te worden en een vacht kwam. Wetend dat ik zo helemaal controle over Eleanor zou verliezen.

Op een of andere manier begon het later en minder hevig bij mij dan bij Eleanor. Haar transformatie zou waarschijnlijk sneller gaan, omdat ze al langer wolf was. Ik kon het begin bij haar zien en zag toen pas hoe verschrikkelijk het eigenlijk was. Uit het niets begon ik ook pijnscheuten te krijgen en zakte ik met een schreeuw door mijn armen. Het zou niet lang duren, voordat ik wakker zou worden en het stuk daartussen helemaal vergeten was.

Ik voelde mijn hoofd bonzen en voor een moment leek ik mijn oogleden niet te kunnen openen. Ergens herrinnerde ik me dat Logan hier lag en hoe hij eruit had gezien. Eenmaal mijn ogen open zag ik zijn naakte borstkas en al snel maakte ik de rinkelende kettingen los om me een deken om te doen en het andere met mijn ogen dicht probeerde te mikken op hem. 'Logan! Psst! Wakker worden! Doe iets rond je lichaam. Jezus!'

Met een vreselijke pijn in zijn gehele lichaam opende Logan zijn ogen. Gedesoriënteerd duwde hij zich omhoog, maar liet zich weer vallen toen hij Eleanor zag staan met een deken. 'Sorry,' mompelde hij snel en maakte de ketens los. Daarna deed hij de deken om zijn middel heen. Hij zag dat het nog heel erg vroeg was. 'Hey Eleanor.'

'Ook goeiemorgen wolfman. Correctie: naakte wolfman.' Ik keek hem grijnsend aan en liet me zaken op de grond samen met mijn deken dat ik helemaal rond me hand gewikkeld. 'Nooit gedacht dat ik je ooit naakt zou aantreffen. Dat ik het zelfs vergeten ben dat ik samen met jou ben getransformeerd...' Ik voelde hoe de huiveringen over mijn ruggegraat gingen bij het idee dat ik echt niet mezelf was geweest.

'Watch your words: je bent zelf ook naakt.' Met een grijns ging ik op de grond zitten en wreef over mijn hoofd. Even schoot me iets te binnen. 'Kijk of je wonden hebt. Misschien hebben we elkaar wel aangevallen.' We hingen ook nog best dicht bij elkaar. Ik draaide me van haar om en bekeek mijn lichaam. Buiten blauwe plekken en wat schrammen was er niets ernstigs.

'Heb ik al gecheckt en ik heb enkel een diepe snee in mijn been.' Ik stak het onder het deken uit zodat hij de verwonde, open gerete huid kon bekijken.' Ik zuchte enkel diep. 'Dat wordt zo ontsmetten en heel de week een fucking broek.' Ik hield niet van broeken. Liever had ik een rokje of jurkje aan, maar ik kon ermee leven. 'Zullen we zo maar wat gaan eten?'

Ademloos keek ik naar de wond en een vreselijk schuldgevoel kwam in me naar boven. 'Sorry Ellie,' fluisterde ik en stond daarna op. 'Ik heb een verbanddoos in mijn auto staan. Ik breng ons wel even naar een tentje, want ik barst.' Ik liep naar haar toe en trok haar omhoog. 'Kan je wel lopen? Want anders draag ik je wel.'

Ik keek hem aan en lachte. Langzaam stond ik op, maar ik kon het wel. Hierbij nam ik hem even in mijn armen, kort maar zoals daarvoor. 'Logan, misschien heb ik het zelf wel gedaan. Maak je geen zorgen. Eerst ga ik me proberen aan te kleden. Niet kijken of je bent doodt.' Hierbij nam ik de rugzak en mankte een beetje naar het muurtje, deed mijn ondergoed aan en een shirt waarna ik zo naar zijn auto mankte zodat hij me kon verzorgen. Ik nam aan dat het niet erg was om even een stuk ondergoed te zien.

Ik begroef mijn gezicht kort in haar nek toen we elkaar knuffelde. Nu hadden we weer een maand. Ik grinnikte en draaide met mijn rug naar haar toe. 'Ik zal niet kijken, Ellie.' Zelf had ik, als ik geluk had, misschien nog wel een broek in de auto. Ik liep achter haar aan naar de auto en zette haar in mijn achterbak, terwijl ik de verbanddoos pakte.

Ik nam plaats in de passagiersstoel en wachtte tot hij mijn been zou verzorgen. 'Logan, ik wou dat ik een broertje had zoals jou. Echt, je bent goddelijk lief.' Ik wou niet dat hij zich schuldig voelde of wat dan ook. We konden gewoon samen gaan eten en weer lachen.